Λίστες, λίστες, λίστες: Τα καλύτερα του 2011 για το Μουσικό Τύπο του εξωτερικού

Από τον Παντελή Μαραγκό, 19/01/2012 @ 12:14
Άλλη μια χρονιά έφυγε και χιλιάδες λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ του έτους δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά, websites, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, δημοφιλή blogs κλπ. Φτιάξαμε κι εμείς εδώ στο Rocking.gr τη συγκεντρωτική λίστα με τις 30 κυκλοφορίες του 2011 (όπως αυτές προέκυψαν από τις επιμέρους προτιμήσεις του κάθε συντάκτη), διαμορφώσατε κι εσείς τη δική σας συγκεντρωτική λίστα μέσα από μια διαδικασία που χαρακτηρίστηκε από τη μεγαλύτερη συμμετοχή στα χρονικά του site και η Ιστορία θα δείξει ποιοι από τους δίσκους που ξεχώρισαν θα αντέξουν στην αμείλικτη κρίση του Χρόνου.

Κακά τα ψέματα, οι λίστες ανέκαθεν κινούσαν το ενδιαφέρον. Η έννοια της αντίστροφης μέτρησης εξιτάρει από τη φύση της. Είτε πρόκειται για τα εβδομαδιαία charts (τα οποία γενικά βρίζουμε, αλλά χαιρόμαστε και δεν παραλείπουμε να τα μνημονεύσουμε όποτε κάποιο αγαπημένο μας όνομα σημειώσει κάποιο αξιόλογο πλασάρισμα), είτε για τις λίστες με τα καλύτερα της εκάστοτε χρονιάς, τα countdowns αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ατελέσφορες, αλλά άκρως ενδιαφέρουσες (για τους μυημένους ή όσους έχουν το μικρόβιο) συζητήσεις.

Ο καθένας έχει το προσωπικό του κριτήριο, βάσει του οποίου αποφασίζει τι είναι αυτό που του αρέσει και τι όχι. Δεν είναι υπερβολή, μάλιστα, να αναγνωρίσουμε ότι το κριτήριο αυτό διαμορφώνεται από μια απίθανα μακροσκελή και χαοτική σειρά παραγόντων. Από τα μούτρα και το στυλ αυτού που διεκδικεί την προσοχή μας, από το εύρος των ακουσμάτων μας και τις μόδες της κάθε εποχής, από το γάλα που βυζάξαμε και το τι φάγαμε ή το πώς νοιώθαμε τη μέρα που ακούσαμε κάτι, μέχρι το DNA, την ανατροφή ή τις αγαπημένες μπάντες των φίλων μας, υπάρχουν πρακτικά άπειρα πράγματα που μπορούν να παίξουν το ρόλο τους στο να ξεχωρίσουμε κάτι και να το προτιμήσουμε έναντι κάποιου άλλου.

Όσον αφορά «στα albums της χρονιάς» που είναι το θέμα μας εδώ, ο καθένας από εμάς διαμορφώνει τη δική του λίστα σύμφωνα με το γούστο, την προσωπική του αντίληψη/προκατάληψη και τις απόψεις εκείνων που συνειδητά ή υποσυνείδητα  επηρεάζουν τη γνώμη του. Είναι ευνόητο ότι μια τέτοια λίστα έχει τη μέγιστη δυνατή αξία για τον ίδιο, αλλά πιθανότατα δεν πιάνει και πολλά πράγματα από πλευράς ιστορικής αξίας. Το ξέρω, μ’αγαπάτε-μ’εκτιμάτε, αλλά μάλλον δε θα σας ενδιέφερε η άποψή μου για το ποιοι είναι π.χ. οι σημαντικότεροι δίσκοι όλων των εποχών. Με λύπη μου αναγνωρίζω ότι υπάρχουν άλλοι με πιο βαρύνουσα άποψη από τη δική μου στους οποίους θα καταφεύγατε για να σας λύσουν την απορία (but I’m working on it, που λένε).

Αφήστε που οι προτιμήσεις μας μεταβάλλονται διαρκώς μέσα στο χρόνο, σύμφωνα με τις μικρές ή μεγάλες αλλαγές στα γούστα μας ή λόγω της διαφοράς στην ανθεκτικότητα που παρουσιάζουν κάποια πράγματα στο πέρασμα του χρόνου. Την ίδια ώρα, για τις λίστες των εντύπων ισχύει το «τα γραπτά μένουν», καθώς αυτές τυπώνονται και αυτομάτως αποκτούν  δεσμευτικό χαρακτήρα, ενώ κι η ίδια η αποτύπωσή τους γίνεται διότι περιέχουν την άποψη κάποιων -κατά τεκμήριο- «ειδικών», οι απόψεις των οποίων αξίζει να απαθανατιστούν.  

Μπορεί να μειδιάσατε μόλις έκανα αναφορά στους «ειδικούς», αλλά θα σας πρότεινα να το ξανασκεφτείτε. Για παράδειγμα, θα εξακολουθούσε να θεωρείται το “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” ο σημαντικότερος δίσκος όλων των εποχών εάν δεν το είχαμε συναντήσει στην κορυφή τόσων και τόσων σχετικών λιστών βασισμένων στις απόψεις «ειδικών»; Προφανώς και δε θα ξεχνιόταν, όπως δε ξεχάστηκαν μέσα σε τόσους αιώνες τα έπη του Ομήρου ή ο Δον Κιχώτης του Θερβάντες, αλλά -κακά τα ψέματα- οι λίστες έσπευσαν νωρίς-νωρίς να παγιώσουν την ιστορική του θέση.

Κάτι τέτοιο έχει καθιερωθεί να γίνεται σε ετήσια βάση, με τις λίστες των καλύτερων δίσκων της κάθε χρονιάς να αποτελούν το πιο αντικειμενικό βοήθημα στην προσπάθεια όποιου προσπαθεί να διακρίνει ποιοι από τους άπειρους δίσκους που κυκλοφορούν κάθε έτος συγκεντρώνουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να συνεχίσουν να αναφέρονται στο μέλλον.

Για πρώτη φορά, αποφασίσαμε φέτος να συγκεντρώσουμε σε ένα άρθρο τα top10 των καλύτερων album, όπως αυτά αναδειχθήκαν στις λίστες που δημοσιεύθηκαν σε ορισμένα από τα δημοφιλέστερα (εμπορικότερα, ιστορικότερα, εγκυρότερα, πείτε τα όπως θέλετε) έντυπα του εξωτερικού, καθώς επίσης και σε ορισμένα sites που χαίρουν εκτίμησης διεθνώς.  Αναγνωρίζοντας τον κίνδυνο να δεχθούμε μια θύελλα διαμαρτυριών διότι δεν συμπεριλάβαμε τη λίστα του άλφα ή του βήτα (αγαπημένου για τον καθένα) εντύπου, ξεκαθαρίζουμε ότι παραθέτουμε τις κάτωθι λίστες (και όχι άλλες τόσες), διότι για αυτές καταφέραμε να εξασφαλίσουμε άδεια αναδημοσίευσης.

Υπάρχουν ηχηρές απουσίες είναι η αλήθεια, αλλά η κάθε λίστα αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία εκείνου που την εξέδωσε, κι αφού από κάποια έντυπα δεν καταφέραμε να τσιμπήσουμε την πολυπόθητη άδεια αναδημοσίευσης, είπαμε να αποφύγουμε τις μαϊμουδιές, επικεντρώνοντας την προσοχή μας σε αυτούς που είχαν την ευγένεια να μας παραχωρήσουν τη λίστα τους, οι οποίοι ούτε λίγοι, αλλά ούτε και ασήμαντοι είναι. Αντιθέτως, έντυπα/websites όπως το Rolling Stone, το Q, το BBC, το NME, το Metal Hammer (στη βρετανική και τη γερμανική του έκδοση), το Classic Rock, το Filter, το Rock Sound, το No Ripcord, το Decibel, το Under The Radar ή το Terrorizer που μας εμπιστεύθηκαν έχουν αδιαμφισβήτητη επιρροή στον κόσμο της μουσικής και οι λίστες τους αποτελούν πολύ καλή πρώτη ύλη για να διακρίνει κάποιος τι θα θυμάται ο κόσμος από τη μουσική της χρονιάς που μας πέρασε.

Ευχαριστούμε, λοιπόν, τους εκδότες των εντύπων/websites που μας παραχώρησαν την άδεια να αναδημοσιεύσουμε τις λίστες με τα καλύτερα albums του 2011 και προχωρούμε στο «κυρίως» πιάτο. Τα έντυπα/websites παρουσιάζονται αλφαβητική σειρά, ενώ για εξοικονόμηση χώρου, παρουσιάζουμε εδώ μόνο το top10 της κάθε λίστας, την οποία μπορείτε να βρείτε στην πλήρη εκδοχή της (όταν αυτή υπάρχει διαθέσιμη on-line στο επίσημο site) κλικάροντας στο όνομα του κάθε Μέσου.

BBC
10.  Iceage - New Brigade
9.  Bon Iver - Bon Iver
8.  Josh T Pearson - Last of the Country Gentlemen
7.  Beyoncé - 4
6.  Metronomy - The English Riviera
5.  Tom Waits - Bad As Me
4.  The Antlers - Burst Apart
3.  The Horrors - Skying
2.  Wild Beasts - Smother
1.  PJ Harvey - Let England Shake

Classic Rock
10. Tedeschi Trucks Band - Revelator
9. Jane's Addiction - The Great Escape Artist
8. Foo Fighters - Wasting Light
7. Whitesnake - Forevermore
6. Opeth - Heritage
5. Joe Bonamassa - Dust Bowl
4. Black Stone Cherry - Between The Devil And The Deep Blue Sea
3. The Union - Siren’s Song
2. Rival Sons - Pressure & Time
1. Mastodon - The Hunter

Decibel
10. Junius - Reports From the Threshold of Death
9. Inquisition - Ominous Doctrines Of The Perpetual Mystical Macrocosm
8. 40 Watt Sun - The Inside Room
7. YOB - Atma
6. Hate Eternal - Phoenix Amongst The Ashes
5. Brutal Truth - End Time
4. In Solitude - The World, The Flesh, The Devil
3. Mastodon - The Hunter
2. Opeth - Heritage
1. Tombs - Path Of Totality

FILTER
10. A$AP Rocky - LiveLoveA$AP
9. Washed Out - Within And Without
8. Black Lips - Arabia Mountain
7. Elbow - Build A Rocket Boys!
6. Adele - 21
5. The Weeknd - House of Balloons
4. Mayer Hawthorne - How Do You Do
3. Fleet Foxes - Helplessness Blues
2. Bon Iver - Bon Iver, Bon Iver
1. M83 - Hurry Up, We're Dreaming

Metal Hammer - (Βρετανική έκδοση)
10. Graveyard - Hisingen Blues
9. Skindred - Union Black
8. Black Spiders - Sons of the North
7. Devin Townsend Project - Deconstruction
6. Hell - Human Remains
5. Megadeth - TH1RT3EN
4. Opeth – Heritage
3. Anthrax - Worship Music
2. Machine Head - Unto the Locust
1. Mastodon - The Hunter

Metal Hammer - (Γερμανική έκδοση)
10. Wolves In The Throne Room - Celestial Lineage
9. Amorphis - The Beginning Of Times
8. The Devil’s Blood - The Thousandfold Epicentre
7. Solstafir - Svartir Sandar
6. Graveyard - Hisingen Blues
5. Mastodon - The Hunter
4. Amon Amarth - Sutur Rising
3. Ghost Brigade - Until Fear No Longer Defines Us
2. Primordial - Redemption At The Puritan’s Hand
1. Machine Head - Unto The Locust

ΝΜΕ
10. WU LYF - Go Tell Fire to the Mountain
9. tUnE-yArDs - w h o k i l l
8. Katy B - On A Mission
7. St. Vincent - Strange Mercy
6. Arctic Monkeys - Suck It and See
5. Kurt Vile - Smoke Ring for My Halo
4. Wild Beasts - Smother
3. The Horrors - Skying
2. Metronomy - The English Riviera
1. PJ Harvey - Let England Shake

No Ripcord
10. Girls - Father, Son, Holy Ghost
9. Gang Gang Dance - Eye Contact
8. Katy B - On a Mission
7. Kurt Vile - Smoke Ring For My Halo
6. Bon Iver - Bon Iver
5. St. Vincent - Strange Mercy
4. Fleet Foxes - Helplessness Blues
3. James Blake - James Blake
2. tUnE-yArDs - w h o k i l l
1. PJ Harvey - Let England Shake

Q
10. Elbow - Build a Rocket Boys!
9. WU LYF - Go Tell Fire to the Mountain
8. St. Vincent - Strange Mercy
7. Arctic Monkeys - Suck It And See
6. Kanye West & Jay-Z - Watch The Throne
5. Coldplay - Mylo Xyloto
4. Bon Iver - Bon Iver
3. Adele - 21
2. PJ Harvey - Let England Shake
1. Florence + The Machine - Ceremonials

Rock Sound
10. Manchester Orchestra - Simple Math
9. Twin Atlantic - Free
8. Bon Iver - Bon Iver
7. Spycatcher - Honesty
6. Touche Amore - Parting The Sea Between The Devil And Me
5. Defeater - Empty Days & Sleeppless Nights
4. Foo Fighters - Wasting Light
3. Lower Than Atlantis - World Record
2. Thrice  - Major/Minor
1. Mastodon - The Hunter

Rolling Stone
10. Robbie Robertson - How To Become Clairvoyant
9. Wild Flag - Wild Flag
8. Wilco - The Whole Love
7. The Decemberists - The King Is Dead
6. Lady Gaga - Born This Way
5. Radiohead - The King Of Limbs
4. Fleet Foxes - Helplessness Blues
3. Paul Simon - So Beautiful Or So What
2. Kanye West & Jay-Z - Watch The Throne
1. Adele - 21

Terrorizer
10. In Solitude - The World. The Flesh. The Devil
9. Necros Christos - Doom Of The Occult
8. Blood Ceremony - Living With The Ancients
7. Wolves In The Throne Room - Celestial Lineage
6. Altar Of Plagues - Mammal
5. Amebix - Sonic Mass
4. Devin Townsend Project - Ghost/Deconstruction
3. Trap Them - Darker Handcraft
2. Autopsy - Macabre Eternal
1. Mastodon - The Hunter

Under The Radar
10. Anna Calvi - Anna Calvi
9. Washed Out - Within And Without
8. Yuck - Yuck
7. PJ Harvey - Let England Shake
6. EMA - Past Life Martyred Saints
5. The Horrors - Skying
4. Fleet Foxes - Helplessness Blues
3. Bon Iver - Bon Iver
2. M83 - Hurry Up, We're Dreaming
1. St. Vincent - Strange Mercy

Μια εικόνα χίλιες λέξεις που λένε. Δε θέλει και πολλή παρατηρητικότητα για να βγάλει κανείς κάποια βασικά συμπεράσματα. Συνοψίζω μερικά από αυτά:

- Τα έντυπα/websites του «σκληρού» ήχου ξεχώρισαν το “The Hunter” των Mastodon και το “Unto The Locust” των Machine Head και -σε μικρότερη κλίμακα- το “Heritage” των Opeth.
- Τα έντυπα/websites που κλείνουν το μάτι στα indie/alternative ακούσματα ψήφισαν PJ Harvey κατά κύριο λόγο και Bon Iver, Fleet Foxes και Adele κατά δεύτερο.
- Τα -indie κατά βάση- έντυπα/websites του ηλεκτρονικού/πειραματικού ήχου ξεχώρισαν τους δίσκους των Bon Iver, St.Vincent, tUnE-yArDs, The Weeknd, James Blake, Destroyer, EMA και M83.
- Πέραν της Adele που διαπερνά διάφορα μουσικά είδη, R&B δίσκος της χρονιάς για τα «παραδοσιακά» έντυπα ήταν η συνεργασία του Jay-Z με τον Kanye West. Στα πιο ανεξάρτητα, ωστόσο, «έπαιξαν» περισσότερο οι δίσκοι του The Weeknd και των Shabazz Palaces.
- Ελάχιστοι είναι οι δίσκοι (π.χ. το “Bon Iver” και το “Wasting Light” των Foo Fighters) που κατάφεραν το crossover επιτυγχάνοντας παρουσία σε λίστες τόσο του «σκληρού», όσο και του indie ήχου.
- Τα βρετανικά Μέσα επέδειξαν ιδιαίτερη προστατευτικότητα στην εγχώρια παραγωγή τους, ενώ οι Αμερικανοί αποδείχτηκαν πιο ισορροπημένοι στις προτιμήσεις τους.
- Οι γερόλυκοι που το 2011 απέδειξαν δισκογραφικά ότι αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου είναι ο Paul Simon, ο Tom Waits και o Robbie Robertson.

Ωστόσο, το σημαντικότερο συμπέρασμα που προκύπτει, είναι ότι, πέραν των λίγων βασικών σημείων συμφωνίας, είναι αξιοθαύμαστο το πόσο πολύ διαφέρουν οι λίστες από έντυπο σε έντυπο, ακόμη κι όταν πρόκειται για περιοδικά/websites που επικεντρώνουν την ύλη τους σε παρόμοια είδη.  Δε θα μπορούσε να υπάρξει πιο τρανή απόδειξη για όποιον πιστεύει ότι ζούμε σε έναν κόσμο, στον οποίο ωραίοι δίσκοι ξεχνιούνται ελάχιστα αφ’ ότου κυκλοφορήσουν μέσα σε μια θάλασσα υπερπληροφόρησης, όπου ο καθένας ανακαλύπτει το next big thing και τελικά, με τούτα και με 'κείνα, τίποτε δε γίνεται πραγματικά big.

Εδώ πέρα δεν μπορούμε να τα βρούμε ούτε στα προφανή (π.χ. Adele), στα δύσκολα θα βγάλουμε άκρη; Είναι δυνατόν τόσα εκατομμύρια να κάνουν λάθος ή μήπως βγαίνουν κάθε μέρα τραγούδια σαν το “Rolling In The Deep”; Δε μιλάμε για κάποιο one-hit-wonder τύπου …Macarena.  Αναφερόμαστε σε ένα δίσκο που πέρασε όλη τη χρονιά στην κορυφή των charts εκατέρωθεν του Ατλαντικού, βγάζοντας εξαιρετικά singles που έκαναν γκελ σε όλα τα ηλικιακά γκρουπ. Αλήθεια, κάθε πότε συμβαίνει αυτό; Παρ’όλα αυτά, το “21” «χώρεσε» σε ελάχιστες λίστες.

Πιθανότατα για την Adele ισχύει το «ουδείς προφήτης στον τόπο του», με τους συμπατριώτες της (πλην του Q) να «προσποιούνται» ότι το “21” δεν υπήρξε ή απλά να εκδηλώνουν το πόσο έχουν μπουχτίσει με την αδιανόητη επιτυχία του, τη στιγμή που οι Αμερικανοί την υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες. Επιτρέψτε μου να εκφράσω την άποψη, ότι ελάχιστα από αυτά που συναντάμε στις λίστες θα τα θυμόμαστε όσο το δεύτερο album της έπειτα από μερικά χρόνια. Ρωτήστε, ας πούμε, το γαμάτο τον Dave το Grohl -που εμείς εδώ πίνουμε μπύρα στο όνομά του- να σας πει εκείνος σε τίνος το όνομα πίνει την μπύρα του!  

Δε σας το κρύβω πάντως ότι αγαπημένη μου λίστα (ή για την ακρίβεια, αγαπημένη λίστα του τεμπέλη που κρύβω μέσα μου) είναι αυτή που ακολουθεί.  Όπως καταλαβαίνετε, πάσχω από Listomania (μακρινή εξαδέλφη της υπέροχης “Lisztomania” των Phoenix) και η αθροιστική λίστα του albumoftheyear.org με βγάζει από τον κόπο να προσπαθώ να ξεδιαλύνω ποιά θα ήταν η λίστα που θα προέκυπτε εάν ψήφιζαν όλοι οι «σοφοί» του κόσμου τούτου. Η εν λόγω λίστα αποτελεί το προϊόν της «συρραφής» των λιστών που δημοσιεύθηκαν στα γνωστότερα ξένα μουσικά media και στην ουσία αποτελεί έναν ιδιότυπο μέσο όρο αυτών. Κάτι σαν τη Eurovision ας πούμε: «ψηφίζει» το κάθε περιοδικό και 10 πόντους παίρνει το άλμπουμ που βρίσκεται στην πρώτη θέση, 8 το δεύτερο, 6 το τρίτο και ούτω καθεξής.

Η συμμετοχή των 36 μουσικών περιοδικών/sites, των οποίων οι λίστες συνυπολογίστηκαν προσδίδει μια ικανοποιητικότατη πληρότητα για όλους πλην εκείνων που ενδιαφέρονται για οτιδήποτε βρίσκεται στη «σκληρή» πλευρά του μουσικού φάσματος (από το hard rock και πέρα δηλαδή), καθώς για την κατάρτισή της -δυστυχώς- δε λήφθηκαν υπ’ όψιν οι λίστες των παραδοσιακών media αυτού του χώρου. Επίσης θα μου πείτε (και θα ΄χετε και δίκιο), έχουν όλα τα έντυπα το ίδιο ειδικό βάρος για να συνυπολογίζονται εξίσου; Προφανώς όχι, το πολυπλατινένιο #1 της Adele στη λίστα του Rolling Stone, έχει άλλη βαρύτητα και εντελώς διαφορετικό νόημα από το «εναλλακτικό» #1 ενός εντύπου που έχει ως αποστολή του την ανακάλυψη νέων ονομάτων. Έστω και με τα ελαττώματά της πάντως, η παρακάτω λίστα αποτελεί ένα πρώτης τάξεως εργαλείο για όποιον έχει χαθεί μέσα στην ασυμφωνία των διαφορετικών προτάσεων του κάθε εντύπου και της προώθησης των -σχεδόν αποκλειστικά- δικών του αγαπημένων ονομάτων. Εδώ θα βρείτε μια αξιοπρεπή απόπειρα εντοπισμού της τομής, η οποία παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Albumoftheyear.org

10. The Horrors - Skying
Με 73 πόντους και παρουσία σε 18 από τις 36 λίστες που συνυπολογίστηκαν, είχε 10 πλασαρίσματα σε πρώτες δεκάδες, ενώ τα βρετανικά έντυπα -σχεδόν στο σύνολό τους- το κατέταξαν πολύ ψηλά.  

9. Girls - Father, Son, Holy Ghost
Με 73 πόντους και παρουσία σε 18 από τις 36 λίστες που συνυπολογίστηκαν, είναι από τους λίγους δίσκους που κατέκτησε δύο πρωτιές.

8. Destroyer - Kaputt
Με 76 πόντους και παρουσία σε 23 από τις 36 λίστες που συνυπολογίστηκαν, ήταν -για ακόμη μια χρονιά- ένας από τους αγαπημένους δίσκους του indie Τύπου, συνεχίζοντας ένα αθόρυβο σερί αξιοπρεπέστατων κυκλοφοριών.

7. James Blake - James Blake
Με 78 πόντους και παρουσία σε 23 από τις 36 λίστες που συνυπολογίστηκαν, η ισχυρότατη υποψηφιότητα του φάνηκε από τη στιγμή που πρωτακούσαμε το “Limit To Your Love” ακριβώς ένα χρόνο πριν.

6. The Weeknd - HouseOfBalloons
Με 90 πόντους και παρουσία σε 21 από τις 36 λίστες που συνυπολογίστηκαν αποτελεί την πιο ηχηρή έκπληξη της χρονιάς, καθώς εκτός από ντεμπούτο, πρόκειται για self-released κυκλοφορία, η οποία ήταν η πρώτη από τις 3 που έβγαλε μέσα στο 2011 αυτή η παραγωγικότατη νέα ελπίδα στο χώρο του R&B. Βέβαια, όπως φαίνεται και στις λίστες που παραθέσαμε παραπάνω, λίγα ήταν τα «παραδοσιακά» έντυπα που το συμπεριέλαβαν ψηλά στη λίστα τους. Προφέρεται “Weakened”, παρεμπιπτόντως.

5. Fleet Foxes - Helplessness Blues
Με 91 πόντους και παρουσία σε 23 από τις 36 λίστες που συνυπολογίστηκαν ήταν εξ αρχής ένα από τα φαβορί της χρονιάς, παρά τους φανατικούς εχθρούς του (ΝΜΕ). Τελικά «περιορίστηκε» στην -καθ’ όλα τιμητική- πέμπτη θέση ευρισκόμενο στο top5 έξι εντύπων.  

4. tUnE-yArDs - w h o k i l l
Με 92 πόντους και παρουσία σε 24 από τις 36 λίστες που συνυπολογίστηκαν, αποτελεί μια βόμβα μεγατόνων για ένα δίσκο με τόσο «πειραματικό» ήχο. Πρωτιά μπορεί να μην κατάφερε να καπαρώσει, αλλά βρέθηκε στο top10 δεκατριών εντύπων, κι αυτό δεν είναι λίγο.  

3. St. Vincent - Strange Mercy
Με 106 πόντους και παρουσία σε 26 από τις 36 λίστες που συνυπολογίστηκαν, προκαλεί εντύπωση με τη θέση που κατέλαβε, απόρροια της θέρμης με την οποία τον αγκάλιασαν τα έντυπα του «ανεξάρτητου» ήχου. Κατέλαβε τρεις πρωτιές, χωρίς ωστόσο να συγκινήσει ιδιαίτερα τα παραδοσιακά έντυπα.

2. Bon Iver - Bon Iver
Με 152 πόντους και παρουσία σε 31 από τις 36 λίστες που συνυπολογίστηκαν πρόκειται για το δίσκο με τη συχνότερη επανεμφάνιση από οποιονδήποτε άλλον για το 2011. Παρ’όλα αυτά κατέλαβε «μόνο» δύο πρωτιές. Σε κάθε περίπτωση, δε χωράει αμφιβολία ότι πρόκειται για δίσκο που θα θυμόμαστε από το 2011.

1. PJ Harvey - Let England Shake
Με 178 πόντους και παρουσία σε 29 από τις 36 λίστες που συνυπολογίστηκαν. Εκείνο που ενισχύει την αντίληψη ότι αυτός θα είναι ο δίσκος του 2011 που θα συναντάμε περισσότερο στο μέλλον, όταν θα γίνεται αναφορά στην σοδειά του 2011 είναι ότι το “Let England Shake” κατέλαβε 9 πρωτιές. Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι σχεδόν σύσσωμος ο βρετανικός τύπος (MOJO, Uncut, NME, BBC, Guardian) το κατέταξε στην πρώτη θέση, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι κι οι Αμερικανοί πήγαν πίσω. Αντιθέτως. Απλά, λόγω θεματολογίας, πρόδηλης ακόμη και στον τίτλο, είναι ένας δίσκος με ιδιαίτερη σημασία για τους Βρετανούς. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, πρέπει να της αναγνωρίσουμε ότι έβγαλε ακόμη έναν κλασσικό δίσκο.  

Ίσως για την κατάρτιση της λίστας αυτής να συνυπολογίστηκαν περισσότερα «εναλλακτικά» έντυπα/websites από όσα θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να βρεθούν στη δεκάδα πολλά από τα «πειραματικά» album που ξεχώρισαν τη χρονιά που μας πέρασε. Βέβαια, αυτό είναι απλά απόρροια του γεγονότος ότι -ιδιαίτερα κατά την τελευταία δεκαετία- τα Μέσα που επικεντρώνουν την προσοχή τους σε αυτή την περιοχή του μουσικού φάσματος ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Προσωπικά, πάντως, όσο κι αν μου άρεσαν οι δίσκοι των St. Vincent, των tUnE-yArDs ή του Weeknd, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να πιστέψω ότι δίσκοι σαν κι αυτούς θα μνημονεύονται στο μέλλον. Μπορεί και να κάνω λάθος, ο χρόνος θα δείξει...

Από την άλλη μεριά, ο σκληρός πυρήνας των indie κυκλοφοριών του 2011 που αποτελείται από τους δίσκους της PJ Harvey, των Bon Iver και των Fleet Foxes έχουν «κάτι» που υπερβαίνει τον ήχο του έτους κυκλοφορίας τους. Αν το καλοσκεφτείτε, θα μπορούσαν να είχαν κυκλοφορήσει οποιαδήποτε στιγμή κατά τα τελευταία 45 χρόνια (εξαιρουμένων των «υπερφύαλων» ‘80s) και για αυτό, κάτι μου λέει ότι οι δίσκοι αυτοί θα αντέξουν περισσότερο στην κρίση του Χρόνου.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, εάν συνυπολογίζονταν και τα περιοδικά/websites του «σκληρού» ήχου, δε χωράει αμφιβολία ότι η κυρία Harvey θα είχε στο όνομα των Mastodon έναν σοβαρότατο αντίπαλο για την πρωτιά, που με τόση ευκολία κατέκτησε στη «συγκεντρωτική» λίστα των Μέσων που λήφθηκαν υπ’όψιν για να προκύψει η παραπάνω λίστα.

Λίστες, λίστες και πάλι λίστες, λοιπόν. Τι ωραίο θέμα για ατελείωτες συζητήσεις και πόσο αλατοπίπερο προσθέτουν -πράγματι- στον τρόπο που ακούμε και αντιλαμβανόμαστε τη μουσική. Αλήθεια, ποιό είναι το δικό σας top5 και ποιά album πιστεύετε ότι θα θυμάται ο κόσμος όταν καθίσει η σκόνη που σήκωσε ο (λιστ)αραμπάς του 2011;
  • SHARE
  • TWEET