Dead Cross

Dead Cross

Ipepac Recordings / Three One G (2017)
Από τον Γαβριήλ Φιλιππόπουλο, 17/07/2017
Μα τον Δία οι Lombardo και Patton είχαν νεύρα και όρεξη να γράψουν ένα δίσκο μες στην τσίτα και στο τούπα τούπα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Έχω ξαναγράψει (νομίζω) πως τα σούπερ γκρουπς για να έχουν νόημα ύπαρξης πρέπει να δίνουν κάτι παραπάνω από αυτό που μπορείς να ακούσεις με την εκάστοτε μπάντα (ή μπάντες) από τα μέλη που τα απαρτίζουν. Όχι μία μίξη των ειδών που έχεις ακούσει από αυτούς τους μουσικούς. Κάτι άλλο. Κάτι καινούριο. Τώρα θα μου πεις μιλάς για ανθρώπους τριάντα χρόνια στο κουρμπέτι τι καινούριο να φέρουν ρε μεγάλε; Και δίκιο θα χεις. Συνήθως οι επιτυχημένες προσπάθειες είναι αυτές που απεκδύονται κάθε επιτήδευσης, χαλαρώνουν, θυμούνται τα νιάτα τους και βαράνε. Και αυτό φυσικά χωράει συζήτηση αλλά στην προκειμένη των Dead Cross πώς να το κάνουμε. Η προσπάθεια γαμεί!

Η τετράδα των Crain, Pearson, Lombardo και Patton μετά από πολλές, ανακατωσούρες θα τις έλεγα, κατάφερε να κυκλοφορήσει την πρώτη της ολοκληρωμένη δουλειά. Και μα το Δία μάλλον είχαν νεύρα και όρεξη να γράψουν ένα δίσκο μες στην τσίτα και στο τούπα τούπα. Οι ίδιοι λένε πως παίζουν hardcore/punk. OK πίσω από αυτήν την ταμπέλα μπαίνουν πολλά πράγματα. Στα αυτιά μου το "Dead Cross" είναι καρά μέταλ όσο δεν πάει.

Τα thrash σημεία είναι πανταχού παρόντα σε όλο το άλμπουμ με κάποιες death πινελιές κυρίως από κάποια blast του Lombardo και growls του Patton. H δίκαση πάει σύννεφο και σε αρκετά σημεία ο δίσκος θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των Strapping Young Lad. Φυσικά έχει και τα hardcore σημεία που θα ευχαριστήσουν πάρα πολύ τους απανταχού βερμουδέους (το "Shillelagh" ας πούμε).

Ο δίσκος κάνει ένα πολύ άσχημο χώσιμο με τα "Seizure And Desist", "Idiopathic" και "Obedience School" όπου ο παροξυσμός που σου προξενείται είναι σχεδόν αυτόματος. Και δεν έχεις καταλάβει πώς έχεις φτάσει σχεδόν στη μέση του δίσκου. Ναι η συντριπτική πλειοψηφία των τραγουδιών είναι κοντά στα 2,5 λεπτά. Μέχρι το "Bela Lugosi's Dead" που διακατέχεται από μία Ministry αύρα και ο Patton θυμάται ότι είναι ο... Patton. Μετά συνεχίζουμε με το σπαστικό thrash/death "Divine Filth", περνώντας στο "Grave Slave" που δείχνει ότι οι μαθητές Dillinger Escape Plan και Burnt By The Sun μπορεί να βοηθούν λιγουλάκι την έμπνευση των δασκάλων.

Όπως είπε σε μία συνέντευξή του ο Lombardo «είμαι περίεργος τι μπορεί να συμβεί πάνω και κάτω από το σανίδι όταν παίξουμε live». Να σου πω εγώ αγαπητέ Dave. Γκολ και ξύλο.

  • SHARE
  • TWEET