Ulver @ Fuzz Club, 26/11/11

Πηγαίνοντας στο Fuzz το Σάββατο το βράδυ σκεφτόμουν τι παραπάνω θα μπορούσαμε να περιμένουμε από αυτή τη συναυλία σε σχέση με αυτό που μας προσέφεραν οι Ulver πριν από ακριβώς δύο χρόνια. Τότε, εκείνη η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη και μοναδική για το ελληνικό κοινό, καθώς τέτοιες μπάντες σπάνια συναντώνται στο μουσικό στερέωμα και ακόμα σπανιότερα έρχονται στη Ελλάδα. Ασφαλώς πρόκειται για μια ιδιαίτερη μπάντα, με μια ξεχωριστή πορεία εδω και σχεδόν δύο δεκαετίες.

Ο κόσμος στο Fuzz  ήταν λίγος, με το μάτι θα έλεγα γύρω στα 300-400 άτομα. Παλιότερα πάντα μου κακοφαινόταν η μικρή προσέλευση σε συναυλίες, αλλά τώρα, εδώ που έχουμε φτάσει, το βρίσκω απόλυτα δικαιολογημένο και νομίζω κανείς δε μπορεί να προσάψει αδιαφορία ή οτιδήποτε άλλο στο κοινό. Επιπλέον, τείνει να καθιερωθεί το γεγονός ότι κάθε συγκρότημα που μας επισκέπτεται τελευταία αναφέρεται στις δυσκολίες που περνάμε, στην κατανόηση που μας δείχνει και στο πόσο εκτιμά ότι βρισκόμαστε εκεί για να το παρακολουθήσουμε. Σε αυτή τη περίπτωση το ρόλο του εκφωνητή ανέλαβε ο tour manager της μπάντας, ο οποίος και προανήγγειλε την είσοδο των μελών χωρίς καθυστέρηση από την προγραμματισμένη ώρα έναρξης.



Αυτή τη φορά ιδιαίτερες εκπλήξεις δεν υπήρχαν ούτε όσον αφορά στο setlist, ούτε σε σχέση με το στήσιμο της μπάντας στη σκηνή αλλά και γενικότερα με το συνδυασμό ήχου και εικόνας που αρέσκεται να προσφέρει σε κάθε εμφάνισή της. Οπότε με αυτά τα δεδομένα ξέραμε τι να περιμένουμε. Το setlist βασίστηκε εξολοκλήρου σε κυκλοφορίες από το "Perdition City" και μετά και αποκλείστηκαν οι εκπλήξεις από δίσκους της δεκαετίας του '90. Έπαιξαν τα περισσότερα κομμάτια από το "Wars Of The Roses", τα οποία προσέφεραν το πλεονέκτημα ότι είναι πιο απλές συνθέσεις από το παλιότερο υλικό τους και μπορούσαν να αποδοθούν ευκολότερα πάνω στη σκηνή και ως εκ τούτου να οδηγήσουν σε μια πιο υποβλητική ατμόσφαιρα. Θα έλεγα ότι και τα πέντε κομμάτια που επέλεξαν να μας παρουσιάσουν από το εν λόγω άλμπουμ ακούγονται πολύ καλύτερα live, όπως επίσης και κομμάτια σαν το "Darling Didn't We Kill You?", με το οποίο έκλεισε το κανονικό set και κατά τη διάρκειά του η κλιμάκωση στην ένταση του σε παρέσυρε σε ένα μαγευτικό ταξίδι. Στη σχεδόν μιάμιση ώρα που έπαιξαν δεν υστέρησαν πουθενά και νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να ψάχνουμε για κορυφαίες στιγμές.



Γενικότερα, η εμφάνιση των Ulver ήταν εξαιρετική, κατάφεραν να δημιουργήσουν μια μοναδική ατμόσφαιρα, ενώ παρουσιάστηκαν πολύ δεμένοι και δείχνουν ότι κεφαλαιοποιούν πάνω στη σκηνή την εμπειρία που έχουν αποκτήσει από τις συναυλίες τους τα τελευταία δύο και πλέον χρόνια. Σε σύγκριση με την προηγούμενη φορά εκεί ακριβώς εντοπίζεται και η βασική διαφορά, καθώς, όπως προανέφερα, το σκηνικό είναι το ίδιο, απλά τώρα μπορούν να αποδώσουν και να αναπαράγουν την ατμόσφαιρα της μουσικής τους πολύ καλύτερα σε μια συναυλία.

Ο ήχος ήταν πολύ καλός και βοηθούσε να αναδειχθεί η ατμόσφαιρα του κάθε κομματιού. Κάποια ανεπαίσθητα μικροπροβλήματα που παρουσιάσθηκαν στα encore, είτε με το μπάσο (χρησιμοποιήθηκε μόνο στο τελευταίο τραγούδι της βραδιάς), είτε με τη φωνή (ακουγόταν λίγο πιο ψηλά σε σχέση με τα υπόλοιπα όργανα) δεν επηρέασαν σε καμία περίπτωση το τελικό αποτέλεσμα. Το video wall που συνόδευε τη μπάντα και σε αυτή και στην προηγούμενη εμφάνισή της προέβαλε εικόνες που αιχμαλώτιζαν το μάτι, έδεναν αρμονικά με τη μουσική και σε έκαναν να ταξιδεύεις και να χάνεσαι μαζί με τους ήχους. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το Σάββατο το βράδυ χάθηκε κυριολεκτικά η αίσθηση του χρόνου και πέρασε πολύ γρήγορα χωρίς να το καταλάβουμε.



Μπορεί να μιλάμε για μια μπάντα, αλλά είναι δεδομένο ότι η ψυχή και το σώμα των Ulver είναι ο Kristoffer Rygg, του οποίου τα ιδιαίτερα εκφραστικά φωνητικά σε καθήλωναν και γενικότερα σε όλη τη διάρκεια του set μπορούσες να διαισθανθείς  τη μουσική του ευφυία και το πόσο σπουδαία πράγματα έχει καταφερεί αυτά τα χρόνια. Δε θα πρέπει ωστόσο να λησμονηθεί η συνεισφορά και των άλλων πέντε μελών των Ulver, καθένα εκ των οποίων από το πόστο του προσέφερε στο συνολικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, όπως επισημάνθηκε από την παρέα, εμφανισιακά και στυλιστικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε διαφορετικού τύπου συγκροτήματα από διαφορετικούς μουσικούς χώρους.



Μας τίμησαν με τρία encore, κλείνοντας στο τέλος με τη διασκευή στο "654321" των Troggs. Είναι γεγονός ότι το συγκεκριμένο κομμάτι δε σχετίζεται με την ατμόσφαιρα και το κλίμα της μουσικής των Ulver, αλλά ας εκληφθεί ως μια στιγμή χαλάρωσης, ίσως και χαβαλέ, της μπάντας και νομίζω ότι δεν ενόχλησε κανέναν.

Επιπλέον, πρέπει να αναφερθεί και η ευθυγραμμισμένη στις απαιτήσεις της βραδιάς στάση του ετερόκλητου μάλλον κοινού, που παρακολούθησε με προσοχή και αφοσίωση όσα εκτυλίσσονταν και προσέφερε το χειροκρότημά του στους Νορβηγούς στο τέλος.

Συνοψίζοντας, μπορούμε να πούμε ότι ζήσαμε μια μοναδική συναυλιακή εμπειρία από ένα ξεχωριστό συγκρότημα.

Setlist:

February MMX
Norwegian Gothic
England
September IV
Lost In Moments
Porn Piece Or The Scars Of Cold Kisses
Island
Darling Didn't We Kill You?
-------------------------
For The Love Of God
Little Blue Bird
Rock Massif
-------------------------
Eos
-------------------------
654321

Αντώνης Κονδύλης
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν