Tiamat, Crematory @ Gagarin

06/02/05, Gagarin 205, Αθήνα

Δύο χρόνια πάνε από την προηγούμενη επίσκεψη των Σουηδών Tiamat στην Ελλάδα και η αυτού μεγαλειότης μας δε μπορούσε φυσικά να μη δόσει το πάρον και σε αυτήν τους την εμφάνιση. Τα πράγματα ήταν κάπως πιο δυσμενή βέβαια αυτή τη φορά μιας και τη βραδιά επιλέγησαν να ανοίξουν οι Crematory (το έργο αυτό λίγα χρόνια πριν είχαν αναλάβει οι -κατά γενική ομολογία καλύτεροι αν και κινούμενοι σε άλλο ύφος- Lacuna Coil).

Άντε τώρα να δόσεις να καταλάβουν τι εστί Crematory (live) όταν από τη μία η σχέση σου με το συγκρότημα βρίσκεται σε μηδαμινά επίπεδα και από την άλλη δεν... κατέχεις το είδος που τουλάχιστον μας παρουσίασαν. Αν και φαντάζομαι ότι υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ενδιαφέρον live, στην προκειμένη δεν έγινε. Όχι ότι "χαλάστηκαν" και πολλοί εδώ που τα λέμε, αφού οι λίγοι παρευρισκομένοι είχαν επισκεφτεί το Gagarin για το μετέπειτα group. Με τα δεύτερα φωνητικά πιστή αντιγραφή Hetfield και τα πρώτα κατά κύριο λόγο "κάφρικα", το μόνο που κατάφερε να σώσει κάπως την κατάσταση ήταν το τρίτο τους κομμάτι (δε γνωρίζω τίτλο δυστυχώς και φοβάμαι πως ούτε θα το επιδιώξω). Στο πρόγραμμα τους συμπεριέλαβαν δύο ή τρεις διασκευές και σε συνδυασμό με την αρκετά χαβαλετζίδικη διάθεση τους (σε σημείο που να μην αποτελεί αρνητικό παράγοντα) μας "έφτιαξαν" μέχρι κάποιο βαθμό για τη συνέχεια. Αν και λεπτομέρεια, καλό θα ήταν ο drummer τους να βρει άλλη λύση για το τσιγάρο του, γιατί το να πηγαινοφέρνει κάποιον από το team ώστε να του βάζει και να του βγάζει το τσιγάρο από το στόμα δεν είναι και ότι πιο πρακτικό και "σωστό"...


Στους Tiamat τώρα... Συμπαθητική μπάντα, δε λέω. Ιδίως με τα τελευταία τους album, τα οποία είναι πολύ πιο ήρεμα από τα πρώτα τους, έχουν κερδίσει μια νέα μερίδα οπαδών, οι οποίοι μαντέψτε... απουσίαζαν. Ξεκίνημα με το hit "Vote For Love" του προτελευταίου τους δίσκου και το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς είναι ο νέος κιθαρίστας. Είναι κάπως περίεργο να έχεις συνδέσει ένα group με μια συγκεκριμένη σύνθεση και ξαφνικά να βλέπεις ότι αυτή έχει αλλάξει, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Ο νέος λοιπόν αυτός κιθαρίστας (αγνώστου σε μένα ταυτοτήτος) είναι μεν πιο τεχνικός και πιο "σολίστας" από τον προκάτοχο του, αλλά ώρες ώρες το κουράζει το θέμα. Από τη στιγμή που οι Tiamat παίζουν (στην πλειοψηφία) αργά και "εύκολα" κομμάτια τι τα θες τα ανεβοκατεβάσματα στις κλίμακες; Αίσθηση επίσης προκαλεί η παρουσία πληκτρά, αναλογιζόμενοι το ότι σε παλαιότερες περιοδείες τους αυτός απουσίαζε. Ο συγκεκριμένος βέβαια φαίνεται να ήταν κάπως "φτιαγμένος", συμπέρασμα που προέκυψε τόσο από τις κινήσεις και την ξεφαντοτική του διάθεση αλλά και από λαθάκια που έκανε ανά διαστήματα. Συγχωρεμένος μιας και βοήθησε πολύ στην πληρότητα του ήχου που έβγαινε. Το πρόσωπο φυσικά της βραδιάς δε θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Johan Edlung, ηγετική μορφή του σχήματος όλα αυτά τα χρόνια.

Το set list άκρως ικανοποιητικό: Κομμάτια από τις 2 πρόσφατες κυκλοφορίες τους ("Prey", "Judas Christ") αλλά και από παλιότερες και πιο "σκληρές" δουλειές τους όπως τα "Clouds" και "Wildhoney" με highlight της βραδιάς το καταπληκτικό "Gaia". Παρ' όλα αυτά δε μπορώ να καταλάβω ποιος ο λόγος της μη εμφάνισης των Wobs Of Maggot, του support group. Είχε ακουστεί ότι αυτό θα γινόταν λόγω του μεγάλου set list των Tiamat. Που 'ν το; Μία ώρα και σαράντα λεπτά είναι μεν σεβαστή διάρκεια αλλά από την άλλη τέτοιου είδους φήμες είναι που σε κάνουν να στραβώνεις όταν ο τραγουδιστής λέει το τελικό "good night". Ας είναι... Έστω και λίγοι περάσαμε καλά. Την επόμενη φορά όμως θέλουμε ακόμα καλύτερα ειδάλλως θ' αρχίσει να επαληθεύεται το "η πρώτη φορά είναι η καλύτερη".

Κείμενο / Φωτογραφίες: Ηλίας Κουρούδης