מזמור (Mizmor)

Ένας φανταστικός πίνακας του Πολωνού, δολοφονημένου καλλιτέχνη, Zdzisław Beksiński, είναι τόσο σωστά επιλεγμένος για να κοσμεί το εξώφυλλο αυτού του δίσκου που σε προϊδεάζει απόλυτα για το τι θα ακούσεις. Δύο πλασματα αρκετά ζοφερά, πάνω από ένα κατασκότεινο και γκρίζο ορίζοντα. Το στόμα του προπορευόμενου ανοιχτό κι έτοιμο να σε καταπιεί. Πανέμορφη εικόνα για να δέσει με τον φόβο και το σκοτάδι της μουσικής. Τα έργα του Beksiński σηκώνουν μεγάλες συζητήσεις. Η τέχνη και η τεχνική του ήταν φανταστικές, αλλά πάμε παρακάτω.

Οι ήχοι των Mizmor είναι σκοτεινοί. Στην ουσία είναι ένας άνθρωπος. Ο A.L.N τα κάνει όλα. Η μετάβαση από το άσχημο στο μελωδικό είναι αδιανόητη. Πρώτος σταθμός, doom. Ένταση βγαλμένη από την ηρεμία. Ατμοσφαιρικό με μια αφόρητη πίεση μέσω μοιρολογιών. Δεύτερη στάση, drone. Ταραχώδης θάλασσα από feedbacks και ανατριχίλες στους θορύβους και το βουητό που κυριάρχει. Τρίτος σταθμός, sludge. Εκρήξεις λάσπης. Βάρος, τρόμος και σαπίλα. Ομίχλη μέσα από ένα σκοτεινό τοπίο. Τερματικός, black. Μεγαλείο μέσω θορύβου. Ουρλιαχτά, ταχύτητα, βία και πόνος.

Έχετε ακούσει πολλά παρόμοια, αλλά όχι έτσι δεμένα. Όλα τα είδη που έγραψα παραπάνω, περιέχονται στις πέντε συνθέσεις αυτού του απόκοσμου άλμπουμ. H βάση του είναι ένα αργό, αλλά αρκετά βρώμικο metal, που δέχεται ενέσεις από ταχύτατες εκρήξεις blastbeat και θορυβώδη περάσματα που σπάνε τύμπανα. Τα φωνητικά είναι επιεικώς άρρωστα. Ένας ασταμάτητος θόρυβος που σε συνθλίβει. Μια φωνή που σου ταράζει την ψυχή. Ένα σύνολο από μια αδιανόητα βαριά και σάπια μουσική που σε τρομάζει.

Ο δίσκος είναι εξαιρετικός. Όσοι γουστάρουν τα παραπάνω metal παρακλάδια ή απλά τους δελεάζει ο θόρυβος και η τραχιά απόδοση σε όλα τα έγχορδα και τις φωνές, σίγουρα θα απολαύσουν αυτό το καλοφτιαγμένο έργο. Σταμάτα να διαβάζεις και πάτα το link παρακάτω. Δεν θα παρεξηγηθώ. Ίσα ίσα, νομίζω ότι έπρεπε ήδη να το έχεις κάνει καθώς διαβάζεις. Είναι κρύο για να μην πω παγωμένο. Σκοτεινό για να μην πω μαύρο κι άραχνο. Ατμοσφαιρικό για να μην πω κινηματογραφικά τρομοκρατικό. Βαρύ για να μην πω οδοστρωτήρας. Δυσοίωνο για να μην πω απαίσιο, απαισιόδοξο και μοχθηρό. Δεν είναι, όμως, αυτή η συνηθισμένη μίξη όλων τα ακραίων ειδών για να βγει μια δήθεν παραμορφωμένη και παραφορτωμένη παπαριά για τα αυτιά κάποιων τυχαίων, απαίδευτων χισπτεράδων που είναι μέσα σε όλα... Είναι αυθεντικό, στεγνό, πανβρώμικο και έτοιμο να σε καταπιεί.

Επικεντρωθείτε στη μουσική κοιτώντας τον πίνακα του εξωφύλλου. Αφήστε την ατμόσφαιρα να παίξει το παιχνίδι της. Επιλέξτε βραδινές ώρες, σκοτεινό σημείο και ένα τοπίο ή έστω χώρο/δωμάτιο μοναχικό. Άντε, αν δεν τα έχετε πρόχειρα όλα αυτά, κλείστε απλά τα μάτια σας. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία από τις πέντε συνθέσεις. Ελάχιστες φορές έρχομαι σε τόσο ευχάριστο πονοκέφαλο. Είναι μία και μία. Είναι μοναδικές. Είναι ξεχωριστές. Μπλέκουν τον τρόμο και το σκοτάδι με το σκληρό/βαρύ metal εξαιρετικά. Ανοίγει με ένα εντυπωσιακό μπάσιμο στην αρχή του "Woe Regains My Substance" και κλείνει απίθανα με το  ανελέητο σφυροκόπημα στο τέλος του "Bask Ιn Τhe Lingering".

Ένας από τους πιο ακραίους δίσκους των καιρών μας. Θανατερό, βασανιστικό και αργό metal με κατάμαυρες εκρήξεις.

Bandcamp