Striker

Μια από τις καλύτερες μπάντες του traditional metal revival που ταρακούνησε τα τέλη των '00s, οι Καναδοί Striker, επιστρέφουν άμεσα, έναν μόλις χρόνο μετά το περσινό πολύ καλό "Stand In The Fire". Στην πέμπτη τους πλέον προσπάθεια, οι heavy/speed metallers από το Edmonton επιλέγουν τον δρόμο της ομότιτλης με την ονομασία τους κυκλοφορίας, δείχνοντας την πρόθεσή τους για μια νέα, ανανεωμένη και ακόμη καλύτερη συνέχιση της μέχρι τώρα πορείας τους.

Έτσι, από το εναρκτήριο hit "Former Glory" με την ανεβαστική διάθεση και τα τρομερά φωνητικά του Dan Cleary, είναι σαφής η εξέλιξη του ήχου της μπάντας. Οι ξεκάθαρες δομές του, οι οποίες βασίζονται στο '80s heavy metal αλλά πατάνε γερά στο παρόν, φανερώνουν τη διάθεση των Καναδών να διαφοροποιηθούν μερικώς από το πρότερο παρελθόν τους, δίχως όμως να το αποποιούνται σε καμία στιγμή.

Η περίπτωση του "Pass Me By" που ακολουθεί, καταδεικνύει του λόγου το αληθές, αφού η συνολική εντύπωση που αφήνει θυμίζει ένα πάντρεμα των Anthrax μοτίβων με την οπτική των Trivium της "The Crusade" περιόδου πάνω στις κλασικομεταλλικές μανιέρες, υπό το πρίσμα όμως του χαρακτήρα της μπάντας. Παράλληλα, οι μελωδικές στιγμές του δίσκου αποτελούν ξεκάθαρα δείγματα σεμιναριακών συνθέσεων σύγχρονου heavy metal, βρίσκοντας στα "Born To Lose", "Rock The Night" (με το feeling των πιο προσβάσιμων στιγμών του "Somewhere In Time" να είναι διάχυτο) και το φανταστικό "Freedom’s Call" τρεις εκ των, μέχρι στιγμής, κορυφαίων συνθέσεων του είδους για την τρέχουσα χρονιά.

Το τεράστιο πλεονέκτημα του δίσκου, βέβαια, είναι η απόλυτα συμπαγής φύση του, αφού τα περίπου 33 λεπτά της διάρκειας της κανονικής έκδοσης μπορεί να φαντάζουν λίγα, μα πέραν της old school λογικής που κρύβουν, βοηθούν στο να εντρυφήσουμε σε κάθε μία εκ των εννέα ποιοτικότατων συνθέσεων του. Συν τοις άλλοις, η άψογη, τρισδιάστατη παραγωγή, δια χειρός Fredrik Nordstrom, ανεβάζει σε δυσθεώρητα επίπεδα το ήδη εξαιρετικό υλικό, προσδίδοντας του την στόφα του κλασσικού και διατηρώντας το, παράλληλα, επίκαιρο με την εποχή που κυκλοφορεί.

Θα μπορούσα να συνεχίσω τους παιάνες, αναφερόμενος στην ηγεμονική κιθαριστική δουλειά του Tim Brown, το λιτό μα τόσο εντυπωσιακό εξώφυλλο και άλλα πολλά επιμέρους χαρακτηριστικά του δίσκου, μα τελικά θα περιοριστώ στο να πω μονάχα πως η ακρόαση του "Striker" επιβάλλεται από κάθε οπαδό του ουσιώδους heavy metal. Πλέον, οι Striker πρέπει να λογίζονται ως μια από τις κυρίαρχες ανερχόμενες δυνάμεις του χώρου και όχι μονάχα ως το βορειοαμερικανικό αντίβαρο στο πυρακτωμένο ατσάλι των Enforcer. Σαφέστατα προτεινόμενο.