[7]: Τα blockbuster που σημάδεψαν τα καλοκαίρια μας

Οι ένοχες απολαύσεις. Ένας θεσμός που μάλλον τυχαία ξεκίνησε, μετά από την τεράστια επιτυχία του "Jaws" το καλοκαίρι του 1975, αλλά κάθε άλλο παρά τυχαία συνέχισε και συνεχίζει, έχοντας διευρύνει τη δημοτικότητά του παγκοσμίως.

Το debate επίσης συνεχίζεται. Είναι εν τέλει αυτά τα blockbusters, και δη τα καλοκαιρινά, ο υπέρτατος εκπρόσωπος του εύπεπτου χολιγουντιανού σινεμά; Μάλλον ναι, αλλά κατά καιρούς, ακόμα και μέσα από τις φόρμες του γρήγορου, εύπεπτου, «κατάλληλου για όλους» film, έχουν προκύψει κάποιες ταινίες που θεωρούνται κλασικές ή έστω εξαιρετικά ψυχαγωγικές.

Αν μελετήσουμε μάλιστα το φαινόμενο βαθύτερα και πιο αναλυτικά, θα εντοπίσουμε στο θεσμό blockbuster, και στην κατεύθυνση που έθεσαν τα studio έπειτα, την οριστική στροφή του χολιγουντιανού σινεμά, από τη «χρυσή εποχή» του, σε αυτήν των ταινιών δράσης/περιπέτειας, επιστημονικής φαντασίας, και γενικότερα γρήγορου και πιο ανάλαφρου νοηματικά ρυθμού.

Το να απευθύνεται όμως μια ταινία «σε όλη την οικογένεια», έχει και παράπλευρα αποτελέσματα. Όπως το να συγκινεί και να ενθουσιάζει την παιδική πλευρά του καθενός ανεξαρτήτως ηλικίας, αλλά και να σημαδεύει τις μνήμες των παιδιών που μεγαλώνοντας θα τις ξαναεπισκεφθούν και θα βρουν νέους λόγους που τις αγαπούν. Ακολουθούν λοιπόν επτά ταινίες που αγαπήσαμε σαν παιδιά, και αγαπάμε ακόμα.

Φυσικά όλες αυτές οι ταινίες, λόγω διανομής, δεν βγήκαν στην Ελλάδα όλες καλοκαίρι, αλλά παρ' όλα αυτά λόγω του ύφους τους κράτησαν τα χαρακτηριστικά του «καλοκαιρινού» blockbuster αναλλοίωτα, θυμίζοντάς μας πάντα τους ζεστότερους μήνες της χρονιάς.

Β.Π.

---

1. Back To The Future (1985)



Η «αγαπημένη μου» ταινία. Science fiction, '80s, μάχη καλού με κακό, μουσική, DeLorean. Ο έφηβος Marty McFly διατηρεί φιλία με τον «τρελό» επιστήμονα 'Doc' ο οποίος μόλις κατασκεύασε μια μηχανή του χρόνου από μία DeLorean, και ταξιδεύει κατά λάθος στην εποχή που γνωρίστηκαν οι γονείς του. Η πανέμορφη ταινία του Zemeckis, που έμελλε να αποκτήσει δύο sequel, εκτυλίσσεται τόσο στη δεκαετία του '80 όσο και στη δεκαετία του '50, και συνδυάζει όλα όσα ανέφερα αλλά και αρκετό χιούμορ, συγκινήσεις, vintage Michael J. Fox, όλα στυλιζαρισμένα σαν από σελίδα κόμικ. Η ταινία, μαζί με το πρώτο της sequel, σημάδεψε τα '80s και ένα σωρό παιδικές ηλικίες. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει δημιουργηθεί μια ολόκληρη στρατιά ενηλίκων που έτρεξαν να αγοράσουν τα παπούτσια του Marty και αναμένουν να κατασκευαστεί το περίφημο «hoverboard» εδώ και δεκαετίες! Great Scott! Ενημερωτικά, το «hoverboard» από την δεύτερη ταινία αναμένεται να πουληθεί σε πλειστηριασμό, όπως ανακοινώθηκε την περασμένη βδομάδα!

Trailer

Β.Π.

---

2. Big (1988)



Η ωδή στην παιδική ηλικία και στο ερμηνευτικό ταλέντο του Tom Hanks. Η ταινία διηγείται την ιστορία ενός δωδεκάχρονου αγοριού που εύχεται αυτό που τα περισσότερα αγόρια στην ηλικία του εύχονται, να ήταν «μεγάλος». Και η ευχή πραγματοποιείται. Την είδα πρώτη φορά πάνω κάτω γύρω στα δέκα μου, και θυμάμαι τις σκηνές καρέ προς καρέ! Σε δεύτερη, ενήλικη, ανάγνωση, δεν υστερεί. Θίγει με γλυκό τρόπο τις διαφορές στη σκέψη ενός παιδιού και ενός ενήλικα, με καμβά τον εξαιρετικό Hanks. Αλλά πέρα από τα νοήματα που πράγματι θίγει (αλήθεια αυτό που σε χολυγουντιανές παραγωγές κριτικάρεται η ρηχότητα και η επιπολαιότητα του αμερικανικού εργασιακού περιβάλλοντος, τι φάση;) θα την θυμάμαι για τον τρόπο που αναφέρεται σε όλες τις ανησυχίες ενός δωδεκάχρονου αγοριού, τη «δουλειά», το παιχνίδι, τα κορίτσια.

Trailer

Β.Π.

---

3. Jurrasic Park (1993)



Δεν νοείται πιτσιρικάς που γεννήθηκε στα μέσα των '80s και στις αρχές της δεκαετίας του '90 δεν είχε κυριευτεί από μια μανία για τους δεινόσαυρους και την προϊστορική εποχή! Δεν γίνεται, απειροελάχιστες οι εξαιρέσεις, καμία τύχη για τους εξαιρουμένους! Πώς λοιπόν μπορεί να ένιωσε κανείς, όταν ο σπουδαιότερος παραμυθάς της μεγάλης οθόνης, εν έτει 1993, αποφάσιζε να δημιουργήσει ζωντανούς δεινόσαυρους οι οποίοι στο φινάλε θα αποδεικνύονταν μεγαλύτεροι και από την ίδια την μεγάλη οθόνη; Δέος! Αυτή η λέξη συνοψίζει τα πάντα γύρω από την πραγματικά τελευταία σπουδαία ταινία του παραμυθά Spielberg! Δέος! Μια ταινία που υπήρξε τόσο χορταστική, τόσο απενεχοποιημένα διασκεδαστική, τόσο τρομακτική, τόσο αληθινή, τόσο διαολεμένα συναρπαστική και καταιγιστική, που εκτός από τα ταμεία τα οποία διέλυσε στο διάβα της, έδωσε και σε μια νέα γενιά θεατών, αρκετά χρόνια μετά το ιστορικό πλέον "Jaws", ένα νέο είδος τρόμου σε μορφή roller-coaster καταιγιστικής περιπέτειας! Το απόλυτο ποπ κορν παραμύθι που σε μερικούς από εμάς -γκουχ γκουχ- έφερε μέχρι και δάκρυα στα μάτια, όχι μόνο από αγωνία ή τρόμο, αλλά κυρίως από συγκίνηση! Συγκίνηση για την ενσάρκωση με τον καλύτερο και πιο ευφάνταστο τρόπο της απόλυτης παιδικής φαντασίωσης, την ανάδειξη της παιδικής αθωότητας και αστείρευτης φαντασίας σε ένα μοναδικό υπερθέαμα που έμελλε να στιγματίσει μια ολόκληρη γενιά!

Trailer

Β.Σ.

---

4. Τrue Lies (1994)



Προδομένος και πικραμένος από τους πάντες καθώς τρία χρόνια νωρίτερα υπήρξα το μοναδικό αγόρι στην τάξη που δεν απόλαυσε το "Terminator 2" στον κινηματογράφο αλλά σε βιντεοκασέτα, η αφίσα του "True Lies" η οποία σε προετοίμαζε ότι θα παρακολουθήσεις κάτι απροσδιόριστο ακόμα, αλλά με τον ίδιο πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη του "Terminator 2", έμοιαζε με μια τρίτης εθνικής σανίδα σωτηρίας! Καλοκαίρι του 1994 στον τοπικό θερινό κινηματογράφο της γειτονιάς μου, κατάλαβα ότι όσο λιγότερα ξέρεις για μια ταινία και όσο πιο απροετοίμαστος και άνευ προσδοκιών εισέρχεσαι στην σκοτεινή αίθουσα, τόσο και άλλο τόσο μπορεί να ανταμειφθείς! Χωρίς να ξέρεις αν πρέπει να αγχωθείς ή να γελάσεις, να ζητοκραυγάσεις ή να μείνεις «παγωτό» αποσβολωμένος στη θέση σου από την ένταση, καθώς ο Arnold με το «you are fired» χαρίζει ένα από τα πιο διάσημα punch-lines στην ιστορία του σινεμά, το "True Lies" υπήρξε μια απίστευτα απολαυστική εμπειρία για όλους εμάς τους παρευρισκόμενους εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ στον κινηματογράφο! Καλοδουλεμένο στόρυ με πανέξυπνο και ευφάνταστο χιούμορ, δεν πήρε ποτέ σοβαρά τον εαυτό του αλλά άφησε τον πάλαι ποτέ μάστορα Cameron να χτίσει από δω και κει μικρές σεκάνς ανθολογίας και ξεκαρδιστικά ιντερλούδια γνήσιας κωμικής χολυγουντιανής απενεχοποιημένης ποπ κορν διασκέδασης! Ακόμα και σήμερα, βλέπεται το ίδιο ευχάριστα και απολαυστικά, σαν ένας φίλος από τα παλιά που σου χτύπησε την πόρτα για να παίξετε τρομοκράτες και μυστικούς πράκτορες, μια ακόμα φορά!

Trailer

Β.Σ.

---

5. Toy Story (1995)



Πιθανότατα η πρώτη ταινία που είδα στο σινεμά από την οποία δεν ανάγκασα κλαμένος τους γονείς μου να φύγουμε άρον άρον από το σινεμά καθώς κάποια συγκεκριμένα βουβάλια ποδοπάτησαν τον βασιλιά μπροστά στα μάτια του παιδιού του. Το "Toy Story" αποτέλεσε και το πρώτο μεγάλο βήμα για το επερχόμενο μπαράζ φοβερών ταινιών κινουμένων σχεδίων από την Pixar (είτε σε συνεργασία με τη Di$ney, είτε όχι) και γενικά ένα νέο κεφάλαιο στην βιομηχανία καθώς μιλάμε για την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων στην οποία όλα τα σχέδια έγιναν ψηφιακά.

Η ταινία, όπως και οι υπόλοιπες δύο τις σειράς, βλέπονται άνετα οποιαδήποτε στιγμή (εκτός από την τελευταία σκηνή της τρίτης ταινίας, δεν υπάρχουν αρκετά χαρτομάντιλα στον κόσμο) και μαζί με τον προαναφερθέντα βασιλιά, αποτελούν θεμελιώδη λίθο για τις πρώτες μου σχέσεις με τη μεγάλη οθόνη. One of us, one of us...

Trailer

I.T.

---

6. Μen In Black (1997)



Ένα πανέμορφο μοντέρνο twist στην κλασική φόρμουλα των buddy cop ταινιών. Ο πολυαγαπημένος μου Fresh Prince, Will Smith, και ο πολλά βαρύς μπαρμπαρυτίδας Tommy Lee Jones, μέλη μιας μυστικής οργάνωσης που προστατεύει την Γη από το διαγαλαξιακό κατακάθι. Φουτουριστικά υπερόπλα, κουλ εφέ με εξωγήινους, ξύλο, η κλασική γοητεία του Will Smith (daaamn) και η φοβερή δυναμική μεταξύ των πρωταγωνιστών καθιστούν αυτή την ταινία ως από ορισμό του διασκεδαστικού καλοκαιρινού blockbuster. By the way, το δύο δεν το θυμάμαι, αλλά το τρίτο που το είδα πρόσφατα μου φάνηκε ταινιάρα.

Trailer

I.T.

---

7. Spider-Man (2002)



Μάλλον η πρώτη πραγματικά μεγάλη ταινία υπερηρώων της γενιάς μου. Καλοί και χρυσοί οι "X-Men" του 2000, αλλά τίποτα δεν σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του σαν τον Spidey. O Maguire εξαιρετικά συμπαθητικός ως Peter Parker, η Dunst επίσης σαν Mary Jane Watson (ίσως ήθελε λίγο τσαγανό παραπάνω), ε και τι να πει κανείς για τον Green Goblin του Dafoe... O απόλυτος καλοκαιρινός πανζουρλισμός, με την ταινία να σπάει ταμία δεξιά και αριστερά και το φαινόμενο της υπερηρωικής ταινίας ξαναπήρε μπρος (ξεχνάμε ότι την επόμενη χρονιά έσκασε το "Daredevil" και ότι κάποτε υπήρξε και ένα "Spider-Man 3").

Trailer

I.T.