Συνέντευξη Acid Death (Σάββας Μπετίνης)

Ένα συγκρότημα που είχε εντυπωσιάσει στη δεκαετία των '90s με τις άρτιες κυκλοφορίες του και τον ιδιαίτερο τεχνικό death ήχο τους, οι Αθηναίοι Acid Death, έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν και στο παρόν. Καθόλου δεν μας χαλάει κάτι τέτοιο, το νέο άλμπουμ τους "Hall Of Mirrors" δύσκολα βγαίνει από το CD player και ο μπασίστας - τραγουδιστής τους Σάββας Μπετίνης μας δίνει κάποιες ενδιαφέρουσες απαντήσεις...

Γεια χαρά Σάββα! Συγχαρητήρια για το "Hall Of Mirrors", κάνατε τρομερή δουλειά! Πώς νιώθεις τώρα που το βλέπεις ολοκληρωμένο;
Σε ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια! Η αλήθεια είναι ότι αισθανόμαστε όλοι περήφανοι για αυτό το άλμπουμ. Είναι μια δουλειά που μας αντιπροσωπεύει 100%.

Διάβασα σε άλλες συνεντεύξεις σου ότι στο άλμπουμ είναι όλες καινούργιες συνθέσεις. Πόσο καιρό το επεξεργαζόσασταν; Τι τρόπους γραψίματος ακολουθήσατε, μέσω συνεχών προβών και τζαμαρισμάτων ή έφερνε κάθε μέλος του γκρουπ ολοκληρωμένες ιδέες και τις προχωράγατε αν σας άρεσαν; Τους στίχους ποιος τους επιμελήθηκε;
Το "Hall Of Mirrors" έχει το προσόν του να είναι φτιαγμένο κυριολεκτικά από Blank Screen. Δεν υπάρχει μέσα του κάτι που να μας «περίσσευε» από το παρελθόν, κάτι που λίγο-πολύ συμβαίνει σε ένα μεγάλο ποσοστό από κυκλοφορίες. Από το Δεκέμβρη του 2012 ουσιαστικά ξεκινήσαμε να δουλεύουμε υλικό. Φτάσαμε μέχρι τον Αύγουστο του 2014 να έχουμε συνθέσει όλο το άλμπουμ και σε ποσοστό που ήταν ολοκληρωμένες ακόμα και μικρές λεπτομέρειες που συνήθως ολοκληρώνονται στο recording. Ο τρόπος γραψίματος, για εμάς τουλάχιστον, κλασικός. Ένας φέρνει τη βασική ιδέα και όλοι μαζί κόβουμε-ράβουμε μέχρι να βγει το τελικό αποτέλεσμα. Στιχουργικά δουλέψαμε εγώ με τον Κώστα (drums).



Έχω την εντύπωση ότι η είσοδος του Γιάννη στις κιθάρες έδωσε άλλη δυναμική στο σχήμα. Πώς γνωριστήκατε και γιατί έφυγε ο Κώστας που είχε παίξει στο "Eidolon";
O Γιάννης Αναγνώστου ήρθε στη μπάντα σε μια πολύ «in time» περίοδο. Ήρθε ουσιαστικά όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε τα καινούρια κομμάτια. Όσο για τον προκάτοχό του ήταν δική του απόφαση να αποχωρήσει και να ασχοληθεί κυρίως με το Ambient που ήταν κάτι με το οποίο ασχολιόταν και πριν έρθει στους Acid Death. Με το Γιάννη είχαμε γνωριστεί από το 2011 όντας στους Released Anger με τους οποίους επίσης παίζει. Ταιριάξαμε, δέσαμε ξανά σαν ομάδα, δουλέψαμε και το αποτέλεσμα είναι αυτό που κρατάς στα χέρια σου.

Πέρυσι κάνατε ευρωπαϊκή περιοδεία με τους Master; Τι αναμνήσεις έχεις από αυτή; Θα το ξαναδοκιμάζατε; Ο Speckmann τι εντύπωση σου έκανε; Του άρεσε η μουσική σας;
Οι αναμνήσεις που έχει κανείς από τέτοια πράγματα είναι πάντα πολλές και διάφορες! Και διασκέδαση και κούραση και ξενύχτι και αντιπαραθέσεις και φυσικά απρόοπτα. Το σημαντικότερο πράγμα σε ένα tour είναι να μη δημιουργεί προβλήματα ο ένας στον άλλον και στη δική μας περίπτωση αυτό ήταν παραπάνω από ιδανικό. 'Όσο για τον Paul Speckmann, ήταν ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας με την πάντα χαρακτηριστική απάντηση! «No problem Brother!» Του άρεσε η μουσική μας και μάλιστα θα τον είχαμε και σαν guest στο άλμπουμ αλλά λόγω υποχρεώσεων δεν προλάβαινε να ηχογραφήσει τα δικά του μέρη. Από εκεί και πέρα φυσικά και θα το ξανακάναμε και ήδη είμαστε σε αναζήτηση σχετικού slot για το χειμώνα.

Εάν βάλω και το split μέσα, κάθε κυκλοφορία σας έρχεται με διαφορετική εταιρία! Θεωρείς ότι έπαιξε αυτό ρόλο στη δημοτικότητα του σχήματος, ειδικά στο παρελθόν; Από τη Noisehead γιατί φύγατε και πώς φτάσατε στη συνεργασία με τη τωρινή 7hard;
Αυτό θα μπορούσες να το πεις σχεδόν κατάρα... Όταν αναγκάζεσαι να μετακινείσαι από συνεργασία σε συνεργασία, χάνεις τη δυνατότητα της επένδυσης από τον συνεργάτη σου και αποπροσανατολίζεις και αυτούς που σε παρακολουθούν, είναι σαν να μετακομίζεις συνεχώς από σπίτι σε σπίτι. Εμείς είχαμε αυτή την ατυχία -ανάμεσα και σε αρκετές άλλες- να έχουμε μόνο τις δύο πρώτες μας δουλειές υπό την ίδια δισκογραφική στέγη (Molon Lave Records), όλες τις υπόλοιπες κάθε μία και πάνω της. Η περίπτωση της Noisehead ήταν ίσως η πιο χτυπητή. Τελειώνοντας το άλμπουμ και ενώ ήμασταν έτοιμοι να μιξάρουμε στα στούντιό της στην Αυστρία και με τα εισιτήρια στο χέρι, έρχεται το mail που ενημέρωνε ότι το label υποχρεούται να διακόψει τη λειτουργία του λόγω οικονομικών και άλλων προβλημάτων. Μπορώ όμως να σου πω ότι δεν πτοηθήκαμε καθόλου. Αναδρομολογήσαμε το mix / mastering στα Devasoundz, ο Fotis Benardo ανέλαβε δουλειά πια και σαν συμπαραγωγός, τελειώσαμε έγκαιρα, βρήκαμε deal έγκαιρα με τη 7hard και η δουλειά είναι τώρα έξω. Μπορώ να πω ότι μας βγήκε σε καλό όλο αυτό, η 7Hard έχει μια πάρα πολύ καλή διανομή, είναι ένα label μέσου βεληνεκούς, σίγουρα μεγαλύτερου της Noisehead, είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με τις μπάντες τους και αν μη τι άλλο αυτό που θέλουμε είναι να μείνουμε. Τουλάχιστον θα μας έχουν για τα επόμενα πέντε χρόνια.

Η ίδια εταιρία θα αναλάβει και την επανακυκλοφορία των δύο πρώτων δουλειών σας; Μπορείς να μας πεις περισσότερες λεπτομέρειες;
Όχι, οι επανακυκλοφορίες θα γίνουν από την αγγλική Copro Records, την εταιρεία που είχε κυκλοφορήσει το 1999 το "Pieces Of Mankind". Οι δύο αυτές επανακυκλοφορίες θα αφορούν τα δύο πρώτα άλμπουμ της μπάντας, το "Pieces..." και το "Random's Manifest" του 2000, δυο άλμπουμ πλήρως εξαφανισμένα σε φυσική μορφή από την αγορά πολλά χρόνια τώρα. Και οι δύο δουλειές είναι re-mastered με bonus υλικό από τη σχετική περίοδο η κάθε μία, είναι δυο δουλειές που πιστεύουμε θα τις ευχαριστηθούν οι παλιοί φίλοι της μπάντας και θα τις γνωρίσουν οι νεότεροι.



Εκτός της εντυπωσιακής μουσικής σας μου άρεσαν και οι στίχοι σας. Ας πούμε το "Mental Slime" το οποίο μοιάζει με μια καταγραφή της κοινωνικής λατρείας στο να ανακυκλώνετε στις υλικές καταναλώσεις και να αφήνει το πνεύμα σε άρρωστη κατάσταση. Θεωρείς ότι είναι ελληνικό φαινόμενο ή παγκόσμιο; Μήπως αυτό που καλούμε κρίση δεν είναι τελικά μόνο λογιστική - οικονομική προβληματική αλλά κάτι πολύ βαθύτερο;
Αντικειμενικά το "Mental Slime" για αυτό μιλάει. Απλά ελληνικά «Φάγωμεν, πίωμεν, αύριο γαρ αποθνήσκωμεν...». Αυτό που συναντάται σε κάθε κομμάτι του σύγχρονου πολιτισμού. Και βέβαια θα ήταν αστείο να θεωρήσουμε ότι αυτό είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Έτσι κι αλλιώς είμαστε μια μικρογραφία του τι συμβαίνει εκεί έξω. Άλλωστε η «λογιστική» κρίση είναι το μικρότερο κομμάτι της φαυλότητας που κυριαρχεί με το μεγαλύτερο, την ηθική / πολιτισμική, να κρατάει τη μερίδα του λέοντος και να είναι αυτή που τελικά κανονίζει το παιχνίδι...

Η όλη κατάσταση της χώρας είναι επιρροή για τους Acid Death; Σε ουκ ολίγα τραγούδια σας παρατηρώ μια αρνητική ματιά στα διάφορα τεκταινόμενα.
Σαφέστατα και αποτελεί επιρροή και αυτό δεν ισχύει μόνο για εμάς φυσικά. Δεν είναι ας πούμε τυχαίο το γεγονός ότι την πενταετία της ελληνικής κρίσης οι εν γένει εγχώριες καλλιτεχνικές δραστηριότητες έχουν χτυπήσει ταβάνι, για έναν απλό λόγο. Οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να εξωτερικεύσουν συναισθήματα και ιδέες και να ξεφύγουν από την καταστροφική καθημερινότητα. Και ένα από τα καλά που έφερε αυτή η κατάρα στη χώρα μας. Επιτέλους ο ένας άπλωσε το χέρι να βοηθήσει τον άλλον, του πρόσφερε λίγους από τους δικούς του πόρους, σε όποιο δυνατό επίπεδο... Δεν λείπουν οι εξαιρέσεις φυσικά...

Το εξώφυλλό σας είναι πολύ κοντά στους στίχους του ομότιτλου τραγουδιού. Είχατε δώσει οδηγίες ή η εικόνα ήρθε πρώτα και ήταν ουσιαστικά η έμπνευση; Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο για βίντεο;
Το εξώφυλλο και όλο το layout του άλμπουμ δημιουργήθηκε από τον Γιάννη Νάκο (Remedy Art Design). Η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε να είναι τόσο to-the-point όπως λέμε. Ο Γιάννης δούλεψε ακούγοντας μια πολύ πρόχειρη μείξη των κομματιών και έχοντας όλο το στιχουργικό περιεχόμενο στα χέρια του και έπεσε διάνα! Το συγκεκριμένο κομμάτι, όπως και το πρώτο official βίντεο που κάναμε, το διαλέξαμε για έναν πολύ απλό λόγο. Είναι στιχουργικά κάτι που εκπροσωπεί 100% όλο το άλμπουμ ενώ το μουσικό μέρος είναι απόλυτα ταιριαστό στο στιχουργικό - όπου στιχουργικά η ιδέα είναι μια απλή επεξήγηση της τρέλας, «Τρέλα είναι να κάνεις συνεχώς το ίδιο πράγμα περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα...».

Σχέδια για live Αθήνα ή αλλού στην Ελλάδα;
Αρχίζουμε σιγά-σιγά να οργανωνόμαστε. Έχοντας και τις δύο επανακυκλοφορίες στα χέρια ξεκινάμε, εν αρχή με live εντός Ελλάδας και σίγουρα με κάποιο tour slot για έξω. Θέλω να πιστεύω θα έχουμε σύντομα νέα.



Νομίζω ότι οι Acid Death βρίσκονται στη καλύτερη φάση ever αν αναλογιστούμε το πόσο καλό είναι το "Hall Of Mirrors". Το συμμερίζεσαι αυτό; Πιστεύεις ότι αν το σχήμα δεν διαλυόταν μετά το "Random's Manifest" θα είχε προχωρήσει πιο ψηλά;
Δυστυχώς αυτό είναι μια αλήθεια... Η διάλυση του 2001 ήταν κάτι που βέβαια ήταν αναπόφευκτο, αλλά αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά σίγουρα και η πορεία που θα είχαμε θα ήταν διαφορετική. Αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να καλύψουμε τον χρόνο που χάθηκε μέσα σε μια διαλυμένη παγκοσμίως δισκογραφία και με έδρα μια παντελώς διαλυμένη χώρα. Δεν είναι εύκολο βέβαια κάτι τέτοιο αλλά δεν είμαστε και από αυτούς που αράζουν στην πολυθρόνα. Τόσα χρόνια τόσο εγώ προσωπικά όσο και τα υπόλοιπα παιδιά έχουμε μάθει να αγωνιζόμαστε σαν μουσικοί δίνοντας το καλύτερο δυνατό την κάθε στιγμή. Και όπου μας βγάλει!

Και μιας και μας άνοιξε τόσο την όρεξη το άλμπουμ, έχετε τίποτε νέα τραγούδια ή είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο;
Ε, όχι βέβαια! Χαχαχα, Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να μιλήσουμε για ότι νεότερο δισκογραφικά. Τώρα έχουμε 1 + 2 (επανακυκλοφορίες) = 3 άλμπουμ να υποστηρίξουμε. Όρεξη για δουλειά να έχουμε μόνο!

Σου έκανε κάποια νέα κυκλοφορία εντύπωση; Τα Maiden και Slayer;
Ναι. Προσωπικά μου άρεσαν και τα δύο. Τα βρήκα καλοφτιαγμένα, τίμια, και σίγουρα δύο άλμπουμ που σε βάθος χρόνου δεν θα πάνε στα αζήτητα.

Σε ευχαριστώ πολύ Σάββα για τον χρόνο σου και εύχομαι τα καλύτερα για τους Acid Death.
Εμείς ευχαριστούμε για την παρουσίαση και τη φιλοξενία. Το "Hall Of Mirrors" είναι εδώ και περιμένει τον κόσμο να του δώσει την ευκαιρία. Θέλουμε να πιστεύουμε κανένας δεν θα απογοητευτεί.