Release Athens (Royksopp, Moderat, Larry Gus, The Rattler Proxy, Etten) @ Πλατεία Νερού, 02/06/17

Το φεστιβαλικό καλοκαίρι ξεκίνησε κι επισήμως. Ντυμένο ηλεκτρονικά, με mainstream κοψιά και στο πέτο τα νυχτερινά beat των φοβερών Moderat

Από τους Μάνο Πατεράκη, Σπύρο Τσούτσο, Αντώνη Παπαδόπουλο, 05/06/2017 @ 12:11

Η πρώτη από τις τρεις μέρες του Release Athens είχε πιάσει το vibe της εποχής μας. Ντυμένη ηλεκτρονικά από την κορυφή ως τα νύχια, αλλά σε mainstream κοψιά, ήταν φτιαγμένη ώστε να αποτελέσει δέλεαρ για να περάσει καλά οποιοσδήποτε ακούει έστω και στην άκρη του ραδιοφώνου του τέτοιες μουσικές. Και αυτό είναι εν τέλει που συμβάλλει στη φεστιβαλική νοοτροπία που τόσο καιρό αναζητούμε: ημέρες διαμορφωμένες για να περάσει καλά ο περαστικός. Ο φανμπόης θα είναι στο κάγκελο ούτως ή άλλως. Εξ ου, λοιπόν, και ο κόσμος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα. Δυναμική η προσέλευση στην Πλατεία Νερού (περί τα επτά χιλιάδες άτομα), μεγαλύτερη απ’ ό,τι αναλογεί στο μέγεθος των ονομάτων «στα χαρτιά»: τρία ελληνικά ονόματα, το καθένα στα δικά του ηχητικά μονοπάτια, κορυφαίοι, χορευτικοί Moderat και αιθέριοι Royksopp. Για λεπτομέρειες, ανατρέξατε παρακάτω...

Μ.Π.

Η μέρα ξεκίνησε ακριβώς στην ώρα της (18:00) και η Etten, ή αλλιώς Ελένη Τζαβάρα, ήταν ήδη στη σκηνή με δύο ακόμα μουσικούς στα keyboard, τους Δημήτρη Μπόρση και Μανώλη Ζαβιτσάνο. Οσο άχαρο και κλισέ πλέον ακούγεται, το να ανοίγεις φεστιβάλ στην Ελλάδα, έχει πάντα την ίδια εικόνα. Λίγος κόσμος και ακόμα λιγότερος μπροστά στη σκηνή.

Etten

Κι όμως, η Etten ερμήνευσε και στάθηκε λες και την έβλεπαν χιλιάδες. Στο 20λεπτο σετ της, οι synth pop συνθέσεις της σε κέρδιζαν, η φωνή ακουγόταν «κρύσταλλο». Δεν μένει παρά να πας να την δεις σε μια κανονική της εμφάνιση για την πλήρη μουσική της εμπειρία.

Α.Π.

Οι Rattler Proxy (Μάκης Παπασημακόπουλος και Λουκάς Σαββίδης) χρειάζονται το σκοτάδι για τη μουσική τους. Είναι από τα σχήματα που δεν μπορείς να φανταστείς αλλιώς. Παρ' όλα αυτά, για μισή ώρα (18:30-19:00) σφυροκόπησαν την Πλατεία Νερού και τα πανίσχυρα beat τους και δεν επέτρεψαν σε κανέναν να συζητήσει με τον διπλανό του.

The Rattler Proxy

Τα "Dark Room" και "I Don't Wanna (Start It Up)" ακούστηκαν με όση ορμή τους ταιριάζει, ενώ η synth pop γραμμή του εξαιρετικού "Oscillation", έφερε την πρώτη μεγάλη στιγμή της ημέρας (το είχαμε συμπεριλάβει και στα 100 κορυφαία τραγούδια του 2016).

Setlist: Day To Day / Venomous / Oscillation / Crackin' Up / Dark Room / I Don't Wanna (Start It Up)

Α.Π.

Ο Παναγιώτης Μελίδης ανέβηκε στην ώρα του στη σκηνή και αυτό ήταν το τελευταίο συμβατικό πράγμα που αφορούσε το σετ του. Με τον λάρυγγά του σε πρώτο ρόλο, φωνή ιδιαίτερη σε ψηλούς τόνους και παρανοϊκές χροιές, συνεπικουρούμενη από ασταμάτητη ενέργεια επί σκηνής και κυκλοθυμική ροή, ο Larry Gus απέδειξε για μία ακόμη φορά πως είναι γεννημένος performer. Παράσημο αυτού, τα αίματα στο μέτωπό του από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα του μικροφώνου. Άλλοτε στην κονσόλα, με αστραπιαίες εκρήξεις να τηλεμεταφέρεται στο τύμπανο και έπειτα να χορεύει, να επιχειρεί να κατέβει στη σκηνή...

Larry Gus

Bρισκόταν σε μια εκστατική κατάσταση η οποία εξέπεμπε τόσους τόνους τρέλας στο κοινό που σιγά-σιγά προσερχόταν και εγκλιματιζόταν στον χώρο, ώστε αναπόφευκτα κάποιο ποσό θα έφτανε και σε αυτό. Η μουσική του δεν μπορεί διόλου εύκολα να κατανεμηθεί στα εκάστοτε μουσικά παρακλάδια, ωστόσο η αγνή ενέργεια και η παράνοια που έβγαζε της έδωσε δικαιωματικά τον τίτλο του ταιριαστού ανοίγματος, πριν τις σκοτεινές, χορευτικές μουσικές των Moderat. Ακόμα και αν οι μουσικές παραφωνίες και τα χοντροκομμένα του αστεία ενδεχομένως να έκαναν πολλούς να «τσινίσουν». Δεν ήταν εκεί το νόημα, άλλωστε.

Μ.Π.

Δεν θα κρύψω πως προσωπικά είχα κατηφορίσει στην Πλατεία Νερού κυρίως για το βερολινέζικο υβρίδιο που προέκυψε όταν ο Apparat αποφάσισε να συνεργαστεί με το ντουέτο των Modeselektor και... εγέννετο Moderat, πάνω από δέκα χρόνια πριν. Ωστόσο, δεν θα θεωρήσω τον εαυτό μου προκατειλημμένο αν ισχυριστώ πως οι Moderat υπήρξαν εν τέλει και αντικειμενικά το act της βραδιάς - ακόμα κι αν είναι αδόκιμο να τους συγκρίνουμε με την γιουροβιζιονική αισθητική που πρέσβευαν οι Royksopp. Αλλά γι' αυτούς θα μιλήσουμε λίγο αργότερα...

Moderat

Το ξεκίνημα με το "Ghostmother" μας έπιασε όλους μουδιασμένους και μαγκωμένους από έναν ήχο που μπούκωνε τόσο πολύ ώστε αυτό που έφτανε σε εμάς, δια μέσου των απατηλά τελευταίων αχτίδων του ήλιου εξ αριστερών, ήταν μια κακόγουστη μπάλα δίχως βάθος, πνιγμένη στο μπάσο. Ευτυχώς, αυτό δεν κράτησε περισσότερο από ένα τραγούδι, αφού αμέσως μετά ο ήχος έφτιαξε καθοριστικά. Το "A New Error" που ακολούθησε έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσει το πάρτι. Ένα πάρτι που θα μας μετέφερε σε σκοτεινά, χορευτικά beat, ρίχνοντας βιομηχανικό τσιμέντο πάνω στις μαρίνες.

Moderat

Και αν το αναλογιστείς, δεν ήταν τυχαίο που, ανάμεσα σε ένα setlist γεμάτο κομμάτια από την περσινή τους δουλειά, "III", το πάρτι ξεκίνησε με το "A New Error" από το ντεμπούτο "I". Όσο όμορφη και αν ήταν η πιο μελωδική και ήπια στροφή που έκαναν με τον τρίτο δίσκο τους, η IDM του "I" και "II" παραμένει κορυφαία. Τους πάει το πριονίδι ρε αδερφέ. Δες τι έγινε με το "Rusty Nails" -επίσης από το ντεμπούτο- λίγο αργότερα. Όχι, βέβαια, ότι κακοπεράσαμε με τα "Eating Hooks" κτλ. Ποτά ανά χείρας, λικνίσματα, κλειστά τα μάτια και αίσθηση ότι θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε έτσι μέχρι το πρωί. «Πάμε μετά κάπου να παίζει τέτοια» ή κάπως έτσι. Αλλά δύσκολο ε;

Moderat

Επί σκηνής, ο Apparat τοποθετημένος στη μέση είχε τον αδιαμφισβήτητο ρόλο του frontman. Ήταν πλαισιωμένος δεξιά και αριστερά από τους δύο Modeselektor, Gernot Bronsert και Sebastian Szary, οι οποίοι ασχολούνταν κυρίως με τα μπλιμπλίκια τους, με ανέκφραστο coolness, και άφηναν τον Apparat να κάνει το παιχνίδι με εμάς.

Η κομματάρα "Bad Kingdom" -που φυσικά ακούσαμε- λέει this is not what you wanted, not what you had in mind. Αλλά, αυτό που μας έδωσαν οι Moderat ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε όλο το κοινό που αποφάσισε να περάσει την Παρασκευή του στο Release Athens Festival. Μπράβο τους.

Setlist: Ghostmother / A New Error / Running / Abandon Window (Moderat remix) / Eating Hooks / Eating Hooks (Siriusmo Remix) / Rusty Nails / Reminder / Animal Trails / Les Grandes Marches / No. 22 / Milk / Bad Kingdom / Intruder

Μ.Π.

Η ώρα έντεκα. Οι Moderat έχουν δώσει ακόμα ένα σπουδαίο show και το κοινό είναι κατάλληλα προετοιμασμένο να υποδεχτεί τους Royksopp. Οι Νορβηγοί μπαίνουν εντυπωσιακά με το "Monument". Ο Svein Berge εισβάλλει στη σκηνή μαζί με τον μουσικό του «αδερφό» Torbjorn Brundtland στις κονσόλες-synth-τύμπανα ενώ σε ένα υψηλότερο βάθρο η Jonna Lee, session αιθέρια τραγουδίστρια του γκρουπ, ανεμίζει με χαρακτηριστική χάρη τα λευκά της φτερά. Σειρά έχει το "Here She Comes Again" στο οποίο τη θέση της Lee στο βάθρο παίρνει ο έτερος τραγουδιστής Jammie Irrepressible, ενώ στο "Never Ever" τα beat τραντάζουν το κοινό το οποίο έχει πλέον μπει για τα καλά στο κλίμα και χορεύει έντονα.

Royksopp

Τα laser μαζί με τα video projection δημιούργησαν ατμόσφαιρα άκρως φαντασμαγορική που ταίριαξε απολύτως με τη μουσική. Σε κάποια σημεία ίσως άγγιξε τα όρια του κιτς, αλλά ούτως ή άλλως οι Royksopp προβάλλουν επιτηδευμένα μια τέτοια αισθητική. Αρκεί να δει κανείς τα jacket των μουσικών. Χρυσά με στρασάκια, λωρίδες να κρέμονται και τεράστια γράμματα πάνω τους. Αντίστοιχα η Lee, ντυμένη σε διαφόρων ειδών λευκά ενδύματα, φορέματα, κορμάκια, φτερά, αποτέλεσε από μόνη της μια ισχυρή παρουσία μέσω των φωνητικών της, της κίνησής της σε όλα τα σημεία της σκηνής και γενικότερα του πλούσιου ταπεραμέντου της.

Royksopp

Το setlist ήταν αρκετά στοχευμένο ώστε η εναλλαγή των dance/chill κομματιών αλλά και η εναλλαγή της Lee με τον Irrepressible στο μικρόφωνο να συνδράμουν στην ψυχοσύνθεση του κοινού ώστε να καταφέρει να ενσωματωθεί πλήρως στο show.

Royksopp

Ακούστηκαν κομμάτια σχεδόν από το σύνολο της εικοσαετούς, παρά ένα έτος, ύπαρξης του γκρουπ με τον ήχο αρκετά διορθωμένο ύστερα από τα μπάσα των Moderat τα οποία μας τράνταξαν λίγο παραπάνω απ’ όσο αντέχαμε. "Eple", "This Must Be It", "Something In My Heart" μερικά από αυτά για να οδεύσει η συναυλία σιγά-σιγά προς το τέλος. Στα "Running To The Sea" και "What Else Is There" ο κόσμος χόρεψε και τραγούδησε δίχως αύριο με τον ενθουσιασμό του να κορυφώνεται στο "The Girl And The Robot" όταν ο Berge έβαλε τη γνωστή πλέον ρομποτική του μάσκα και ανέλαβε τα ρομποτικά φωνητικά με σκοπό να συνοδεύσει τη Lee μπροστά στη σκηνή. Η βραδιά μας τέλειωσε μετά από μιάμιση ώρα στο encore με το "Do It Again" όταν τα κομφετί πλημμύρισαν τον φαληρικό ουρανό και τα στρόμπο χτύπησαν ακατάπαυστα τον κόσμο σε ένα κλίμα έκστασης και μεγάλης ευχαρίστησης όλων.

Royksopp

Σ.Τ.

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά, Διονύσης Παρθενιάδης / dionpa.com

SETLIST

Monument
Ηere She Comes Again
Never Ever
Sordid Affair
Eple
Mysteries Of Love
This Must Be It
Something In My Heart
Running To The Sea
What Else Is There?
The Girl And The Robot
Sayit

Encore:

I Had This Thing
Do It Again

  • SHARE
  • TWEET