Ricky Warwick

When Patsy Cline Was Crazy (And Guy Mitchell Sang The Blues) / Hearts On Trees

Nuclear Blast (2016)
Από τον Κώστα Πολύζο, 19/02/2016
Ο Warwick με την διπλή αυτή κυκλοφορία αποδεικνύει πως διανύει μια πολύ ενδιαφέρουσα και δημιουργική φάση στην καριέρα του
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το πάλευε εδώ και καιρό ο Warwick να κυκλοφορήσει την καινούργια του προσωπική δουλεία. Μάλιστα ζήτησε την οικονομική βοήθεια των οπαδών του μέσω της πλατφόρμας του pledge music, με τον στόχο να υπερκαλύπτεται. Αν και αρχικά η δουλειά ήταν αποκλειστικά για όσους είχαν κάνει δωρεές, πλέον η Nuclear Blast ανέλαβε την όλη φάση και έτσι σε λίγες μέρες θα μπορούν όλοι να έχουν πρόσβαση στον καινούργιο δίσκο...

...που στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο. Τον ηλεκτρικό "When Patsy Cline Was Crazy (And Guy Mitchell Sang The Blues)" και τον ακουστικό "Hearts On Trees", και τα δύο σε παραγωγή των Joe Elliott (Def Leppard) και Ronan McHugh. Για την δημιουργία των τραγουδιών βοήθησε και ο επί χρόνια φίλος του Sam Robinson και υπάρχουν διάφορες συμμετοχές από γνωστούς μουσικούς.

"When Patsy Cline Was Crazy (And Guy Mitchell Sang The Blues)":

Ο ηλεκτρικός δίσκος αποπνέει έντονο το στοιχείο των Thin Lizzy - κυρίως λόγω του τρόπου ερμηνείας που φέρνει σε Lynott,ενώ υπάρχουν και όλα αυτά τα folk, country και παραδοσιακά στοιχεία της ιρλανδικής κληρονομιάς του Warwick από τα οποία αντλεί έμπνευση. Το άλμπουμ ξεκινάει αρκετά δυναμικά με το "The Road To Damascus Street", το οποίο ηχεί αρκετά φρέσκο και μοντέρνο. Το ανεβαστικό "Celebrating Sinking" το έγραψε μαζί με τον Andy Cairns των Therapy?, μιλάει για την αγάπη των Ιρλανδών για το αλκοόλ και είναι μια από τις πολύ δυνατές στιγμές και αρκετά ραδιοφωνικό.

Στο ομώνυμο θα ανεβάσουν ακόμα περισσότερο την ένταση με τα μιουταρισμένα riff , το ωραίο solo και τις όμορφες φωνητικές μελωδίες, ενώ το "Toffee Town" θα κινηθεί σε περισσότερο punk rock ατραπούς. Το "That's Where The Story End" θα φέρει country rock μπάντες στο μυαλό με τα πνευστά και τον γρήγορο ρυθμό του.

Στο "Gold Along The Cariboo" θα θυμηθούμε αρκετά τους Thin Lizzy, ενώ ακούγοντας τα "Son Of The Wind" και "If Yοu're Not Going To Leave Me" αποκλείεται να μην λησμονήσεις τους Almighty. Για τη συνέχεια θα έχουμε ακόμα ένα καλό δείγμα των συνθετικών δυνατοτήτων του Warwick, με το Bruce Springsteen-ικό "Yesteryear" να αποτελεί το ιδανικό κλείσιμο για το πρώτο μισό της κυκλοφορίας.

"Hearts On Trees":

Το τσαντισμένο "Presbyterian Homesick Blues" με την μπαρουτοκαπνισμένη country blues κιθάρα και το slide, θα αποτελέσει ένα έξοχο άνοιγμα για το δεύτερο μισό, ενώ θα ακολουθήσει το συναισθηματικό και πένθιμο "Tank McCullough's" που θα μας ταξιδέψει στο Μπέλφαστ και στα παιδικά χρόνια του καλλιτέχνη. Το "Psycho" θα είναι η μοναδική διασκευή του δίσκου, ενώ το ομώνυμο που έπεται με μόνο την ακουστική κιθάρα να συνοδεύει το Ricky έχει ανεβαστικό τέμπο και μιλάει για την μετανάστευση.

Σειρά παίρνει το "Said Samson To Goliath", που είναι ένα καταπληκτικό ακουστικό τραγούδι που πραγματεύεται την 40-χρονη ιστορία της Βόρειας Ιρλανδίας και όσων οδυνηρών συμβάντων λάβανε χώρα εκεί. Οι ερωτικές απογοητεύσεις και οι χωρισμοί δεν θα ήταν δυνατόν να μην έχουν τον αντιπρόσωπό τους σε μια τέτοια κυκλοφορία και το "It's Way Too Cold For Snow" θα παίξει με επιτυχία τον στενάχωρο αυτό ρόλο.

Το folk στοιχείο θα είναι έντονο στο "Schwaben Redoupt" με την συμμετοχή και του Jake Burns, αλλά για ακόμα μια φορά θα πέσουν οι τόνοι στο "The Year Of Living Dangerously". Ο δίσκος θα κλείσει με τα "Disasters" και "82" σε παρόμοιο τέμπο και μια υποβόσκουσα φυσική μελαγχολία να απορρέει από τα ακόρντα της ακουστικής κιθάρας.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε πως ο Warwick έγραψε όμορφα τραγούδια στα οποία διηγείται προσωπικές ιστορίες με τις οποίες κεντρίζει το ενδιαφέρον του ακροατή. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργεί οικειότητα και νομίζω πως αυτός είναι ο παράγοντας κλειδί σε αυτή εδώ την διπλή κυκλοφορία. Ένας άνθρωπος που η ζωή του ήταν αρκετά ταραχώδης και με την δημοτικότητά του να έχει σημαντικά σκαμπανεβάσματα, όπως και να το κάνουμε θα έχει ενδιαφέροντα πράγματα να μας πει. Μπορεί στην πορεία της ακρόασης να βρει κάποιος συνθέσεις που πιθανόν να μην του προκαλέσουν το ίδιο έντονο ενδιαφέρον με άλλες, αλλά σε κάθε περίπτωση η διπλή αυτή solo κυκλοφορία δείχνει πως ο Ιρλανδός μουσικός βρίσκεται σε πολύ καλή και δημιουργική φάση στη ζωή του.

  • SHARE
  • TWEET