Portrait

Οι Portrait είναι μια εύκολη μπάντα στην κριτική. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι γνώμες για την εκάστοτε δουλειά τους περιέχουν τις λέξεις Mercyful, Fate, King και Diamond σε περισσότερους των δυο επιτρεπτών συνδυασμούς. Ακόμα και τώρα, εννιά ολόκληρα χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, ο μεταλλικός μικρόκοσμος δυσκολεύεται να τους δει σαν κάτι περισσότερο από μια μπάντα που κάνει «στρατευμένη τέχνη». Κι όμως είναι τόσα πολλά περισσότερα κατά την ταπεινή μου άποψη.

Καταρχάς είναι μαζί με τους Attic η καλύτερη μπάντα της γενιάς τους - μιας γενιάς η οποία χαρακτηρίστηκε από εντυπωσιακές μουσικές κυβιστήσεις. Από προσωπική εμπειρία μπορώ να πω ότι οι Σουηδοί χίπστερς αγαπούν το παραδοσιακό heavy metal για κάποιο ανεξήγητο λόγο, αλλά περισσότερο ακόμη από το παραδοσιακό heavy metal αγαπούν οτιδήποτε μπορεί να χαρακτηριστεί «ρετρό». Οι Portrait όμως δεν είναι χίπστερς! Με την κυκλοφορία του τέταρτου άλμπουμ τους λοιπόν, καταφέρνουν το ανήκουστο για την πλειονότητα των νεανικών Σουηδικών σχημάτων: έχουν κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμ και όλα ανήκουν στο ίδιο ηχόχρωμα!

Σε αυτό το σημείο θα μπορούσα κάλλιστα να υποβιβάσω το επίπεδο αναφερόμενος με στόμφο στον ελέφαντα στο δωμάτιο αλλά δεν θα το κάνω. Αντιθέτως, θα προσπαθήσω να οριοθετήσω ηχητικά το νέο πόνημα των νοτιο-Σουηδών από το Kristianstad ολίγον τι πιο εμπεριστατωμένα. Οι Portrait από την κυκλοφορία του "Crimen Laesae Majestatis Divinae" ακόμη έχουν ξεφύγει από τη στείρα αναπαραγωγή και έχουν μπει στην ουσία των διδαχών των μεντόρων τους. Όπως οι Mercyful Fate, έτσι και οι Portrait εξασκούν το ευγενές σπορ της δαιμονοποίησης των ριφ των Judas Priest. Αυτή είναι η κοινή τους αποστολή και αφετηρία. Ωστόσο, εκεί που οι τεράστιοι Δανοί είχαν στο οπλοστάστιο τους μόνο το αστείρευτο ταλέντο τους και ένα παντελώς άγουρο heavy metal σύμπαν, οι Portrait έχουν προσβασιμότητα σε μια τεράστια γκάμα επιρροών, προερχόμενη κυρίως από το ακραίο metal.

Χρησιμοποιώντας ως οδηγό την επιθετικότητα λοιπόν, το "Burn The World" ακούγεται σαν ένα ετεροχρονισμένο σκαλοπάτι ανάμεσα στο "Crimen Laesae Majestatis Divinae" και το "Crossroads". Το "Crossroads" παραμένει το πιο χαλιναγωγημένο και νοσταλγικά Priest-ικό άλμπουμ τους και το "Crimen Laesae Majestatis Divinae" το πιο φρενήρες και επιθετικό, αφήνοντας βολικά χώρο ανάμεσα τους ώστε να έρθει και να στρογγυλοκάτσει το "Burn The World". Το νέο άλμπουμ επομένως δεν διαφοροποιείται δραματικά από τους προκατόχους του αλλά οι σταθερές που τους χαρακτηρίζουν είναι πάντα εδώ. Για ακόμη μια φορά οι ιδέες σε κάθε κομμάτι είναι άφθονες, η ανάπτυξη των ριφ εξαιρετικά λεπτομερής και περίτεχνη, η παραγωγή παλιομοδίτικη και οργανική, οι στίχοι σατανικά εσωτεριστικοί και τα φωνητικά λες και γίνονται από κάποιο παράλληλο εαυτό του King Diamond που είναι μολυσμένος με λύσσα (pun intended).

Το νέο υλικό αν και ελαφρώς πιο επικό σε σημεία, συνεχίζει να ισορροπεί ανάμεσα στην late 70s - early 80s αισθητική των Priest, διαβρωμένη σε σημεία από το οξύ μπαντών όπως οι Bathory και οι Dissection. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η συμμετοχή του κιθαρίστα των τελευταίων Set Teitan με σόλο σε τρια παρακαλώ κομμάτια του δίσκου. Ούτε η έτερη guest συμμετοχή όμως μπορεί να χαρακτηριστεί τυχαία. Ο πληκτράς Kev Bower των σκοτεινά θεατρικών Βρετανών Hell σκάρωσε για χατίρι των Portrait την χορωδιακή εισαγωγή του δίσκου και ένα Jon Lord-ικό σόλο στα πλήκτρα σε ένα ανύποπτο σημείο του αριστουργηματικού κομματιού με το μυστηριώδη τίτλο "Likfassna" (κατάρα από νεκρό σε ελεύθερη μετάφραση από τα Σουηδικά). Ένα κομμάτι σημειωτέον, στο κουπλέ του οποίου ο Per Lengstedt αποδεικνύει για μια ακόμη φορά το ότι μπορεί να διαπρέψει και σε πιο γήινες συχνότητες.

Μιας και αναφερθήκαμε σε κατάρες, πρέπει να προσθέσουμε ότι ο τέταρτος δίσκος των Portrait βρίσκει τη μπάντα με τέταρτο διαδοχικό line-up. Τους τρεις σωματοφύλακες Lindell (κιθάρες και αναγκαστικά μπάσο), Persson (τύμπανα) και Lengstedt (φωνή) συν δυο ακόμα μουσικούς τους οποίους δεν θα αναφέρω μιας και δεν συμμετείχαν ούτε στη δημιουργία αλλά ούτε και στην εκτέλεση αυτού του δίσκου. Εικάζω ότι η παρουσία τους δεν θα καταστεί αναγκαία ούτε στο μέλλον κιόλας μιας και ο τριμελής πυρήνας της μπάντας φαίνεται να έχει βρει μια αξιοθαύμαστη χημεία τόσο καλλιτεχνικά όσο και εκτελεστικά. Η αλληλουχία κομματιών όπως αυτή των "Martyrs" (Priest-ικό στο ύφος του "Crossroads"), "Further She Rode" (κλασσικότροπο ακουστικό ιντερλούδιο) και "To Die For" (σχεδόν speed metal στο ύφος του "Crimen Laesae Majestatis Divinae") δείχνει πως η μπάντα έχει τιθασεύσει τα θέλω της και μπορεί να μεταπηδάει ανάμεσα σε αυτά με ευκολία. Μιλώντας σαν οπαδός των Portrait πιο συγκεκριμένα, αδυνατώ να φανταστώ γιατί μπορεί κάποιος που εκτιμά το στυλ τους να μην ενθουσιαστεί με κομμάτια όπως το "Flaming Blood" αλλά και το σχεδόν 9-λεπτο "Pure Of Heart" που τηρεί την παράδοση η οποία θέλει κάθε άλμπουμ τους να κλείνει με ένα μακρόσυρτο και εξαιρετικά επικό κομμάτι.

Κλείνοντας, θεωρώ βέβαιο πως οι Portrait θα συνεχίσουν να πληρώνουν σε δημοτικότητα την καλλιτεχνική αφοσίωση που δείχνουν στο να καθιστούν τη μουσική τους απρόσιτη προς το ευρύ κοινό, φορτίζοντας τη με πλήθος ιδεών αλλά και οπλίζοντας τη με εξαιρετικά στρεσαρισμένα και παθιασμένα φωνητικά που ξενίζουν τον μοντέρνο metal ακροατή. Από την άλλη, δεν θα μπορούσα να συμβιβαστώ με κάτι λιγότερο από αυτούς. Το εξώφυλλο του δίσκου εξάλλου απεικονίζει την ανθρώπινη ψυχή με τη μορφή μιας δαιμονικής φιγούρας τυφλωμένης και αλυσοδεμένης από φτερωτά αγγελικά όντα σε μια αλληγορική δήλωση ενάντια σε κάθε συμβιβασμό. Οι Portrait δεν συμβιβάζονται λοιπόν και απαιτούν το ίδιο και από τους ακροατές τους. Για το λόγο αυτό, πέρα από το να απολαύσουμε στο έπακρο το "Burn The World", νομίζω πως οφείλουμε επιτέλους να τους αναγνωρίσουμε ως την πιο πιστά χαρακτηριστική και πιο όμορφα εμμονική μπάντα του είδους τους. Το αξίζουν!

Υ.Γ. Η Metal Blade μέχρι πρότινος κυνηγούσε μανιωδώς το ανέβασμα κομματιών από μπάντες του ρόστερ της από απλούς χρήστες στο YouTube. Τελευταία, η ιστορική αυτή εταιρία έχει κάνει στροφή 180 μοιρών στο ζήτημα και ανεβάζει στο επίσημο κανάλι της τα άλμπουμ που κυκλοφορεί. Το ίδιο συμβαίνει και με το "Burn The World". Από την πλευρά μου δεν έχω παρά να χειροκροτήσω αυτή την κίνηση και να προτρέψω όσους ακούσουν το άλμπουμ και το εκτιμήσουν, να το αγοράσουν σε φυσική μορφή για να επιβραβεύσουν και την εταιρία αλλά και το συγκρότημα.

Youtube