Blues Pills: «Νιώθω χαρούμενος που ο νέος δίσκος βγάζει ένα διαφορετικό vibe»

Οι Blues Pills με το ντεμπούτο τους βρέθηκαν στην κορυφή των επιλογών του Rocking για το 2014, οπότε τη δεύτερη full length δουλειά τους την περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία και την κριτική του "Lady In Gold" θα τη διαβάσετε δια χειρός Αντώνη Μουστάκα. Στην κουβέντα που κάναμε με τον Andre Kvamstrom προσπαθήσαμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι των αλλαγών στον ήχο και να καταλάβουμε το όραμά τους πίσω από τον δίσκο. Παράλληλα μιλήσαμε για τα βινύλια, το hardcore και τους Truckfighters ενώ του ζητήσαμε να μας προτείνει μέρη να επισκεφτούμε όταν θα πάμε στο Orebro.

Τι πιστεύεις πως καταφέρατε με το "Lady In Gold" και πώς νιώθεις για την παρθενική σου συμμετοχή σε στούντιο δίσκο της μπάντας;

Νιώθω πως γράψαμε ένα πολύ καλό άλμπουμ και σίγουρα όλοι μας εξελιχτήκαμε και γίναμε καλύτεροι συνθέτες και καλύτεροι στο πώς χειριζόμαστε τα όργανά μας για να δημιουργούμε ήχους που να ταιριάζουν στα τραγούδια. Μαζί με τα blues στοιχεία αυτήν τη φορά υπάρχουν και αρκετές soul αναφορές στο "Lady In Gold". Προσωπικά, ήρθα σε μεγαλύτερη επαφή με τη soul μουσική κατά τη διαδικασία ηχογράφησης αυτού του δίσκου. Ξέρω, φυσικά, πως ο τρόπος που η Elin τραγουδά έχει επηρεαστεί από τραγουδιστές της soul όπως η Aretha Franklin, ο Otis Redding και όλες αυτές τις σπουδαίες φωνές των '60s και '70s.

Όπως είπες, αυτός ήταν ο πρώτος μου στούντιο δίσκος με την μπάντα και είμαι πολύ χαρούμενος που συμμετείχα σε όλη αυτήν τη διαδικασία. Ήμουν σε μπάντες παλιότερα με τις οποίες κάναμε κάποια EP, split και που γράψαμε κάποια τραγούδια, αλλά αυτή ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα μπλεγμένος σε μια τέτοια διαδικασία δημιουργίας δίσκου με αναλογικό μάλιστα τρόπο και ήταν υπέροχα. Γράψαμε τον δίσκο στα ίδια στούντιο που είχε ηχογραφηθεί το ντεμπούτο μας, με τον ίδιο παραγωγό τον Don Alsterberg. Ήταν αρκετά ιδιαίτερο να συνεργάζομαι μαζί του από τη στιγμή που παρακολουθούσα τη δουλειά που έκανε με τον πρώτο μας δίσκο και με συγκροτήματα όπως οι Graveyard και οι Jupin μεταξύ άλλων. Τον θεωρώ έναν πολύ καλό παραγωγό.

Απάντησες εν μέρει στην επόμενη ερώτησή μου σχετικά με την παραγωγή, αλλά θέλω να μάθω και κάποια πράγματα σχετικά με τη διαδικασία που ακολουθήσατε. Ηχογραφήσατε ζωντανά; Υπήρχε τζαμάρισμα; Πώς καταλήξατε σε αυτό το αποτέλεσμα;

Ξεκινήσαμε τις ηχογραφήσεις για το "Lady In Gold" τον Οκτώβρη του 2014, αλλά υπήρχαν κάποια διαλλείματα στο ενδιάμεσο καθώς περιοδεύαμε κιόλας. Ο Zack (σ.σ.: Anderson - μπάσο) και η Elin (σ.σ.: Larsson - φωνή) είναι οι κύριοι συνθέτες και στιχουργοί, αλλά γι' αυτόν τον δίσκο δεν είχαμε στην πραγματικότητα πολλές έτοιμες ιδέες για τραγούδια ή riff, οπότε μαζευόμασταν στο στούντιο και δοκιμάζαμε διάφορα πράγματα. Οπότε η διαδικασία αφορούσε εμάς να ηχογραφούμε και να τζαμάρουμε και να διαλέγουμε κάποια μέρη και να φτιάχνουμε demo, τα οποία στην πορεία έγιναν τα τραγούδια του δίσκου.

Όταν γράψαμε τα τύμπανα όλοι ήταν στο στούντιο. Παίζαμε όλοι μαζί και αν το μπάσο και τα τύμπανα ακουγόντουσαν καλά τα κρατούσαμε και στη συνέχεια προχωρούσαμε με τις κιθάρες κ.ο.κ. Με αυτόν τον τρόπο δούλεψε και η Elin με τα φωνητικά και τα χορωδιακά μέρη που έφτιαξε. Οπότε, όλα είναι ηχογραφημένα ζωντανά, εκτός από κάποια overdubs που κάναμε εδώ και εκεί, όπου νιώθαμε πως αυτό ήταν απαραίτητο.

Υπάρχει σημαντική διαφοροποίηση στον ήχο της μπάντας. Ήδη ανέφερες τα soul στοιχεία, αλλά γενικότερα μου δίνει ο δίσκος την αίσθηση πως είναι λιγότερο βασισμένος στην κιθάρα και περισσότερο στις μελωδίες.

Είναι κάπως αστείο όλο αυτό, γιατί εν μέρει συμφωνώ πως τα τραγούδια είναι περισσότερο βασισμένα στη μελωδία και επίσης έχουν προστεθεί το πιάνο και το hammond. Ίσως, σε κάποια τραγούδια να μην ακούγεται πολύ καθαρά, αλλά υπάρχουν επίσης και πολλές κιθάρες... (γέλια)

Εννοείται, αλλά το πιάνο, το hammond και όλα τα πλήκτρα πολλές φορές μοιάζουν να είναι οι πρωταγωνιστές...

Α οκ... ναι, χρησιμοποιήσαμε πολύ το hammond και το πιάνο σε αυτόν τον δίσκο, είναι αλήθεια. Όμως, θεωρώ καταπληκτική τη δουλειά που έκανε ο Dorrian (σ.σ.: Sorriaux - κιθάρα), όπως και τις μελωδίες που έγραψε η Elin. Δεν ξέρω αν η παραγωγή προέκυψε επίτηδες πιο μεγάλη αναφορικά με τις ενορχηστρώσεις με όλα αυτά τα όργανα, το πιάνο, το hammond, το κλαρινέτο. Θα πρέπει να σου πω, πάντως, πως όλοι οι ήχοι προέρχονται από ανθρώπους που παίζουν αυτά τα όργανα...

Τώρα που ανέφερες την ενορχήστρωση, αναρωτιέμαι πώς θα δουλέψουν τα καινούργια τραγούδια στις ζωντανές σας εμφανίσεις; Σκοπεύετε μήπως να προσλάβετε κάποιον να σας βοηθήσει;

Έχουμε ήδη προσθέσει ένα πέμπτο μέλος στην μπάντα, τον Ricky Nergian (σ.σ.: δεν ξέρω αν το γράφω σωστά), ο οποίος είναι αυτός που παίζει τα πλήκτρα στον δίσκο. Παίζει πιάνο και ρυθμική κιθάρα στα live μας, οπότε έχουμε ήδη εισάγει αυτό το στοιχείο στις ζωντανές εμφανίσεις.

Πιστεύω πως αναπόφευκτα θα γίνουν συγκρίσεις μεταξύ των δύο δίσκων. Εσύ θεωρείς πως υπάρχουν κάποια στοιχεία που λείπουν από την καινούρια σας δουλειά;

Εννοείς σε σχέση με τον πρώτο δίσκο;

Ναι. Να σου δώσω ένα παράδειγμα, δεν υπάρχει τραγούδι "Little Sun" στο "Lady In Gold"...

Μου φαίνεται πως το "I Felt A Change" είναι ένα τέτοιου τύπου τραγούδι, αλλά φαντάζομαι πως έχει να κάνει αυτό που λες με το πώς ακούει κάποιος κάτι και πώς του μιλάει αυτό που ακούει, πώς το αντιλαμβάνεται κλπ... Νιώθω πως είναι σημαντικό για μια μπάντα να προοδεύει και πραγματικά αναρωτιέμαι τι θα λέγαμε αν είχαμε καταλήξει με έναν δίσκο παρόμοιο με τον πρώτο μας. Ξέρεις, με περισσότερα blues και rock στοιχεία ή κάτι τέτοιο. Αλλά πρέπει να σου πω πως νιώθω πολύ χαρούμενος που ο δίσκος βγάζει αυτό το διαφορετικό vibe. Σίγουρα κάποιοι θα προτιμούν τον πρώτο από τον δεύτερο ή το αντίθετο. Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι που ακούει ο καθένας μουσική...

Μην με παρεξηγήσεις, μου αρέσει ο δίσκος αρκετά. Πιστεύεις πως με το "Lady In Gold" θα προσελκύσετε μεγαλύτερο κοινό;

Καταρχάς, σε ευχαριστώ που σου άρεσε ο δίσκος! (γέλια) Νομίζω πως όλοι μας ελπίζουμε να ακουστεί ο δίσκος σε περισσότερο κόσμο, αλλά σίγουρα δεν ήταν αυτό ο σκοπός μας όταν τον γράφαμε. Κάναμε απλά αυτό που νιώθαμε και γράψαμε τραγούδια τα οποία μας ικανοποιούσαν. Οπότε, νιώθω πολύ χαρούμενος με όσα καταφέραμε με το "Lady In Gold". Προφανώς και συμφωνώ πως υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις ανάμεσα σε αυτά τα δύο άλμπουμ, αλλά ελπίζω πως όλοι θα βρουν πράγματα να απολαύσουν στην καινούργια μας δουλειά. (γέλια)

Επέτρεψε μου να το πάω λίγο παραπέρα και να πω πως μοιάζει να ακούγεται ο δίσκος σαν να απευθύνεται περισσότερο για την αμερικάνικη αγορά - δεν εννοώ πως έγινε εκούσια κάτι τέτοιο. Ίσως να επηρεαστήκατε κάπως κατά την παραμονή σας εκεί; Δεν θυμάμαι βέβαια αν περιοδεύσατε ποτέ στις Η.Π.Α...

Δεν έχουμε κάνει περιοδεία στην Αμερική, τουλάχιστον όχι ακόμα, αλλά από την άλλη ο Zack κατάγεται από εκεί και εκεί άλλωστε φτιάχτηκε η μπάντα. Προφανώς και η Elin που είναι και βασική συνθέτρια ίσως έχει επηρεαστεί, αλλά δεν ξέρω αλήθεια πώς να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση και αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο.

Την αναμένατε όλη αυτήν την επιτυχία ή σας εξέπληξε;

Φυσικά και ήταν έκπληξη για μας όλο αυτό, καθώς κανένας δεν περίμενε να πάει τόσο καλά ο πρώτος μας δίσκος. Δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο που περιμένουμε με τον καινούργιο δίσκο πάντως. Για την ώρα είμαστε χαρούμενοι με αυτό που κάνουμε και θα συνεχίσουμε να περιοδεύουμε και να ηχογραφούμε και να κυκλοφορούμε δίσκους.

Τι θυμάσαι από τις εμφανίσεις σας στην Ελλάδα πριν από σχεδόν δύο χρόνια;

Οι δύο εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ήταν καταπληκτικές. Νομίζω πως στην Αθήνα μας παρακολούθησαν 1200 άτομα και ήταν φανταστικό το συναίσθημα και όσα ζήσαμε. Δεν είχαμε έρθει ξανά στην Ελλάδα και σίγουρα ελπίζω να επιστρέψουμε σύντομα εκεί.

Πριν τους Blues Pills έπαιζες σε κάτι hardcore μπάντες πάντως...

Ναι, πολύ σωστά! (γέλια)

Πόσο δύσκολη, λοιπόν, ήταν η μετάβαση σε ένα εντελώς διαφορετικό στυλ και επίσης πες μου για την εμπειρία σου με τους Truckfighters. Γιατί σε λέγανε Poncho;

(Γέλια) Όπως είπες, έπαιζα σε hardcore μπάντες μεγαλώνοντας εδώ στο Orebro. Πάντα ήμουνα σε διάφορες μπάντες παίζοντας διαφορετικά στυλ μουσικής. Μπήκα στους Truckfighters νομίζω στις αρχές του 2013... χμ... όχι, ήταν το 2012 όταν τελείωσα το σχολείο, οπότε και με ρώτησαν αν ήθελα να περιοδεύσω μαζί τους. Προφανώς επειδή αυτό ήθελα να κάνω, συμφώνησα. Στο συγκρότημα έχουν αυτά τα μεξικάνικα παρατσούκλια. Ο κιθαρίστας είναι ο Dango, ο μπασίστας είναι ο Ozo και υπήρχαν διάφορα μέλη που πηγαινοερχόντουσαν στην μπάντα. Θυμάμαι πως καθοδόν προς την πρώτη μας συναυλία, μου ζήτησαν να διαλέξω το δικό μου αλλά δεν μπορούσαν να βρω κάτι (γέλια). Ήταν ο Dango, νομίζω, που μου πρότεινε τα Ponco ή Paco και τελικά διάλεξα το πρώτο. Αυτή είναι, λοιπόν, η ιστορία πίσω από το παρατσούκλι. (γέλια)

Με τους Blues Pills έμαθα πολλά αναφορικά με το παίξιμο και τις δυναμικές. Θέλω να πω πως με τις hardcore μπάντες και τους Truckfighters παίζαμε πολύ δυνατά και φυσικά ήταν κάτι που μου άρεσε πολύ, αλλά με τους Blues Pills έπρεπε να δουλέψω πολύ περισσότερο για να βρω τις ιδανικές ισορροπίες και να ταιριάξουν τα μέρη μου στα τραγούδια. Η φωνή της Elin είναι καταπληκτική και πάρα πολύ δυνατή και υπάρχει πάντα αναζήτηση για τη σωστή δυναμική που θα ταιριάξει στο κάθε τραγούδι.

Ξέρω πως είσαι λάτρης του βινυλίου. Τι είναι αυτό που κάνει τους δίσκους βινυλίου τόσο ξεχωριστούς; Ποιος ήταν ο πρώτος και ποιος ο τελευταίος που αγόρασες;

Νομίζω πως οι δίσκοι βινυλίου είναι ο καλύτερος τρόπος να ακούς μουσική. Μου αρέσει που μπορείς να απολαύσεις σε μεγάλη διάσταση το εξώφυλλο, να πιάσεις τον δίσκο, να κατεβάσεις τη βελόνα, να ξεχωρίζεις που αρχίζει και που τελειώνει το κάθε τραγούδι... Bασικά, πολλές φορές όταν ακούω έναν δίσκο, νιώθω πως είμαι παρών στην ηχογράφησή του (γέλια). Ένας από τους πρώτους δίσκους που αγόρασα πρέπει να ήταν κάποιος των KISS. Νομίζω πως ήταν το "Dynasty", καθώς τους γούσταρα πολύ μεγαλώνοντας.

Φυσικά, φαντάζομαι πως ξέρεις κι εσύ πως το βινύλιο επιστρέφει και όλο και περισσότερος κόσμος αγοράζει ξανά δίσκους και οι μπάντες κυκλοφορούν τις δουλειές τους και σε 7’, 10’ και 12’ ίντσες, το οποίο είναι πολύ γαμάτο. Ο τελευταίος δίσκος που πήρα είναι ενός soul καλλιτέχνη του Edwin Starr.

Φαντάζομαι πως μεγάλωσες σε ένα περιβάλλον όπου στο σπίτι οι γονείς σου θα παίζανε αρκετή μουσική. Εσύ με τη σειρά σου τι μουσική της γενιάς σου θα πρότεινες στα παιδιά σου;

Υπάρχει τόσο πολύ καλή μουσική εκεί έξω... Ίσως να προσπαθούσα να επηρεάσω τα παιδιά μου να ακούσουν αυτά που κι εγώ ακούω. Από την άλλη, βέβαια, οι γονείς μου ποτέ δεν με πίεσαν να ακούσω κάτι συγκεκριμένο και βασικά, ποτέ δεν πρέπει να αναγκάζεις κάποιον να κάνει κάτι παρά τη θέλησή του (γέλια). Ίσως, απλά να ελπίζεις πως τα παιδιά σου θα τσιμπήσουν τους δίσκους που εσύ ακούς και θα τη γουστάρουν και αυτά, αλλά τελικά ο καθένας βρίσκει τον δικό του τρόπο να ακούει μουσική...

Τελευταία ερώτηση... αν έρθουμε στο Orebro πού θα μας πας να ακούσουμε καλή μουσική;

(γέλια) Έχουμε εδώ ένα δισκάδικο, το Banana Moon το οποίο έχει κάποιους μεταχειρισμένους δίσκους. Συνηθίζαμε να αράζουμε εκεί και να τσεκάρουμε κάποιους δίσκους. Μάλλον είναι το τελευταίο σωστό δισκάδικο που έχει μείνει εδώ, οπότε σε αυτό το μέρος θα σε πήγαινα...

Andre σε ευχαριστώ και εύχομαι καλή επιτυχία.

Και εγώ σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Lady In Gold" από τον Αντώνη Μουστάκα.