Flamekeeper

We Who Light The Fire

Invictus Productions (2019)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 02/12/2019
Λέτε οι Agatus να ξεκινήσουν σχολή;

Ο ιδρυτής των εξαιρετικών Demonomancy, Marco S., αποφάσισε να δημιουργήσει ένα νέο project, αρκετά μακριά ηχητικά από τον βλάσφημο ήχο της μπάντας. Οι Flamekeeper, που αυτές τις μέρες κυκλοφορούν το πρώτο τους mini - LP "We Who Light The Fire", θα μπορούσαν να θεωρηθούν black metal, υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Η πολύ ενδιαφέρουσα αυτή κυκλοφορία, είναι κατά βάση σκοτεινό και επικό heavy metal. Μια πιο παραδοσιακή προσέγγιση των ύστερων Primordial, σε συνδυασμό με τις διδαχές της πρώιμης ελληνικής σκηνής, υπό το βλέμμα των 80s, αντικατοπτρίζει πλήρως τις πέντε συνθέσεις της κυκλοφορίας αυτής. Η σφραγίδα της ελληνικής σκηνής είναι ανεξίτηλη, όχι μόνο γιατί θυμίζει έντονα τον συγκερασμό που επιχείρησαν οι Agatus στο εκπληκτικό "The Eternalist", αλλά γιατί ο δίσκος περιέχει και μια πιο Bathory-διασκευή στο "Ancient Pride" των Necromantia, ενώ το promo sheet καταλήγει και με τη φράση "Non Serviam". Η φλόγα της διαρκούς αναζήτησης της αλήθειας, εμπνέει τους Flameekeper, και οι παθιασμένες τους συνθέσεις κορυφώνονται στο hit "Until This Earth Takes Me". Η κυκλοφορία αυτή αξίζει να ακουστεί από οπαδούς κάθε έκφανσης του επικού και σκοτεινού ήχου.

  • SHARE
  • TWEET
  • Blitzkrieg

    Loud And Proud

    Mighty Music (2019)
    Από τον Σπύρο Κούκα, 10/12/2019
    Κυκλοφορία αυστηρά για οπαδούς του ιστορικού βρετανικού σχήματος

    Σε μια κίνηση που απευθύνεται αυστηρά στο σκληρό πυρήνα των ακροατών τους, οι Blitzkrieg κυκλοφορούν αυτό το EP έξι τραγουδιών, τα οποία είχαν προέλθει από τα πιο πρόσφατα δημιουργικά τους sessions. Έτσι, ακούμε ξανά τα "Loud And Proud", "Without You" και "Falling Into Darkness" που υπήρχαν και στο πιο πρόσφατο "Judge Not!" full length τους, με τα δύο τελευταία να εμφανίζονται εδώ σε εναλλακτικές εκδόσεις σε σχέση με εκείνες που περιέχονται στο προαναφερθέν άλμπουμ, αλλά και τραγούδια από το back catalogue τους.

    Στο "Without You" βρίσκουμε μια εκδοχή του κομματιού με τον Brian Ross στα φωνητικά (στην ήδη γνωστή version του ακούγαμε τον γιο του - και κιθαρίστα της μπάντας - Alan Ross), ενώ στο "Falling Into Darkness" εμφανίζονται κάποια επιπλέον ορχηστρικά μέρη που δεν είχε η πρωτότυπη έκδοση του. Επιπλέον, το "Together (We Are Strong)" εμφανίζεται σε μια επανηχογραφημένη του μορφή, η οποία είναι πιο κοντά στο αρχικό demo του κομματιού που τελικά είχε βρει θέση στο "Theatre Of The Damned" άλμπουμ τους, ενώ το "After Dark" αποτελεί ένα παλιό Blitzkrieg κομμάτι, το οποίο εμφανίστηκε και στην ιαπωνική έκδοση του "Judge Not!" ως bonus, όπως άλλωστε είχε συμβεί και με το "School’s Out" (διασκευή στο γνωστό τραγούδι του Alice Cooper) που κλείνει το EP.

    Δίχως να προσφέρει κάτι ουσιαστικά καινούριο, βέβαια, το "Loud And Proud" φαντάζει αχρείαστο και περισσότερο πρόκειται για ένα soon-to-be collector’s item της δισκογραφίας του Brian Ross, παρά οτιδήποτε άλλο.

  • SHARE
  • TWEET
  • Bill Evans

    The East End

    Jazzline/PÖ//Rockarolla (2019)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 10/12/2019
    Jazz συνάντηση κορυφής, μια βραδιά στην Κολωνία

    Φυσικά δεν πρόκειται για τον μυθικό πιανίστα αλλά για τον συνονόματο του Αμερικανό σαξοφωνίστα, έναν μουσικό με υψηλότατη καλλιτεχνική αρτιότητα και πλουσιότατη καριέρα. Το "The East End" αποτελεί ένα ζωντανά ηχογραφημένο album στο venue Standgarten της Κολωνίας, μια βραδιά του 2011, σε συνεργασία με τη WDR Big Band, τον Etienne Mbappe στο μπάσο και τον Wolfgang Haffner στα τύμπανα. Ο ήχος και το παίξιμο του Evans χρωστάει πολλά στο ατακαδόρικο, καλογυαλισμένο fusion στυλ των 80s, με έμφαση στα καθαρά grooves και σε μια funky άποψη. Οι Haffner/Mbappe κουμπώνουν άψογα στο ρυθμικό αυτό προφίλ, ο πρώτος με σχετική διακριτικότητα και ο δεύτερος σαν ανήμερο τετράχορδο θηρίο με πολλές Stanley Clarke/Victor Wooten αναφορές. Η παρουσία της big band προσδίδει μια αρχοντική, κλασική jazz χροιά, καθώς και μεγάλο περιθώριο για διεύρυνση των ενορχηστρώσεων και για ευφάνταστες ερωταπαντήσεις ανάμεσα στα πνευστά και το σαξόφωνο. Το υψηλής ενέργειας παίξιμο των μουσικών δείχνει να συνεπαίρνει το κοινό, αλλά και οι πιο ατμοσφαιρικές στιγμές όπως τα "Sierra" και "Old Days" βρίσκουν χώρο να μαγέψουν με το νοσταλγικό τους άγγιγμα. Αληθινά ζωντανό, φαντεζί αλλά και οικείο, το "The East End" είναι αδύνατο να απογοητεύσει τους φίλους αυτού του ήχου.

  • SHARE
  • TWEET
  • Neptune

    The Last Flight Of The Rafven

    Self Released (2019)
    Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 11/12/2019
    Θυελλώδης αποχαιρετισμός από τον Ray Alex

    Μερικές φορές είναι πραγματικά να απορείς με μερικές περιπτώσεις συγκροτημάτων που δεν κατάφεραν ποτέ να κυκλοφορήσουν ένα κανονικό άλμπουμ, παρά την αδιαμφισβήτητη ποιότητα του υλικού τους. Σε αυτήν την κατηγορία συγκαταλέγονται με ευκολία οι Σουηδοί Neptune, έχοντας ηχογραφήσει μόνο μια σειρά από demo στα '80s. Τα μεγαλύτερο μέρος του υλικού, 13 τραγούδια με συνολική διάρκεια 55 λεπτά και πολύ καλό ήχο, συγκεντρώθηκε στην συλλογή "Land Οf Northern" που κυκλοφόρησε πέρυσι η Cult Metal Classics. Έχοντας επιστρέψει εσχάτως στην ενεργό δράση μετά από τρεις περίπου δεκαετίες, οι Σουηδοί συνέχισαν στα γνώριμα hard 'n' heavy μονοπάτια με σαφή έμφαση στην μελωδία και καμία έκπτωση στην ποιότητα, κάτι σαν μια λιγότερο αιχμηρή εκδοχή των Heavy Load. Δυστυχώς πρόλαβαν να ολοκληρώσουν μόνο τέσσερα τραγούδια πριν ο τραγουδιστής τους, Reine "Ray Alex" Alexandersson φύγει από κοντά μας, τα οποία συγκεντρώθηκαν στο EP "The Last Flight Of The Rafven". Παρά το χτύπημα της μοίρας, το συγκρότημα συνεχίζει κανονικά, και το λιγότερο που μπορούμε να περιμένουμε είναι να μας επισκεφθούν για μία συναυλία, μετά τις ακυρώσεις στο δεύτερο Into Battle Festival και τον Απρίλιο στην επιστροφή των Enforcer.

    Spotify

  • SHARE
  • TWEET
  • Burning Shadows

    Beneath The Ruins

    Self Released (2019)
    Από τον Σπύρο Κούκα, 13/12/2019
    Τίμιο αμερικάνικο heavy/power, κοντά στο ύφος των παλιών, καλών Iced Earth

    Εν αναμονή της εμφάνισης τους στο τρίτο Into Battle Festival, οι Αμερικάνοι Burning Shadows μας απασχολούν με ένα EP εφτά συνθέσεων (πέντε νέες και δύο live εκδοχές των παλιότερων "The Last One to Fall" και "Oathbreaker"), δύο χρόνια μετά το πολύ καλό "Truth In Legend". Όντας μια τιμιότατη και εργατική μπάντα του αμερικανικού U.S. metal underground, οι heavy/power metallers από το Maryland δεν κάνουν εκπτώσεις σε δυνατά riffs, φαντάζοντας ως μια λιγότερο εμπορική εκδοχή των Iced Earth. Κοινώς, σε μουσικό επίπεδο κερδίζουν εύκολα τις εντυπώσεις, με υλικό που ξεχειλίζει πόρωσης και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι τέλους στον οπαδό του είδους, αλλά θα δυσκολέψει τους λιγότερο μυημένους λόγω των (όχι πάντα λειτουργικών) φωνητικών του γραμμών.

    Από την άλλη, είναι σχεδόν δεδομένο πως όσοι ασχοληθούν με την περίπτωση ενός σχήματος που αυτοχρηματοδοτεί την κυκλοφορία των δουλειών του και επιδίδεται σε ένα είδος που μονάχα εμπορικό δεν το λες αυτή τη στιγμή, θα είναι «υποψιασμένοι» για το τί πρόκειται να ακούσουν. Με αυτό κατά νου, το "Beneath The Ruins" είναι σίγουρα προτεινόμενο στους heavy/power ρέκτες, αποτελώντας μια καλή «σφήνα» μεταξύ του προηγούμενου και του επερχόμενου full length τους άλμπουμ, όποτε εκείνο έρθει μελλοντικά.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Senza

    Even A Worm Will Turn

    Zegema Beach (2019)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 17/12/2019
    Συναισθηματική βιαιότητα

    Δεν ξέρω τι έχει συμβεί φέτος ή εγώ ξεμωράθηκα κι άρχισαν να με τραβάνε τα θορυβώδη rock και punk-οειδή hardcore πολύ περισσότερο από το συνηθισμένο ή απλά φέτος έχουν όντως κυκλοφορήσει ωραίες δουλειές στον χώρο. Μια σειρά με State Faults, Lightning Bolt, Tropical Fuck Storm, Nuvolascura, Storm{O}, Black Midi, Potence και La Dispute δεν μπορεί να σε αφήσει αδιάφορο. Ειδικά όταν μέσα σε αυτά θα βρεις και δίσκους της χρονιάς. Οι Senza παράγουν μουσικές επίμονες και εξαιρετικά τεχνικές, για το είδος. H μουσική τους είναι βίαιη, απρόβλεπτη, αρκετά τρομακτική και ενδοσκοπικά εύσπλαχνη. Είναι λίγο πιο metal από όλα τα άλλα, αλλά ο φόβος που σου προκαλεί είναι ξέφρενος και πραγματικά δημιουργικός. Είναι σαν μια βόμβα που σκάει και απλώνεται προς κάθε κατεύθυνση. Έχουν φυσικά screamo στιγμές, θα βρεις ακόμα και black metal, όμως θ’ ακούσεις και πανέξυπνο math rock εδώ. Αριστοτεχνικά εκτελεσμένο χαοτικό μοντέρνο hardcore που προσφέρει μια ώριμη εμπειρία.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET