Nova Twins: «Θέλουμε οι άνθρωποι να αισθάνονται ενδυναμωμένοι όταν ακούνε τη μουσική μας»

Μέσα σε μία δεκαετία, δύο φίλες από το Λονδίνο κατάφεραν να σκαλίσουν τις δικές τους μορφές στο τοτέμ της ροκ κοινότητας. H Amy Love και η Georgia South κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους "Who Are The Girls?" το 2020, λίγο πριν την πανδημία, έχοντας τις ευλογίες ενός Tom Morello. Και πράγματι, το στυλ τους σφύζει από ενέργεια, τσαμπουκά, γκρούβα, και ηχητική - άρα και πολιτισμική - πρόσμειξη, και οι Nova Twins άρχισαν να προκαλούν ένα σούσουρο. Δεν ξέρω πόσα άτομα ήταν υποψιασμένα στο Street Mode Festival του 2019, όμως η επικείμενη εμφάνιση του ντουέτου στην Πλατεία Νερού στις 26 Ιουνίου, στα πλαίσια του Release Athens Festival, δύσκολα θα περάσει απαρατήρητη.

Έχοντας το δεύτερο δίσκο τους "Supernova" ήδη στα ράφια των δισκάδικων - ή στους καταλόγους των streaming apps, όπως αναφέρει και η South στη συνέντευξη που μας παραχώρησαν - το ντουέτο συνεχίζει ακάθεκτο να γράφει μουσικάρες, να επενδύει στην πρόκληση αλλά και την υπερηφάνεια, και να δίνει στη ροκ μία ενέργεια που τείνουμε να την ξεχνάμε. Μέσα σε ένα πραγματικά φορτωμένο πρόγραμμα (η συνέντευξη αυτή πήρε σχεδόν δύο μήνες επικοινωνίας για να γίνει), η Amy Love και η Georgia South βρήκαν ένα μικρό χρονικό slot, και μας μίλησαν για την πορεία τους στη μουσική βιομηχανία, την ενδυνάμωση μέσω της μουσικής, τι σημαίνει να προχωράς ακάθεκτη μπροστά στην ανούσια κριτική, και εν τέλει, πότε σκοπεύουν να κοιμηθούν...

Καλησπέρα και στις δυο σας! Είμαι ο Μάνος και σας καλωσορίζω στο Rocking.gr. Χαίρομαι πολύ που έχω την ευκαιρία να μιλήσω μαζί σας και πρέπει να σας συγχαρώ για τη μουσική σας, και την αναζωογονητική εικόνα που φέρνετε στο rock.

Πέρυσι κυκλοφορήσατε το δεύτερο άλμπουμ σας, το "Supernova", το οποίο εξερευνά περαιτέρω τον ήχο του ντεμπούτου σας. Έχετε υποστηρίξει, ωστόσο, ότι μοιάζει περισσότερο με «δεύτερο πρώτο άλμπουμ» παρά με δεύτερο δίσκο. Υπήρχε αυτό το συναίσθημα από την αρχή της διαδικασίας σύνθεσης, με την έννοια ότι έπρεπε να συστηθείτε εκ νέου;

Georgia: Νομίζω ότι ήταν περισσότερο επειδή κυκλοφορήσαμε το πρώτο άλμπουμ, και μετά από δύο εβδομάδες μπήκαμε στην πανδημία. Έτσι, δεν προλάβαμε να κάνουμε όλα τα φεστιβάλ που θα έπρεπε να κάνουμε, ή να περιοδεύσουμε. Οπότε μ’ αυτό το άλμπουμ ήταν σαν να είχαμε το σωστό, πλήρες πακέτο για το πώς, ξέρεις, θα έπρεπε να μοιάζει η κυκλοφορία ενός δίσκου. Και καταφέραμε να το προωθήσουμε με περιοδείες σε απίστευτα μέρη, όπως οι ΗΠΑ, η Ευρώπη, και το Ηνωμένο Βασίλειο. Θα πάμε και Ιαπωνία, και έχει βρει μία τρομερή υποδοχή για την οποία είμαστε τόσο ευγνώμονες.

Σε ένα άλμπουμ γεμάτο με δυνατά κομμάτια, υπάρχει η εξαίρεση του "Sleep Paralysis", το οποίο εξερευνά μια πιο μελαγχολική πλευρά του ήχου σας. Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό το τραγούδι;

Amy: Υποθέτω ήταν περίπου σε μία εποχή αβεβαιότητας, όταν έγινε το lockdown, και κάποια πράγματα έγιναν στην προσωπική μας ζωή, όπου τα πράγματα έπεσαν λίγο. Κι είχε να κάνει, ξέρεις, με τους εφιάλτες και τα πράγματα που τρυπώνουν όταν κοιμάσαι. Οπότε ήταν απλά ένα τραγούδι για να εξερευνήσουμε αυτά τα συναισθήματα, στην πραγματικότητα.

Έχετε φεμινιστικούς ύμνους, αντιρατσιστικά τραγούδια και ενδυναμωτικές επιτυχίες. Πώς σκέφτεστε τα θέματα των άλμπουμ και πώς αποφασίζετε τι θα μπει στο άλμπουμ;

Georgia: Νομίζω πάντα γράφουμε τραγούδια και είμαστε αρκετά σκληρές καθώς τα γράφουμε, αν δεν μας αρέσει απλώς το απορρίπτουμε και ξεκινάμε κάτι άλλο, αν απλά δεν λειτουργεί. Μάλλον δεν είμαστε από τα συγκροτήματα που γράφουν πενήντα τραγούδια για ένα άλμπουμ. Κι έπειτα, πάντα θέλαμε οι άνθρωποι να αισθάνονται δυνατοί όταν ακούνε τη μουσική μας, γιατί αυτό μας άρεσε όσο μεγαλώναμε. Άκουγα μπάντες όπως οι Destiny’s Child και το πώς έκαναν τις έγχρωμες γυναίκες να αισθάνονται μέσω της μουσικής τους, οπότε υποθέτω ότι θέλαμε να απεικονίσουμε αυτό το είδος της ενέργειας στη μουσική μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, και τον τρόπο που ξέρουμε στη δυνατή μουσική.

Έχετε έναν πραγματικά φρέσκο ήχο. Όταν αρχίσατε να παίζετε μουσική, σκεφτόσασταν με όρους ειδών, όπως "πρέπει να δοκιμάσουμε αυτό κι εκείνο, και να ανακατέψουμε και λίγο από αυτά", ή ήταν κάτι που προέκυψε φυσικά, και αφήνετε τις ταμπέλες με τα είδη και τις κατηγοριοποιήσεις στους άλλους;

Amy: Όχι, απλά ήρθε φυσικά. Ήταν σαν να γράψαμε ένα τραγούδι μαζί μία μέρα, και αυτός ήταν ο ήχος που προέκυψε, και υποθέτω είναι απλά μία μείξη των προσωπικοτήτων μας, των επιρροών μας, και του τι συμβαίνει όταν συνεργαζόμαστε. Είναι σαν δύο χημικά στοιχεία, και αυτό ήταν το αποτέλεσμα μόλις τα αναμείξαμε. Οπότε ναι, ήταν απλώς κάτι πολύ φυσικό.

Αν παραμέναμε στα κουτάκια μας, δεν θα υπήρχε εξέλιξη, ούτε θα οδηγούσε πουθενά

Βλέποντας τις συνεργασίες σας, τους καλλιτέχνες με τους οποίους περιοδεύετε, και φυσικά λαμβάνοντας υπόψη τα στυλ που ενσωματώνετε στα τραγούδια σας, φαίνεται ότι οι διάφορες σκηνές αρχίζουν να δικτυώνονται και να επικοινωνούν περισσότερο από ποτέ. Αισθάνεστε μερικές φορές ότι οι παραδοσιακές ταμπέλες καταντούν περιττές;

Georgia: Σκέφτομαι πως εξαιτίας του streaming και των social media, οι άνθρωποι, οι νέοι άνθρωποι, εξερευνούν διαφορετικά είδη από εκείνα του παρελθόντος. Νομίζω πως είναι ανανεωτικό να βλέπεις τη μουσική που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή. Είναι ένα χαρμάνι από τα πάντα, λόγω του πώς έχει μεγαλώσει η νέα γενιά. Να μπορείς να έχεις πρόσβαση στα πάντα. Δεν χρειάζεται να πας στο δισκάδικο και να βρεις μουσική. Βρίσκεται κυριολεκτικά στην άκρη των δαχτύλων σου. Πιστεύω είναι θαυμάσιο, γιατί είναι το μέλλον. Αν μέναμε στα ίδια, και παραμέναμε στα κουτάκια μας, δεν θα υπήρχε εξέλιξη, ούτε θα οδηγούσε πουθενά. Είναι σίγουρα συναρπαστικό να το βλέπεις.

Λαμβάνοντας υπόψη όλους αυτούς τους πειραματισμούς, υπάρχει στ’ αλήθεια τίποτα που θα ήταν περίεργο να ακούσουμε σ’ ένα τραγούδι των Nova Twins;

Amy: Πιθανότατα synthesizer. Νομίζω ότι θα ήταν περίεργο. Δεν θα ακούσεις και προηχογραφημένα όργανα σε ζωντανή εμφάνιση, καμία κιθάρα ή μπάσο.

Βρίσκεστε στη διασταύρωση του να είσαι και μαύρη και γυναίκα, δύο ταυτότητες που δεν κάθονται καλά σε μερίδες του rock/metal κοινού. Έχετε μιλήσει πολύ έντονα στο παρελθόν για την ενσωμάτωση και την ορατότητα. Ποιες είναι κάποιες από τις δυσκολίες που έχετε αντιμετωπίσει εξαιτίας αυτού στη βιομηχανία; Και ποια θα ήταν η συμβουλή σας σε άλλες περιθωριοποιημένες ομάδες που θέλουν να σπάσουν τα στεγανά του rock/metal;

Georgia: Νομίζω η συμβουλή μας θα ήταν απλά να είστε όσο πιο αυθεντικά γίνεται ο εαυτός σας, και να μην ανησυχείτε υπερβολικά για το τι συμβαίνει γύρω σας. Είναι εύκολο στα social media να κοιτάς άλλους ανθρώπους και να σκέφτεσαι, ξέρεις, «γιατί εμείς δεν το έχουμε αυτό;». Ή «γιατί δεν το έχουμε αυτό ακόμη;» Αλλά ο καθένας έχει το δικό του χρονοδιάγραμμα, και απλά πρέπει να έχει ανοιχτά τα μάτια του, κι όλα θα γίνουν. Αν αγαπάτε πολύ αυτό που κάνετε, θα έχει αντίκτυπο, και οι άνθρωποι θα τρέφονται με αυτή σας την ενέργεια, και θα το λατρέψετε. Να αγαπάτε αυτό που κάνετε.

Μας ενδιαφέρει να δημιουργούμε ασφαλείς χώρους και να ξεφορτωνόμαστε την αρνητική ενέργεια

Το να είσαι καινοτόμος, να μιλάς για όσα σε απασχολούν, και επιθετικός για κάποια θέματα, προσελκύει αντιδράσεις από επικριτικά πλήθη και κριτικούς. Πώς τα καταφέρνετε με όλο αυτό το θόρυβο και τα σχόλια που έρχονται από κάθε κατεύθυνση;

Amy: Είμαι ειλικρινής, όσον αφορά στους ανθρώπους που μάλλον δεν πολυκαταλαβαίνουν τι κάνουμε εξαιτίας του πώς μοιάζουμε, δεν μας ενδιαφέρουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μας ενδιαφέρουν. Δεν είναι μέρος του ταξιδιού μας. Μπορεί να υπήρξαν εμπόδιο στην αρχή, αλλά εμάς μας ενδιαφέρει να επικεντρωνόμαστε στους ανθρώπους που θέλουν να γιορτάσουν και να νιώσουν περήφανοι για το ποιοι είναι, και να νιώθουν ελεύθεροι να είναι ο αυθεντικός εαυτός τους. Μας ενδιαφέρει να δημιουργούμε ασφαλείς χώρους και να ξεφορτωνόμαστε την αρνητική ενέργεια, και τους ανθρώπους που δεν αξίζουν τον κόπο (στμ., your breath) και τον χρόνο σου. Πιστεύω γίναμε καλές στο να περιτριγυριζόμαστε με όμορφα άτομα που είναι απλά ευγενικά, και φροντιστικά, και φιλόδοξα, και διαφορετικά, και είναι okay να είσαι διαφορετική. Αλήθεια, δεν έχουμε πολλά να πούμε σ’ όλους τους άλλους, πέρα απ’ το ότι δεν υπάρχει κυριολεκτικά τίποτα που να καταλάβει το χώρο μας.

Επισκέπτεστε την Ελλάδα το καλοκαίρι, θα είναι η δεύτερη φορά που έρχεστε εδώ, οπότε ας μιλήσουμε για το κοινό. Υπάρχουν κάποια σημάδια που προσέχετε για να δείτε αν το κοινό θα είναι καταπληκτικό; Τι περιμένετε να δείτε περισσότερο όταν ανεβαίνετε στη σκηνή;

Georgia: Νομίζω ότι απλώς γουστάρουμε όταν το κοινό είναι σούπερ ενεργητικό και ζει τη στιγμή, και δεν υπάρχουν πολλοί που να βιντεοσκοπούν με τα κινητά τους. Να βρίσκονται απλώς στο τώρα. Να θέλουν να χοροπηδήσουν, να διασκεδάσουν, τα mosh-pits είναι τέλεια... Απλά οποιοσδήποτε που να ζει το παρόν.

Σύνθεση τραγουδιών, ηχογραφήσεις, συνεντεύξεις, ζωντανές εμφανίσεις, φωτογραφήσεις και μουσικά βίντεο, ενώ παράλληλα έχετε τη δική σας σειρά ρούχων. Ήταν μία πολυάσχολη δεκαετία για σας. Πού βρίσκετε την ενέργεια για να ασχοληθείτε με όλα αυτά, χωρίς να χάνετε την συγκέντρωση και την έμπνευση;

Amy: Με κάποιον τρόπο τα κουτσοβολεύεις (στμ., pull it out the bag). Και νομίζω ότι όταν έχουμε όντως μία μέρα να πάμε σπίτι, απλά προσπαθούμε να τα βάλουμε όλα σε τάξη. Κι αν θέλουμε χρόνο μόνο για να ξεκουραστούμε, ή να είμαστε μόνες, απλώς βεβαιωνόμαστε να φροντίζουμε τον εαυτό μας, και η μία την άλλη, και το κάθε άτομο της ομάδας.

Είναι μία άσκηση ισορροπίας, σίγουρα. Αλλά είμαστε πραγματικά ευγνώμονες που μπορούμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε. Οπότε, ακόμη και σε δύσκολες περιόδους, ή όταν είμαστε πολύ κουρασμένες, απλά σκεφτόμαστε ότι είμαστε εξαιρετικά χαρούμενες που είμαστε εδώ. Και προσπαθούμε να το εκμεταλλευτούμε στο έπακρο. Κι όπως λέει και η μαμά της Georgia, «θα κοιμηθείς όταν θα πεθάνεις».

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας! Χάρηκα που σας άκουσα και ανυπομονώ να σας δω ζωντανά το καλοκαίρι και να δω από πρώτο χέρι μια ηλεκτρισμένη εμφάνιση!