Εκμεταλλευόμενος την παύση εργασιών στην οποία βρίσκονται εδώ και λίγο διάστημα οι Need, ο Γιάννης ολοκλήρωσε και πριν μερικές εβδομάδες κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ, το οποίο είχε για χρόνια στα σκαριά, υπό το καλλιτεχνικό του όνομα Jon Voyager.
Καθότι το "Monsters" μας άρεσε πολύ, είχαμε την περιέργεια να μάθουμε από που άντλησε την έμπνευσή του για τα τραγούδια αυτού του δίσκου κι αυτός επέλεξε τα δέκα άλμπουμ που τον επηρέασαν περισσότερο κατά τη δημιουργία του. Ο Γιάννης δεν αρνήθηκε την πρό(σ)κλησή μας και παρακάτω μπορείτε να βρείτε τόσο τις επιλογές του, όσο και τα ενδιαφέρονται που είχε να μοιραστεί μαζί μας για κάθε μια από αυτές.
John Mayer - "Battle Studies / Continuum"
Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να διαλέξω ανάμεσα σε αυτά τα δυο άλμπουμ, ποιό είχε τη μεγαλύτερη επιρροή στον ήχο και το vibe αυτού του δίσκου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα τελευταία 15 χρόνια o John Mayer έχει εξελιχθεί σε μία από τις μεγαλύτερες μουσικές μου αδυναμίες, και ειδικά σε θέματα songwriting και ενορχήστρωσης, έπιασα τον εαυτό μου σε πολλά σημεία να επιστρέφει στο vibe αυτών των δίσκων.
Bruce Springsteen - "Letter To You"
Λίγο πριν ξεκινήσουμε να δουλεύουμε στον δίσκο δεν είχα αποφασίσει ακριβώς πως ήθελα να το προσεγγίσω και τότε ήταν που είδα μια συνέντευξη του Boss, όπου έλεγε ότι απλά βρέθηκαν με την E-Street band στο σπίτι του, τζάμαραν κάποιες rough ιδέες για δύο βδομάδες και απλά ηχογράφησαν τον δίσκο. Όποτε κάπου εκεί πήρα την απάντηση μου και μπορεί να μην είχα την πολυτέλεια να το κάνω ακριβώς έτσι, αλλά το vibe νομίζω ήταν πολύ κοντά.
Dave Matthews Band - "Come Tomorrow"
Tο αγαπημένο μου και πιο πολυακουσμένο άλμπουμ από την Dave Matthews Band είναι το "Everyday", αλλά το συγκεκριμένο, και στο χρονικό σημείο που βγήκε, νομίζω είχε αρκετό από το feeling που έψαχνα για να συνδυάσω τον «παραδοσιακό» οργανικό ήχο με μια κάπως πιο σύγχρονη προσέγγιση. Οπότε, έχοντας περάσει μπόλικες ώρες ακούγοντάς το, σίγουρα πέρασε λίγη από την αύρα του στον τρόπο που σκεφτόμουν τον ήχο του δίσκου.
Incubus - "Make Yourself"
Ξεκινώντας να γράφω το "Little Boxes", που είναι το πιο παλιό τραγούδι του δίσκου (γραμμένο κάπου το 2009), ήθελα απλά να πιάσω κάπως την αύρα του "Pardon Me", με το οποίο ήμουν εθισμένος εκείνη την περίοδο. Με τα χρόνια και με διάφορες επεξεργασίες απέκτησε εν τέλει ένα κάπως πιο διαφορετικό χαρακτήρα, αλλά για μένα πάντα θα κρύβει κάτι από τους αγαπημένους μου Αμερικανούς εκεί μέσα.
David Bowie - "Blackstar"
Σε μια λίστα με τραγούδια που είχα σαν reference για το πως θα ήθελα ιδανικά να ακούγεται το "Monsters", είχα ένα-δυο τραγούδια από αυτό το δίσκο και έπιανα τον εαυτό μου να σκέφτεται πολύ συχνά αυτή τη μαγικά σκοτεινή ατμόσφαιρα του "Blackstar", και παρόλο που μπορεί να μην είναι εμφανής η επιρροή του, εγώ τον «ακούω» σε περισσότερα τραγούδια απ’ όσο μπορεί να φαίνεται με μια πρώτη ακρόαση.
Simon & Garfunkel - "Bridge Over Troubled Water"
Το καλοκαίρι του 2020 έπαθα ένα σοβαρό κόλλημα με τη δισκογραφία των Simon & Garfunkel κι ένα πράγμα που συνειδητοποίησα μετά από καιρό ήταν ότι ένα από τα συστατικά που έκανε τα άλμπουμ τους τόσο εθιστικά για μένα, πέρα από το μεγαλειώδες songwriting, ήταν η διάρκεια τους. Σπάνια ξεπερνούσαν τα 35 λεπτά σε διάρκεια, κάτι πολύ σύνηθες για τότε, λόγω του βινυλίου. Mεγαλωμένος στην εποχή των CD, γαλουχήθηκα με διάρκειες των 45-60-75 λεπτών. Αλλά φτιάχνοντας τη ροή του δίσκου άρχισα να το σκέφτομαι εντελώς old school, να φαντάζομαι τη σειρά των τραγουδιών σε Α' και Β' πλευρά, και νιώθω ότι αυτό ήταν ένα ακόμα στοιχείο που έδωσε στο δίσκο την τελική μορφή του.
Hamilton - "Original Broadway Cast Recording"
To 2016 είδα τον Lin Manuel Miranda (δημιουργό του Hamilton) να τραγουδάει στην εκπομπή του John Oliver για να στρέψει την προσοχή την αμερικάνικης (και όχι μόνο) κοινωνίας στην καταστροφή του Puerto Rico από τον τυφώνα Maria, και αμέσως μετά ξεκίνησα να παρακολουθώ τη δουλειά του κι αναπόφευκτα έπεσα πάνω στο Hamilton. Έφαγα τέτοιο κόλλημα με το έργο που άρχισα να ακούω το δίσκο non stop, ενώ παράλληλα έβλεπα συνεντεύξεις του, τον έβλεπα να αναλύει για το writing process κι αυτό με τη σειρά του με οδήγησε να ξαναδουλέψω κάποια από τα τραγούδια του δίσκου και τον τρόπο που τα προσέγγισα, ειδικά σε ότι έχει να κάνει με τους στίχους και το phrasing.
Mastodon - "Emperor Of Sand"
Μπορεί η επιρροή των Mastodon να μην είναι τόσο εμφανής στο "Monsters", αλλά βλέποντας το ντοκιμαντέρ για το making of του συγκεκριμένου δίσκου ζήλεψα πολύ το vibe που φαίνονταν να έχουν κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων και συνεπακόλουθα πήρα πολλές ιδέες για να δοκιμάσω διάφορες ιδέες και να παίξω ενορχηστρωτικά με ήχους στην κιθάρα, περισσότερα layers στις ακουστικές, στα κρουστά κτλ.
Leonard Cohen - "I’m Your Man"
Ξανά, μπορεί η επιρροή του Lenoard Cohen να μην είναι εμφανής σε αυτόν τον δίσκο, αλλά αυτή η γλυκιά μελαγχολία που αποπνέει η μουσική του σίγουρα νιώθω ότι έχει βρει το δρόμο της σε αρκετά από τα τραγούδια. Φοβερός δάσκαλος σε ό,τι έχει να κάνει με το storytelling και το πως ένα φαινομενικά απλό τραγούδι μπορεί να σε γοητεύσει σε τόσα πολλά επίπεδα.
Joe Bonamassa - "Driving Towards Daylight"
Αυτός ο δίσκος είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα soft blues rock, με καταπληκτικό songwriting φοβερές μελωδίες και hooks, ενώ το παίξιμο του Βonamassa είναι όπως πάντα εξαιρετικό. Επίσης, έπαιζε στο στερεοφωνικό, το αμάξι μου, το κινητό μου και σε πολλές φάσεις κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του δίσκου, οπότε σίγουρα έχει δώσει ένα κάποιο άρωμα από τον φοβερό αυτόν μουσικό.
