Τρεις ιστορίες concept δίσκων της εβδομάδας που μας πέρασε

Κακά τα ψέματα, υπάρχουν κάποια πράγματα που αποτελούν φερετζέ του μουσικού nerd -προσοχή, όχι του music junkie, πρόκειται για διαφορετική ορολογία. Ένα από αυτά είναι η αδικαιολόγητη λατρεία για τις λίστες. Αδυνατεί να αφήσει λίστα να παραπέσει δίχως να διαβαστεί εξονυχιστικά και, φυσικά, σχηματίζει τις δικές του με ευλαβική προσήλωση και σοβαρότητα.



«Η επικαιρότητα μας φέρνει μπρος σε τρεις βίους αντίθετους ως προς την κουλτούρα των concept δίσκων»

Ένα άλλο είναι η εμμονή για ακρόαση ολόκληρων full-length από την αρχή ως το τέλος και ο σνομπισμός απέναντι σε άτομα που ακούν αποκλειστικά μεμονωμένα κομμάτια. Όταν, δε, ο δίσκος είναι concept (λέξη που θα αναγνωρίσει μόνο ένας μουσικός nerd σε μια συζήτηση), τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά, του προκαλείται a priori δέος. Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου. Δηλώνω αναίσχυντα ένοχος σε όλα τα παραπάνω. Το ίδιο κι εσύ για να κάθεσαι να διαβάζεις μουσικά άρθρα την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι συχνάζουν στα «πολιτικά» site της χώρας μας.

Η επικαιρότητα μας φέρνει μπρος σε τρεις βίους αντίθετους ως προς την κουλτούρα των concept δίσκων και εγώ έφτιαξα στο μυαλό μου μια άτυπη σύνδεση μεταξύ τους, ως κάνει κάθε σωστός nerd. Μιλάμε για τους Coheed & Cambria, τους The Dear Hunter και τον κύριο Geoff Tate.



The Coheed And Cambria Case

Έχουμε, λοιπόν, την ανακοίνωση νέου δίσκου από τους αγαπημένους μου Coheed And Cambria, οι οποίοι μέχρι τη σήμερον ημέρα είχαν αφιερώσει τη μουσική τους σε μια μεγάλη φανταστική ιστορία ("The Amory Wars") που εκτυλίσσονταν δια μέσου της μουσικής, η οποία κορυφώθηκε καλλιτεχνικά με το εξαιρετικό "No World For Tomorrow" του 2007. Ωστόσο, ο φετινός δίσκος τους θα είναι ο πρώτος που δεν θα είναι concept. Το κομμάτι που δόθηκε στη δημοσιότητα είναι αρκούντως μέτριο. Έχω, όμως, υψηλές ελπίδες γιατί ο ένας εκ των δύο προηγούμενων δίσκων τους που βγήκαν το 2012 ήταν πραγματικά δυνατός ("Descension"). Αναμένουμε με αγωνία



The Dear Hunter Case

Δεύτερο κομμάτι δόθηκε στη δημοσιότητα από τον πολυαναμενόμενο, για μένα, νέο δίσκο των The Dear Hunter και η όρεξη μας ανοίγει για τα καλά καθότι έχουμε δεύτερη σερί κομματάρα. Οι The Dear Hunter, εν αντιθέσει με τους Coheed And Cambria σχεδιάζουν την επιστροφή τους στην ιστορία που τους ακολουθούσε από το ξεκίνημα της καριέρας τους και είχαν εγκαταλείψει για έξι χρόνια. Φέτος θα βγει η τέταρτη πράξη ("Act IV") και θα πόνταρα όλα τα λεφτά που έχω κάτω από το στρώμα ότι θα είναι φοβεροί για ακόμη μια φορά.



The Geoff Tate Case

Επικαιρότητα μέρος τρίτο και οι Operation Mindcrime, το συγκρότημα του πιο ξεπεσμένου metal star μετά την δικαστική, περίπου, ήττα για το όνομα των Queensryche, κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους. Το "Operation: Mindcrime" δεν θεωρείται άδικα ο καλύτερος concept δίσκος της metal μουσικής και στον Geoff Tate οφείλει να πιστωθεί το 70% αυτού του κατορθώματος. Εντούτοις, από όλους μου τους μουσικούς ήρωες, δεν έχω αισθανθεί μεγαλύτερη απογοήτευση απ' ό,τι από την πορεία, τις πράξεις, τις δηλώσεις και τα μουσικά δημιουργήματα του Tate τα τελευταία χρόνια. Πλέον, πετυχαίνω βίντεό του στο Youtube να τραγουδάει παλιά τραγούδια των Queensryche και φοβάμαι να το πατήσω. Θα σας πω την αλήθεια: δεν θα ακούσω ποτέ το νέο άλμπουμ των Operation Mindcrime, ωστόσο θα έχω από τώρα σαφέστατη άποψη για αυτό.

Footnotes

♠ Θέλετε να σας πω για την άγνωστη ΔΙΣΚΑΡΑ της χρονιάς; Τα παλιά τα χρόνια, το 2006, είχαμε ένα άτυπο παιχνίδι στο forum του Rocking.gr να ανακαλύπτουμε άγνωστες μπάντες μέσω του παντοδύναμου τότε MySpace, πριν το πάρει ο Justin Timberlake... Αισθάνομαι ήδη γέρος αλλά θα συνεχίσω... Ένα από τα συγκροτήματα που είχαμε ξεχωρίσει ήταν οι Palace In Thunderland με το φοβερό bootleg που δεν κυκλοφόρησε ποτέ, "Apostles Of Silence". Ο τραγουδιστής τους έκτοτε πήγε στους πολύ καλούς και αρκετά γνωστότερους Black Pyramid, από τους οποίους και αποχώρησε. Και φέτος, από το πουθενά, έχουμε το ντεμπούτο των Palace In Thunderland που κόβει κεφάλια! Ονομάζεται "In The Afterglow Of Unity", είναι κάτι μεταξύ doom metal, psychedelic rock, punk rock και κάμποσο από αυτό_που_παίζουν_οι_Baroness και μπορείτε να το ακούσετε μέσω Youtube εδώ. (τα περισσότερα έχουν διψήφιο αριθμό views, μπορείτε να αισθάνεστε γαμάτοι, ναι)
♠ Σύμφωνα με νέα έρευνα, όσοι μεγάλωσαν ακούγοντας metal στη δεκαετία του '80 βγήκαν μια χαρά άτομα τελικά. Μπορεί να δεινοπαθούσε η γυναίκα τους που έπρεπε να κάνει σεξ με Sepultura, τα παιδιά τους να έπαθαν ψυχολογικά με τα μαύρα παιδικά ρούχα με τον eddie και το 70% του μισθού τους να κατέληξε σε βινύλια, CD και εισιτήρια για το Wacken και το Download αλλά ήταν χαρούμενοι και αυτό είναι το σημαντικό! Η κατακλείδα αυτής της είδησης είναι πως συνεχίζουμε να αγαπάμε τα μουσικά νέα που βασίζονται σε «έρευνες». Μόνο αγάπες.
♠ Τρελή λαουντζιά το Tame Impala. Το πήγαν, όμως, προς Daft Punk και όχι προς Arcade Fire και κάπου με έχασαν... Οψόμεθα, αρχή είναι ακόμη...
♠ Κοντεύουμε μέσα Ιούλη και ακόμα δεν έχω βρει το soundtrack μου για το φετινό καλοκαίρι. Ξέρετε, το πιασάρικο, δυναμικό, ανεβαστικό rock να παίζει τέρμα στο αμάξι και να τραγουδάς μαζί όταν δεν σε κοιτάει ο διπλανός στο φανάρι... Όποιος έχει κάτι να προτείνει, ας μου στείλει στην φόρμα επικοινωνίας.
♠ Έχοντας παρευρεθεί και στις τρεις ημέρες του φετινού Rockwave, έχω να πω ότι πρόκειται για την εμπορική εκδίκηση προς τους επικριτικές του. Όχι ότι δεν είχαν δίκιο όσοι το κατέκριναν τόσα χρόνια, αλλά για τα ελληνικά δεδομένα, τα πάντα πήγαν άνω του αναμενόμενου, τόσο όσον αφορά οργάνωση/ονόματα όσο και ανταπόκριση κόσμου. Θετικό. Για να δούμε τι ψάρια θα πιάσει το αποδυναμωμένο φέτος, μα πάντα μάχιμο Ejekt...
♠ Ακούστε το Palace In Thunderland είπαμε. Δίσκαρος.