Myles Kennedy: «Όταν δημιουργείς δεν πρέπει να φοβάσαι ή να απολογείσαι»

Δεν έχεις κάθε μέρα την ευκαιρία να μιλάς με κάποιον που θεωρείς πραγματικά μεταξύ των κορυφαίων της γενιάς του και για μένα ο Myles Kennedy ανήκει μεταξύ των καλύτερων τραγουδιστών/μουσικών στην σύγχρονη ιστορία της rock μουσικής. Καθώς κυκλοφορεί την πρώτη προσωπική του δουλειά, "Year Of The Tiger", μιλήσαμε για τη μουσική του άλμπουμ, τα διαφορετικά στυλ μουσικής που έχει παίξει, το σκοτάδι και το φως στους στίχους του, τη σχέση του με τον Mark Tremonti και τα όσα επιφυλάσσει το μέλλον για τους Alter Bridge, μεταξύ άλλων. Ο τρόπος με τον οποίο απαντάει σε όλες τις ερωτήσεις, απλά επιβεβαιώνει πως εκτός από σπουδαίος μουσικός είναι και αντίστοιχα υπέροχος άνθρωπος.

Γεια σου Myles! Το να πω ότι είμαι χαρούμενος που μιλάμε θα ήταν μάλλον λίγο. Βασικά, είναι προνόμιο. Πώς είσαι;

(γέλια) Αυτό είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους σου. Είμαι καλά, σε ευχαριστώ...

Το ότι μιλάμε σήμερα είναι μια ωραία συγκυρία, καθώς λίγες ώρες πριν ανακοινώθηκε ότι ο Mark θα παίξει με το προσωπικό του σχήμα για πρώτη φορά εδώ, οπότε ας ελπίσουμε ότι μπορεί να ανοίξει την πόρτα για να παίξετε και με τους Alter Bridge...

Αυτό θα ήταν υπέροχο. Θα το ήθελα πάρα πολύ. Πάντα ήθελα να παίξω εκεί...

Είναι ένας τόσο ειλικρινής δίσκος, σε σημείο που μερικές στιγμές αναρωτιόμουν αν εκθέτω υπερβολικά μεγάλο κομμάτι του κόσμου μου και όσων έχω μέσα στην καρδιά μου...

Λοιπόν, συγχαρητήρια για το νέο σου άλμπουμ. Νομίζω είναι το λιγότερο που μπορώ να πω, καθώς είναι από αυτά τα άλμπουμ που δεν είναι απλά τέχνη, αλλά κάτι παραπάνω...

Ω, σε ευχαριστώ πολύ. Σημαίνει πολλά το ότι το λες αυτό...

Ως ένας άνθρωπος που δημιουργεί και που προσπαθεί να αφήσει πίσω του μια κληρονομιά, θεωρώ πως πρέπει να μην φοβάσαι και να μην απολογείσαι για ό,τι κάνεις

Να το συνοψίσω ως εξής... Άλμπουμ σαν το "Year Of The Tiger" μπορούν να αποδειχθούν πολύτιμοι σύμμαχοι στις αφανείς μάχες που δίνουμε καθημερινά στις ζωές μας. Και αυτό είναι λόγω του ότι είναι τόσο αυθεντικό και τόσο ειλικρινές. Έτσι δεν είναι;

Ναι, θεωρώ πως είναι σίγουρα ένας πολύ ειλικρινής δίσκος, σε σημείο που μερικές στιγμές αναρωτιόμουν αν εκθέτω υπερβολικά μεγάλο κομμάτι του κόσμου μου και όσων έχω μέσα στην καρδιά μου.  Αλλά, ως συνθέτης, ως ένας άνθρωπος που δημιουργεί και που προσπαθεί να αφήσει πίσω του μια κληρονομιά, θεωρώ πως πρέπει να μην φοβάσαι και να μην απολογείσαι για ό,τι κάνεις. Αν κάτι είναι ειλικρινές, δεν υπάρχει τίποτα λάθος με αυτό.

Κάθε φορά που κάνεις κάτι διαφορετικό, πρέπει να περιμένεις ότι δεν θα είναι όλοι προετοιμασμένοι για να σε ακολουθήσουν

Μουσικά, το άλμπουμ αναδεικνύει μια διαφορετική πλευρά σου. Σε προβλημάτισε η σκέψη ότι ίσως κάποιοι οπαδοί σου δεν θα εκτιμήσουν την ακουστική του κατεύθυνση ή ήταν κάτι που δεν σκέφτηκες καθόλου;

Βασικά, είχα πολύ καλή επίγνωση του ότι δεν θα αρέσει σε όλους, καθώς είμαι γνωστός για την ενασχόληση μου σε μπάντες που παίζουν πιο βασισμένο σε riff και με δυνατές κιθάρες hard rock. Έπρεπε, όμως, να ρωτήσω τον εαυτό μου από καλλιτεχνική σκοπιά «Τι είναι αυτό που πραγματικά θα ήθελα να κάνω; Τι θα με ενθουσίαζε;»

Νομίζω πως η ιδέα του να κάνω έναν ακουστικό δίσκο ήταν πάντα εκεί. Ήταν κάτι που πάντα με ιντρίγκαρε και θεωρούσα πως θα ήταν πολύ διασκεδαστικό. Όμως, κάθε φορά που κάνεις κάτι διαφορετικό, πρέπει να περιμένεις ότι δεν θα είναι όλοι προετοιμασμένοι για να σε ακολουθήσουν. Παρόλα αυτά, μπορώ να πω ότι έχω εκπλαγεί ευχάριστα με το γεγονός ότι αρκετός κόσμος το έχει υποστηρίξει ως τώρα. Είμαι πολύ ευγνώμων γι' αυτό και ελπίζω πως ο κόσμος θα απολαύσει και το σύνολο του δίσκου όταν αυτός κυκλοφορήσει...

Βασικά, νομίζω ότι δεν θα έπρεπε να αποτελεί και τόσο έκπληξη. Όποιος σε ακολουθεί μπορεί να διακρίνει ότι αυτή η πλευρά υπήρχε στη μουσική σου όλα αυτά τα χρόνια...

Ναι, νομίζω πως έχεις δίκιο! Νομίζω πως είναι εκεί σε όλη μου την καριέρα, απλά τώρα το πάω κατά κάποιο τρόπο στο επόμενο επίπεδο, αναφορικά με αυτήν την προσέγγιση.

Μου αρέσουν πολλά είδη μουσικής και πάντα προσπαθούσα να χωνέψω όσα περισσότερα μπορούσα και να είμαι όσο πιο καλά καταρτισμένος μπορούσα

Από τους Cosmic Dust Fusion Band ως τους Citizen Swing και φυσικά από τους Alter Bridge ως τον Slash έχεις αποδείξει πως είσαι πολυδιάστατος και τα καταφέρνεις εξαιρετικά σε διαφορετικά στυλ. Που θα έλεγες ότι στέκεσαι πιο κοντά ως μουσικός;

Καλή ερώτηση... Νομίζω πως αυτό που μου βγαίνει πιο εύκολα και πιο φυσικά είναι αυτή η εδώ η προσέγγιση, η πιο ακουστική. Είναι πλέον τόσος καιρός που παλεύω σαν μουσικός σε αυτή την αρένα, που μου είναι αρκετά δύσκολο να πω, καθώς μου αρέσουν πολλά είδη μουσικής. Πάντα προσπαθούσα να χωνέψω όσα περισσότερα μπορούσα και να είμαι όσο πιο καλά καταρτισμένος μπορούσα. Για να μην αναφέρω πως είμαι «σχιζοφωνικός» (σ.σ.: schizophonic), υπό την έννοια του ότι η συγκέντρωση της προσοχής μου είναι μάλλον μικρή και έτσι περνάω ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αφοσιωμένος σε ένα και μόνο στυλ. Μετά από λίγο καιρό είμαι σε φάση «Οκ, αρκετά με αυτό. Πρέπει να κάνω κάτι διαφορετικό τώρα». Αυτό είναι κάτι που πάντα έκανα για να κρατάω τα πράγματα ενδιαφέροντα.

Σε αυτό το άλμπουμ χρησιμοποιείς pedal steel, slide κιθάρα, μαντολίνο, μπάντζο... Υπήρξε κάποιο όργανο ή κάτι σχετικά με την ενορχήστρωσή τους που ίσως να σε δυσκόλεψε;

Αυτό που αρχικά με δυσκόλεψε περισσότερο ήταν μάλλον το lap steel, διότι δεν είχα ξαναπαίξει πιο πριν. Αλλά, όταν πέρασα λίγο χρόνο παίζοντάς το, μου φάνηκε αρκετά εύκολο. Νομίζω πως αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι έχω αφιερώσει πολύ χρόνο στο να αναπτύξω την προσέγγισή μου στην slide κιθάρα, οπότε στην πραγματικότητα το όλο θέμα ήταν να μάθω να παίζω ξαπλωτά... (γέλια). Είναι σαν να κοιτάς μια κιθάρα στα πόδια σου και να παίζεις έτσι. Πειραματίστηκα αρκετά μια διαφορετικά κουρδίσματα και τα συναφή, αλλά την ίδια στιγμή προσπάθησα να κρατήσω μια αθώα και αφελή στάση απέναντι στο όργανο, για να με βοηθήσει να βγάλω έναν μοναδικό ήχο.

Το να είσαι μέρος της δημιουργίας ενός έργου που κάνει έναν άλλο άνθρωπο να αισθανθεί καλύτερα, είναι ένα πραγματικά πολύ ισχυρό συναίσθημα

Πάντως, θεωρώ ότι η επιπρόσθετη αξία του άλμπουμ έρχεται με την ιστορία και τους στίχους. Πόσο δύσκολο σου ήταν να μοιραστείς ένα τόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής σου με όλο τον κόσμο εκεί έξω; Μνήμες, σκέψεις, συναισθήματα... δεν είναι εύκολο να ανοίγεται κάποιος κατά αυτόν τον τρόπο...

Ω ναι! Όταν αποφάσισα να πάρω αυτόν τον δρόμο, ήταν σίγουρα δύσκολο... Ανακάλυψα αργότερα στην πορεία ότι θα ήταν μια αρκετά βαθιά εμπειρία, με πολύ ψάξιμο μέσα στην ψυχή μου και αρκετή δόση πόνου. Θέλω να πω ότι θα έρθεις αντιμέτωπος με σημάδια (σ.σ.: scabs) και πληγές που ήταν εκεί για χρόνια και θα πρέπει να επανεξετάσεις κάποια πράγματα. Αυτό σίγουρα ήταν μια πρόκληση κάποιες φορές...

Αλλά ένα από τα πράγματα που έχω εισπράξει ήδη, από τους λίγους ανθρώπους που έχουν ακούσει τον δίσκο, είναι πως τους έκανε να αισθανθούν καλά για σχετικές καταστάσεις που έχουν βιώσει. Γράφουν ότι τους έχει προσφέρει μια ανακούφιση και ότι είναι σαν κάθαρση όταν ακούνε αυτά τα τραγούδια. Και αυτό είναι κάτι που έχω αισθανθεί κι εγώ ο ίδιος...

Αυτό κάνει τα πάντα να αξίζουν τον κόπο! Οποιοσδήποτε καλλιτέχνης θα σου πει πως το να είσαι μέρος της δημιουργίας ενός έργου που κάνει έναν άλλο άνθρωπο να αισθανθεί καλύτερα είναι ένα πραγματικά πολύ ισχυρό συναίσθημα. Νιώθω τυχερός που έφτιαξα ένα άλμπουμ το οποίο μπορεί να αποτελέσει ένα φως σε ένα σκοτεινό κόσμο, οποιουδήποτε παλεύει με κάτι σχετικό με όσα πραγματεύεται.

Κατά την άποψή μου το άλμπουμ έχει δυο κλιμακώσεις. Η μια έρχεται νωρίς με το "The Great Beyond" να εισάγει το σκοτάδι και η δεύτερη έρχεται λίγο πριν το τέλος με το "Love Can Only Heal" να δείχνει τον δρόμο προς το φως. Θα συμφωνούσες ότι αυτές οι δυο είναι πιο ξεχωριστές στιγμές του άλμπουμ;

Ναι, σίγουρα αυτές είναι δυο από τις αγαπημένες μου στιγμές στον δίσκο. Και μου αρέσει ο τρόπος που τις ξεχώρισες. Η μια είναι το σκοτάδι και η άλλη είναι το φως και με κάποιον τρόπο δένουν στο άλμπουμ. Ποτέ δεν το σκέφτηκα κατά αυτόν τον τρόπο ως τώρα, αλλά νομίζω ότι είναι εξαιρετική η ανάλυση από πλευράς σου. Αυτά τα τραγούδια έχουν ένα ειδικό βάρος και υπό αυτήν την έννοια είναι πολύ ξεχωριστά για μένα.

Κάποιες φορές είναι το ίδιο το τραγούδι που θα υποδείξει το πού πρέπει να πάει

Επίσης, είναι και οι μόνες συνθέσεις με κάπως διαφορετική, πιο «φορτωμένη» ενορχήστρωση. Έγινε σκόπιμα αυτό;

Όντως είναι! Για το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου προσπαθούσα να κρατηθώ μακριά από όποιου είδους «επικά» στοιχεία ή φορτωμένες ενορχηστρώσεις. Όμως, με βάση τον τρόπο με τον οποίο γράφτηκαν αυτά τραγούδια, ήταν απαραίτητο φερ’ ειπείν να μπει ένα σημείο με έγχορδα στο "The Great Beyond" ή να έχω αυτό το επικό χτίσιμο στο "Love Can Only Heal".

Κάτι που έχω μάθει με τα χρόνια, είναι πως πολλές φορές σκοπεύεις να κάνεις έναν δίσκο στον οποίο θα περιορίσεις τον εαυτό σου από πλευράς ενορχήστρωσης, αλλά κάποιες φορές είναι το ίδιο το τραγούδι που θα υποδείξει το που πρέπει να πάει. Έτσι, μια από τις σκέψεις που είχα ήταν αν αυτά τα τραγούδια θα ταίριαζαν στον δίσκο. Χρειάστηκε αρκετή δουλειά τόσο στη χρήση των οργάνων όσο και στη σειρά των τραγουδιών για να διασφαλιστεί ότι βγάζουν νόημα στην πορεία της ιστορίας.

Είμαι μεγάλος οπαδός του Paul Simon ως συνθέτη

Στο "Turning Stones" - που είναι εκ των αγαπημένων μου τραγουδιών στο άλμπουμ - για κάποιον λόγο μου ήρθε στο νου αυτό που έκανε ο Eddie Vedder στο soundtrack του "Into The Wild". Το έχεις ακούσει; Αν ναι, συμφωνείς;

Χμ, το είχα ακούσει πριν πολύ καιρό. Βασικά, είχα δει την ταινία πριν πολύ καιρό... Θα πρέπει να πάω πίσω και να το ξανακούσω, αλλά όπως και να έχει αυτό είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια κι εμένα. Νομίζω αυτό που προσπάθησα να κάνω με το συγκεκριμένο ήταν να «βγάλω το καπέλο» στον Paul Simon. Είμαι μεγάλος οπαδός του Paul Simon ως συνθέτη και ήθελα να το περάσω αυτό μέσα από το εν λόγω τραγούδι.

Αλήθεια, σε κάποιον σαν κι εμένα, που δεν έχει και ιδιαίτερες γνώσεις σε αυτό το ύφος της μουσικής, αλλά του άρεσε πολύ το άλμπουμ, ποιον καλλιτέχνη ή ποιο άλμπουμ θα του πρότεινες να τσεκάρει;

Καλή ερώτηση. Είμαι μεγάλος οπαδός του Chris Whitley και ο αγαπημένος μου δίσκος του είναι το "Dirt Floor", το οποίο κυκλοφόρησε το 1998 και είναι στην πραγματικότητα μόνος του με μια κιθάρα. Είναι πολύ ξεχωριστός δίσκος. Ηχογραφήθηκε μέσα σε μια ή δυο ημέρες. Πολύ «απογυμνωμένος», αλλά πολύ όμορφος και πολύ «στοιχειωτικός». Η φωνή του είναι υπέροχη. Πέθανε πριν περίπου δέκα χρόνια... Αυτή θα ήταν η πρότασή μου...

Επίσης, ακούγοντας ένα τραγούδι σαν το "Nothing But A Name" ένιωσα πως η μουσική του άλμπουμ θα μπορούσε να είναι στο soundtrack μιας σειράς, όπως το "Sons Of Anarchy". Γενικότερα, υπάρχει μια αίσθηση ότι θα μπορούσε να αποτελεί soundtrack σε μια ταινία ή μια σειρά. Σε ποια θεωρείς ότι θα ταίριαζε εσύ;

Αρκετός κόσμος λέει ότι μπορεί να ακούσει τη μουσική στο πλαίσιο μιας ταινίας ή μιας τηλεοπτικής σειράς. Ξέρεις κάτι; Μου είναι δύσκολο να πω... γιατί στην πραγματικότητα δεν παρακολουθώ και πολύ τηλεόραση... (γέλια). Ούτε βλέπω πολλές ταινίες πλέον... Αλλά ίσως ένα τραγούδι σαν το "The Great Beyond", που είναι κάπως επικό θα μπορούσε... Κάποιος μου ανέφερε πως ακούγοντας το "The Great Beyond" σκέφτηκε πως θα ταίριαζε σε μια από αυτές τις επικές ταινίες (σ.σ.: προσπαθούσε να θυμηθεί πως την λένε)... (γέλια). Τέλος πάντων, αυτό έχω ακούσει να λένε διάφοροι...

Αυτό το σκοτεινό στοιχείο, το οποίο επεξεργάζεσαι μέσα από τα τραγούδια σου είναι που δίνει ώθηση σε πολλούς από εμάς

Τώρα, κάτι στο οποίο αναφερθήκαμε και προηγουμένως. Όπως και με τους Alter Bridge, έτσι κι εδώ οι στίχοι σου πραγματεύονται το σκοτάδι, αλλά στο τέλος αφήνουν να μπει φως. Κάτι που φαντάζομαι πως γίνεται όλο και πιο σημαντικό αν σκεφτεί κανείς τις περιπτώσεις καλλιτεχνών που ολοένα και περισσότερο δείχνουν να μην μπορούν το σκοτάδι μέσα τους. Έτσι δεν είναι;

Ναι... Βασικά, όλο αυτό είναι ένα κομμάτι που δίνει ώθηση σε πολλούς από εμάς. Αυτό το σκοτεινό στοιχείο που επεξεργάζεσαι μέσα από τα τραγούδια σου. Για μένα, ήταν πάντα ένα ζήτημα του να το ισορροπήσω με μια αντίστοιχη ποσότητα αισιοδοξίας κι όχι απλά να γράψω ένα τραγούδι ή ένα άλμπουμ που θα είναι απόλυτα σκοτεινό. Ως κάποιος που έχει την δυνατότητα να γράφει μουσική και στίχους, ελπίζω να προσδίδω λίγη ελπίδα στον ακροατή, αλλά και στον εαυτό μου συγχρόνως. Να μην τα βλέπω απλά όλα σκούρα, αλλά να προσπαθήσω να έχω μια αισιόδοξη ματιά στο τέλος της ημέρας.

Ο Mark κι εγώ είμαστε όπως το yin και το yang

Πάντως, δεν είναι ενδιαφέρον το πόσο διαφορετικά κινείστε στα σόλο άλμπουμ σας εσύ κι ο Mark; Θα μπορούσε η ισορροπία μεταξύ των δυο τελείως διαφορετικών προσεγγίσεων να είναι ένας παράγοντας της επιτυχίας των Alter Bridge;

Απόλυτα! Θεωρώ πως ο Mark κι εγώ έχουμε μια μοναδική δυναμική μαζί, η οποία προέρχεται από την αντίθεση, όπως το yin και το yang. Είμαστε τελείως διαφορετικοί συνθέτες και πολύ διαφορετικοί ως άνθρωποι, αλλά έχουμε πραγματική κατανόηση μεταξύ μας. Νομίζω πως χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο για να κάνουμε τους Alter Bridge μοναδικούς και να γίνουν αυτό που είναι σήμερα. Θεωρώ πως είναι κάτι το πραγματικά όμορφο στο τέλος της ημέρα. Λατρεύω να συνεργάζομαι μαζί του και ελπίζω να θεωρεί το ίδιο κι αυτός για εμένα... (γέλια). Βγάζουμε διαφορετικές πλευρές ο ένας στον άλλο και αυτό κάνει την συνένωση μας αυτό που αρέσει στους οπαδούς μας.

Οι συναυλίες στο Royal Albert Hall είναι η ωραιότερες εμπειρίες που είχα ως ερμηνευτής, σε όλη την καριέρα μου

Ήμουν στο Royal Albert Hall και τα δυο βράδια και ήταν μια... υπερβατική εμπειρία, έτσι δεν είναι; Τι σου έχει μείνει από αυτές τις εμφανίσεις;

Αυτές ήταν πιθανότατα δυο από τις πιο αξιομνημόνευτες - αν όχι οι πιο αξιομνημόνευτες - εμπειρίες που είχα ποτέ ως ερμηνευτής. Όταν ανεβαίναμε στη σκηνή εκείνα τα βράδια, το νιώθαμε ότι είναι κάτι που θα θυμόμαστε για πάντα. Νομίζω πως είναι η ωραιότερη εμπειρία που είχα ως ερμηνευτής, σε όλη την καριέρα μου. Ήταν φοβερά...

Υπάρχει κάποιο νέο αναφορικά με το DVD από αυτά τα show;

Όχι ακόμα... Προς το παρόν προσπαθούμε να τα βάλουμε όλα σε μια σειρά. Δεν έχουμε κάποιο χρονικό πλαίσιο ή κάτι τέτοιο, οπότε θα δούμε τι θα γίνει εν καιρώ...

Είμαστε ανοιχτοί σε οτιδήποτε με τους Alter Bridge. Εκτός από fusion. Ή jazz... Ή polka... (γέλια)

Αλήθεια, θα κάνατε ένα concept άλμπουμ σαν το "Year Of The Tiger" με τους Alter Bridge ή κάτι τελείως διαφορετικό ως το επόμενο βήμα; Ή θα προτιμούσατε να μείνετε στην δοκιμασμένη και επιτυχημένη φόρμουλα που έχετε;

Φαντάζομαι πως θα κάνουμε αυτό που μας εκφράζει την δεδομένη χρονική στιγμή. Ακόμα είναι πολύ νωρίς για να πούμε κάτι. Πάντως, υπήρχε ένα concept ή για την ακρίβεια ένα γενικό θέμα που έτρεχε στον τελευταίο δίσκο, το "The Last Hero". Μπορεί να μην ήταν ένα concept άλμπουμ από αρχής έως τέλους, αλλά υπήρχαν κομβικά τραγούδια που τρόπον τινά έλεγαν την ιστορία. Θα δούμε τι πρόκειται να γίνει.

Ποτέ δεν ξέρεις - μέχρι να ξεκινήσεις να δουλεύεις πάνω στον δίσκο - πώς θα εξελιχθεί. Αλλά, το σίγουρο είναι πως είμαστε ανοιχτοί σε οτιδήποτε. Εκτός από fusion. Ή jazz... Ή polka... Είμαι σίγουρος ότι αυτά δεν θα τα ακούσεις σε κάποιον δίσκο των Alter Bridge... (γέλια)

Έχεις επιτύχει κάποια πραγματικά σπουδαία πράγματα στην καριέρα σου, όπως τις συναυλίες στο Wembley, στην O2 και στο Royal Albert Hall ως τη συνεργασία σου με τον Slash κοκ. Ποιο θα έθετες ως το επόμενο ορόσημο της καριέρας σου; Υπάρχει κάτι που ακόμα ονειρεύεσαι να επιτυχείς;

Άλλη μια καλή ερώτηση. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δεν ξέρω τι είναι αυτό που θα ήθελα να κάνω, εδώ που έχω φτάσει. Νιώθω πως έχω κάνει τικ σε όλα τα κουτιά. Ο κόσμος συνεχώς αναφέρει την ιδέα του να παίξουμε ως headliners στο Download με τους Alter Bridge μια μέρα. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια πιθανότητα. Ίσως, κάποια ημέρα...

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Year Of The Tiger" από τον Χρήστο Καραδημήτρη.