Machine Head, Fear Factory @ Μονή Λαζαριστών, 28/07/25

Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρείται μια ευχάριστα έντονη δραστηριότητα στα συναυλιακά δρώμενα της Θεσσαλονίκης, γεγονός που η πόλη πράγματικά είχε ανάγκη. Από την περσινή εμφάνιση των Steel Panther μέχρι τα δυο Mammothfest (πέρσι και φέτος), το Rockwave στην γειτονική Πιερία και από την μεταφορά της συναυλίας του Malmsteen στην Θεσσαλονίκη την ερχόμενη εβδομάδα μέχρι το αδιανόητο (για τα δεδομένα της πόλης) πακέτο που περιγράφουμε στο εν λόγω κείμενο όλα δείχνουν ότι στην πόλη μας γίνονται πλεον πράγματα που κάνουν ακόμα και τους πρωτευουσιάνους να ζηλεύουν ορισμένες φορές.

Πλήθος κόσμου μαζεύτηκε από νωρίς στην Μονή Λαζαριστών αδιαφορώντας για την ζέστη αφού οι Fear Factory αναμένονταν να εμφανιστούν στην σκηνή ακριβώς στις 20:00 και όπως έγινε και στην πραγματικότητα το πρόγραμμα τηρήθηκε με απόλυτη ακρίβεια. Εκτός από τους νεότερους που έπιασαν τις πρώτες σειρές στον χώρο βρίσκονταν όλες οι «παλιοσειρές» της rock/metal σκηνής της πολής. Θαμώνες και εργαζόμενοι των δυο μαγαζιών που κατά την δεκαετία του '90 και αρχές του 2000 τιμουσαν με το παραπάνω την συγκεκριμένη μουσική αλλά και πολλά μέλη παλιότερων συγκροτημάτων της πόλης δημιουργούσαν ένα ευχάριστο και ταυτόχρονα νοσταλγικό κλίμα.

Το γεγονός ότι οι Fear Factory θα μας παρουσίαζαν το ιστορικό "Demanufacture" στην ολότητά του έκανε την εμφάνισή τους ακόμα πιο ιδιαίτερη αν και θα είχε εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον ένα greatest hits setlist της μπάντας αφού αυτή ήταν και η πρώτη επίσκεψή τους στην χώρα μας. Από την άλλη πλευρά και ο συγκεκριμένος δίσκος είναι γεμάτος επιτυχίες, πολλές από τις οποίες ακούστηκαν πολύ σύντομα αφού τηρήθηκε και η σειρά των κομματιών όπως βρίσκονται στον δίσκο. Το πρώτο μισό του δίσκου περιέχει μερικά από τα πιο ξεσηκωτικά κομμάτια της μπάντας και έτσι ο κόσμος ενθουσιάστηκε από το καλημέρα με το ομώνυμο, το "Replica", το "Self Bias Resistor" και το "Zero Signal". To πενηντάλεπτο set φυσικά δεν έφτασε για να χορτάσουμε τους Fear Factory ενώ το εννιάλεπτο "A Therapy For Pain" έκλεισε το set τους με τον πιο ατμοσφαιρικό τρόπο.

Τα βλέμματα όλων έπεφταν φυσικά στον Dino Cazares o οποίος πάντα χαμογελαστός απολάμβανε τις αντιδράσεις του κοινού. Ο Milo Silvestro στα φωνητικά απέδωσε με μεγάλη πιστότητα τα κομμάτια ενώ ο Pete Webber πραγματικά γκρέμισε τα πάντα με τα τύμπανά του. Μια απολαυστική εμφάνιση που μας έκανε να ελπίζουμε ότι θα επιστρέψουν στην χώρα μας για μια ολοκληρωμένη εμφάνιση.

Για πολλούς η προσθήκη των Fear Factory αποτέλεσε ιδανικό «τυράκι» ή και βασικός λόγος για να τιμήσουν την συγκεκριμένη βραδιά αλλά αν είμαστε απόλυτα αντικειμενικοί οι Machine Head μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα απέδειξαν γιατί βρίσκονται στις υψηλότερες θέσεις στα billings των μεγαλύτερων festival. Όπως μας «έπεσε το σαγόνι» όταν ακούσαμε πρώτη φορά το "Imperium" το 2003 έτσι και το ξεκίνημα του set τους αφόπλισε του πάντες. Από την ποιότητα του ήχου και τις φωτιές μέχρι το τις εικόνες στο background όλα έδειχναν έναν άριστο επαγγελματισμό και την στόφα μεγάλης μπάντας, τόσο μεγάλης που σπάνια έχουμε την δυνατότητα να παρακολουθήσουμε στην Θεσσαλονίκη.

Συνέχεια με το "Ten Ton Hammer", τα φουσκωτά σφυριά συμμετείχαν στο παιχνίδι με τον κόσμο και οι προαναφερθείσες «παλιοσειρές» έτριβαν τα χέρια τους. Η συνέχεια ανήκε στο σύνολο της πλούσιας δισκογραφίας της μπάντας μέχρι να φτάσουμε στο γνωστό δίλημμα που θέτει ο Robb Flynn. Νικητής για πρώτη φορά στην περιοδεία το "Blood For Blood" και το αγαπημένο παρελθόν της μπάντας είναι και πάλι στην επικαιρότητα. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι οι Machine Head καταφέρνουν με περίτεχνο τρόπο να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον για όλο το κοινό ανεξαρτήτου ηλικίας προσφέροντας ταυτόχρονα μια ποικιλομορφία ανάμεσα σε συνθέσεις πιο εμπορικές και άλλες φτιαγμένες για περισσότερο «ξύλο». Όλα ευπρόσδεκτα, το κοινό δείχνει να απολαμβάνει την κάθε στιγμή και σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο η έντονη προσωπικότητα του ίδιου του Robb Flynn ο οποίος δεν μας άφηνε να πάρουμε «ανάσα».

Μετά τα sing alongs στο "Darkness Within" και την αναφορά του Robb στην επιρροή του Ozzy Osbourne σε όλους μας αλλά και στον ίδιο, έφτασε η στιγμή που δεν γνωρίζαμε αλλά όλοι ελπίζαμε ότι θα συμβεί. Δυο διασκευές, στο "War Pigs" και το "Children Of The Grave" των αρχόντων των πάντων Black Sabbath έφεραν χαμόγελα στα χείλη και δάκρυα στα μάτια (ταυτόχρονα, ναι γίνεται) όλων των παρευρισκομένων.

Η τετράδα που έκλεισε ιδανικά την βραδιά περιείχε κάτι για τον καθένα μας. Τα αγαπημένα "Bulldozer" και "From This Day" από την πιο εμπορική περίοδο της μπάντας, το αιώνιο classic που ουσιαστηκά μας έφερε όλους σε επαφή με την μπάντα, "Davidian" αλλά και το "Halo" έφεραν το ρολόι κοντά στις 2 ώρες. Ο ουρανός γέμισε κομφετί, οι φωτιές και τα πυροτεχνηματα δεν είχαν τελειωμό και η βραδιά τελείωσε αφήνοντας μηδέν περιθώριο για παράπονα.

Οι Machine Head έφεραν στην Θεσσαλονίκη ένα show και μια εμφάνιση μεγαλειώδης, μεγαλύτερη από ότι έχουμε συνηθίσει. Το μονο που ευχόμαστε είναι αυτό που έχει ξεκινήσει να έχει διάρκεια και να γίνει ακόμα καλύτερο και μεγαλύτερο.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας