Accept

Blood Of The Nations

Nuclear Blast (2010)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 09/09/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

01 Φεβρουάριου 1993: κυκλοφορεί το "Objection Overruled". Στην πρώτη πλευρά του δίσκου βρίσκουμε το "Slaves To Metal", τίτλος που οι Γερμανοί Accept ασπάζονται και υπερασπίζονται με το παραπάνω από το 1979 όταν και ξεκίνησαν την δισκογραφική τους καριέρα. Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια γεμάτα από αποχωρήσεις, τσακωμούς, επανασυνδέσεις αλλά και πάνω από όλα, πολλά album που διατρανώνουν την υπέρμετρη λατρεία των μελών για αυτό που λέμε απλά με δυο λέξεις heavy metal.

14 χρόνια μετά την τελευταία δουλειά τους, "Predator", οι Accept αποφασίζουν να κάνουν το μεγάλο και «δύσκολο» βήμα. Κυκλοφορούν τον δωδέκατο δίσκο τους, το "Blood Of The Nations". Στο album η φωνητική σημαία της μπάντας Udo Dirkschneider είναι απούσα, κάτι που δημιούργησε πολλές συζητήσεις είτε υπέρ είτε κατά αυτής της απόφασης. Σίγουρα υπήρχαν πολλές ανησυχίες για το ποιόν του album ειδικά μετά από τόσα χρόνια αδράνειας. Ανησυχίες όμως που έσβησαν αφενός από τα δυο κομμάτια "Teutonic Terror" και "The Abyss" που έχουν κυκλοφορήσει από τον Μάιο, ένα πρώτο ορεκτικό που έκανε πολλούς να δακρύσουν από χαρά αλλά και αφετέρου από την κυκλοφορία του δίσκου εδώ και μερικές μέρες.

Το νέο είναι ένα και μόνο ένα: οπαδοί του αγνού heavy metal σηκωθείτε από τις θέσεις σας και πανηγυρίστε γιατί οι Accept είναι όχι μόνο ζωντανοί αλλά και έτοιμοι έτσι ώστε να δώσουν με την νέα τους προσπάθεια πολύ δουλειά στις βιομηχανίες κατασκευής χαρτομάντιλων. Ό,τι έχουμε ζήσει ηχητικά τα τελευταία 23 χρόνια μέσα από τα album του U.D.O - κυρίως - επιτέλους τα ακούμε και τα συναντάμε με το όνομα των Accept στο εξώφυλλο. Ό,τι ξέρατε από την πάλαι ποτέ κραταιά εποχή των Γερμανών εφορμά από τα ηχεία πάλι στα αυτιά μας. Θα ακούσετε τευτονικό, αγνό heavy metal χωρίς προσμίξεις νέων στοιχείων – κάτι που άλλωστε δεν χρειάζεται - όπως μας είχαν συνηθίσει την χρυσή εποχή 1981 - 1985 όπου τα album "Breaker", "Restless And Wild", "Balls To The Wall" και "Metal Heart" έμελλαν να αποτελούν μια σχολή μόνα τους το καθένα και επηρέασαν γενιές μουσικών.

Προσθέστε τα καλύτερα στοιχεία αυτών και θα έχετε το ηχητικό αποτέλεσμα του "Blood Of The Nations". Τα διπλά - ωσάν έναυσμα επίθεσης - δεύτερα φωνητικά αλλά πάνω από όλα τα νεοκλασικά riff του κιθαριστικού διδύμου Wolf Hoffmann και Herman Frank (με ιδιαίτερη μνεία στον πρώτο) που ακούγονται από εκεί που δεν το περιμένεις και σε στέλνουν αδιάβαστο, θα δημιουργήσουν πολλές ώρες ονειρώξεων στους metal οπαδούς. Ίσως στους νεότερους ηλικιακά οπαδούς η νέα δουλειά των Accept να παραφανεί παλιομοδίτικη και «παραδοσιακή» αλλά θα κάνει τους μεγαλύτερους να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση.

Καλά με την μουσική. Ας περάσουμε στο ερώτημα πολλών όμως: η φωνή πώς είναι; Πώς ηχεί ο νέος frontman; Ε λοιπόν ο κος Mark Tornillo (οι παλιότεροι ίσως τον θυμούνται από την παρουσία του στους TT Quick που είχαν κυκλοφορήσει το μνημειώδες album "Metal Of Honour" το 1986) είναι η καλύτερη επιλογή που μπορούσε να γίνει πίσω από το μικρόφωνο. Έχοντας πολλές ομοιότητες με τον προκάτοχο/guru του μικρόφωνου θα ικανοποιήσει κάθε απαιτητικό οπαδό. Η τραχύτητα, το γρέζι και ο οργισμένος τσαμπουκάς που βγαίνει από τα πνευμόνια του θα ξυπνήσει μνήμες του παρελθόντος όταν το συνεχές headbanging συνόδευε την ακρόαση των album των Accept. Συγχαρητήρια για την επιλογή αφού ο κύριος Tornillo βγάζει ασπροπρόσωπο το υπόλοιπο line up.

Ευτυχώς οι Accept, παρότι βαδίζουμε στο 2010, δεν θέλησαν να μας παρουσιάσουν τραγούδια φιλτραρισμένα από μια καλογυαλισμένη παραγωγή αλλά άσματα που να παραπέμπουν στο παρελθόν τους, και το κατάφεραν επάξια. Αυτό που δεν πέτυχαν είναι η νέα τους δουλειά να συνοδεύεται και από ένα αντίστοιχα ωραίο εξώφυλλο. Δυστυχώς δεν ανταποκρίνεται στην αίγλη και την φήμη της μπάντας. Από την άλλη με όνομα τόσο βαρύ δεν έχουν καμία ανάγκη προσέλκυσης κοινού από ένα ωραίο περιτύλιγμα. Άλλωστε το ηχητικό αποτέλεσμα τούς επιβραβεύει κάθε λεπτό. Τα δώδεκα τραγούδια του δίσκου διάρκειας 67 περίπου λεπτών (συν το "Time Machine", bonus κομμάτι στην digipack έκδοση που θα κυκλοφορήσει στην Βόρεια Αμερική μόνο) μοιάζουν σαν λιοντάρι σε κλουβί που παλεύει να ελευθερωθεί, και όταν το πραγματοποιήσει αλίμονο αν βρεθείς στο διάβα του.  Κομμάτια όπως τα "Bucket Full Of Hate", "Beat The Bastards", "Locked And Loaded", "Rollin Thunder", "Pandemic", "Teutonic Terror" και "Blood Of The Nations" ακούγοντας τα κλείνεις τα μάτια και ταξιδεύεις είκοσι και κάτι χρόνια πίσω. Εκεί που δημιουργήθηκε η σχολή του γερμανικού metal.

Οι Accept κατάφεραν να κάνουν αυτό που έλεγε η εισαγωγή: να είναι παντοτινά σκλάβοι του heavy metal χαρίζοντας μας δουλειές που θα μείνουν κληρονομιά στις νεότερες γενιές που δεν έχουν ζήσει την μαγεία του metal των 80s. Θεωρώ μεγάλο προσόν να μπορείς να γράφεις τραγούδια που να μην είναι πρόσκαιρα hit αλλά να σε συνοδεύουν για χρόνια στα μουσικά σου ταξίδια. Οι Accept αυτό το έχουν στο αίμα τους γι' αυτό και θα αποτελούν για πάντα μια από τις μεγαλύτερες μπάντες σε αυτή την μουσική. Είναι κρίμα από την μια που ο κος U.D.O δεν είναι πίσω από το μικρόφωνο αλλά από την άλλη αν συνεχίσουν και οι δυο να κυκλοφορούν album τότε θα ακούμε για χρόνια αυθεντικό heavy metal. Τι παραπάνω να ζητήσουμε;

  • SHARE
  • TWEET