O Neil Young εναντίον όλων, ακόμα και της μουσικής του

Donald Trump, Monsanto και Starbucks στο στόχαστρό του

Από τον Αντώνη Μουστάκα, 18/06/2015 @ 10:59
Τι μας έχει μάθει ο Neil Young όλα αυτά τα χρόνια;

Δεν πουλάει την μουσική του για διαφημίσεις, δεν δέχεται να την χρησιμοποιήσουν πολιτικοί που δεν γουστάρει (πρόσφατο παράδειγμα ο Donald Trump) και βγάζει ολόκληρους δίσκους είτε για να «χτυπήσει» ό,τι τον ενοχλεί είτε για να υποστηρίξει ένα δικό του, εκτός μουσικής, project.

Το "Living With War" στόχευε τον ψεύτη Bush και τις αποτυχίες του στο εσωτερικό και στο εξωτερικό των ΗΠΑ. Το φετινό "The Monsanto Years" δημιουργήθηκε με αφορμή την προσπάθεια των Monsanto και Starbucks να ακυρώσουν την απόφαση της πολιτείας του Vermont που θέλει τις εταιρίες να αναγράφουν στις συσκευασίες τους το αν τα συστατικά τους είναι γενετικά κατασκευασμένα.

Το όμορφο "Psychedelic Pill" ουσιαστικά συνόδευσε την βιογραφία του ενώ το αδιάφορο "Fork In The Road" περιέγραφε την διαδικασία κατασκευής ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου με το οποίο καταπιάνεται εδώ και χρόνια ο Young.

Πού και πού μας τρολάρει και λίγο, αφού την ίδια εποχή που λανσάρει επιτυχημένα το Pono, ένα νέο μέσο για ποιοτική μουσική  υψηλής ευκρίνειας, βγάζει ένα ακατέργαστο άλμπουμ ηχογραφημένο one take στην αντίκα Voice-O-Graph του Jack White.

Τα πράγματα είναι απλά. Πρόκειται για σκεπτόμενο και πολυπράγμονα άνθρωπο, ο οποίος έχει εδώ και καιρό αφήσει την ιδιότητα του απλού μουσικού και καταπιάνεται με οτιδήποτε τον ενοχλεί ή τον εμπνέει. Γράφει βιβλία, στήνει project και συμβάλει σε σημαντικούς σκοπούς -όπως τους σκέφτεται ο ίδιος- για τον πλανήτη.

Η μουσική όπως είναι φυσικό έχει μείνει λίγο πίσω. Τα περισσότερα από τα τελευταία  άλμπουμ του είναι φτιαγμένα βιαστικά με σκοπό και να τονίσουν περισσότερο το μήνυμα που θέλει να περάσει προς τα έξω και βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την ποιότητα της μουσικής.

Ο κιθαρίστας των Crazy Horse, Poncho Sampedro, δήλωσε πως τον θαυμάζει για όλα αυτά που προσπαθεί αλλά και πως θα τον ήθελε ξανά αφοσιωμένο περισσότερο στην μουσική.

Εδώ έχουμε μια περίπτωση καλλιτέχνη που δεν στέρεψε, απλά μοιράζει την έμπνευση και την ενέργειά του σε πολλές κατευθύνσεις. Ώρες ώρες αυτό μοιάζει περισσότερο φυσιολογικό και ανθρώπινο σε σχέση με τους μουσικούς που «τίμια» κάνουν το ίδιο πράγμα για 40 χρόνια χωρίς παρεκκλίσεις.

Άσε που και αυτοί συνήθως δεν σφύζουν από έμπνευση παρ' όλη την «συγκέντρωσή» τους σε ένα και μόνο πράγμα...
  • SHARE
  • TWEET