Hypno5e

Οι Hypno5e είναι άξιοι εκπρόσωποι αυτού που αποκαλούμε σήμερα μοντέρνο metal - αδυνατώντας να τους εντάξουμε κάτω από μια πιο συγκεκριμένη ταμπέλα. «Γεννήθηκαν» το 2003 στο Μονπελιέ και φέτος κυκλοφόρησαν τον τρίτο τους δίσκο. Θα μπορούσε να πει κανείς πως στα ήρεμα τους, post-rockίζουν, ενώ όταν αγριεύουν το djent αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο με αρκετές progressive εκφάνσεις. Συνδυάζουν με επιτυχία ακραίο με mainstream metal, αλλά δεν περιορίζονται σε αυτό.

Το φετινό "Shores Of The Abstract Line" κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο και ακούγοντάς το τότε, εντυπωσιάστηκα από την ποιότητα της δουλειάς αυτής. Ωστόσο, αναγκάστηκα να του δώσω λίγο ακόμα χρόνο (κοντά δέκα μήνες), μήπως η πρώτη εντύπωση ήταν εσφαλμένη και τελικά ο αρχικός ενθουσιασμός καταλάγιαζε. Αντιθέτως, στην πάροδο των μηνών, το μόνο που άλλαξε ήταν ο τρόπος που αντιμετώπιζα τα κομμάτια, αφού σε κάθε ακρόαση ανακάλυπτα και κάτι διαφορετικό.

Στο "Shores Of The Abstract Line" οι Hypno5e άφησαν πιο πίσω τις math επιρροές του "Acid Mist Tomorrow". Επίσης, κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία φαίνεται να έχουν περιοριστεί.
Έχει έντονη κινηματογραφική ατμόσφαιρα - σε αυτό βοηθάνε και οι συχνές απαγγελίες αποσπασμάτων από ποιήματα (Bukowski) και ταινίες που βρίσκονται διάσπαρτα στον δίσκο. Στα πιο τεχνικά τους σημεία προσεγγίζουν λίγο τους πρόσφατους Cynic και Meshuggah, ενώ σαφώς από τη συνύπαρξη επί σκηνής με τους Gojira δεν έμειναν ανεπηρέαστοι. Μην ξεχνάμε ότι είναι και συμπατριώτες. Οι Γάλλοι γράφουν μεγάλα στην πλειοψηφία τους κομμάτια. Αλλά μέσα στα οκτώ περίπου λεπτά κατά μέσο όρο, καταφέρνουν να «χώσουν» αρκετές από τις επιρροές τους και να προκύψει ένα αποτέλεσμα, το οποίο αν μη τι άλλο, σε κρατάει «ανήσυχο». Στα post-rock/metal σημεία τους ίσως ακούσει κάποιος και τους The Ocean.

Στα κομμάτια που ξεχωρίζουν, ανήκει σίγουρα το αρκετά διαφορετικό από τα υπόλοιπα "Tio". Η χρήση της ισπανικής γλώσσας σε συνδυασμό με την κλασσική κιθάρα, φέρνει λίγο στο "Asilos Magdalena" των Mars Volta. Σε αρκετά σημεία οι Γάλλοι πέρα από τα αγγλικά, χρησιμοποιούν τη μητρική τους γλώσσα, αλλά ακόμα και τα ελληνικά, δίνοντας έτσι μια διαφορετική νότα στα κομμάτια τους. Επίσης, το 15λεπτο "Blind Man’s Eye" φαντάζει, ίσως, σαν ένα αρκετά αντιπροσωπευτικό κομμάτι της μπάντας. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι ο δίσκος λειτουργεί σαφώς καλύτερα ως σύνολο, όπως μια ταινία.

Εν κατακλείδι, στον τρίτο τους δίσκο οι Hypno5e ζητούν λίγη περισσότερη προσοχή από τον ακροατή, καθότι το "Shores Of The Abstract Line" είναι ένας απαιτητικός - όχι δύσκολος - δίσκος, αλλά στο τέλος ανταμείβει, και με το παραπάνω, με την ποιότητά του.