«10»: «Ντροπιαστικά» εξώφυλλα δίσκων - Η επιστροφή

Δέκα ακόμη εικαστικές ανορθογραφίες που «κόσμησαν» γνωστά άλμπουμ του σκληρού ήχου

Από τον Σπύρο Κούκα, 14/12/2021 @ 02:14

Εξώφυλλα. Και χαβαλές. Ουσιαστικά, αυτός είναι ο σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου, το οποίο έρχεται να διαδεχτεί το σχεδόν προ τριετίας πρώτο μέρος˙ να αναφερθούμε στο αμφιλεγόμενο οπτικό μέρος από κυκλοφορίες διαφόρων γνωστών σχημάτων του σκληρού ήχου, δίχως περιστροφές και γενικεύσεις, αλλά με μια μάλλον χαλαρή λεκτική προσέγγιση. Παρακάτω, λοιπόν, βρίσκονται δέκα (από τα πραγματικά αρκετά) εξώφυλλα που ο γράφων βρήκε το κουράγιο να ξαναδεί και να γράψει δύο λόγια, δίχως να αμφισβητεί το μουσικό υπόβαθρο των δίσκων που «κοσμούν».

Whiplash - Power & Pain

Θαρρώ πως η αμερικανική thrash metal σκηνή διεκδικεί τα πρωτεία σε ό,τι αφορά τα επιλήψιμα εξώφυλλα σε πραγματικά γνωστούς δίσκους, το οποίο χαρίζει μια ιδιαίτερη αισθητική στη δισκοθήκη ενός ενημερωμένου thrasher. Ο Sean Taggart, δε, έχει μια «κομιξάδικη» προσέγγιση που έχει φανερωθεί και σε άλλες δουλειές του (πχ στο "Life Of Dreams" των Crumbsuckers), με αντίστοιχα - όπως εδώ - αμφιλεγόμενα αποτελέσματα.

Uriah Heep - Abominog

Φαντάζει αδιανόητο πως το συγκεκριμένο εξώφυλλο με το en face πορτραίτο αυτού του χαρούμενου rainbow demon κατάφερε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης. Κι όμως, οι Annihilator αποφάσισαν να εμπνευστούν από εκείνο στο οπτικό κομμάτι του "Refresh The Demon", με παρόμοια «επιτυχία»...

Messiah - Extreme Cold Weather

Ένα μικρό καλλιτεχνικό έπος. Μια κεκαλυμμένη δήλωση για την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις της. Μια death/thrash ωδή στη φύση των πόλων και την πανίδα που βρίσκεται εκεί. Τίποτα από όλα αυτά δεν αντιστοιχεί στην εξωφυλλάρα του "Extreme Cold Weather", ένα από τα «καλύτερα» χειρότερα cover artworks όλων των εποχών, με την έμπνευση και την υλοποίηση του να πιστώνεται στον Remo Broggi, τον κιθαρίστα των Ελβετών metallers.

Predator - Easy Pray

Σε αυτό το βουκολικό υπερθέαμα τα πάντα μοιάζουν λάθος. Το τοπίο λες και είναι βγαλμένο από cult '70s ταινία ενηλίκων, οι λεπτομέρειες μία και μία - από τον «κυνηγό» με το σκοροφαγωμένο μπλουζάκι και τη στάση «στάσου, μύγδαλα», το τοποθετημένο «καλλιτεχνικά» παραγάδι που δημιουργεί ατμόσφαιρα και την υπόνοια καρχαρία που αχνοφαίνεται στο βάθος, μέχρι και το «θήραμα» που περπατά( ; ) ανυποψίαστο στην παραλία - και το περιεχόμενο τίποτα λιγότερο από γουστόζικο καλιφορνέζικο speed metal. Ναι, ο δίσκος μνημονεύεται περισσότερο για αυτήν την «έμπνευση» του εξωφύλλου του παρά για το περιεχόμενο του, αλλά ό,τι γράφει η ιστορία δεν ξεγράφει.

Anthrax - Fistful Of Metal

Αχ, αναμνήσεις. Θυμάμαι την αντίδραση μου όταν πρωτοαντίκρισα το συγκεκριμένο εξώφυλλο στη δισκοθήκη του πατέρα μου, με αποτέλεσμα να αργήσω χαρακτηριστικά να έρθω σε επαφή με το μουσικό κομμάτι του ντεμπούτου των Anthrax. Σε βάθος χρόνου, προσωπικά μου βγάζει μια νοσταλγία και μια ωμή δύναμη, ταιριάζοντας γάντι με τα πρώτα χρόνια των Νεοϋορκέζων thrashers, αν και η αλήθεια για την αισθητική του παραμένει ως είχε εξ αρχής.

Emerson, Lake & Palmer - Tarkus

Ένα από τα πιο σπουδαία άλμπουμ του επονομαζόμενου προοδευτικού rock, το "Tarkus" διαθέτει κι ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά «άσχημα» εξώφυλλα του χώρου. Ένα armadillo - τανκ σε ένα πολύχρωμο περιβάλλον, το εξώφυλλο του "Tarkus" αποτέλεσε τη δουλειά εκείνη που έκανε γνωστό τον William Neal στους καλλιτεχνικούς κύκλους, παραμένοντας ως ένα iconic artwork του '70s progressive rock.

Running Wild - Victory

Το πόσο μεγάλο αισθητικό κακό έκανε η τεχνολογική ανάπτυξη σε πάμπολλα εξώφυλλα των late '90s το αντιλαμβανόμαστε όλο και περισσότερο όσο περνούν τα χρόνια. Μόνο ως θρίαμβος, λοιπόν, δεν μοιάζει το εξώφυλλο του "Victory", με την τίμια ιδέα που φέρει μαζί της η σημαία να χάνεται μέσα στο τυποποιημένο και πρωτόλειο CGI περιβάλλον της εποχής.

Saxon - Power & The Glory

Ένα αυτόφωτο γάντι neon που φωτίζει το λογότυπο των Βρετανών. Σύμφωνοι, η αισθητική των '80s είναι ένα θέμα αρκετά συζητήσιμο, αλλά η ιδέα μοιάζει dated και λάθος ακόμη και για τα δεδομένα της εποχής. Όχι πως αυτό εμπόδισε τις πωλήσεις ή την κληρονομιά του "Power & The Glory", αλλά κουβέντα να γίνεται…

Freedom Call - Master Of Light

Εντάξει, τη σύνδεση με τον τίτλο μπορούμε εύκολα να την κάνουμε και να θεωρήσουμε τον φουσκωτό τυπά, που μοιάζει να μας κοζάρει με το ύφος βαρυποινίτη σε οίστρο, ως τον «Αφέντη του Φωτός». Σύμφωνοι, η «πρωτότυπη» ιδέα του concept μάλλον πρέπει να πιστωθεί στους Sovereign κι εκείνο το ανεκδιήγητο εξώφυλλο του "Disgrace Command". Αλλά και πάλι, δεν μπορώ να αντιληφθώ πως το συγκεκριμένο έργο πέρασε από την έγκριση τόσου κόσμου και κοσμάκη, χωρίς κάποιος να αντιδράσει όπως πραγματικά του άρμοζε.

Fates Warning - Night On Brocken

Λατρεύω οτιδήποτε έχει να κάνει με την Arch εποχή των Fates Warning - οτιδήποτε εκτός από το συγκεκριμένο εξώφυλλο του ντεμπούτου τους. Το "Night On Brocken" παρουσιάζει μουσικά μια άγουρη ομορφιά, έχοντας Maiden-ισμούς και μια απαράμιλλη heavy metal καρδιά, έχοντας τον John Arch να ντύνει τις συνθέσεις με τη σπάνια φωνή του, αλλά έχοντας - ευτυχώς - και τρία διαφορετικά εξώφυλλα με τα οποία έχει κατά καιρούς κυκλοφορήσει, μεταξύ των οποίων και τη συγκεκριμένη ζωγραφιά που θα μπορούσε να έχει κάνει κάποιο ανήλικο ξαδερφάκι του Matheos.

Σπύρος Κούκας

Μοιραζόμενος τις απόψεις του μέσω του Rocking.gr, προσπαθεί να ισορροπήσει στην λεπτή γραμμή μεταξύ υποκειμενικού οπαδισμού και αντικειμενικής οπτικής περί μουσικής. Καθώς κινείται ηχητικά σε μια περιοχή...