Grinderman, The Callas @ TerraVibe Park, 06/07/11

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές βρίσκεστε κοντά ή πατάτε γερά πάνω στην ηλικία των πρώτων σας «-αντα», αλλά ίσως μερικοί να θυμούνται τις θρυλικές εκπομπές του MTV. Όσοι βέβαια αρέσκονται και στα πιο εναλλακτικά ακούσματα, αποκλείεται να μην είχατε πέσει πάνω στην κωμική φυσιογνωμία της Kennedy του "Alternative Nation", μία φιγούρα που μύησε πολλούς σε τέτοιου είδους ακούσματα. Έτσι κι εγώ, μικρή παιδίσκη τότε, άκουσα για κάποιον περίεργο τύπο από την Αυστραλία, με μια βαθιά, στεντόρεια φωνή, που καθόταν σε ένα πιάνο κι άκουγε στο όνομα Nick Cave, και κάποιων φίλων του, ονόματι Bad Seeds. Σιγά-σιγά άρχισα να μαθαίνω περισσότερα για αυτούς, όπως το γεγονός ότι  συγκέντρωναν μεγάλο μέρος underground οπαδών κι εδώ, στην Ελλάδα. Τα χρόνια πέρασαν και ο Cave από μορφή των υπογείων μουσικών ρευμάτων άρχισε να λαμβάνει κι εδώ την αποδοχή, που εξυπακούεται ότι άξιζε, και οι εκδηλώσεις, στα όρια τις λατρείας, τον έκαναν να επισκεφτεί τη χώρα μας ουκ ολίγες φορές. Το βράδυ της Τετάρτης, όμως, ο «φίλος από τα παλιά» μάς επισκέφτηκε μαζί με μερικούς από τους «σπόρους» του και πλέον υπό το όνομα των Grinderman.

Η απόσταση μέχρι την Μαλακάσα και η κούραση της μέθης του φετινού καλοκαιριού ίσως να παρεμπόδισαν πολλούς να ανηφορίσουν προς το Terra Vibe, πάντως το σίγουρο ήταν ότι όσοι παρευρέθηκαν, ήξεραν το λόγο που βρίσκονταν εκεί. Εκεί κάπου λοιπόν που η ανυπομονησία όλων είχε αρχίσει να χτυπάει κόκκινο εμφανίστηκαν πρώτοι στη σκηνή οι The Callas.

Συγκρότημα των εγχώριων alternative ρευμάτων και επιλεγμένο απευθείας από τους Grinderman, εμφανίστηκαν στη μικρή σκηνή του Terra Vibe. Τελευταία φορά τους είχαμε απολαύσει ως ένα από τα support συγκροτήματα των Last Drive. Η τριμελής μπάντα, με την περίεργη σύνθεση, αποτελούμενη από κιθάρα, drums και πλήκτρα, είχε σκοπό να προετοιμάσει το κοινό με τον ακατέργαστο indie rock ήχο της, αλλά δυστυχώς ο μικρός αριθμός των παρευρισκομένων δεν της έδωσε την ευκαιρία να ζεστάνει, τουλάχιστον στο βαθμό που επεδίωκε, την ατμόσφαιρα. Φυσικά, με τα "Down" και "Lipstick" κατάφεραν να σηκώσουν πολλούς από το γρασίδι και να τους κάνουν να πλησιάσουν τη σκηνή. Παραδέχομαι ότι η επιλογή τους ήταν εύστοχη ηχητικά, αλλά η σκηνική τους παρουσία φάνηκε χλιαρή.

Λίγο μετά από τις 21:30 είχε έρθει το τέλος της μεγάλης ανυπομονησίας. Τα φώτα έσβησαν και ο Jim Sclavunos ήταν ο πρώτος που έκατσε στο θρόνο των drums, ακολουθούμενος από τον Martyn Casey και φυσικά από τη βιβλική μορφή του Warren Ellis. Τελευταίος εμφανίστηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, ο Nick Cave, ο οποίος, χωρίς πολλές εισαγωγές και χαιρετισμούς, άρπαξε το μικρόφωνο του και άρχισε να τραγουδά το "Mickey Mouse And The Goodbye Man". Γεμάτος ενέργεια και αποδεχόμενος την αγάπη του ελληνικού κοινού, γρήγορα ξέφυγε από τις νοητές γραμμές που τον διαχώριζαν από αυτό, ερμηνεύοντας παθιασμένα τους στίχους του και στραβοκοιτάζοντας που και που τον Warren Ellis, που έμοιαζε ναυαγός στο δικό μας κόσμο και που αργούσε να μπει στα δεύτερα φωνητικά. Με λίγα δευτερόλεπτα διακοπής ακολούθησε η εισαγωγική παραμόρφωση του αγαπημένου "Worm Tamer".



Δε χρειάστηκε πολύ. Στον δεύτερο κιόλας στίχο του είχε περάσει και τα φυσικά «σύνορα» που τον διαχώριζαν από το κοινό και αψηφώντας την ακεραιότητα του καλοσιδερομένου κουστουμιού του βούτηξε στην αγάπη των οπαδών του. Σκληρή η αγκαλιά τους και σχεδόν επικίνδυνη, όμως αυτό δεν τον παρεμπόδισε να ερμηνεύσει τους λάγνους στίχους του κομματιού μέχρι το τέλος, αψεγάδιαστα. Και σκεφτείτε... ήμασταν μόνο στην αρχή. Μετά την επάνοδο του στη σκηνή άρχισε η απαγγελία των στίχων της αρχής του "Get Ιt On". Μετά από ένα τόσο γρήγορο ζέσταμα, καταλαβαίνετε ότι δε χρειαζόταν να κάνουν και πολλά οι Grinderman για να μας εντυπωσιάσουν. Ο Ellis συνέχισε να χορεύει ένα χορό από τον τόπο του (ξέρετε, αυτόν που δεν ανήκει στο δικό μας κόσμο) και να χτυπά μανιασμένα ένα hi-hat που είχε δίπλα του. Πάλι, όμως, ξεχάστηκε στα φωνητικά και είπε να κάνει μία μικρή βόλτα μέχρι το μικρόφωνο του Cave. Εκείνος τότε αναγκάστηκε να τον τραβήξει δυνατά από το γιακά και να τον ρίξει κάτω, σε μία κάπως απέλπιδα προσπάθεια να τον προσγειώσει για λίγο στην πραγματικότητα. Δε φάνηκε όμως να πτοείται ιδιαίτερα, αφού, όταν σηκώθηκε, συνέχισε να χορεύει στον ίδιο ρυθμό. Το σίγουρο ήταν πάντως ότι από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα δεν θα ξεχνούσε να μπει σωστά στα φωνητικά του.



Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχουν δει το video-clip του "Heathen Child", με τους Grinderman να φορούν πανοπλίες και περικεφαλαίες. Κάποιοι από κάτω (και αρκετά μπροστά) προφανώς το είχαν δει και δεν παρέλειψαν να φέρουν περικεφαλαίες και μικρά παιδικά σπαθιά, τα οποία υπέπεσαν στην αντίληψη του Cave στην ερμηνεία του κομματιού και μοιράστηκε, φορώντας τα, ακόμα μια στιγμή με το κοινό του. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε οτι η επαφή του με το κοινό ήταν σε πολύ υψηλά επίπεδα. Ο ίδιος βρέθηκε σε τρελά κέφια και η ενέργεια του μεταφερόταν κάτω καθ' όλη τη διάρκεια του set, το οποίο διήρκεσε μια ώρα και τριάντα λεπτά. Οι Grinderman περιορίστηκαν στη δική τους αποκλειστικά δισκογραφία, γεγονός που σκοπό είχε να τονίσει τον ιδιάζοντα χαρακτήρα του Nick Cave και των «Mini Seeds» να παράγουν περισσότερο ακατέργαστο rock ήχο, που ακροβατεί μεταξύ του indie rock και των θρασύτατων σκληρών riff που πλαισιώνουν τη φωνή ή την απαγγελία του frontman τους. Από την εκτόξευση της Honey Bee στον πλανήτη Άρη, μέχρι τα δολοφονικά blues που ολοκλήρωναν το κανονικό set της βραδιάς, οι Griderman χτυπούσαν χωρίς φόβο και πάθος, πατώντας αλύπητα στις πιο ευαίσθητες χορδές των παρευρισκομένων, καταθέτοντας ένα κομμάτι τις ψυχής τους. Το αξιοθαύμαστο σε όλο αυτό ήταν η αβίαστη ευκολία με την οποία το έκαναν, σα να ήταν ό,τι πιο απλό και καθημερινό.



Λίγο πριν το τέλος του encore, ο Cave αφιέρωσε στο ελληνικό κοινό το "Love Bomb" και σφράγισε οριστικά το τέλος της βραδιάς, χρησιμοποιώντας το "Grinderman" ως προσυπογραφή. Μιας βραδιάς που, όπως εξελίχθηκε, άξιζε κάθε λεπτό της, ξεπερνώντας τα προαναφερθέντα «εμπόδια» της κούρασης και της απόστασης. Επίσης, δε γνωρίζω πόσοι αμφιταλαντεύονταν μεταξύ της επιλογής των Grinderman και των 30 Seconds To Mars, πάντως αυτοί που διάλεξαν τους πρώτους αποζημιώθηκαν και με το παραπάνω.

Setlist:

1. Mickey Mouse And The Goodbye Man
2. Worm Tamer
3. Get It On
4. Heathen Child
5. Evil
6. When My Baby Comes
7. What I Know
8. Honey Bee (Let's Fly To Mars)
9. Kitchenette
10. No Pussy Blues
11. Bellringer Blues
---------------------------------
12. Places Of Montezuma
13. Man In The Moon
14. When My Love Comes Down
15. Love Bomb
16. Grinderman

Εριφύλη Παναγούλια