Thought Chamber

Έχοντας ως παράσημο (θέλουμε να πιστεύουμε) την ύπαρξη του ενός και μοναδικού τους άλμπουμ στη λίστα μας για τον απόλυτο οδηγό του progressive metal ιδιώματος και έξι χρόνια (αισίως) μετά το “Angular Perceptions”, οι Thought Chamber επιστρέφουν με το δεύτερο άλμπουμ τους “Psykerion”, παραδίδοντας άλλο ένα τεκμήριο ευφάνταστου και επιβλητικού «παλιακού» prog. Δηλαδή, με τα χαρακτηριστικά που αγαπήσαμε κάποιοι από εμάς, ήτοι με τις υπερβολές του, τα κλισέ του, αλλά με μια αίσθηση μεγαλείου που δε σου αφήνει κανένα άλλο ιδίωμα.

Ψαγμένο όνομα; Check! Concept sci-fi θεματολογία; Check! Περίεργα, πειραγμένα μέτρα; Check! Ιδιόμορφες δομές; Check! Τεχνικό παίξιμο; Check! Jazz περάσματα; Check! Ακουστικές κιθάρες; Check! Παλιομοδίτικοι ήχοι στα πλήκτρα; Check! Ο Michael Harris -ως ιθύνων νους αυτού του σχήματος- είναι εμφανές ότι ήξερε τι ήθελε να επιτύχει και στο πρώτο και στο δεύτερο άλμπουμ και δεν λάθεψε, αφού πρώτα φρόντισε τη μουσική του να την εμπιστευτεί στα χέρια ενός τραγουδιστή από το πάνω ράφι. Αναφέρομαι φυσικά στον Ted Leonard, για τον οποίο ευτυχώς έχουμε βαρεθεί να σας πρήζουμε τους τελευταίους μήνες και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, όσο συνεχίζει να είναι εντυπωσιακός. Σε αυτό το άλμπουμ είναι εκ νέου φοβερός.

Το άλμπουμ είναι η χαρά του progressive metal οπαδού, όντας πολύ περιπετειώδες στο μουσικό του περιεχόμενο και με ιδιαίτερη ποικιλομορφία στις διάρκειες των συνθέσεων, καθώς από τις δεκαέξι συνολικά, οι εννέα είναι μεταξύ του ενός και των τριών λεπτών. Φυσικά, δε θα μπορούσαν να μην υπάρχουν και δυο μακροσκελείς συνθέσεις, όπως το "Behind The Eyes Of Ikk" και το "Transcend", τα οποία φυσικά και ξεχωρίζουν, όμως συνολικά το άλμπουμ διακατέχεται από μια ομοιογένεια, η οποία ενισχύει την ακρόασή του ως σύνολο.

Βέβαια, οφείλει να γίνει ειδική αναφορά στο φοβερό "Light Year Time", όπου οι εμφανείς Rush αναφορές δίνουν στον Leonard τη δυνατότητα να παίξει μπάλα σε ένα πιο δικό του γήπεδο και να απογειώσει το κομμάτι, ίσως στην καλύτερη στιγμή του άλμπουμ. Ακούστε, σε σημεία πόσο κοντά στους παλιούς Ray Alder και Buddy Lackey μπορεί να φτάσει με άνεση ο Leonard, αφήστε το εντυπωσιακό παίξιμο του Harris στην κιθάρα να σας ταξιδέψει μέσα από το sci-fi concept και απολαύστε απελευθερωμένο rhythm section και ήχους σε πλήκτρα που εκλείπουν τελευταία.

Ίσως το μόνο που μπορεί να προσάψει κάποιος στο "Psykerion" είναι πως είναι φτιαγμένο αποκλειστικά και μόνο για να καλύψει τα απαιτητικά γούστα του progressive metal κοινού. Αφενός, όμως, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτό αποτελεί εύκολο επίτευγμα στις μέρες μας και αφετέρου ελάχιστα νοιάζει κάτι τέτοιο έναν οπαδό του ιδιώματος (σαν του λόγου μου) όταν είναι τόσο απολαυστικό το αποτέλεσμα. Αντέχουμε και με λιγότερα ρηξικέλευθα άλμπουμ αν είναι να έχουμε περισσότερες μπάντες σαν τους Thought Chamber.