Αφιέρωμα στα Blues - Only for begginers

Σας αρέσουν τα blues αλλά αισθάνεστε άσχημα που δεν έχετε κανένα δίσκο του είδους στη συλλογή σας; Θέλετε να αγοράσετε κάτι αντιπροσωπευτικό από αυτά, αλλά δεν ξέρετε ποιο είναι αυτό; Φοβάστε ότι σε περίπτωση που αγοράσετε κάτι στην τύχη, αυτό θα απέχει χιλιόμετρα από τα ακούσματα σας; Μην ανησυχείτε... Ο Σάκης είναι εδώ για να σας προτείνει 10 δίσκους (...έτσι για ξεκίνημα) από το είδος που αποτέλεσε τη βάση της rock αλλά και της σύγχρονης μουσικής γενικότερα! Η σειρά με την οποία παρατίθενται οι δίσκοι είναι τέτοια ώστε να ξεκινάμε από αυτούς που βρίσκονται πιο κοντά στη rock μουσική, καταλήγοντας σε αυτούς που χαρακτηρίζουν τον παραδοσιακό blues ήχο.

Gov't Mule - "Gov't Mule" (1995)
Πρώτη πρόταση λοιπόν είναι οι Gov't Mule και το ομώνυμο album τους. Το trio αυτό (που στην ουσία πρόκειται για project των μελών των Allman Brothers, Warren Haynes και του αδικοχαμένου πλέον Allen Woody) είναι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά του heavy-blues-rock ήχου. Το “Gov’t Mule” ως δίσκος είναι ίσως το ιδανικότερο «μπάσιμο» στα blues για κάποιον που δε θέλει να χάσει πολύ από τον γνώριμο ήχο του rock. Απόδειξη; Θα τη βρείτε σε κομμάτια όπως τα “Monkey Hill”, “Mule” και “Mr. Big”! Πέραν αυτών, ο δίσκος περιέχει αρκετά ψυχεδελικά στοιχεία. Στοιχεία που μπορεί να βρει κανείς σε τραγούδια όπως τα “Trane” και “World of Difference”. Το παίξιμο του Haynes είναι εξαιρετικό και μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές. Κάθε κιθαρίστας που σέβεται τον εαυτό του θα πρέπει να έχει αυτόν τον δίσκο! Στα συν του δίσκου και η φοβερή διασκευή του “Mother Earth” του Memphis Slim!

ZZ Top - "Tres Hombres" (1973)
Ο τρίτος δίσκος των Τεξανών ZZ Top ίσως είναι ο καλύτερος τους, άλλα και ένας από τους πιο επιδραστικούς blues rock δίσκους. Είναι αυτός που τους έκανε διάσημους καθιερώνοντας ένα βαρύ και συγχρόνως αλήτικο ήχο στα blues. Και ποιος δεν έχει κατεβάσει ατελείωτες ποσότητες μπίρας ακούγοντας κομμάτια όπως τα “La Grange”, “Beer Drinkers and Hell Raisers”, “Waitin’ For The Bus”, “Jesus Just Chicago”; Πέραν των παραπάνω hit, στο δίσκο περιλαμβάνονται και κομμάτια όπως τα “Masters Of Sparks”, “Precious And Grace”, “Hot”, “Blue And Righteous”, “Shiek” και “Have You Heard” τα οποία είναι άξια προσοχής για τον περίεργο συνδυασμό των παραδοσιακών Blues riff με τον rock ήχο άλλα και με την έντονη διάθεση για πειραματισμό που διακρίνει τον Billy Gibbons.

John Mayall And The Bluesbreakers Featuring Eric Clapton (1966)
Όταν η σημαντικότερη blues μπάντα της Αγγλίας συνάντησε έναν από τους σπουδαιότερους blues κιθαρίστες της ίδιας χώρας, τότε το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο πλην του εξαιρετικού! Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από τις φοβερές διασκευές στα “All Your Love” (Dixon, Rush), “Hide Away” (Thomson, King), “What I said” (Charles) και “Steppin’ Out” (Bracken) όπου είναι φανερό το εκπληκτικό δέσιμο του Group, από την επιβλητική εκτέλεση του “Rambling On My Mind” (Robert Johnson) από τον Clapton, ή μήπως από τα “Parchman Farm” (Alison), “It Ain’t Right” (Little Walter) στα οποία ο Mayall με την εκπληκτική φυσαρμόνικα του μας ταξιδεύει στις βαμβακοφυτείες των νέγρων; Οι συνθέσεις τους γκρουπ από την άλλη δεν πάνε πίσω. Τα “Key To love”, “Little Girl”, “Another man” και “Have You Heard” (με ένα φοβερό σόλο από τον Eric) δεν υστερούν καθόλου σε σχέση με το υπόλοιπο δίσκο.

Stevie Ray Vaughan And Double Trouble - "Texas Flood" (1983)
Σε μία περίοδο που τα blues κυμαίνονταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας (αρχές των 80’s), ένας λευκός πιτσιρικάς από το Τέξας έμελλε να φέρει να πάνω κάτω! Και το όνομα αυτού; Stevie Ray Vaughan! Ο πρώτος δίσκος του, “Texas Flood”, κυκλοφόρησε το 1983, και επρόκειτο ουσιαστικά για το demo που είχε γράψει ο ίδιος μέσα σε τρεις μόλις μέρες, σε στούντιο του θρυλικού John Hammond, o οποίος έμεινε έκπληκτος από τις ικανότητές του! Η ηχογράφηση έγινε τόσο γρήγορα και απλά που σου δίνει την εντύπωση πως πρόκειται για live δίσκο! Το “Texas Flood” ξεκινάει δυναμικά το rock & roll του “Love Struck Babe” καθώς κι ένα κλασσικό Τέξας shuffle style κομμάτι, το “Pride Joy”. Από εκεί οδηγούμαστε στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, όπου η επιρροή του Albert King είναι πασιφανής. Στην συνέχεια βρίσκουμε μεταξύ άλλων τα φοβερό Hendrixιακό “Testify”, το ταχύτατο “Rude Mood”, καθώς και ένα εκ των γνωστότερων κομματιών του Buddy Guy, το περίφημο “Mary Had A Little Lamb”. Ο Stevie κατάφερε με αυτόν τον δίσκο να ξαναζωντανέψει και να δώσει νέο «αέρα» στα blues αναμειγνύοντας με το παίξιμο του επιρροές από κιθαρίστες-μεγαθήρια όπως οι Albert King, Freddie King και βεβαίως Jimi Hendrix. Συνίσταται ανεπιφύλακτα η επανακυκλοφορία του “Texas Flood” που θα βρείτε στα δισκοπωλεία μιας και περιέχει πολύ καλές live ηχογραφήσεις ως bonus tracks!

Johnny Winter - "Captured Live" (1976)
Ο αλμπίνος Johnny είναι για πολλούς ο κορυφαίος λευκός bluesman. Ένας τρομερός κιθαρίστας με μια χαρισματική φωνή. Αν θέλετε να ακούσετε ένα blues κιθαρίστα που, όπως λέμε, τα «χώνει», ο Winter είναι ό,τι πρέπει! Το συγκεκριμένο live αποτελείται από μια σειρά ζωντανών ηχογραφήσεων στο Τέξας. Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, και έτσι από τον δαιμονισμένο τρόπο που ξεκινάει το εν λόγω live, με το “Bony Moronie” (Williams) συγκεκριμένα, προμηνύεται ο «χαμός» που επακολουθεί! O απόλυτα προοδευτικός blues ήχος της κιθάρας του Winter, έχει την ικανότητα να ξεσηκώσει τους πάντες! Το “Roll With Me” που έπεται, ένα κομμάτι του φίλου του Winter, Rick Derringer, έρχεται για να μας δείξει τι θα πει αγνό rock & roll! Οι πολύ καλές και «ανεβαστικές» διασκευές στο “Rock & Roll People” του αείμνηστου John Lennon αλλά και το “It’s All Over Now” (Womack/ Womack)-με μία ανεπανάληπτη εισαγωγή- μας προετοιμάζουν για την υπέρτατη διασκευή και το ατελείωτο slide σόλο του Winter στο “Highway 61 Revisited” του θεού Bob Dylan. Το live κλείνει με μια σύνθεση του ίδιου του Johnny, ένα αργό blues με τίτλο “Sweet Papa John” στο οποίο γίνεται το… «Έλα να δεις»! Τα «σολίδια» πέφτουν βροχή από τον Winter αλλά και τον έτερο κιθαρίστα του σχήματος Floyd Radford. Ο δίσκος αν και ακούγεται πολύ κιθαριστικός, σίγουρα θα αφήσει ικανοποιημένο τον κάθε drummer, μιας και αυτά που παίζει ο Richard Hughes…απλά δεν παίζονται! Ο δίσκος κυκλοφορεί σε μια διπλή έκδοση «πακέτο» με το “Still Alive And Well” ένα ιδιαίτερα κάλο studio album του Winter. Απλά «χτυπήστε» το και δε θα χάσετε!

Roy Buchanan - "Sweet Dreams The Anthology"
O Roy Buchanan φέρει έναν πραγματικά απίστευτο τίτλο! Έχει ψηφιστεί βλέπετε παλαιότερα ως ο καλύτερος άγνωστος κιθαρίστας! Αν σας έχει ήδη κινηθεί το ενδιαφέρον, τότε να τονίσουμε πως ο Roy συνδυάζει με μοναδική μαεστρία τα blues, την country, το rock & roll, ακόμα και την jazz! Ένας πραγματικά σπουδαίος μουσικός, με όλη τη σημασία της λέξης! Το “Sweet Dreams-The Anthology” είναι το πιο ολοκληρωμένο του best of. Αποτελεί μια καλοδουλεμένη συλλογή με κομμάτια από ολόκληρη την καριέρα του! Ο δίσκος περιέχει από τα κλασσικότερα κομμάτια του όπως, ενδεικτικά, τα: “The Messiah Will Come Again”, “Five String Blues” (όπου τα bends του φτάνουν…στο θεό!!!), “Sweet Dreams”, “After Hours” και “I Am Ram” μέχρι και μερικά ακυκλοφόρητα, με το “The Story Of Isaac” να ξεχωρίζει. Δώστε προσοχή και στις ανεπανάληπτες live εκτελέσεις του “Hey Joe” και του “Down By The River” του Neil Young. H κιθάρα του Roy μπορεί κάλλιστα να σας καθηλώσει! Για να μην πω να σας αφήσει με το στόμα ορθάνοικτο μέχρι το πάτωμα!

BB King - "His Definitive Greatest Hits" (1999)
BB King: Κατά γενική ομολογία ο βασιλιάς των Blues! Δύσκολα βρίσκεται φίλος της μουσικής που να μην τον γνωρίζει ή να μην έχει ακούσει έστω κι ένα κομμάτι του συμπαθέστατου αυτού νέγρου. Το απόλυτα «σοφιστικέ» παίξιμο του αλλά και η γλυκεία και μελωδική φωνή του μπορούν να σας καθηλώσουν! Επειδή από την ατελείωτη δισκογραφία του είναι αδύνατο να διαλέξει κανείς μόνο ένα δίσκο, θα καταλήξουμε και πάλι στη λύση της συλλογής. Το συγκεκριμένο best ένα ιδανικό ξεκίνημα στην κληρονομιά του BB King, αφού περιλαμβάνει την πλειοψηφία των κλασσικών του κομματιών, όπως για παράδειγμα τα “Thrill is Gone”, “Why I Sing The Blues”, “Rock Me Baby”, “Every Day I Have The Blues”, “3 O’clock Blues”, “Caldonia”, “Sweet Little Angel” και “Darlin’ You Know I love You”. Για την ιστορία, το ΒΒ είναι τα αρχικά του Blues Boy!

Albert King - "Born Under A Bad Sign" (1967)
O Albert King είναι άλλος ένας εκ των σημαντικότερων νέγρων κιθαριστών του Blues. Ο αριστερόχειρας κύριος Albert (με χαρακτηριστικό το ότι έπαιζε με ανάποδα τις χορδές) ήταν αυτός που χρησιμοποίησε την πρώτη Flying V της Gibson! Θεωρείται ένας από τους πιο επιδραστικούς μουσικούς στην μετέπειτα ιστορία του rock. Οι Jimi Hendrix, Eric Clapton, Stevie Ray Vaughan, Paul Kossof και DavidGilmour είναι μόνο μερικοί από αυτούς που περιλαμβάνουν τον Albert King στις σημαντικότερες επιρροές τους. Ο συγκεκριμένος δίσκος (“Born Under A Bad Sign”) βαδίζει σε funk , blues , shuffle αλλά και jazz μονοπάτια και περιέχει ουκ ολίγα κλασσικά και συνάμα πολυδιασκευασμένα κομμάτια όπως τα “Born Under A Bad Sign”, “Kansas City”, “Oh Pretty Woman”, “The Hunter”, “Crosscut Saw” αλλά και το “As The Years Go Passing By”, το οποίο επηρέασε εμφανώς τους Pink Floyd όταν έγραφαν το “Shine On You Crazy Diamond”. Ακούστε επίσης και τα «μαθήματα κιθάρας» στα “Personal Manger” και “Laundromat Blues” και δε θα δυσκολευτείτε να συνειδητοποιήσετε το γιατί έχει επηρεάσει ο Albert King τόσους και τόσους!

Buddy Guy - "A Man And The Blues" (1968)
Buddy Guy... Τι άλλο να πεις; Η μεγαλύτερη ίσως φωνή των blues. Τόσο απλά. Ο “The King Of Chicago Blues” όπως τον αποκαλούν, ήταν συγχρόνως ένας φοβερός τραγουδιστής, ένας «ανελέητος» κιθαρίστας μα κι ένας απίστευτος showman! Ο συγκεκριμένος δίσκος του είναι από τους σημαντικότερους της μεγάλης καριέρας του. Ένας δίσκος «διαμάντι», που περιλαμβάνει από αργά ατμοσφαιρικά blues όπως τα “A Man And The Blues”, “Room Country Shack”, “Sweet Little Angel” και “Worry Worry” όπου ο Buddy μας μαγεύει με την εκφραστική και ταυτόχρονα γεμάτη πάθος φωνή του, μέχρι ξεσηκωτικούς groove ρυθμούς που βρίσκονται σε κομμάτια όπως τα “I can’t Quit The Blues”, “Money (That’s What I Want)”, “Mary Had A Little Lamp”, “Just Playing My Axe” και “Jam On Monday Morning”. Πέραν του “A Man And The Blues”, οτιδήποτε βρείτε από Buddy (ειδικά δε με τον Junior Wells) είναι εγγυημένα τέλειο!

Muddy Waters - "King Of Electric Blues" (1997)
Η τελευταία πρόταση δε θα μπορούσε να είναι άλλη από τον πατέρα των Blues, όπως δικαίως χαρακτηρίζεται από πολλούς ο Muddy Waters! Η βαριά και μπάσα φωνή του μαζί με την χαρακτηριστική slide κιθάρα του ήταν τα στοιχεία που έκαναν ξεχωριστό και καθιέρωσαν τον Muddy Waters. Για ακόμα μια φορά ένα best of είναι η καλύτερη λύση. Τραγούδια όπως τα “Mannish Boy”, “I’m Your Hoochie Coochie Man”, “I’m Ready”, “Baby Please Don’t Go”, “I am A King Bee” και “She Is Nineteen Years Old” καταδεικνύουν το μεγαλείο του Waters. Ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης δεν είναι τόσο εντυπωσιακός όσο οι παραπάνω διότι κανένα μουσικό όργανο στους δίσκους του δε «σολάρει» ανελέητα! Είναι όμως ένας “παραδοσιακός” bluesman ο οποίος κάνει την δουλειά του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και για αυτό έχει ήδη μείνει στην ιστορία!

Αν θέλετε να «ψαχτείτε» ακόμα περισσότερο, σας προτείνω τους παρακάτω δίσκους: Albert Collin - “Iceman”, Freddie King - “Best Of”, Sonny Boy Williamson - “Best Of”, Willie Dixon - “Poet Of The Blues”, T-Bone Walker - “Nothing But The Blues”, Robert Johnson - “King Of Delta Blues Guitar”, Howlin' Wolf - “The Collection”, Fleetwood Mac - “Peter Green's Fleetwood Mac”, Savoy Brown - “Looking In Walter Trout / Live Trout”, Canned Heat – “On The Road Again”