Seven Sisters

Ήρθε η ώρα, λοιπόν, της κυκλοφορίας του full length ντεμπούτου των Άγγλων Seven Sisters, αφού είχε προηγηθεί το demo "The Warden" και το 7-άρι "Lost In Time". Οι εκ του βορείου Λονδίνου ορμώμενοι Βρετανοί είναι τιμητές της σπουδαίας παρακαταθήκης που άφησαν οι συμπατριώτες τους σχεδόν σαράντα χρόνια πριν, όταν και δημιουργήθηκε το μουσικό κύμα γνωστό τοις πάσι ως New Wave Of British Heavy Metal.

Ο ήχος των Seven Sisters είναι εντελώς παλιακός και ο Θ.Ξ. (aka Θοδωρής Ξουρίδας), σε μια προσπάθεια να κάνει μια αναφορά στο σήμερα, στην ανταπόκρισή τους από την περσινή τους εμφάνιση στο Up The Hammers, τους είχε περιγράψει ως «κάποιους mid tempo Enforcer». Θα συμφωνήσω απόλυτα με αυτήν την περιγραφή αλλά το ζουμί βρίσκεται στο «όχι τόσο εμπνευσμένους» που είχε συμπληρώσει.

Ο δίσκος δεν είναι καθόλου κακός και ακούγεται πολύ ευχάριστα, αλλά η αλήθεια είναι πως μετά από μερικές ακροάσεις και αφού ξεπεράσεις τον αρχικό σου ενθουσιασμό, συνειδητοποιείς πως τα πάντα στο άλμπουμ ακούγονται μονοδιάστατα. Η φωνή του Kyle McNeil βγάζει νοσταλγία αλλά δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω, καθώς δεν (φαίνεται να) υπάρχει δυνατότητα για κάτι τέτοιο. Είναι από αυτές τις ερμηνείες που κάποιος θα τις χαρακτήριζε επίπεδη, χωρίς αυξομειώσεις και κρεσέντο. Οι κιθάρες από την άλλη σίγουρα είναι καλοδουλεμένες, αλλά επαναλαμβάνονται, ενώ και η παραγωγή θα μπορούσε να ήταν καλύτερη, μιας και μπορεί να αρέσκονται σε αυτόν τον παλιομοδίτικο ήχο, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το ημερολόγιο λέει 2016.

Από την άλλη, μου είναι δύσκολο να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου ακούγοντας το εναρκτήριο και φουριόζικο "Destiny’s Calling", το "Highways Of The Night" ή ακόμα και το "The Silk Road" τα οποία είναι πραγματικά πολύ δυνατά τραγούδια. Ο φόρος τιμής στους Iron Maiden στο ομώνυμο τραγούδι δείχνει πως οι προθέσεις τους είναι αγνές και υπάρχει λόγος να δημιουργηθεί κάποιος ντόρος γύρω από το όνομα της μπάντας, αλλά πρέπει να βελτιωθούν στο μέλλον σε αρκετούς τομείς προκειμένου να μπορέσουν να ξεχωρίσουν από τον σορό των συγκροτημάτων που παλεύουν για μια θέση στον ήλιο.

Είμαι πεπεισμένος πως ο δίσκος θα βρει φανατικούς υποστηρικτές ανάμεσα σε κάποιους κύκλους που αρέσκονται σε αυτά τα ακούσματα, αλλά αυτό δεν λέει και πολλά για το πόσο ανθεκτικό άκουσμα θα αποτελέσει στο πέρασμα του χρόνου. Το μόνο σίγουρο είναι πως στο ντεμπούτο των Seven Sisters ο ακροατής θα έρθει αντιμέτωπος με παλιακές καταστάσεις και New Wave Of British Heavy Metal πανδαισία, αλλά δεν βρίσκω λόγους για υπερβολικούς (έως καθόλου) πανηγυρισμούς.