Black Label Society

Φράσεις κλισέ που χαρακτηρίζουν τα ακουστικά άλμπουμ: «...τα τραγούδια «γυμνά» από την παραμόρφωση της ηλεκτρικής κιθάρας αποκτάνε άλλη δυναμική», «...ανακαλύπτουμε μια διαφορετική πτυχή του καλλιτέχνη που δύσκολα φανταζόμασταν», «...όταν δεν υπάρχει έμπνευση για νέο υλικό, η εύκολη λύση είναι να κυκλοφορήσεις ένα ακουστικό άλμπουμ...». Στα παραπάνω μπορούμε να προσθέσουμε και τους αμετανόητους οπαδούς που θεωρούν ιεροσυλία ένα heavy metal συγκρότημα να κυκλοφορεί ακουστικό άλμπουμ,αλλά με την πάροδο των χρόνων αυτού του τύπου οι οπαδοί είναι πια η μειονότητα.

Το να κυκλοφορήσει ο Zakk Wylde τέτοιο άλμπουμ δεν είναι κάτι καινούριο. Αρκεί να θυμηθούμε το "Book Of Shadows" (1996), που προσωπικά θεωρώ το καλύτερο που έχει κυκλοφορήσει ποτέ, εκτός από τις δουλειές με τον Ozzy, ενώ και με το συγκρότημα του κυκλοφόρησε το "Hangover Music, Vol. VI" (2004), το οποίο ήταν μια δουλειά μακριά από το βαρύ ύφος των Black Label Society.

Το "The Song Remains Not The Same", φόρος τιμής του Zakk προς τους Led Zeppelin, αποτελείται από δέκα τραγούδια, εκ των οποίων τα τέσσερα πρώτα είναι ακουστικές εκτελέσεις κομματιών που βρίσκονται στο "Order Of The Black" (2010) και τα υπόλοιπα είναι διασκευές σε κλασικές συνθέσεις των Black Sabbath, Blind Faith, Simon & Garfunkel, Neil Young. Επιπρόσθετα, το "Darkest Hours" υπάρχει σε δύο εκδόσεις - στη δεύτερη τραγουδάει ο country τραγουδιστής John Rich.

Το άλμπουμ από μακριά «βρωμάει» για κάτι πρόχειρο και γρήγορο, καθώς οι διασκευές προϋπήρχαν σε διάφορες special εκδόσεις του "Order Of The Black", με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κάτι καινούριο, στην ουσία, σε αυτή την κυκλοφορία. Τα παραπάνω δεν αναιρούν το γεγονός ότι και πάλι ο Zakk κατόρθωσε και έβαλε το προσωπικό του ύφος στα τραγούδια και με αυτή την κυκλοφορία με κάνει να επιμένω στην άποψη μου ότι η φωνή του είναι ιδανικότερη για τέτοιου είδους κομμάτια, παρά για το στυλ του στους Black Label Society.
 
Σε πολλά σημεία η φωνή του θυμίζει Alice In Chains, οι ακουστικές κιθάρες και το πιάνο είναι ιδανικά για τα τραγούδια, ενώ δε μπορεί να αντισταθεί στο "Riders Of The Damned" και βάζει για λίγο την κιθάρα στον ενισχυτή για το σόλο του τραγουδιού. Καλύτερη δουλειά έχει γίνει στα δικά του κομμάτια, παρά στις διασκευές, με το πρόβλημα να είναι ότι τραγούδια όπως το "Can't Find My Way Home" είναι πολύ γνωστά και πολυδιασκευασμένα, όντας δύσκολο για τον Wylde να αφήσει το στίγμα του σε αυτά.
 
Το "The Song Remains Not The Same" είναι από τα άλμπουμ που θα τα ακούσεις, θα περάσεις για λίγο καλά, αλλά μετά από λίγο καιρό θα τα ξεχάσεις εύκολα. Απευθύνεται  στους φανατικούς οπαδούς του Zakk Wylde και γενικότερα των Black Label Society και εάν κάποιος θέλει να ανακαλύψει την ευαίσθητη πλευρά του Zakk, ας ανατρέξει στο "Book Of Shadows".