«10»: Αγαπημένοι '90s δίσκοι των Sacral Rage

Οι διαγαλαξιακοί εξτρεμιστές επιλέγουν κι αποθεώνουν μερικές αγαπημένες τους κυκλοφορίες

Από τον Σπύρο Κούκα, 31/12/2019 @ 11:23

Τα '90s φαντάζουν πλέον ως η δεκαετία του δημιουργικού πλουραλισμού εντός των ορίων του σκληρού ήχου, με νέες τάσεις, ιδιώματα και καλλιτεχνικές προοπτικές να συμπληρώνουν τις ήδη υπάρχουσες και να καθορίζουν τις όποιες μετέπειτα εξελίξεις. Έτσι, με αφορμή την επερχόμενη εμφάνιση τους στη σκηνή του Κυττάρου, παρέα με τους Saboter, επικοινωνήσαμε και ρωτήσαμε τους Sacral Rage σχετικά με δέκα αγαπημένα τους άλμπουμ από εκείνη την περίοδο, με τις απαντήσεις τους - αναμενόμενες και μη - να «φωνάζουν» καλό γούστο και να αποκαλύπτουν την ευρύτητα των ακουσμάτων τους.

1
Killing Joke - "Extremities, Dirt And Various Repressed Emotions"
(1990)​
Killing Joke - Extremities, Dirt And Various Repressed Emotions
Έχοντας κυκλοφορήσει ήδη επτά δισκάρες, έρχεται ο όγδοος δίσκος και η μπάντα θέλησε να φρεσκάρει τον ήχο της και να μπει στη νέα δεκαετία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.Το post-punk παρελθόν τους συναντάει το industrial μέλλον τους και δημιουργούν έναν από τους πιο ιδιαίτερους δίσκους στην ιστορία της εναλλακτικής μουσικής. 65 λεπτά ακρότητας, βρωμιάς και διάφορων καταπιεσμένων συναισθημάτων.
2
Forbidden - "Twisted Into Form"
(1990)
Forbidden - Twisted Into Form
Αφήνοντας στην άκρη το "Νever Neverland" (γιατί πόσο προβλεπόμενοι να γίνουμε πια), όταν μιλάμε για τεχνικό thrash/speed ήχο, τότε αυτό εδώ είναι ανήκει στις κορυφές της πυραμίδας. Από τα riff, την ατμόσφαιρα, το performance, όλα στο κόκκινο/ όλα στο 10. Calvert και Locicero έχουν πάρει συνθετική φωτιά. Αισθητική και αντίληψη στα ύψη που λίγοι κατάφερνα να φτάσουν.
3
Autopsy - "Mental Funeral"
(1991)​
Autopsy - Mental Funeral
Δίσκος - ορισμός του death metal. Η απόλυτη απάντηση στο Morrisound trend που επικρατούσε στα early '90s και ήθελε την πλειοψηφία των μπάντών να προσπαθούν να έχουν ακριβώς τον ίδιο ήχο. Ο Reifert στο "Mental Funeral" βάζει ανθρώπινα δέρματα στα τύμπανα, χρησιμοποιεί κόκκαλα αντί για μπαγκέτες, ξερνάει αίμα και ξεθάβει από τα έγκατα της γης τρία σάπια κουφάρια (Coralles και τα αδέρφια Cutler), για να ηχογραφήσουν τον απόλυτο ηχητικό βούρκο. Τον πιο σάπιο αναμφίβολα και κατά τη γνώμη μου καλύτερο death metal δίσκο όλων των εποχών.
4
Morbid Angel - "Blessed Are The Sick"
(1991)​
Morbid Angel - Blessed Are The Sick
In Morrisound we trust. Αρχοντικός δίσκος. Γεμάτος λάσπη, λάβα και αίμα. Full επίθεση και σκοτάδι. Δομές κομματιών και riffs από το υπερπέραν που καταφέρνουν να ζωντανεύουν τις άρρωστες εικόνες που υπηρετούν. Από τους σημαντικότερος extreme δίσκους των '90s που επηρέασαν μια ολόκληρη σκηνή.
5
Atheist - "Unquestionable Presence"
(1991)​
Atheist - Unquestionable Presence
Ένας καταιγισμός ιδεών, ένα ατελείωτο κυνηγητό με αλλαγές στους ρυθμούς την στιγμή που μόλις κατάφερες να συγχρονίσεις το χτύπημα σου με τον προηγούμενο. Απότομες παύσεις με μελωδίες που έρχονται από άλλη διάσταση. Ακραίο, επιθετικό, ευρηματικό. Αριστούργημα!!
6
Ayreon - "The Final Experiment"
(1995)​
Ayreon - The Final Experiment
Η πρώτη rock opera της ιδιοφυίας που ακούει στο όνομα Lucassen. Από εκεί και πέρα συν-ταξιδεύουμε σε ένα ονειρικό ταξίδι. Οι μελωδίες, η ατμόσφαιρα, τα φουτουριστικά πλήκτρα αλλά και οι επιλογές για τον ρόλο του κάθε guest προδίδουν το ταλέντο ενός τεράστιου μαέστρου που ήξερε ακριβώς που να τοποθετεί τι…
7
Symphony X - "The Damnation Game"
(1995)​
Symphony X - The Damnation Game
Ίσως ο πιο υποτιμημένος δίσκος τους. Είσοδος Russell Allen στα φωνητικά, μοναδικό συνθετικό κράμα που δεν ξανασυναντάται έτσι στην δισκογραφία τους, μελωδιάρες, περιπετειώδεις δομές, απόλυτη ισορροπία ανάμεσα σε heavy και mellow σημεία. Κωμωδία και τραγωδία, το σήμα κατατεθέν τους, εκφρασμένο στο μέγιστο εδώ!
8
Faith No More - "King For A Day... Fool For A Lifetime"
(1995)
Faith No More - King For A Day... Fool For A Lifetime
Μες στην τρέλα. Συνθεσάρες, Riffares, Κομματάρες, Παραγωγάρα και ένας Patton ανεξέλεγκτος. Φέρανε και τον Spruance (έστω και για λίγο) και έδεσε για τα καλά το γλυκό. Ο Δίσκος αλλάζει 1000 πρόσωπα και αποδεικνύει γιατί οι Faith No More είναι πολύ μπροστά χωρίς να φοβούνται να κάνουν ότι τους κατέβει. Μπάντα από τις λίγες με ξεχωριστό όραμα, μην έχοντας συμβιβαστεί ποτέ.
9
Strapping Young Lad - "City"
(1997)
Strapping Young Lad - City
Μια φουτουριστική ματιά, μια σουρεάλ οπτική του ξάγρυπνου συστήματος από έναν ακραίο nerd με μπολιασμένη ΟΡΓΗ εις το άπειρο. Μάλλον για το ίδιο του το μπέρδεμα να ερμηνεύσει αυτό που συμβαίνει γύρω του σε σχέση με τον εαυτό του. Προοδευτικά αριστουργηματικό!
10
Slauter Xstroyes - "Free The Beast"
(1998)
Slauter Xstroyes - Free The Beast
Τι να πει κανείς για αυτό τον δίσκο; Για τα τρομακτικά φωνητικά, σε ερμηνεία και έκφραση του αείμνηστου Stewart, για τις απίστευτα περιπετειώδεις και απρόβλεπτες εξελίξεις των κομματιών, για τα καταιγιστικά riff, για το groove, για τις απίστευτες μπασο-γραμμές... Ένας δίσκος που σίγουρα όμοιος του δεν υπάρχει και αν δεν περιμέναν τόσα χρόνια να το κυκλοφορήσουν μετά τον πρώτο τους, ειδικά αφού το μισό υλικό υπήρχε από 1987, ίσως σήμερα να μιλάγαμε για τον απόλυτο κλασσικό δίσκο που θα έβαζε τις βάσεις του για κάτι διαφορετικό.
  • SHARE
  • TWEET