Tremonti: «Έγινα οπαδός της μουσικής όταν άκουσα heavy metal»

Ο Mark Tremonti είναι ένας από τους σύγχρονους ήρωες της εξάχορδης Θεάς και ένας από τους καλύτερους συνθέτες της rock/metal μουσικής. Με τους Alter Bridge να θεωρούνται ένα από τα πιο καταξιωμένα κι επιτυχημένα ονόματα στον χώρο διεθνώς, ακολουθεί μια πιο ξεκάθαρα metal προσωπική καριέρα, μη σταματώντας να κυκλοφορεί καταπληκτικές δουλειές. Με το "A Dying Machine" - το τέταρτο άλμπουμ των Tremonti - επιχειρεί για πρώτη φορά να γράψει ένα concept άλμπουμ και στην πραγματικότητα δεν αποτελεί κάποιου είδους έκπληξη το ότι τα καταφέρνει και πάλι περίφημα. Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε να πάει χαμένη  ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί του, τόσο γύρω από το νέο άλμπουμ του, όσο γενικότερα για την καριέρα του, καθώς και για την αγάπη του για τη metal μουσική.

Γειά σου Mark! Είναι ευχαρίστηση και προνόμιο το να μπορώ να μιλάω μαζί σου...

Σε ευχαριστώ!

Πώς πας;

Είμαι καλά. Είχαμε το πρώτο μας show χτες βράδυ και σήμερα είναι το πρώτο μας ρεπό στην περιοδεία.

Και πώς ήταν;

Ήταν υπέροχα! Είναι πάντα ωραίο το να ξεπερνάς το πρώτο show και μετά να χαλαρώνεις για το υπόλοιπο της περιοδείας. Το ξεπεράσαμε και δεν έπαθε κανείς τίποτα! (γέλια)

Να 'ναι καλά οι Iron Maiden που έρχονται ως εκεί και μας δίνεται κι εμάς η ευκαιρία να έρθουμε και να παίξουμε

Είναι η πρώτη φορά που μιλάμε και συμπίπτει ιδανικά με την πρώτη σου επίσκεψη στην Ελλάδα το καλοκαίρι. Πώς νιώθεις για αυτή και γιατί θεωρείς ότι χρειάστηκαν τόσα χρόνια;

Ω, δεν μπορώ να περιμένω! Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου θα ταξιδέψουν κι αυτοί ως εκεί κι ανυπομονούν κι αυτοί, καθώς κανείς μας δεν έχει ξαναέρθει. Να ‘ναι καλά οι Iron Maiden που έρχονται ως εκεί και μας δίνεται κι εμάς η ευκαιρία να έρθουμε και να παίξουμε.

Δεν γνωρίζω γιατί πήρε τόσο πολύ καιρό. Οι ατζέντηδές μας είναι αυτοί που κανονίζουν τις περιοδείες και δεν ξέρω αν το δρομολόγιο για να περάσουμε από εκεί είναι πολύ μακριά από το υπόλοιπο κομμάτι των Ευρωπαϊκών περιοδειών ή αν είναι κάτι άλλο. Αλλά, είμαι σίγουρος πως θα είναι ωραία και ανυπομονώ. Πάντα ονειρευόμουν να πάω στην Ελλάδα κι αυτή είναι η πρώτη φορά, οπότε...

Σε έχω δει να παίζεις ζωντανά με τους Alter Bridge αρκετές φορές και μια με τους Tremonti και πάντα αναρωτιόμουν αν την επόμενη φορά θα μπορούσα να μην ταξιδέψω στο εξωτερικό για να σε δω. Ήταν καιρός...

Όχι άλλο ταξίδι για σένα φίλε μου, ερχόμαστε εμείς στον κήπο σου... (γέλια)

Καλά, δεν το βλέπω να μην ξαναταξιδεύω για να σας δω, αλλά λέμε τώρα... Πάμε, όμως, στο "A Dying Machine" που είναι άλλη μια υπέροχη δουλειά εκ μέρους σου και μπορώ να πω μόνο συγχαρητήρια...

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

Μεγάλωσα με τους γονείς μου να ακούνε soft rock της δεκαετίας του ’70, αλλά έγινα οπαδός της μουσικής όταν άκουσα heavy metal

Πώς θα περιέγραφες τη μουσική σου; Ως thrash metal; Ως alternative metal; Ως συνδυασμό των δυο; Κάτι άλλο;

Ξέρεις, είναι δύσκολο! Είναι μια μίξη από metal, rock και μελωδία. Μεγάλωσα με τους γονείς μου να ακούνε soft rock της δεκαετίας του '70: Rod Steward, Gerry Rafferty, ακόμα και Bob Marley ή Steve Miller. Και τη λατρεύω αυτού του είδους τη μουσική. Στη συνέχεια, έγινα πραγματικά φανατικός οπαδός της μουσικής όταν άκουσα heavy metal.

Κατά κάποιο τρόπο έκανα μίξη αυτών των δυο, των μελωδικών ευαισθησιών του πρώτου υλικού με το οποίο μεγάλωσα, με το πιο βαρύ, επιθετικό υλικό που ανακάλυψα στο γυμνάσιο και για το υπόλοιπο της ζωής μου. Έτσι, αναμιγνύω αυτούς τους δυο κόσμους...

Σχετικά με αυτό... Δημιουργείς μια ισορροπία - ή για να αστειευτώ λίγο  δημιουργείς μια γέφυρα - μεταξύ του πιο μελωδικού και του πιο heavy υλικού. Σε κάποιες περιοχές του κόσμου φαίνεται πως αυτή η μίξη αρέσει πολύ, αλλά σε κάποιες άλλες μάλλον τα προτιμούν ξεχωριστά. Βρίσκεις μερικές φορές δύσκολο το να πλασάρεις τη μουσική σου;

Όχι! Απλά, ακολουθώ την καρδιά μου και γράφω αυτό που θεωρώ ότι θα μου άρεσε εμένα του ίδιου. Γράφω δίσκους που θέλω να ακούω. Αν αρχίσεις να επιβαρύνεις τον εαυτό σου με σκέψεις γύρω από τι μπορεί διάφοροι άνθρωποι να θέλουν σε διάφορες περιόδους από εσένα, απλά σκέφτεσαι υπερβολικά πολύ. Δεν είσαι ελεύθερος να ακολουθήσεις ό,τι σου προκύπτει φυσιολογικά.

Μια προφανής ερώτηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι πώς ξεχωρίζεις ποιες ιδέες ταιριάζουν καλύτερα στους Tremonti και ποιες στους Alter Bridge. Μερικές φορές η διαχωριστική γραμμή γίνεται λίγο λεπτή, έτσι δεν είναι;

Ναι! Κατά κύριο λόγο όταν γράφω, συνήθως απλά προχωράω με το καλύτερο υλικό πάνω στο οποίο δουλεύω εκείνη την περίοδο. Αλλά, η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ τους είναι η thrash πλευρά ή αν θες η speed metal πλευρά, η οποία αποτελεί σίγουρα υλικό για τους Tremonti. Αυτός είναι συνήθως ο τρόπος με τον οποίο μπορώ να ξεχωρίσω τις ιδέες μεταξύ τους.

Όμως, υπάρχουν πολλές ιδέες στον δίσκο που θα μπορούσαν να καταλήξουν ως τραγούδια των Alter Bridge αν δούλευα πάνω σε δίσκο για τους Alter Bridge. Όπως το "Desolation" για παράδειγμα. Κάποια από τα πιο ατμοσφαιρικά τραγούδια του δίσκου θα μπορούσαν να έχουν βρει το δρόμο για έναν δίσκο των Alter Bridge.

Ο Myles κι εγώ σεβόμαστε αρκετά ο ένας τον άλλο για να μοιραζόμαστε τη σύνθεση κάθε τραγουδιού

Πάντως, αυτήν τη φορά διαφοροποίησες κάπως τα πράγματα: είναι το πρώτο σου concept άλμπουμ και μπήκες στο στούντιο έχοντας προετοιμάσει τα πάντα λίγο-πολύ. Βρήκες αυτήν την προσέγγιση αναζωογονητική; Είναι κάτι που θα έκανες ξανά στο μέλλον;

Ναι! Μου άρεσε πολύ το ότι τα τραγούδια είχαν διαμορφωθεί πλήρως και ότι οι στίχοι ήταν ολοκληρωμένοι και πως κάθε μέρος του δίσκου ήταν προετοιμασμένο. Ένιωσα καλά που είχα ένα άλμπουμ έτοιμο από την αρχή ως το τέλος του.

Αλλά, με τους Alter Bridge δεν μπορώ να κάνω κάτι παρόμοιο, διότι εγώ κι ο Myles σεβόμαστε αρκετά ο ένας τον άλλο για να μοιραζόμαστε κάθε τραγούδι κατά τη διάρκεια της σύνθεσής του. Δεν πάμε ο ένας στον άλλο να πούμε «να ένα τραγούδι, τραγούδησέ το» ή «να ένα τραγούδι, παίξε κιθάρα». Θα πούμε «άκου ένα σημείο που μου αρέσει, μήπως έχεις κι εσύ ένα δικό σου σημείο για να το παντρέψουμε με αυτό». Έτσι, κάθε τραγούδι των Alter Bridge είναι ένας συνδυασμός εμένα και του Myles καθώς δημιουργικά συνδυάζουμε το υλικό μας παρέα.

Ως εκ τούτου, δεν μπορώ να λειτουργήσω με τον ίδιο τρόπο στον κόσμο των Alter Bridge. Μπορώ να δουλεύω πάνω στις ιδέες μου μόνος μου όσο με παίρνει, αλλά όσον αφορά στο σύνολο του δίσκου και στα ολόκληρα τραγούδια, θα αφήσω πιο ελεύθερη τη διαδικασία, ώστε εγώ κι ο Myles να συνεργαστούμε πάνω σε αυτό το κομμάτι.

Όμως, με τους Tremonti θέλω να διασφαλίζω ότι τα πάντα είναι έτοιμα από την αρχή ως το τέλος.

Πώς επηρέασε η ιστορία που έγραψες για τους στίχους, τη μουσική και τον ήχο του άλμπουμ;

Ήταν μια διαδικασία που με ενθουσίασε. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω γύρω από το τραγούδι "A Dying Machine" κι άρχισα να γράφω τους στίχους για αυτό, τότε ήταν που ξεκίνησα να δημιουργώ και την ιστορία. Ήταν μια συζήτηση γύρω από δυο άτομα, έναν άνθρωπο κι έναν συνθετικό άνθρωπο, κάτι  σαν μια ιστορία αγάπης που στράβωσε στην πορεία. Σκέφτηκα πως αυτό θα ήταν ένα καλό θέμα να καταπιαστώ μαζί του.

Το "The Day When Legions Burned" ήταν το δεύτερο τραγούδι που έγραψα στο πλαίσιο του ίδιου θέματος και τότε σκέφτηκα «ωραία, τώρα έχω δυο, ας συνεχίσω». Και απλά συνέχισα και συνέχισα και συνέχισα... Πριν το καταλάβω είχα αρκετά τραγούδια που είχα γράψει πριν προχωρήσει η ιστορία και έπρεπε με κάποιο τρόπο να τα ταιριάξω στιχουργικά μέσα σε αυτή.

Ήταν διασκεδαστικό το ότι είχα μια κατεύθυνση να ακολουθήσω. Πολλές φορές, καθώς γράφεις ένα άλμπουμ ξεκινάς ένα τραγούδι και δεν έχεις ιδέα πώς θα καταλήξει, απλά χαζολογάς μαζί του για καιρό. Αλλά, στον συγκεκριμένο δίσκο έπρεπε να χρησιμοποιήσω τη φαντασία μου και να πω «οκ, αν έγραφα ένα βιβλίο, που θα πήγαινε η ιστορία από αυτό το σημείο κι έπειτα; Πώς μπορώ να το χτίσω από εδώ και πέρα;» Κι έτσι έχτιζα πάνω σε αυτό, μέχρι που στο τέλος είπα «ωραία, τώρα πρέπει να γράψω κι ένα βιβλίο για να καταλάβει ο κόσμος και τι είναι αυτό που ακούει».

Το βιβλίο βοήθησε τον δίσκο και ο δίσκος βοήθησε το βιβλίο

Μου αρέσει που το άλμπουμ έχει μια ομοιογένεια από την αρχή ως το τέλος. Όμως, μουσικά δεν είναι το τυπικό concept άλμπουμ με επαναλαμβανόμενες μελωδίες και τα συναφή. Πώς το προσέγγισες ώστε να συνδέσεις τα τραγούδια μεταξύ τους;

Μόνο σε στιχουργικό επίπεδο... Ήθελα να πω μια ιστορία, η οποία παρουσιάζεται από όλες τις διαφορετικές οπτικές γωνίες.

Για παράδειγμα, το "Bringer Of War" δίνει την οπτική γωνία του πρωταγωνιστή, του «κακού»... ή μάλλον όχι τόσο του «κακού», αλλά του πιο επιθετικού χαρακτήρα της ιστορίας. Το "Falling From The Sky" αναφέρεται στα αντίποινα και τον πόλεμο που δημιουργείται κατά την έκβαση της ιστορίας, ενώ το "A Dying Machine" μιλάει για τον σπόρο που τα καλλιέργησε όλα αυτά. Το "Trust" είναι μια άλλη ιστορία για τις δυο απόψεις κάποιου που πείθει κάποιον άλλο να τους ακολουθήσει.

Γενικά, κάθε φορά που έγραφα ένα τραγούδι, προσπαθούσα να το κάνω να ταιριάξει στην ιστορία, αλλά μερικές φορές ήταν η ιστορία που προέκυπτε μέσα από τη μουσική του τραγουδιού κι έτσι αναγκαζόμουν να αλλάξω την ιστορία για να ταιριάξει στο τραγούδι. Αυτό ήταν κάτι που βοήθησε στο να γραφτεί το βιβλίο, διότι πολλές από τις ιδέες δεν θα τις είχα σκεφτεί αν δεν προέκυπταν μέσα από τη μουσική των τραγουδιών. Γενικά, η όλη διαδικασία πήγε μπρος-πίσω. Το βιβλίο βοήθησε τον δίσκο και ο δίσκος βοήθησε το βιβλίο.

Όταν θα δείχνω την κληρονομιά μου στα εγγόνια μου, θα προτιμούσα να τους δείξω μερικά από τα πιο ατμοσφαιρικά τραγούδια μου

Μπορώ να πω ότι διακρίνω τριών τύπων συνθέσεις: τις πιο thrashy, επιθετικές όπως το "Bringer Of War", το "Throw Them To The Lions", το "Make It Hurt" και το "The Day When Legions Burned", τις πιασάρικες/μελωδικές όπως το "Trust", το "The First The Last" και το "Take You With Me" και τις σκοτεινές, συναισθηματικές, mid-tempo, ατμοσφαιρικές όπως το "Traipse", το "As Silence Becomes Me" και το "Desolation". Φυσικά, το αποτέλεσμα είναι υπέροχο λόγω του συνδυασμό των τριών, αλλά ποια προσέγγιση θα έλεγες ότι σε αντιπροσωπεύει καλύτερα ως συνθέτη;

Το αγαπημένο μου τραγούδι στο άλμπουμ είναι το ομώνυμο, το "A Dying Machine". Μου αρέσουν τα τραγούδια που λένε μια ιστορία και έχουν δυναμικές και γενικά τα τραγούδια που νιώθεις ότι σε βάζουν σε ένα ταξίδι.

Λατρεύω και τα τραγούδια που είναι απλά, γρήγορα, βαριά και άμεσα, αλλά στο τέλος της ημέρας, όταν θα είμαι ένας γέρος στο νεκροκρέβατό μου και θα δείχνω την κληρονομιά μου στα εγγόνια μου, θα προτιμούσα να τους δείξω μερικά από τα πιο ατμοσφαιρικά τραγούδια μου. Τα "As The Silence Becomes Me" τύπου τραγούδια ή τα "Dying Machines". Αυτά είναι και τα τραγούδια που χρειάζονται την περισσότερη δουλειά στιχουργικά και συνθετικά.

Βέβαια, τραγούδια όπως το "Trust" μου αρέσουν επίσης πολύ, καθώς ακούγονται αρκετά διαφορετικά από ό,τι έχουμε κάνει στο παρελθόν.

Τραγούδια σαν το "Throw To The Lions", τα πιο βαριά, thrash είναι αυτά που ο κόσμος περιμένει από αυτή την μπάντα, αλλά πάντα μου αρέσει να πετάω μέσα και υλικό που ο κόσμος δεν περιμένει να ακούσει, όπως παραδείγματος χάριν το "Found" στο κλείσιμο του δίσκο. Νομίζω πως κανείς δεν θα περιμένει ένα τέτοιο τραγούδι από αυτήν την μπάντα...

Μάλλον όχι... Ένα τραγούδι τύπου Massive Attack...

Ακριβώς! Κι αγαπώ τους Massive Attack... Πρόκειται σίγουρα για έναν φόρο τιμής από πλευράς μας στους Massive Attack.

Πάντα μου άρεσε να δημιουργώ μέρη με δυναμικές στην κιθάρα, όπως έκαναν οι Metallica σε τραγούδια σαν το "Sanitarium (Welcome Home)" που πήγαιναν από ένα καθαρό μέρος σε ένα μεγάλο, βρώμικο chorus

Σε θεωρώ έναν από τους guitar heroes των καιρών μας κι έναν από τους πιο ολοκληρωμένους. Ποιος θα επέλεγες σαν το σημαντικότερο στοιχείο ως κιθαρίστας, στη διαδικασία της σύνθεσης; Το κύριο riff, τη βασική μελωδία ή το σόλο;

Νομίζω πως είναι το κύριο riff όσον αφορά στο κιθαριστικό παίξιμο.

Τα σόλο είναι σημαντικά, αλλά είναι συνήθως το τελευταίο πράγμα που συμβαίνει σε ένα τραγούδι. Ολοκληρώνεται η σύνθεση ενός τραγουδιού και υπάρχει ένα μέρος που έχει κρατηθεί, στο οποίο πρέπει να μπει ένα σόλο. Αυτό συνήθως γίνεται σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα πριν ολοκληρωθούν οι ηχογραφήσεις του δίσκου, όπου πρέπει να διασφαλιστεί ότι όλα τα σόλο είναι σωστά τοποθετημένα.

Αλλά, νομίζω πως το mood (σ.σ.: αμετάφραστο) είναι το πιο σημαντικό στοιχείο ενός τραγουδιού. Τα σόλο μπορούν να δημιουργήσουν ένα mood από μόνα τους, αλλά έρχονται και φεύγουν πολύ γρήγορα. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι το mοοd που η μουσική ορίζει κατά τη διάρκεια του τραγουδιού, είτε αυτό πρόκειται για έναν συνδυασμό από riff και πώς αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους, είτε οι δυναμικές που αναπτύσσονται από τις εναλλαγές ενός καθαρού μέρος με αρπισμούς και την επιθετικότητα όταν μπαίνει ένα πιο βαρύ μέρος. Πάντα μου άρεσε να δημιουργώ μέρη με δυναμικές στην κιθάρα, από τις αρχές της καριέρας μου, ακούγοντας συγκροτήματα όπως οι Metallica και τραγούδια σαν το "Sanitarium (Welcome Home)" που πήγαιναν από ένα καθαρό μέρος σε ένα μεγάλο, βρώμικο chorus. Πάντα το λάτρευα αυτό.

Είσαι ένας riff master δίχως καμία αμφιβολία. Πες μου, λοιπόν, τα τρία riff που θα ήθελες να είχες γράψει εσύ, αλλά και τα τρία αγαπημένα σου που έχεις γράψει...

Τρία riff που θα ευχόμουν να έχω γράψει; Θεέ μου… πρέπει να είναι ένα εκατομμύριο τέτοια! Κάποια που ξεχωρίζουν είναι μάλλον το "Lepper Messiah"... το λατρεύω αυτό το riff, το "Procreation Of The Wicked" (σ.σ. των Celtic Frost) και ή το "Kashmir" ή το "Dazed And Confused".

Και τρία αγαπημένα μου; Αυτό κι αν είναι δύσκολο. Θα επιλέξω μόνο από το νέο άλμπουμ. Μου αρέσει το βασικό riff του "Make It Hurt". Επίσης, είναι κάποια riff στο "The Day When Legions Burned" και κυρίως το βασικό, heavy riff που ξεκινάει το τραγούδι που είναι ένα από τα αγαπημένα μου στον δίσκο. Και τέλος, δεν ξέρω αν το λες riff, αλλά λατρεύω αυτό το κάπως αρμονικό, μουσικό μέρος που εισάγει το "Trust"...

Το "Trust" είναι μάλλον και το δικό μου αγαπημένο τραγούδι στο άλμπουμ...

Τέλεια!

Είμαι τέρμα μεταλλάς! Από όταν ήμουν μικρό παιδί όλοι πάντα έλεγαν «θα μεγαλώσεις και θα το ξεπεράσεις», αλλά δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Ακόμα αγαπώ τη metal μουσική όσο την αγαπούσα πάντα

Αρκετά συχνά έχεις αναφερθεί στην αγάπη σου για τη metal μουσική και πέραν από πιο προφανή ονόματα όπως οι Metallica έχεις αναφερθεί και σε μπάντες όπως οι Celtic Frost,ενώ έχεις εμφανιστεί να φοράς μπλούζα Mercyful Fate κοκ. Ποια είναι η σχέση σου με τη metal μουσική γενικότερα αυτές τις ημέρες; Θεωρείς τον εαυτό σου περισσότερο «ροκά» ή «μεταλλά»;

Βασικά, είμαι τέρμα μεταλλάς! Από όταν ήμουν μικρό παιδί όλοι πάντα έλεγαν «θα μεγαλώσεις και θα το ξεπεράσεις», αλλά δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Ακόμα αγαπώ τη metal μουσική όσο την αγαπούσα πάντα. Απλά τείνω να κολλάω στο παλιό metal και δεν πολύ-ανοίγομαι σε νέες metal μπάντες. Που και που ακούω κάποιο τραγούδι στο ραδιόφωνο που πραγματικά μου αρέσει, αλλά μετά πάλι επιστρέφω στο να ακούω τους παλιούς, αγαπημένους μου δίσκους. Είναι ωραίο να γυρνάς πίσω και να μένεις κοντά στις μουσικές σου ρίζες. Αυτούς τους δίσκους του λατρεύω ακόμα το ίδιο όσο τους λάτρευα πάντα.

Οι Mercyful Fate είναι τεράστιοι. Θεωρώ τον King Diamond μια απόλυτη ιδιοφυία

Όσον αφορά στις μπάντες που ανέφερες... Οι Mercyful Fate για μένα είναι τεράστιοι. Θεωρώ τον King Diamond μια απόλυτη ιδιοφυία. Κάποιες από τις συνθέσεις και τις μελωδίες του τις θεωρώ από τις καλύτερες που έχουν γραφτεί ποτέ. Μάλλον, λόγω του τρόπου με τον οποίο τραγουδάει κάποιοι άνθρωποι ίσως απομακρύνονται αρχικά, αλλά όταν είσαι οπαδός και μεγαλώνοντας ακούς και κατανοείς το τι κάνει, αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει ιδιοφυές υλικό εκεί μέσα.

Για τους Celtic Frost... πρέπει να έχω ακούσει το "Morbid Tales" τουλάχιστον 10.000 φορές (γέλια)...  είναι ένας από τους αγαπημένους μου δίσκους όλων των εποχών. Το ίδιο και το "Master Of Puppets", το έχω λιώσει... Αυτές τις κασέτες τις έπαιζα μέχρι που διαλύθηκαν.

Όλα αυτά αποτελούν μεγάλο μέρος της ζωής μου. Αλλά, πλέον, η δημιουργία της μουσικής έχει γίνει το μεγαλύτερο μέρος του μουσικού μου ταξιδιού...

Η πρώτη συναυλία που πήγα ποτέ ήταν των Iron Maiden [...] Σκεφτόμουν ότι θα ήθελα κι εγώ να έχω τη δυνατότητα κάνω κάτι σαν κι αυτό μια μέρα

Αλήθεια, τι σημαίνει για σένα το να περιοδεύεις με τους Iron Maiden;

Είναι μια τεράστια τιμή! Η πρώτη συναυλία που πήγα ποτέ ήταν των Iron Maiden. Θυμάμαι να έχω μείνει αποσβολωμένος που τους έβλεπα από κοντά και που έβλεπα αυτή την απόδοση και αυτό υπερθέαμα επί σκηνής. Ήταν κάτι που ήθελα να κάνω κι εγώ τόσο πολύ... σκεφτόμουν ότι θα ήθελα κι εγώ να έχω τη δυνατότητα κάνω κάτι σαν κι αυτό μια μέρα. Κατά κάποιο τρόπο άναψε τη σπίθα της επιθυμίας για μένα. Είναι η πρώτη εντύπωση που μου αποτυπώθηκε σχετικά με τη ζωντανή μουσική, οπότε το να μπορώ να περιοδεύω μαζί τους καταλαβαίνεις τι σημαίνει. Αν πιτσιρικάς είχα μια κρυστάλλινη σφαίρα και το έβλεπα, δεν θα μπορούσα ποτέ να το πιστέψω...

Είμαστε ευγνώμονες που μας αφήνουν να παίξουμε μπροστά στους οπαδούς τους και πραγματικά ελπίζουμε να κερδίσουμε κάποιους από αυτούς, ώστε την επόμενη φορά που θα επιστρέψουμε να παίξουμε να έχουμε μερικά νέα άτομα στην παρέα μας.

Στην Ευρώπη οι οπαδοί είναι πιο ανοιχτόμυαλοι

Ξέρεις, παλιά οι οπαδοί των Maiden είχαν τη φήμη πως ήταν λίγο σκληροί με τις μπάντες που άνοιγαν τις συναυλίες τους. Σε έχει ανησυχήσει καθόλου αυτό;

Δεν νομίζω πως οι Ευρωπαίοι οπαδοί αυτές τις ημέρες θα είναι τόσο σκληροί. Θεωρώ πως ειδικά στην Ευρώπη, οι οπαδοί είναι πιο ανοιχτόμυαλοι. Εμείς απλά θα βγούμε πάνω στη σκηνή και θα προσπαθήσουμε να παίξουμε δυνατά, να παίξουμε βαριά και να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αν ο κόσμος δεν ανταποκρίνεται θα φροντίσουμε να ανταποκριθεί στο επόμενο τραγούδι. Είναι σαν να παίζεις σε φεστιβάλ. Περιτριγυρίζεσαι από κόσμο που μπορεί να μην του αρέσει η μουσική σου, αλλά παίζεις για να τον κερδίσεις.

Πλέον όλος ο κόσμος ξέρει ποιος είναι ο Myles Kenndey κι έτσι αυτή ήταν η τέλεια χρονική στιγμή για να κυκλοφορήσει ένα σόλο άλμπουμ

Θεωρώ πως θα κερδίσετε αρκετούς... Τώρα ήθελα να σε ρωτήσω για τον προσωπικό δίσκο του Myles, με τον οποίο μίλησα πριν περίπου ένα μήνα. Πρώτα από όλα τον έχεις ακούσει; Αν ναι, πώς τον βρήκες;

Νομίζω πως είναι άψογος! Ξέρεις, είχαν τη δυνατότητα να ακούσω τον δίσκο πριν από τον υπόλοιπο κόσμο στο λεωφορείο της περιοδείας και είναι ένα φοβερό ταξίδι. Θεωρώ πως είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόταν να κάνει... Οι στίχοι είναι τέλειοι, η κιθαριστική δουλειά είναι τέλεια, οι δομές των τραγουδιών είναι πραγματικά σπουδαίες!

Είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερε κι έβγαλε αυτή την πλευρά του εαυτού του, καθώς πολύς κόσμος περίμενε ένα προσωπικό άλμπουμ από τον Myles Kennedy εδώ και πολύ καιρό. Στην πραγματικότητα είχε ηχογραφήσει παλιότερα κι ένα ακόμα που ποτέ δεν κυκλοφόρησε, αλλά όταν έγραψε τον πρώτο του δίσκο δεν είχε επιτύχει όλα αυτά που έχει επιτύχει σήμερα. Πλέον όλος ο κόσμος ξέρει ποιος είναι ο Myles Kenndey κι έτσι αυτή ήταν η τέλεια χρονική στιγμή για να κυκλοφορήσει ένα σόλο άλμπουμ.

Όταν τον ρώτησα για το πόσο αντίθετες κατευθύνσεις ακολουθείτε στις προσωπικές σας δουλειές κι αν ο συνδυασμός αυτών των δυο είναι που κάνει τους Alter Bridge τόσο μοναδικούς, φυσικά μίλησε με τα καλύτερα λόγια για σένα και μου είπε ότι είστε σαν το yin και το yang. Συμφωνείς; Τι κάνει τον δεσμό σας τόσο ξεχωριστό;

Αυτός είναι ο πιο bluesy, jazzy τύπος και τραγουδιστής/συνθέτης, ενώ εγώ είμαι περισσότερο συνθέτης από τη metal πλευρά, οπότε συμπληρώνουμε ο ένας τα κενά του άλλου, μουσικά και συνθετικά. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, έχουμε γίνει περισσότερο ο ένας σαν τον άλλον από ότι φαίνεται.

Θυμάμαι που όταν βρεθήκαμε για το "Fortress" και περίμενα πως - λόγω του πρώτου μου προσωπικού δίσκου στον οποίο έβγαλα το πιο σκληρό υλικό μου - πως θα ερχόταν για να κάνουμε έναν πιο χαλαρό δίσκο. Όταν όμως βάλαμε κάτω τις ιδέες που είχαμε και του έπαιξα ένα riff, έπαιξε με τη σειρά του ένα riff που ήταν αντίστοιχα βαρύ και δυνατό. Νομίζω πως οι Alter Bridge βγάζουν την πιο βαριά πλευρά του Myles και την πιο ατμοσφαιρική, moody πλευρά μου. Και θα θεωρώ πως δουλεύουμε πολύ καλά μαζί.

Είμαστε πολύ υπερήφανοι με το τι έχουμε επιτύχει με τους Alter Bridge, διότι όταν ξεκινήσαμε δεν ήταν καθόλου εύκολο

Έχεις καταφέρει να επιτύχεις κάτι πραγματικά σπάνιο και ξεχωριστό, το να είσαι πολύ επιτυχημένος με μια μπάντα και κατά κάποιο τρόπο να το πετάξεις στα σκουπίδια για να γίνεις ξανά επιτυχημένος με μια άλλη μπάντα, μέσω ενός πιο δύσκολου μονοπατιού. Είναι ένα επίτευγμα που σε κάνει υπερήφανο;

Ποτέ δεν ήταν εύκολο και πάντα ήταν μια μεγάλη μάχη για να τα καταφέρουμε. Όταν ξεκινήσαμε τους Alter Bridge πήραμε έναν μακρύ και δύσκολο δρόμο. Είμαστε πολύ υπερήφανοι με το τι έχουμε επιτύχει, διότι όταν ξεκινήσαμε δεν ήταν καθόλου εύκολο. Κι έχω την αίσθηση ότι το κάνω τώρα ξανά με τη σόλο μπάντα μου. Ξεκινάς από τον πάτο  και ελπίζεις να κερδίσεις τη θέσου σου σε πιο μεγάλα ακροατήρια και να έχεις περισσότερη αποδοχή.

Δεν έχει σημασία πόσο καλή κιθάρα παίζεις, αλλά πόσο καλός είσαι στο να γράψεις ένα τραγούδι που σημαίνει κάτι για τον κόσμο

Αλλά, αν με ρώταγες «τι θεωρείς ότι χρειάζεται για να επιτύχεις στη μουσική βιομηχανία;», στο τέλος της ημέρας δεν έχει σημασία πόσο καλή κιθάρα παίζεις ή πόσο καλά κάνεις το ένα ή το άλλο. Έχει να κάνει με το πόσο καλός είσαι στο να γράψεις ένα τραγούδι που σημαίνει κάτι για τον κόσμο. Πάντα έχω αυτό στο μυαλό μου. Τα τραγούδια είναι τα σημαντικότερα όλων. Δεν είναι το να κάνεις επίδειξη των ικανοτήτων σου ή κάτι τέτοιο, είναι το να δημιουργείς τραγούδια που σημαίνουν κάτι για τους ανθρώπους.

Είναι τιμή και μόνο που μας υπολογίζουν για τους επόμενους headliners σε μεγάλα φεστιβάλ, αλλά το να το κάνουμε πραγματικότητα θα είναι το επόμενο επίπεδο επιτυχίας για τους Alter Bridge

Λοιπόν, κάτι που ρώτησα και τον Myles. Ποιο θα ήθελες να είναι το επόμενο ορόσημο στην καριέρα του μετά από κάποια highlight όπως οι sold out βραδιές στο Wembley, στο 02 και στο Royal Albert Hall με την ορχήστρα;

Αν μπορούσαμε να είμαστε headliners σε κάποιο από τα μεγάλα φεστιβάλ με τους Alter Bridge αυτό θα ήταν το επόμενο μεγάλο βήμα για εμάς. Πάντα υπήρχαν φήμες, έχουμε μιλήσει με τους promoters και έχουμε κάνει συνεντεύξεις με περιοδικά που έλεγαν πως είμαστε οι επόμενοι που θα είμαστε headline σε αυτό ή στο άλλο φεστιβάλ. Είναι τιμή και μόνο που μας υπολογίζουν για αυτό, αλλά το να το κάνουμε πραγματικότητα θα είναι το επόμενο επίπεδο επιτυχίας για την μπάντα.

Ίσως συνδέεται κάτι τέτοιο και με το επόμενο άλμπουμ που αν δεν κάνω λάθος κάπου αναφέρατε ότι σκοπεύετε να βγει μέσα στο 2019...

Ναι, θα βρει στα τέλη του 2019...

...και σκεφτόμουν πως εσύ κυκλοφόρησες concept άλμπουμ, ο Myles κυκλοφόρησε concept άλμπουμ και το "The Last Hero" ήταν εν μέρει concept άλμπουμ, οπότε θα μπορούσε να είναι η σειρά για ένα κανονικό concept άλμπουμ από τους Alter Bridge;

Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για κάτι τέτοιο... Ποτέ δεν ξέρεις βέβαια. Δεν περίμενα να κάνω ένα concept άλμπουμ ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια, αλλά να που μου προέκυψε. Νομίζω πως ποτέ δεν ξέρεις τι πρόκειται να συμβεί μέχρι να ξεκινήσεις να γράφεις...

Αυτά από εμένα Mark! Ευχαριστώ για το χρόνο σου! Ανυπομονώ να σε δω το καλοκαίρι κι ας ελπίσουμε ότι θα έρθετε και με τους Alter Bridge σύντομα...

Σε ευχαριστώ πολύ! Θέλω να πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε στην επόμενη περιοδεία.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "A Dying Machine" από τον Χρήστο Καραδημήτρη.