Το καλοκαίρι της ξενέρας

or: how I learned not to worry and love the Winter

Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 09/09/2016 @ 12:41

Οι μέρες μικραίνουν, ο τρύγος αρχίζει, τα σύννεφα μαζεύονται και ό,τι άλλο κάνουν οι νορμάλ άνθρωποι - σε χώρες που έχουν εποχές - το φθινοπώρο. Το καλοκαίρι πάει, και μαζί με αυτό και εκείνη η καλοκαιρινή σεζόν που μιλάμε για blockbuster.

To wikipedia μου λέει πως ο όρος αυτός άρχισε να χρησιμοποιείται έτσι όπως τον ψιλοεννoούμε σήμερα από το καλοκαίρι του '75, όταν βγήκε το "Jaws". Αυτά θα μπορούσα να τα ξέρω χωρίς να ξανανοίξω την wikipedia, αν θυμόμουν ότι είχαμε γράψει ανάλογο άρθρο παλιότερα. Φέρει και την τζίφρα αξιοπιστίας μου.

Ιδιαίτερο, όμως, το φετινό καλοκαίρι, καθώς στην τελική αποτίμηση πολλών στούντιο, τα έσοδα τα οποία μαζεύτηκαν ήταν γενικώς πολύ κάτω του αναμενόμενου. Εκεί δηλαδή που οι χαρτογιακάδες του Hollywood πόνταραν αβέρτα στη δύναμη του σήκουελ, του ρημέηκ, του ρημπούτ και του αριστερού ποδιού του Βασίλη Τσιάρτα, φύσηξε ο άνεμος αλλιώς και από τις δεκατέσσερεις ταινίες που πέφτουν στην παραπάνω συνομοταξία, μονάχα οι τρεις κατάφεραν και έφεραν περισσότερο κόσμο στις αίθουσες από τους προκατόχους του. Τώρα τα νούμερα αυτά είναι και ψιλοψεύτικα, γιατί κάνουν ξέρω γω συγκρίσεις του φετινού "Ghostbusters" - που δεν ήταν απαίσιο - με τα original, που ντάξει, τριάντα χρόνια πριν ξέρω γω τι κάνεις; Αλλά να 'χουμε να λέμε.

Τελοσπάντων, δεν έχω κανένα σκοπό να πετάξω ένα κείμενο όλο νούμερα, box office returns, και χλευασμό για πόσο πανηλίθια ιδέα είναι να κάνεις ένα άλλο ένα ρημέηκ στο "Ben-Hur", αλλά περισσότερο να μιλήσω για τη φωτιά στα μπατζάκια των εν λόγω χαρτογιακάδων που μάλλον χρειάζεται να αναθεωρήσουν κάποια πράματα και να δουν τα πράγματα από άλλη προοπτική.

Το προηγούμενο καλοκαίρι έγινε το έλα να δεις. Από το πουθενά έσκασε το επόμενο κεφάλαιο του Jurassic Park και με τα λεφτά που μάζεψε θα μπορούσαν να ανοίξουν κανονικό πάρκο με δεινόσαυρους. Tα βλέπει αυτά ο γιακάς και σκέφτεται ότι αγαπημένο property με συμπαθητικό σύγχρονο κάστ = τόνους χρήμα. Έτσι σκέφτεται γιατί αυτά είδε. Τι θα πει, όμως, μετά τη φόλα που έφαγε με το "Independence Day: Resurgence"; Θα μου πεις, πρέπει και η ταινία να έχει και κάποια ποιότητα από πίσω του, αλλά για ένα εξελόχαρτο αυτά είναι λεπτομέρειες.

Δεν είναι μονάχα, όμως, ο κορεσμός που νιώθει ο κόσμος για το σήκουελ που οδήγησε σε ένα φτωχό καλοκαίρι. Ναι οκ, ο κόσμος δικαίως ούτε απ' έξω δεν πέρασε για τις συνέχειες των live action Aλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και Χελωνονιντζακίων, αλλά δεν πάτησε και σε τίμιες original ταινίες, όπως το "BFG" ή το "Pete's Dragon", ταινίες οι οποίες φωνάζουν «τίμια οικογενειακή διασκέδαση» και δεν ήταν και ένας κουβάς σκατά. Φάγανε, όμως, τη σκόνη της Dorys, κι ας μη το θυμάται.

Το προσωπικό μου πρόβλημα ήταν με την ποιότητα των ταινιών του φετινού καλοκαιριού. Αν εξαιρέσεις το καραδιασκεδαστικό "The Nice Guys" που έχει την αύρα ψευδοindie παραγωγής και το Captain America που βγήκε τον Μάιο αλλά σαν να το ψιλομετράμε για καλοκαιρινή ταινία, είναι δυνατόν η καλύτερη ταινία του καλοκαιριού να είναι η τρίτη ταινία Star Trek; Ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί η ξεβρασμένη σουπιά, Chris Pine; Βέβαια, σαν έχεις τον Simon Pegg στο σενάριο, μπορείς να υποθέσεις πως είσαι σε ασφαλή χέρια, αλλά είναι απρόσμενο όταν έχεις δύο αρκετά αδιάφορες ταινίες από πίσω σου ή μία εκ των οποίων, μάλιστα, είχε δεχτεί τη δημόσια καταγραυγή των απανταχού Trekkies για τον ήρωα που έπαιζε ο Benedasddignt Cumberslasjktch. Δεν έχω καταλάβει αν τη γούσταρα τόσο γιατί τα τρέηλερ με προϊδέασαν για πατάτα ολκής ή επειδή ήταν όντως ένα τίμιο καλοκαιρινό blockbuster.

Κοίτα, και δεν μίλησα καθόλου και για την Warner και την καρότσα με τα λιαστά λουκάνικα που μας πέταξε. Batman V. Superman και Suicide Squad φάγανε τόσο κράξιμο που ανάγκασαν τους executives να πέσουν στα γόνατα του Radcliffe μπας και γυρίσει και κάνει καμιά νέα ταινία Harry Potter, μήπως και δουν άσπρη μέρα. Ψέμα, βέβαια, και αυτό, διότι παρά τη λάσπη που έφαγε, το Suicide Squad έβγαλε (και ακόμα βγάζει δηλαδή) χρήμα. Ναι, δεν ήταν απαίσια ταινία, αλλά η υπερόσκονη του BvS και τα your mamma jokes ακόμα δεν έχουν κατακάτσει και το κράξιμο στην DC είναι το νεο κουλ πράμα να κάνουμε, οπότε ήταν χαμένοι από χέρι, άσχετα που αν η ταινία δεν είχε Will Smith δεν θα 'χε κάνει το ένα τρίτο του τζίρου της.

Λεφτά βγάλανε, επίσης, γιατί έχουν στο τσεπάκι τους το κρυφό όπλο του horror. Horror ταινία κάνεις με πενιχρό budget και αν σου κάτσει κάνεις και τριπλάσιο τζίρο. Τόσο απλά. Το "Conjuring 2" έβγαλα - άξια - καλά λεφτά, όπως και το "Lights Out" που δεν έχω καταφέρει να το δω ακόμα.

Τέλοσπαντων, φτωχό λέει το καλοκαίρι από άποψη εισπράξεων - που δεν με νοιάζει, να μη βάζετε τόσα λεφτά μέσα για να μην τα χάνετε μέτα, βλάκες. Μάθετε λίγο από "Deadpool" - αλλά φτωχότερο επίσης και από ποιοτικό σινεμά, είτε ήταν σκεπτόμενο (βλέπε το χάσιμο χρόνου ονόματι "Neon Demon") είτε ήταν ποπκορνιάρικη εξτραβαγκάνζα (βλέπε "Ben-Hur"). Eν αναμονή, λοιπόν, για το φθινόπωρο/χειμώνα και τι μας περιμένει με Οσκαρική δηθενίλα και γνήσιο original storytelling.

Ίσως έχουμε κάτι να πούμε γι' αυτό την επόμενη εβδομάδα. Όταν λέω ίσως, εννοώ θα έχουμε.

  • SHARE
  • TWEET