«A Buyer's Guide»: Primal Fear

Δισκογραφικός οδηγός για τo heavy metal καμάρι του Esslingen

Από τον Σπύρο Κούκα, 09/01/2019 @ 13:14

Μπάντες σαν τους Primal Fear, όπου οι έννοιες της συνέπειας και της εργατικότητας πάνε παρέα, φαντάζουν ως ευτύχημα για το σύνολο της heavy/power metal σκηνής, καθώς εκείνη ευεργετείται συχνά-πυκνά με νέες δουλειές τους στα συνήθη ποιοτικά τους standards. Έτσι, το γεγονός πως ο Ralf Scheepers αρνήθηκε μέσα στα '80s τη θέση του τραγουδιστή στους Helloween (με τον Michael Kiske να την καλύπτει εν τέλει και τα υπόλοιπα να είναι ιστορία), έφυγε από τους Gamma Ray στα μέσα των '90s (για να λάβει μέρος στις auditions για την αντικατάσταση του Rob Halford στους Judas Priest - ανεπιτυχώς) και τελικά βρήκε στο δρόμο του τον Matt Sinner (ο οποίος, εν πολλοίς, του έσωσε την καριέρα) άλλαξε το ρου της ιστορίας, πιθανότατα προς το καλύτερο.

Primal Fear

Με αφορμή, λοιπόν, την πρώτη επίσκεψη των Γερμανών power metallers στη χώρα μας, πραγματικά πολλά χρόνια μετά την τελευταία φορά που τους απολαύσαμε ζωντανά στην Ελλάδα, ρίχνουμε μια πιο αναλυτική ματιά στα δισκογραφικά πεπραγμένα της πλούσιας μέχρι τώρα καριέρας τους.

 
Primal Fear - Black Sun

Black Sun
(Nuclear Blast, 2002)

Χωρίζοντας την καριέρα των Primal Fear σε φάσεις, μπορούμε να θεωρήσουμε το "Black Sun" ως το, πιθανότατα, κορυφαίο άλμπουμ της πρώτης, ορμητικής και απολύτως επηρεασμένης από τους Judas Priest περιόδου τους και, ίσως, ένα από τα σπουδαιότερα στο σύνολο της δισκογραφίας τους. Τα πάντα φαίνονται αποδοσμένα με τέτοιο πάθος και ζωντάνια, η παραγωγή του δίσκου «σκοτώνει» και η δημιουργική φλόγα της μπάντας καίει τα πάντα στο διάβα της, χαρίζοντας μας ένα άλμπουμ που αποπνέει την αυτοπεποίθηση που όφειλε να έχει ένα soon-to-be κυρίαρχο όνομα της ευρωπαϊκής power metal σκηνής. Όσο για τα τραγούδια που το απαρτίζουν; "Lightyears From Home", "Mind Control", "Magic Eye" και το εναρκτήριο ομότιτλο είναι μονάχα μερικά ενδεικτικά δείγματα του περιεχομένου του "Black Sun", ενός απολαυστικού και ολοκληρωμένου power metal δίσκου.

Primal Fear - Seven Seals

Seven Seals
(Nuclear Blast, 2005)

Η ώρα των αλλαγών και του επόμενου μεγάλου βήματος για το σχήμα είχε φτάσει, με το "Seven Seals" να κατέχει πλέον τον τίτλο της πιο εστιασμένης κι ώριμης δουλειάς του, δίχως αμφιβολία. Οι ρυθμοί είχαν πέσει αισθητά, η τραγουδοποιία χρησιμοποιούσε υπέρ της ορισμένα από τα συμφωνικά στοιχεία που κατέκλυζαν τον power metal χώρο εκείνη την περίοδο και ο Ralf Scheepers έχει βελτιστοποιήσει τις ερμηνευτικές του αρετές, χρησιμοποιώντας αρκετά περισσότερο τις χαμηλές του συχνότητες και τοποθετώντας σε καίρια σημεία τις σφιχτοδεμένες του τσιρίδες. Με επιπλέον bonus τη διασκευή στο "Question Of Honour" των Sinner (από το "The Nature Of Evil" άλμπουμ του 1998) κι έχοντας το, πιθανότατα, λειτουργικότερο και πιο προσεγμένο tracklist από οποιαδήποτε άλλη δουλειά τους, το "Seven Seals" φαντάζει ως το κορυφαίο μέχρι σήμερα άλμπουμ των Primal Fear κι εκείνο που δεν πρέπει να λείπει από μια επαρκώς ενημερωμένη heavy metal δισκοθήκη.

 

 

Primal Fear - Nuclear Fire

Nuclear Fire
(Nuclear Blast, 2001)

Το τρίτο κατά σειρά άλμπουμ των Γερμανών power metallers υπήρξε κι εκείνο που έτυχε της μεγαλύτερης αποδοχής εμπορικά, μιας και ακόμη και σήμερα αποτελεί ένα από τα best sellers ολόκληρης της καριέρας τους. Και πώς να συνέβαινε διαφορετικά, όταν μουσικά μιλάμε για μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες τους, βρίσκοντας τους ακόμη «πεινασμένους» και με τη θέληση να εδραιώσουν το όνομα τους στο χώρο του - ακόμη δημοφιλούς και κραταιού την εποχή εκείνη - power metal. Θα μπορούσε, μάλιστα, κάποιος να το παραλληλίσει ηχητικά με το "New World Order!" των Gamma Ray (που κι εκείνο κυκλοφόρησε εντός εκείνου του έτους, με διαφορά οχτώ μηνών) και δεν θα είχε καθόλου άδικο, μιας και τα δύο φανερώνουν εντόνως την αγάπη των δημιουργών τους για τους Judas Priest και το "Painkiller".

Primal Fear - Devil's Ground

Devil's Ground
(Nuclear Blast, 2004)

Το πέμπτο άλμπουμ της μπάντας από το Esslingen είχε εξ αρχής δύσκολο έργο, καθώς κλήθηκε να συνεχίσει το εξαιρετικό σερί που είχε χτίσει μέχρι και το "Black Sun" και να διαδεχθεί το, ίσως, καλύτερο άλμπουμ της μέχρι εκείνη τη στιγμή. Προφανώς, με τις προσδοκίες του κοινού πλέον σαφώς μεγαλύτερες και με την ίδια την μπάντα να νιώθει πως χρειαζόταν μια μερική αλλαγή στην προσέγγιση και στον ήχο της, το συνολικό αποτέλεσμα βρίσκεται σε λίγο χαμηλότερο επίπεδο τόσο από το προηγούμενο ("Black Sun") όσο και από το επόμενο ("Seven Seals") άλμπουμ. Ωστόσο το "Devil's Ground" έχει το προνόμιο να περιέχει κάποιες από τις σπουδαιότερες στιγμές των Primal Fear, όπως το super hit "Metal Is Forever" και ένα από τα ομορφότερα τραγούδια που έχουν συνθέσει ποτέ, το επιβλητικό "The Healer", οπότε, σε συνδυασμό με το υπόλοιπο, διόλου κακό, περιεχόμενο του, κρίνεται ως ένας από τους δίσκους "must have" της έως τώρα πορείας τους.

 
Primal Fear - Primal Fear

Primal Fear
(Nuclear Blast, 1998)

Το ντεμπούτο των Primal Fear αποτέλεσε κάτι παραπάνω από ένα εξαιρετικό δείγμα priest-ικού heavy/power την εποχή που κυκλοφόρησε, μιας και χάρη στην απρόσμενη ζήτηση εκ Ιαπωνίας και τη συνεργασία του Scheepers με τον Matt Sinner (η οποία δεν έμοιαζε τότε σαν κάτι το μόνιμο, αλλά περισσότερο έφερε την αύρα του side-project), κατάφερε να σώσει τη καριέρα του ταλαντούχου υψίφωνου και να μας χαρίσει μια στιβαρή μεταλλική σταθερά για τα χρόνια που θα έρχονταν. Κι αν η αρχή είναι το ήμιση του παντός, το ομότιτλο άλμπουμ που ξεκίνησε την πορεία των Γερμανών metallers δεν θα μπορούσε να αποτελέσει ιδανικότερο έναυσμα, έχοντας τόσο το attitude όσο και τις κομματάρες του ("Chainbreaker", "Silver & Gold", "Nine Lives") για να μας κάνει να ασχοληθούμε σοβαρά μαζί του.

Primal Fear - Jaws Of Death

Jaws Of Death
(Nuclear Blast, 1999)

Το μεγάλο στοίχημα, έπειτα από ένα ντεμπούτο που τράβηξε για τα καλά τα βλέμματα, ήταν κατά πόσο η μπάντα (που είχε περάσει στο επίπεδο της βασικής ασχολίας για τους μουσικούς της συντελεστές) θα συνέχισε με την ίδια φόρα τη πορεία της ως νεοεισελθείσα στο χώρο. Και με το "Jaws Of Death" η αλήθεια είναι πως τα κατάφερε περίφημα, κυκλοφορώντας ένα άλμπουμ που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τον προκάτοχο του. Κρατώντας τη δομή και τις συνθετικές μανιέρες που πρωτοεισήγαγε με το "Primal Fear" άλμπουμ, το σχήμα επιτυγχάνει να δώσει συνέχεια στις καλές εντυπώσεις του κόσμου κι αν το "Jaws Of Death" μοιάζει κάπως «ριγμένο» στις συνειδήσεις, για αυτό οφείλεται μονάχα η αξιολογότατη πορεία και τα πολλά καλά άλμπουμ που μας έχει προσφέρει η μπάντα μέσα σε αυτά τα 20 χρόνια καριέρας.

Primal Fear - Delivering The Black

Delivering The Black
(Frontiers, 2014)

Έπειτα από μια περίοδο καλών μεν, αλλά τυπικών κι ελάχιστα κατώτερων (σε σχέση με εκείνους του πρόσφατου παρελθόντος) ποιοτικά δίσκων, οι Primal Fear επανήλθαν στις υψηλές δημιουργικές πτήσεις με το "Delivering The Black", το δέκατο κατά σειρά άλμπουμ τους. Σε αυτό, ακούμε πιθανόν τους κορυφαίους Primal Fear της δεκαετίας που διανύουμε, με συνθέσεις που πραγματικά σου μένουν στο μυαλό μεμιάς, μια «μπομπάτη» παραγωγή και το μάτι να «γυαλίζει». Το "When Death Comes Knocking" είναι από τις πιο πιασάρικες και, τελικά, καλύτερες συνθέσεις ολόκληρης της καριέρας τους, ο (όσο περνούν τα χρόνια όλο και πιο γυμνασμένος) Scheepers και η μεγάλης έκτασης φωνάρα του μοιάζουν πράγματα ανέγγιχτα από το χρόνο, χαρίζοντας στο "Delivering The Black" το σημαντικό τίτλο της back-to-form κυκλοφορίας της μπάντας για την περίοδο των '10s.

 
Primal Fear - New Religion

New Religion
(Frontiers, 2007​)

Η καριέρα και, κατ’ επέκταση, η δισκογραφία των Primal Fear δεν έχει πραγματικά κακό (ούτε καν μέτριο για του λόγου το αληθές) άλμπουμ να επιδείξει, απλά σε ορισμένες περιπτώσεις παρουσιάζει δίσκους που παραείναι όμοιοι μεταξύ τους και συνθετικά τυποποιημένοι. Έτσι κα το "New Religion", επ' ουδενί δεν είναι ένας δίσκος που εμπίπτει ακριβώς στη συγκεκριμένη κατηγορία, αλλά έχει το μειονέκτημα να αποτελεί κατ’ουσίαν ένα "Seven Seals Pt.2", αισθητικά και δομικά, όντας όμως ελαφρώς κατώτερο εκείνου. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αξίζει τσεκαρίσματος από τους φίλους της μπάντας και του είδους, κρύβοντας μέσα του πραγματικά «διαμάντια» της δισκογραφίας τους, όπως το επικό "Fighting The Darkness" και το "Everytime It Rains" (με τη συμμετοχή της Simone Simmons).

 
Primal Fear - 16.6 (Before The Devil Knows You're Dead)

16.6 (Before The Devil Knows You're Dead)
(Frontiers, 2009)

Τα ίδια με ακριβώς παραπάνω ισχύουν μέσες-άκρες και για το παρόν άλμπουμ, το όγδοο κατά σειρά των Γερμανών metallers από Esslingen. Βρίσκοντας τους σε μια φάση επιστροφής στις ρίζες του ήχου τους, αλλά δίχως το τόσο πειστικό songwriting των προηγούμενων άλμπουμ, κάπου εδώ βρίσκουμε τη λιγότερο καλή στιγμή της δισκογραφίας των Primal Fear, η οποία παρ’ όλα αυτά στέκεται εντός του ποιοτικού μέσου όρου του power metal της εποχής του.

 
Primal Fear - Angels Of Mercy: Live In Germany

Angels Of Mercy: Live In Germany
(Frontiers, 2017​)

Μεταξύ των διαθέσιμων επιλογών για τη θέση (με τα "The History Of Fear" και "Live In The USA" να είναι οι άλλοι υποψήφιοι δίσκοι), το "Angels Of Mercy" κερδίσει οριακά την παρουσία του εδώ, κυρίως λόγω του πιο χορταστικού του setlist παρά για λόγους απόδοσης ή συνολικής πληρότητας της κυκλοφορίας. Η μπάντα, πάντως, εμφανίζεται αναμενόμενα δεμένη και καλοκουρδισμένη επί σκηνής, αν και ορισμένα επί μέρους προβλήματα στον ήχο του live άλμπουμ δεν βοηθούν ιδιαίτερα στο να το κατατάξουμε στα essentials του είδους του για τον χώρο.

A Compilation

Αντί της αναμενόμενης διαλεκτικής σχετικά με τη δυσκολία καταρτισμού μιας ογδοντάλεπτης συλλογής με αντιπροσωπευτικές στιγμές της εκάστοτε μπάντας, γεγονός δεδομέο κι αναντίρρητο, φαντάζει λίγο πιο προτιμητέο επί της παρούσης να αναφερθούμε, έστω επιγραμματικά, στις υπόλοιπες κυκλοφορίες και μπάντες στις οποίες συνέβαλαν οι βασικοί πυλώνες των Primal Fear.

Έτσι, από τους Tyran' Pace των τριών πρώτων δίσκων, που πρωτοεισήγαγαν τον Ralf Scheepers στο heavy metal χώρο, στους Gamma Ray των "Heading For Tomorrow", "Sigh No More" και "Insanity & Genious", το μοναδικό προσωπικό του δίσκο αλλά και τη σύμπραξη του με άλλους γνωστούς μουσικούς του χώρου στους Blackwelder, ο Γερμανός τραγουδιστής έχει να επιδείξει αρκετές σημαντικές δουλειές στο ενεργητικό του. Όχι, βέβαια, ότι πάνε πίσω οι Matt Sinner, Magnus Karlsson και Alex Beyrodt, με τον πρώτο να δραστηριοποιείται επίσης στους Sinner και Voodoo Circle (μαζί με τον Beyrodt), τον δεύτερο να ευθύνεται για το συνθετικό μέρος των μισών περίπου κυκλοφοριών της Frontiers τα τελευταία χρόνια και τον τελευταίο να βρίσκεται επίσης στους Silent Force, την προσωπική μπάντα του Jorn Lande αλλά να έχει περάσει για ένα φεγγάρι και από τους Jaded Heart, σε ένα σύνολο πραγματικά αξιόλογων (ως επί το πλείστον) άλμπουμ που αξίζει κάποιος να αναζητήσει.

1. Chainbreaker (Primal Fear)
2. Nine Lives (Primal Fear)
3. Final Embrace (Jaws Of Death)
4. Church Of Blood (Jaws Of Death)
5. Angel In Black (Nuclear Fire)
6. Nuclear Fire (Nuclear Fire)
7. Black Sun (Black Sun)
8. Lightyears From Home (Black Sun)
9. Metal Is Forever (Devil’s Ground)
10. The Healer (Devil’s Ground)
11. Rollercoaster (Seven Seals)
12. Seven Seals (Seven Seals)
13. Evil Spell (Seven Seals)
14. Everytime It Rains (New Religion)
15. Bad Guys Wear Black (Unbreakable)
16. When Death Comes Knocking (Delivering The Black)
17. The End Is Near (Rulebreaker)

Spotify Playlist

  • SHARE
  • TWEET