KU

Εκπληκτικό το βιογραφικό του Δημήτρη Παπαδάτου, και εγώ ο περίεργος αντί να σταθώ στις  αξιόλογες συνεργασίες εντός των συνόρων σκάλωσα στο όνομα Ariel Pink's Haunted Graffiti. Άλλη ιστορία αυτή, ίσως δεν αξίζει να ειπωθούν οι εμμονές μου.

Γύρω από την επωνυμία KU βρίσκονται οι βασικές ιδέες δημιουργικότητας στιγμιαίων καλλιτεχνικών εκφάνσεων του παραπάνω κυρίου και το "Feathers" καλύπτεται με τα φτερά μιας καλοδουλεμένης παραγωγής από τα ⅔ των Baby Guru η οποία καταφέρνει να ενώσει σε αρκετά καλό βαθμό τις συνεργασίες διαφορετικών κατευθύνσεων κάτι το οποίο δεν είναι και εύκολο αν αναλογιστείς πως τα υλικά χαρακτηρίζονται από μια ανόμοια αισθητική μεταξύ τους.

Όμως οι πειραματικές προσπάθειες συνδυασμών που περιτριγυρίζουν την μουντάδα που διακατέχει το άλμπουμ ίσως να βαραίνουν το αποτέλεσμα αντί κατά την διάρκεια του να ξαφνιάζουν ευχάριστα.

O δίσκος ανοίγει με την βοήθεια ενός επικού και σταδιακού χτισίματος ώσπου ξάφνου, μια παλιομοδίτικη συνέχεια να σε αγκαλιάσει ρομαντικά. Από εκεί και πέρα υπάρχει ένας κάτι σαν βασικός folk, αργόσυρτος κορμός που διακόπτεται από kraut ξεσπάσματα. Όμως υπάρχει και μια μπερδεμένη σύμμειξη αναλογικού με ψηφιακού που ίσως κάποιες στιγμές να υπερβάλει (θαρρώ πως αντίκρισα στιγμές που περιείχαν new age λεκέδες).

Το περίεργο με το "Feathers" είναι πως παράγεται μέσα από μια πολυμορφικότητα που το αποτέλεσμα της ορισμένες φορές καταφτάνει στα αυτιά σου απλοϊκό, παρόλα αυτά δεν θα σταθώ εκεί και θα φέρω στην επιφάνεια μια αδιαλλαξία που με κυριεύει όταν ακούω δουλειές Ελλήνων καλλιτεχνών.

Γιατί αυτή η ποιμενική έλξη που καταφθάνει στα αυτιά μου να μην είναι βουκολική και πιο συγκεκριμένα γιατί αυτός ο δίσκος να μην είναι ελληνόφωνος; Αν γινόταν κάτι τέτοιο τότε μπροστά μας θα βρίσκαμε ένα πραγματικό μοναδικό δημιούργημα, βέβαια όχι και πως τώρα δεν έχουμε να κάνουμε με μια σεβάσμια προσπάθεια.