«A Buyer's Guide»: Pearl Jam

Οι Pearl Jam δεν είναι απλώς μια από τις μεγάλες μπάντες της σκηνής του Seattle, αλλά από τις σημαντικότερες rock μπάντες των τελευταίων δεκαετιών. Η αδιάλειπτη και ταπεινή παρουσία τους στο μουσικό προσκήνιο εδώ και 22 χρόνια σε συνδυασμό με τη συνεπή και ποιοτική δισκογραφία τους καθώς η αστείρευτη ενέργεια στα live τους (όσοι ήταν στη συναυλία τους στην Αθήνα το 2006 νοιώθουν τι εννοούμε) τους καθιστά δικαίως ένα από τα πιο δυνατά «χαρτιά» της rock μουσικής και στην εποχή μας.

Με αφορμή την κυκλοφορία του δέκατου άλμπουμ της μπάντας, "Lightning Bolt", το Rocking.gr σας παρουσιάζει έναν οδηγό αγοράς / ακρόασης στη δισκογραφία των Αμερικάνων.

Masterpieces
	Ten (Epic, 1991) To "Ten" κυκλοφόρησε έναν μήνα πριν το "Nevermind" αλλά το εμπορικό του peak το έπιασε εφτά-οχτώ μήνες αργότερα χάρη στην επιτυχία των Nirvana και σε βάθος χρόνου πούλησε και περισσότερα αντίτυπα. Η «βοήθεια» όμως που προσέφεραν οι συντοπίτες Nirvana στους Pearl Jam δε μειώνει σε καμία περίπτωση το μεγαλείο που περικλείεται στο συγκεκριμένο άλμπουμ. Τα "Alive" και "Even Flow" γίνονται αυτομάτως ύμνοι της generation X, το "Jeremy" σοκάρει με το video clip του και οδηγεί την μπάντα στην απόφαση να σταματήσει τα video clip για κάποια χρόνια και το "Black" προκαλεί ανατριχίλες ακόμα και στη χιλιοστή ακρόαση. Ένα από τα καλύτερα δισκογραφικά ντεμπόυτα στο rock, το "Ten" κατάφερε να ξεχειλίζει από συναίσθημα και μουσικά και στιχουργικά ενώ οι βαρύτονες ερμηνείες του Eddie Vedder έγιναν «benchmark» για μεγάλο ποσοστό μετέπειτα rock ερμηνευτών. Γιάννης Κοτζιάς
	Vitalogy (Epic, 1994) Τι βρίσκω πιο ελκυστικό στον ήχο του grunge εκείνης της εποχής; Την δημιουργική (κι όχι μίζερη) εσωστρέφεια. Την καλώς εννοούμενη «αρρώστια» που εξήγαγε μοναδικά το Seattle τότε, λες και ήταν τοπικό προϊόν. Αυτό, λοιπόν, λαμβάνω από το "Vitalogy" σε μεγαλύτερο βαθμό από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ των Pearl Jam και με αναγκάζει να το κατατάσσω στην κορυφή της δισκογραφίας τους. Ο Vedder και οι υπόλοιποι κατάφεραν να μετατρέψουν τα ζόρια και τους προβληματισμούς τους σε έμπνευση, μιας και μπορεί η συνολική ατμόσφαιρα και το συναίσθημα να επικρατούν, αλλά δεν δύνασαι να παραβλέψεις τη συνθετική μοναδικότητα τραγουδιών όπως του "Immortality", του "Better Man" ή του "Spin The Black Circle". Πώς να μην ψαρώσεις με το "Tremor Christ"; Πώς να μην σταθείς και να αναγνωρίσεις αυτή τη μπάντα; Χρήστος Καραδημήτρης
Cornerstones
	Vs. (Epic, 1993) Το "Ten" είχε κάνει τους Pearl Jam ήδη αστέρες στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Το "Vs." επιβεβαίωσε πως δεν επρόκειτο για κάποιο μεμονωμένο πυροτέχνημα κι ακόμα περισσότερο ήρθε να δείξει πως αυτή η μπάντα είχε ακόμα περισσότερα να προσφέρει. Οι ακουστικές κιθάρες πήραν τον βασικό ρόλο σε τραγούδια όπως το "Daughter" και το "Elderly Woman Behind The Counter In A Small Town", τραγούδια σαν το "Go" και το "Animal" ήταν αναμενόμενο να έχουν ανταπόκριση, καθώς το "Rearviewmirror" θα κατέχει πάντα εξέχουσα θέση στο σύνολο των συνθέσεων και στο "Indifference" ο Vedder θα δώσει μια ακόμα άπιαστη ερμηνεία του σε απόδοση και συναίσθημα. Πόσοι από τους σχεδόν ένα εκατομμύριο ανθρώπους που το αγόρασαν την πρώτη εβδομάδα να έκαναν λάθος; Χρήστος Καραδημήτρης
	Yield (Epic, 1998) To "Yield" έκλεισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη δεκαετία του '90 για τους Pearl Jam. 1998 και το grunge μετράει μέρες: οι Nirvana βαριά λυπητερή ανάμνηση, οι Soundgarden φρεσκοδιαλυμένοι και οι Alice In Chains να φυτοζωούν. Οι Pearl Jam όμως είναι παρόντες και ο καλύτερος τρόπος να το αποδείξουν είναι το "Yield". Πρόκειται για το άλμπουμ με την πιο προσεγμένη παραγωγή με διαφορά από τα υπόλοιπα και την πιο «ραδιοφωνική» προσέγγιση αλλά χωρίς να υστερεί καθόλου σε ποιότητα. Το («κλεμμένο» από Led Zeppelin) "Given To Fly", το πανέμορφα απλό "Wishlist", το "Faithfull" αγαπήθηκαν άμεσα από το κοινό, τα "Brain Of J." και "Do The Evolution" πούλησαν «σοφιστικέ τσαμπουκά» με το ύφος τους και τους στίχους τους και κομμάτια όπως "All Those Yesterdays" και "No Way" πάντα καθιστούν special συναυλίες στις οποίες εμφανίζονται. Γιάννης Κοτζιάς
Worth Exploring
	No Code (Epic, 1996) Αναλογίζομαι τώρα πόσο άλλαξαν οι Pearl Jam μέσα σε πέντε μόνο χρόνια από το 1991 ως το 1996 και πραγματικά εντυπωσιάζομαι. Όταν κυκλοφόρησε το "No Code" ήμουν πολύ μικρός για να με νοιάζουν τέτοιες παράμετροι, αλλά θυμάμαι σε πρώτη φάση να μου λείπουν ηλεκτρισμένες κιθάρες και πιο δυνατές στιγμές. Ευτυχώς, οι περιορισμένες επιλογές, δεν με απέτρεψαν από το να του δώσω το χρόνο που άξιζε, να δεθώ μαζί του και σήμερα να αντιλαμβάνομαι την αξία της διαφορετικότητάς του στο σύνολο της δισκογραφίας της μπάντας. Οι ήρεμες στιγμές του ξεχωρίζουν κατά τη διάρκεια του δίσκου, από το άνοιγμα του "Sometimes", ως στο κλείσιμο του "Around The Bend" και με αποκορύφωμα κάπου στη μέση με το υπέρτατο "Off He Goes". Χρήστος Καραδημήτρης
	Binaural (Epic, 2000) Το "Binaural" είναι περίπτωση άλμπουμ που αδικήθηκε εν μέρει από την παραγωγή του. Όπως περιγράφει κι ο τίτλος του, οι Pearl Jam πειραματίστηκαν με τη μέθοδο ηχογράφησης binaural και το αποτέλεσμα ήταν άνισο. Στα μεν ήρεμα κομμάτια του άλμπουμ όπως το "Of The Girl", το "Sleight Of Hand" και το Floyd-ικό "Nothing As It Seems" η ατμόσφαιρα είναι καταπληκτική, στα δε πιο «τσιτωμένα» όπως το "Grievance" και το "Insignificance" όμως θα χρειαστεί η ωμή live προσέγγιση για να φανεί η αξία τους. Ιδιαίτερης υφής άλμπουμ το "Binaural", κυκλοφόρησε στην πιο εσωστρεφή εποχή της μπάντας και δεν μπόρεσε να «ανθίσει» όσο ενδεχομένως θα του άξιζε αφήνοντας όμως παρακαταθήκη τα προαναφερθέντα κομμάτια και ένα καταπληκτικό -πλην υποτιμημένο- single, το "Light Years". Γιάννης Κοτζιάς
	Riot Act (Epic, 2002) To «μαύρο πέπλο» που είχε καλύψει τις Η.Π.Α. μετά την 11η Σεπτεμβρίου συνδυασμένο με το τραγικό ατύχημα στο Roskilde το 2000 κατά τη διάρκεια του set των Pearl Jam που στοίχησε τη ζωή σε εννέα άτομα έδρασε καταλυτικά στη δημιουργία του "Riot Act". Μια ιδιαίτερη προσθήκη σε αυτό το άλμπουμ είναι του οργανίστα Boom Gaspar (από τότε άτυπα αποτελεί το έκτο μέλος της μπάντας) ο οποίος βάζει τις πινελιές του στο background. Το "Riot Act" είναι ένα άλμπουμ που κινείται σε αρκετά χαμηλούς τόνους και σε ορισμένα σημεία φλερτάρει με ήχους που οι Pearl Jam μέχρι πρότινος δεν είχαν αγγίξει. Παραδείγματα η «ρομποτική» κιθάρα του "You Are" που συνυπάρχει αρμονικά με τον rhythm & blues χαρακτήρα του "1/2 Full" το λυρισμό του "I Am Mine" και το οργισμένο "Save You". Η οργή των Pearl Jam για τον Bush Jr. εκφράζεται ανοικτά και στο "Bu$leaguer", ενώ η μνήμη των εννέα νεκρών του Roskilde θα παραμένει ζωντανή στο "Love Boat Captain". Την εποχή που κυκλοφόρησε θεωρήθηκε το χειρότερο άλμπουμ των Pearl Jam αλλά όπως και το "Binaural" δεν είναι κακό αλλά διαφορετικό με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Γιάννης Κοτζιάς
Nerd Alert
	Lost Dogs (Epic, 2003) Υπήρχε μια εποχή προ internet που υπήρχαν σπάνια τραγούδια ακόμα κι από μπάντες όπως οι Pearl Jam. Αλήθεια! Που έψαχνες το single του "Jeremy" γιατί είχες ακούσει ότι έχει την κομματάρα "Yellow Ledbetter" που έπαιζαν και ζωντανά. Μπορεί να τη χάλασε λίγο στους συλλέκτες, αλλά το "Lost Dogs" ήρθε να μαζέψει σχεδόν το σύνολο των τραγουδιών που βρισκόντουσαν σε single, συλλογές, soundtrack κλπ και όλοι οι φίλοι του συγκροτήματος ήθελαν να έχουν. Ένα διπλό CD 30 (συν ένα κρυφό) τραγουδιών που για τους οπαδούς αποτελούν κανονικά τραγούδια της δισκογραφίας τους. Το "Footsteps" είναι μια εναλλακτική εκδοχή του "Times Of Trouble" από το "Temple Of The Dog" και η διασκευή στο "Last Kiss" υπήρξε ανέλπιστη επιτυχία στο αμερικάνικο ραδιόφωνο, μια από τις μεγαλύτερες της μπάντας. Χρήστος Καραδημήτρης
Keep Away
	Backspacer (Monkeywrench, 2009) Σε καμία περίπτωση το εν λόγω άλμπουμ δεν είναι τόσο κακό ώστε να σας προτείνουμε να μείνει κάποιος μακριά από αυτό, αλλά περισσότερο προτείνουμε να είναι το τελευταίο με το οποίο θα καταπιαστεί κάποιος. Οι Pearl Jam του "Backspacer" δεν είναι τελείως άνευροι, αλλά τους λείπει βάθος και για πρώτη φορά μοιάζουν σαν «Ο Vedder κι οι υπόλοιποι», τόσο σε μουσικό, όσο και σε στιχουργικό κομμάτι. Τα τραγούδια έχουν μια αμεσότητα που ακουμπάει την απλοϊκότητα και την ίδια στιγμή που το "Just Breathe" σου βγάζει μια καλοδεχούμενη αύρα από το soundtrack του "Into The Wild" υπάρχει κι ένα "Among The Waves" για το surfing που κάνει στη Χαβάη. Οι Pearl Jam είναι καλοί και στα εύκολα, αλλά δεν τους αγαπήσαμε για αυτά. Χρήστος Καραδημήτρης
Live
	Live At The Gorge 05/06 (WEA, 2007) Δύσκολη επιλογή ποια live κυκλοφορία των Pearl Jam αξίζει περισσότερο από την στιγμή που η μπάντα έχει διαθέσιμες προς πώληση σχεδόν όλες τις συναυλίες που έδωσε από το 2000 και μετά. Επειδή όμως οι περισσότερες ήταν σε CD που πλέον είναι εκτός έκδοσης ή είναι σε ψηφιακή μορφή, από αυτές που κυκλοφορούν κανονικά το box set "Live At The Gorge 05/06" δίνει την καλύτερη εικόνα στο τι εστί ένα live των Pearl Jam. Τρεις ολόκληρες συναυλίες συνολικής διάρκειας οχτώ ωρών στο αμφιθέατρο The Gorge έξω από το Seattle, από τις περιοδείες του 2005 και 2006 με χορταστικά setlist (97 κομμάτια σύνολο, 69 διαφορετικά) , εξαιρετικές αποδόσεις, σπάνια κομμάτια και διασκευές. Εάν πάλι έχετε όρεξη για ψάξιμο στα ψηφιακά αρχεία της μπάντας τότε είναι σίγουρο πως θα βρείτε αμέτρητους θησαυρούς. Γιάννης Κοτζιάς

A Compilation
Μια συλλογή 80 λεπτών είναι αδύνατο να καταφέρει να παρουσιάσει μια πληρη εικόνα της δισκογραφίας των Pearl Jam καθώς αυτή εκτός ότι αποτελείται από δέκα, πλέον, άλμπουμ έχει και αρκετά κομμάτια που αν και b-side αγαπήθηκαν ιδιαιτέρως κι αποτελούν συνηθισμένες επιλογές στα ποικιλόμορφα setlist της μπάντας. Εξέχουσα θέση σε μια συλλογή θα μπορούσαν να έχουν και κάποιες διασκευές που έχει «οικειοποιηθεί» το συγκρότημα όπως το "Rockin' In The Free World" του Neil Young ή το "Baba O'Riley" των Who.

1. Go (Vs.)
2. Animal (Vs.)
3. Corduroy (Vitalogy)
4. I Got Id (Rearviewmirror (Greatest Hits 1991-2003))
5. Even Flow (Ten)
6. State Of Love And Trust (Rearviewmirror (Greatest Hits 1991-2003))
7. Daughter (Vs.)
8. Do The Evolution (Yield)
9. Immortality (Vitalogy)
10. Jeremy (Ten)
11. Off He Goes (No Code)
12. Given To Fly (Yield)
13. Light Years (Binaural)
14. Last Kiss (Lost Dogs)
15. Better Man (Vitalogy)
16. Rearviewmirror (Vs.)
17. Black (Ten)
18. Alive (Ten)
19. Yellow Ledbetter (Lost Dogs)