DIIV

Is The Is Are

Captured Tracks (2016)
Από τον Γιάννη Λυμπέρη, 30/12/2016
Τέσσερεις νεαροί Αμερικανοί με το ένα πόδι στην αγγλική σκηνή των '80s και το άλλο στο σκοτάδι και την ομορφιά του σήμερα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι DIIV είναι ουσιαστικά, η προσωπική υπόθεση του Zachary Cole Smith. Μαζί του, όμως, είναι ακόμα άλλοι τρεις μουσικοί που τον πλαισιώνουν θαυμάσια. Στα τρία χρόνια που μεσολάβησαν μεταξύ του ντεμπούτου τους "Oshin" και της αναγγελίας του δεύτερού τους άλμπουμ, η ιστορία του σχήματος ήταν αρκετά γκρίζα και δυσοίωνη με τις περιπέτειες του Cole με τα ναρκωτικά, αλλά υπήρξαν δυνατά και επεισοδιακά live και φυσικά ο μεγάλος του έρωτας με τη σκοτεινή pop περσόνα, Sky Ferreira.

Το δεύτερο άλμπουμ τους "Is The Is Are" είχε ως προπομπούς τα πανίσχυρα singles, "Dopamine", "Bent (Roi's song)", "Mire (Grant's song)" και "Under The Sun".

Δείγματα εξαιρετικής γραφής και ομορφιάς και ακούγοντας τα μαζί με τα υπόλοιπα δεκαεπτά, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος ενός ολόκληρου... χρονικού στην Κόλαση και είναι καλύτερα να τα απολαμβάνει κανείς μαζί με τα υπόλοιπα παρά μεμονομένα.

Όπως έγραψε και ο ίδιος ο Z.C.Smith, ο δίσκος είναι χωρισμένος στα δύο. Χαρούμενος και λυπημένος, σκοτεινός και φωτεινός, σκληρός και ήρεμος. Οπότε γι' αυτήν την περιγραφή αξίζει κανείς να ακούσει το άλμπουμ από το πρώτο κομμάτι "Out Of Mind" μέχρι το τελευταίο "Waste Of Breath" για να μπει στο συναισθηματικό σκουρόχρωμων τόνων καλειδοσκόπιό του.

Οι νεοκυματικές ρίζες του σχήματος είναι ξεκάθαρες. The Cure, Church, λίγο Flying Nun, περισσότερο Αγγλικό '80s new wave αλλά στα τέλη της δεκαετίας σαν άποψη στην παραγωγή, στις κιθάρες και στη βαρύτητα των μελωδιών. Ψυχεδελικές αναφορές επίσης υπάρχουν, όπως και έντονη «παρουσία» της αιθέριας Κim Gordon των Sonic Youth της προ-Goo περιόδου στο "Blue Boredom (Sky's song)", μοναδικό τραγούδι στο οποίο συμμετέχει και στοιχειώνει η Sky Ferreira.

Από εκεί και ύστερα η μυρωδιά του φθινοπωρινού ουρανού έτοιμου να ρίξει καρεκλοπόδαρα, οι χαμηλές θερμοκρασίες ενός χειμωνιάτικου βραδιού, μια θλιμμένη Κυριακή και ένα ονειρικό βράδυ στα μέσα της βδομάδας είναι περισσότερο ακριβείς περιγραφές για τη διάθεση του άλμπουμ.

Τα τραγούδια είναι βιωματικά, κρύβουν σκοτάδι και θλίψη αλλά ταυτόχρονα είναι και τραγούδια που δίνουν ελπίδες ηλιοφάνειας σε μια βαριά συννεφιασμένη μέρα.

Η παραγωγή είναι αψεγάδιαστη, καθαρή, αρκετά διαφανής, σχεδόν αιθέρια. Οι μελωδίες «μιλάνε» πολύ σε όσους μεγάλωναν στα τέλη της δεκαετίας του '80 με αγγλική σκηνή και είναι αδύνατο να πει κανείς έστω και έναν κακό λόγο.

Ειλικρίνεια, όμορφες κιθάρες, ονειρικές μελωδίες, μια όμορφη θλίψη, αν μπορεί κάποιος να πει, υπερισχύει παντού. Είναι ένα άλμπουμ που κυκλοφορεί στην Αμερική τον εικοστό πρώτο αιώνα, έχει ρίζες στον προηγούμενο αλλά πάνω απ' όλα είναι μια κατάθεση ψυχής το 2016.

Είναι το πιο ολοκληρωμένο άλμπουμ όλης αυτής της κίνησης αναπαλαίωσης του αγγλικού new wave κυρίως που ξεκίνησε στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας και ήταν σχεδόν σίγουρο ότι μόνο από αυτό το σχήμα θα ακούγαμε κάτι τέτοιο.

Είναι από τα λίγα νέα αμερικάνικα σχήματα ανάλογου ήχου και καταβολών που ακούγονται τόσο πλήρη και ολοκληρωμένα σε αυτό που κάνουν. Τα τραγούδια τους είναι σφιχτοδεμένα και κατευθείαν στον στόχο.

Στο "Is The Is Are" τα παραπάνω ισχύουν και αποκτούν και το ουσιαστικό ψυχικό υπόβαθρο του βιώματος, φεύγοντας από το στυλ και τις ασκήσεις ύφους. Από τα σημαντικά άλμπουμ του 2016 χωρίς καμία αμφιβολία...

  • SHARE
  • TWEET