Iron Maiden: Η επόμενη ημέρα

...και Robbie Williams: Η προηγούμενη

Από τον Μάνο Πατεράκη, 19/06/2015 @ 10:48
Λοιπόν, λοιπόν, λοιπόν. Παρασκευή σήμερα, η τελευταία και λαμπροτέρα εκ των καθημερινών. Eυδιάθετοι ως είμαστε, παρά τη συννεφιά που μας επισκέφτηκε από χθες, ας τοποθετηθούμε χρονολογικά όσον αφορά τη μουσική επικαιρότητα. Βρισκόμαστε, φίλτατοι, μια μέρα μετά τους Iron Maiden και μια μέρα πριν τον Robbie Williams...

«Ωραίο και το αφρικάνικο εξώφυλλο, θα μπορούσε να είναι ένας εκ των Σομαλών πειρατών του Captain Phillips»

Χθες, που λέτε, έγιναν από το πουθενά τα αποκαλυπτήρια του νέου δίσκου των Iron Maiden. Διπλό άλμπουμ και οι αναμνήσεις είναι νωπά λησμονημένες από το "Nostradamus" των Judas Priest, το οποίο ήταν επίσης ο αργοπορημένος πρώτος διπλός δίσκος μεταλλικού γίγαντα. Κρίθηκε συμπαθητικό τότε μεν, δεν βάζουμε ούτε ένα τραγούδι να ακούσουμε πια δε.

Πολλή μουσική και μεγάλες διάρκειες μας λένε οι Iron Maiden. Τρία κομμάτια άνω των δέκα λεπτών και μόλις ένα κάτω των πέντε (και αυτό φτάνει στα 4:59). Ας το παίξω προ Χριστού προφήτης και να μαντέψω ότι το άλμπουμ, λόγω διάρκειας, θα την κάνει την κοιλιά του. Αναπόφευκτα. Το ζήτημα είναι πόσες θα είναι μεγάλες επικές στιγμές, ώστε να γείρουν την πλάστιγγα στα θετικά πρόσημα. Εγώ είμαι αισιόδοξος. Ωραίο και το αφρικάνικο εξώφυλλο, θα μπορούσε να είναι ένας εκ των Σομαλών πειρατών του Captain Phillips. Στηρίζω.

«Το ερώτημα που πλανάται στον αέρα είναι 'ποιόν ενδιαφέρει νέος δίσκος των Iron Maiden εν έτει 2015';»

Το ερώτημα που πλανάται στον αέρα είναι «ποιόν ενδιαφέρει νέος δίσκος των Iron Maiden εν έτει 2015»; Και η απάντηση είναι «πολλούς». Ε ναι. Και οι Iron Maiden κρατάνε ένα επίπεδο. Ακόμα και στην τελευταία δουλειά τους, την χειρότερη της καριέρας τους, έχουν ένα "When The Wild Wind Blows" που θα ακούσω ακόμα και σήμερα. Τώρα, αν ο κόσμος θα περιμένει μοναχά Iron Maiden και Judas Priest ή αν θα ψαχτεί λίγο βαθύτερα, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Δεν θα έπρεπε να σας ενδιαφέρει, αν θέλετε τα δύο σέντζια μου.

Όπως και να 'χει, αυτά συνέβησαν χθες. Α, και απαγορεύτηκε στον Μαρινάκη η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο. Το οπαδιλίκι έχει πια πάρει μια άγρια ομορφιά με κυρίαρχο συναίσθημα των οπαδών των τεσσάρων μεγάλων ομάδων, ανεξαιρέτως, να είναι μια κεκαλυμμένη ντροπή για τον δικό τους πρόεδρο και μια ανοιχτή απέχθεια για τον πρόεδρο των αντιπάλων. Έχει και αυτό την φάση του, δεν μπορείς να πεις.

«Ο ίδιος που κράζει μετά μανίας τα σούργελα είναι ο ίδιος που βλέπει κάθε μεσημέρι Αννίτα Πάνια. Κάπως έτσι λειτουργούμε στην Ελλάδα εδώ και χρόνια»

Αύριο, όμως, έχουμε Robbie Williams. Και το Rocking.gr θα βρεθεί εκεί. Και ο κάθε self-righteous  λευκός ιππότης της rock ή της metal ή της καλής μουσικής γενικά ρε αδελφέ, θα βγει να μας κράξει, γιατί έχουμε βλέπετε στο URL μας τη λέξη rock. Όπως και τότε, που καλύψαμε Lady Gaga. «Μα αυτή δεν είναι rock, ξεπουληθήκατε, πώς τολμάτε να γράφετε ανταπόκριση;!» Και τους διάβαζα και τους απολάμβανα, όταν λίγο καιρό πιο πριν είχα καλύψει ένα εξαιρετικό live ενός καλλιτέχνη ηλεκτρονικής πειραματικής μουσικής που είχε ακόμα λιγότερη σχέση με τη rock απ' ό,τι Lady Gaga. Βέβαια, στη δική του περίπτωση δεν νοιάστηκε ποτέ κανείς για την ακεραιτότητα του ROCKing. Χμμμ.

Είναι αποδεδειγμένο αυτό που θα σας πω. Παντού τριγύρω σας, αυτοί που θα επιτεθούν με μένος στο trash, στον κιτρινισμό, στα σούργελα, στο ξεπούλημα, είναι οι ίδιοι που θα διαβάσουν / δουν / ασχοληθούν μόνο με αυτά. Ο ίδιος που θα μπει να σε κράξει για τον Robbie Williams είναι ο ίδιος δεν θα μπει καν στον κόπο να διαβάσει τα δέκα ποιοτικά άρθρα για ποιοτικούς καλλιτέχνες που έχεις παραδίπλα. Ο ίδιος που κράζει μετά μανίας τα σούργελα είναι ο ίδιος που βλέπει κάθε μεσημέρι Αννίτα Πάνια (ή μήπως έχει πάει βράδυ πια;). Κάπως έτσι λειτουργούμε στην Ελλάδα εδώ και χρόνια. Και αυτό, έχει την ομορφιά του. Ξέρεις, αυτή την άσχημη ομορφιά της κοινωνίας τριγύρω μας.

Footnotes

♠ Το 1970 είχαν περάσει μόλις δύο χρόνια από το ντεμπούτο των Jethro Tull. Είχαν, δηλαδή, στάτους παρόμοιο με αυτό των δεκάδων νέων ανερχόμενων συγκροτημάτων που μας επισκέπτονται και παίζουν σε διάφορα An, Six Dogs, Gagarin κτλ. Τότε, υπήρχαν αναταραχές στους Jethro Tull σχετικά με το αν θα εγκατέλειπαν τα blues για χάρη του folk όσον αφορά το μπόλιασμα της rock. Δείτε εδώ εμφάνιση από τον νεαρό Ian Anderson και συνειδητοποιήστε ότι δεν είναι απλά πως τότε υπήρχαν περισσότερα περιθώρια να γίνεις μεγάλος. Ορισμένοι είχαν το άστρο να κυλάει μέσα στο αίμα τους από τα γεννοφάσκια. Φανταστείτε, λέει, να πηγαίναμε σήμερα ανυποψίαστοι σε συναυλία ενός άγνωστου καλλιτέχνη που έρχεται στη χώρα μας και να βλέπαμε κάτι παρεμφερές...
♠ Θα ήθελα να στρέψω την προσοχή σας σε μία από τις πιο ιδιαίτερες -και παρεμπιπτόντως πιο άγνωστες- κυκλοφορίες της φετινής χρονιάς. Πρόκειται για το "Director" του Yonatan Gat. Ηχογραφήθηκε μέσα σε τρία μαραθώνια 12-ωρα sessions και συνδυάζει την neo-psychedelia με την tropicalia. Αξίζει να το ακούσετε.
♠ Δεν ξέρεις τι είναι το είδος tropicalia; Πρόκειται για το μουσικό είδος που αναπτύχθηκε στην Βραζιλία στα τέλη '60s αρχές '70s και συνδύαζε το psychedelic rock με την bossa nova. Μιλάμε για πολλή ψαγμενιά κιετς!
  • SHARE
  • TWEET