Patti Smith @ Ηρώδειο, 25/06/22

Patti still has the power

Από τον Παντελή Κουρέλη, 27/06/2022 @ 12:20

Όπως έχουμε ξαναπεί πολλές φορές, το Ηρώδειο είναι ένας καταπληκτικός χώρος με ιδιαίτερη ενέργεια και δίνει τη δυναμική σε όποιον εμφανίζεται εκεί να απογειώσει την εμφάνισή του. Η Patti Smith ήταν γνώριμη του χώρου μιας και είχε ξαναπαίξει εκεί πριν περίπου μια δεκαετία, η επιστροφή της όμως φάνηκε να συνεπαίρνει την ίδια ως καλλιτέχνιδα περίπου όσο συνεπήρε κι εμάς ως θεατές. Αλλά πάμε λίγο από την αρχή.

Patti Smith Ηρώδειο

Στα καλά του Ηρωδείου συγκαταλέγονται η απουσία support και το γεγονός ότι οι συναυλίες εκεί ξεκινάνε σε ώρα κατάλληλη ώστε να έχουν τελειώσει κατά τις 23:00 το βράδυ. Λίγο μετά τις 21:00 επομένως και υπό μεγάλο χειροκρότημα, τα δυο παιδιά της Patti Smith (ο Jackson που παίζει επί χρόνια κιθάρα στο συγκρότημα και η Jesse Paris, που έπαιξε πλήκτρα), ο Seb Rochford και ο Tony Shanahan κατέλαβαν τις θέσεις τους. Ακολούθησε αυτή η σπουδαία και σημαντική μορφή της rock μουσικής και ακτιβίστρια του γυναικείου κινήματος και πολλών άλλων κινημάτων. Τα μαλλιά της μπορεί πλέον να είναι άσπρα, το πνεύμα της όμως αποδείχτηκε νεότερο από ανθρώπων με τα μισά της χρόνια.

Το σπουδαίο "Dancing Barefoot", που έχουν διασκευάσει και οι ίδιοι οι U2 παλιότερα, μας έβαλε με τη μία στο κλίμα. Το αφιερωμένο στον Jerry Garcia "Grateful" είναι μια ευχάριστη έκπληξη που ακούγεται σε αυτή την περιοδεία, ενώ το "Redondo Beach" ένα ακόμα κλασσικό της κομμάτι από τα '70s. Η απαγγελία του "Footnote To Howl" του Allen Ginsberg ακολουθούμενη από το "Don’t Say Nothing" από το "Peace And Noise" ήταν από τις πιο δυνατές στιγμές της συναυλίας για μένα. Ειδικά από τη στιγμή που έγινε ο σχετικός πρόλογος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που τόσο θίγονται στην ίδια της την πατρίδα με την πρόσφατη απόφαση που απαγορεύει τις αμβλώσεις στις μισές περίπου πολιτείες της.

Patti Smith Ηρώδειο

Θα προτιμούσα τη διασκευή που παίζει σε Stooges, αλλά και αυτή στους Led Zeppelin δε μας κακόπεσε. Στο "Beneath The Southern Cross" η Patti έπιασε μια ακουστική κιθάρα, ενώ στη μέση του κομματιού υπήρξε ένα εκτεταμένο τζαμάρισμα, με τον Tony Shanahan να σιγοντάρει στα φωνητικά. Κάπου εκεί η Patti αποχώρησε για λίγο και στη σκηνή έμεινε ουσιαστικά ένα power trio, που ηγούμενο από τον Shanahan μας παρέδωσε μια πολύ σφιχτοδεμένη εκτέλεση του "Stone Free".

Η βραδιά περιείχε και αρκετό storytelling και αφιερώσεις, ίσως σε ένα ενδοσκοπικό και απολογιστικό ύφος. Μια από αυτές ήταν του "Nine" από το πολύ ωραίο και πιο πρόσφατο studio album της "Banga", η οποία έγινε προς τον Johnny Depp. Έναν καλλιτέχνη που μέχρι πρόσφατα πολύ πιθανό να ήταν στη μπούκα για πολλούς, αλλά παρ’ όλα αυτά η Patti Smith δε δίστασε να τον υπερασπιστεί ουσιαστικά με αυτή την αφιέρωση. Μια άλλη αφιέρωση ήταν του "Pissing In A River" στον Eric Burdon, με την Patti να θυμάται ότι τραγουδούσε μικρή το "The House Of The Rising Sun" στα αδέρφια της κι αυτά της έλεγαν ότι τραγουδάει πολύ ωραία.

Patti Smith Ηρώδειο

Τελευταία και μάλλον σημαντικότερη, ήταν αυτή στον Fred "Sonic" Smith. Το "Because The Night" η Patti ήθελε τόσο πολύ να του το αφιερώσει, που ξεκίνησε να μιλάει γι’ αυτό πριν από το "Boy Cried Wolf", δηλαδή αρκετά νωρίτερα από το κανονισμένο! Τελικά διέκοψε και την έκανε στο σωστό σημείο και σκέφτηκα ότι ήταν συγκινητικό ότι ένα τραγούδι τους στίχους του οποίου έγραψε η Patti για τον άντρα της, το έπαιζε τώρα ο γιος τους.

Κατά τη διάρκεια του "Pissing In A River" άρχισε ένα ευλογημένο ψιλόβροχο που έσπασε τη ζέστη της ημέρας και κράτησε ακριβώς όσο χρειάστηκε για να μας δροσίσει χωρίς να μας κρυώσει. Η προσωποποιημένη εκτέλεση της "Gloria" ήταν το κύκνειο άσμα του set, για να ακολουθήσει στο encore ένα οργιαστικό "People Have The Power" όπου όλοι ήμασταν όρθιοι και χειροκροτούσαμε, σε μια από τις πιο έντονα φορτισμένες στιγμές μιας βραδιάς που αποδείχτηκε καλύτερη απ’ ό,τι την περιμέναμε.

Patti Smith Ηρώδειο

Ο Lenny Kaye έλειψε από τη συναυλία, αλλά δεν μπορεί κάποιος να πει ότι το συγκρότημα δεν ήταν πολύ καλό σε απόδοση ακόμα και χωρίς αυτόν. Η Patti ενθουσιάστηκε με τον χώρο, το κοινό ενθουσιάστηκε με τη μπάντα, όλα κύλησαν καλώς στο μουσικό κομμάτι Όσον αφορά στο ακτιβιστικό κομμάτι, μακάρι να θυμούνται και σήμερα τα τόσα μηνύματα του τελευταίου έστω τραγουδιού ακόμα και οι μισοί παρευρισκόμενοι. Μόνο έτσι θα γίνει λίγο καλύτερος ο κόσμος μας.

Φωτογραφίες: Μάνος Καλαφατέλης

SETLIST

Dancing Barefoot
Grateful
Redondo Beach
The Wicked Messenger (διασκευή Bob Dylan)
Footnote To Howl (διασκευή Allen Ginsberg)
Don't Say Nothing
Since I've Been Loving You (διασκευή Led Zeppelin)
Beneath The Southern Cross
Stone Free (διασκευή The Jimi Hendrix Experience)
Nine
Boy Cried Wolf
One Too Many Mornings (διασκευή Bob Dylan)
Because The Night
Pissing In A River
Gloria (διασκευή Them)

Encore:

People Have The Power

  • SHARE
  • TWEET