Bruce Springsteen

Το μεγάλο στοίχημα όταν γράφεις μία κριτική για ονόματα του βεληνεκούς και της ιστορίας του «Αφεντικού» είναι να πείσεις τους μη-μεγάλους οπαδούς αυτών πως αξίζει να ακούσουν τον εκάστοτε δίσκο, παρόλο που αυτός είναι ο 14ος, 15ος ή 78ος του συγκροτήματος (ή αντίστοιχα του καλλιτέχνη)! Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν, το ζητούμενο είναι να σας πείσω πως ακόμα και αν έχετε στην κατοχή σας τα σπουδαία και κλασσικά έργα του Springsteen (βλ. "Born To Run", "Nebraska", "Born In The USA", "Darkness On The Edge Of Town", "The River"), αξίζει να επενδύσετε στο νέο του πόνημα, "Magic".

Θα μου πείτε βέβαια εδώ, «καλά ρε μεγάλε, γιατί και πως θα μας πείσεις αν ο δίσκος είναι μέτριος;». Εύλογο ερώτημα, αλλά η αλήθεια είναι η εξής: Υπάρχει ένας αρκετά ψηλός ποιοτικός πήχης, κάτω από τον οποίο δεν έπεσε ποτέ δίσκος του Bruce. Κοινώς, όποιο άλμπουμ του εν λόγω κυρίου και αν ακούσετε, απογοητευμένοι δε θα μείνετε. Όλες οι δουλειές του, ανεξαιρέτως, στέκονται άξια δίπλα στις πιο αξιομνημόνευτές του.
Η επαγωγή λοιπόν ορίζει πως το ίδιο θα συμβαίνει και με το "Magic", και η ίδια επιβεβαιώνεται με το άκουσμα του δίσκου.

Γιατί λοιπόν αξίζει να τσεκάρετε το νέο αυτό δίσκο; Γιατί, όπως θα μπορούσε κάλλιστα να υπονοεί και ο τίτλος, το "Magic" περικλείει όλη αυτή τη μαγεία που αναβλύζει από τις μεγάλες στιγμές του Springsteen.

Μετά από 34 χρόνια στη δισκογραφία, ο Springsteen μάλλον πίστεψε πως ήρθε η ώρα να κάνει μια σούμα της χρυσής καριέρας του. Και αυτή η σούμα είναι εμφανώς αποτυπωμένη στο "Magic", μία δουλειά αποτελούμενη από κομμάτια, τα περισσότερα εκ των οποίων θα μπορούσαν άνετα να ανήκουν σε οποιαδήποτε "Best Of" συλλογή του ιδίου.

Οι Springsteenικές ροκιές δε λείπουν, με το εναρκτήριο "Radio Nowhere" (το οποίο θα σιγοτραγουδάτε μετά από μόλις μία ακρόαση) και το "Last To Die" να κλέβουν την παράσταση, αν και γενικά ο δίσκος περιστρέφεται γύρω από τη folk rock πλευρά του «Αφεντικού», με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα το "Long Walk Home", το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου και το συγκλονιστικό (και για μένα ήδη Boss-classic) "Devil's Arcade".

Για να μην το κουράζω: Κορυφαίος δίσκος από έναν κορυφαίο καλλιτέχνη. Προτεινόμενο! Όπως είπε και ένας φίλος: "The Boss is back! Rock Magic!".