Myles Kennedy: «Σε κάθε μορφή τέχνης πρέπει να δουλέψεις για να τη μάθεις»

Ο Myles Kennedy είναι από εκείνους τους τύπους με τους οποίους θα μπορούσα να μιλάω σε πολύ συχνή βάση και πάντα να βρίσκω την κουβέντα μας ενδιαφέρουσα. Πρόκειται η επιτομή αυτού που θα αποκαλούσε κάποιος «ταπεινό rock star», και μέσα από το πάντα ευγενικό του πνεύμα και τον ήρεμο τόνο της φωνής του υπάρχει κάθε φορά κάτι σημαντικό κι όμορφο που μπορείς να κρατήσεις από τα λεγόμενά του.

Λίγες ώρες πριν από την κυκλοφορία του τρίτου προσωπικού του άλμπουμ "The Art Of Letting Go", είχα μια ακόμη ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί του και να τον ρωτήσω για όλα όσα ήθελα να ξέρω για τη νέα - και εκ νέου εξαιρετική - δουλειά του. Όπως το είχα φανταστεί, ο τίτλος του άλμπουμ αντικατοπτρίζει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται στη ζωή του αυτή τη στιγμή, ενώ μουσικά εξηγεί πόσο διαφορετικό ήταν γι' αυτόν να συνθέτει τραγούδια έχοντας στο μυαλό του ότι αποδοθούν ζωντανά από ένα rock n' roll τρίο.

Μας μίλησε για τους τραγουδιστές που τον επηρέασαν, τον τύπο των κιθαριστών που θαυμάζει, κι από την επερχόμενη σόλο περιοδεία του στην Ευρώπη μέχρι τον αμοιβαίο θαυμασμό που μοιράζεται με τον Devin Townsend και τα μελλοντικά του σχέδια με τους Slash & The Conspirators και τους Alter Bridge. Υπάρχουν πολλά να διαβάσετε (και να θαυμάσετε) στην παρακάτω συνέντευξη, με έναν από τους πιο ωραίους τύπους στη rock μουσική. Κι ένας από τους πιο ταλαντούχους, βεβαίως.

Γεια σου Myles!

Τι κάνεις, Χρήστο;

Είμαι μια χαρά. Εσύ πώς είσαι;

Είμαι καλά. Σε ευχαριστώ.

Κι εγώ σε ευχαριστώ για το χρόνο σου. Είναι πάντα χαρά μου και προνόμιο το να συνομιλώ μαζί σου.

Η ευχαρίστησή είναι δική μου.

Ξέρεις, έχουμε κάνει αρκετές συνεντεύξεις στο παρελθόν...

Ναι, τις θυμάμαι…

… και είμαι πάντα πολύ χαρούμενος, γιατί σε θαυμάζω τόσο ως μουσικό, αλλά και για την στάση σου σαν άνθρωπος. Και δεν βλέπω αυτό να αλλάζει σύντομα.

Οκ, θα προσπαθήσω να μην το αλλάξω αυτό στα επόμενα λεπτά... (γέλια)

Έχω πολλές ερωτήσεις και σχετικά περιορισμένο χρόνο, οπότε ας ξεκινήσουμε! Και θα ξεκινήσω δίνοντάς σου συγχαρητήρια για το νέο σου άλμπουμ, "The Art Of Letting Go". Για άλλη μια φορά, είναι πολύ καλό.

Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ πολύ. Είναι ένας rock n’ roll δίσκος αυτή τη φορά, λίγο πιο δυνατός.

Αυτή τη φορά υπάρχει μια πραγματική αίσθηση ηρεμίας. Γιατί, αυτό είναι το σημείο που βρίσκομαι στη ζωή μου τώρα

Εν τω μεταξύ, κυκλοφορεί σε λίγες ώρες. Ίσως σε κάποια ανατολικά μέρη του κόσμου, όπου είναι ήδη Παρασκευή, να έχει ήδη κυκλοφορήσει. Φαντάζομαι πως είναι πάντα ιδιαίτερο το συναίσθημα όταν κάτι πάνω στο οποίο δουλεύεις πολύ καιρό κυκλοφορεί εκεί έξω. Πώς νιώθεις αυτή τη φορά;

Νιώθω καλά. Ξέρεις, είναι διαφορετικά πλέον, γιατί τώρα που είναι ο τρίτος προσωπικός μου δίσκος, δεν υπάρχει το ίδιο επίπεδο άγχους... Υπήρχε λίγο άγχος στον πρώτο δίσκο, γιατί καταλαβαίνεις… είναι η πρώτη φορά που βγάζεις σόλο άλμπουμ, που φέρει το όνομά σου κλπ. Αυτή τη φορά υπάρχει μια πραγματική αίσθηση ηρεμίας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι βρίσκομαι ακριβώς σε αυτό το σημείο στη ζωή μου τώρα και προσπαθώ να μην αγχώνομαι πολύ. Οπότε, υπάρχει περισσότερος ενθουσιασμός και ανυπομονησία για την επικείμενη περιουσία.

Ξέρεις, πολλές φορές, η δημιουργία ενός δίσκου μπορεί να είναι απλά μια δικαιολογία για να ξαναβγώ σε περιοδεία. Παρόλο και βρίσκω το δημιουργικό κομμάτι το πιο διασκεδαστικό, και το κομμάτι που αγαπώ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, τώρα που πρόκειται να κυκλοφορήσει το άλμπουμ και ξέρω ότι σε λίγες εβδομάδες θα μπορώ να μπω σε ένα αεροπλάνο και να ταξιδέψω πέρα από τις θάλασσες για να παίξω για τον κόσμο εκεί έξω, είμαι ενθουσιασμένος με αυτό.

Θα επιστρέψουμε αργότερα στην περιοδεία. Προς το παρόν, θα ήθελα να μάθω πόσος καιρός χρειάστηκε να περάσει από τότε που άρχισες να δουλεύεις πάνω σε αυτό το άλμπουμ. Ήταν μια μακρά διαδικασία για εσένα; Ή ήταν ένα άλμπουμ που έτρεξε με γρήγορους ρυθμούς για τα δεδομένα σου;

Λοιπόν, είχα αρκετές ιδέες ήδη έτοιμες. Υπάρχει ένα τραγούδι που λέγεται "Miss You When You're Gone", το οποίο το ξεκίνησα πριν από πολύ καιρό κι ένα τραγούδι που λέγεται "Eternal Lullaby", το οποίο έγραψα πίσω νομίζω το 2018. Αλλά εκτός από αυτά τα δυο, όλα τα υπόλοιπα γράφτηκαν μέσα σε ένα χρονικό διάστημα πέντε με έξι μηνών περίπου, το οποίο για μένα είναι αρκετά στα μέτρα μου. Είναι περίπου ο μέσος όρος μου. Νομίζω ότι το κάνω όλο αυτό τόσο καιρό πλέον, ώστε πλέον ξέρω πώς πρέπει να λειτουργήσω για να είμαι αποτελεσματικός και πως μπορώ να το φέρω εις πέρας σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Οπότε ναι, θα έλεγα πως χρειάζονται πέντε με έξι μήνες συνολικά για να γράψεις και μετά να ηχογραφήσεις. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε τον Οκτώβριο ή τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους.

Έμαθα να εμπιστεύομαι το αρχικό μου ένστικτο. Και να μην σκέφτομαι τα πράγματα υπερβολικά, γιατί αυτό μπορεί να σε βάλει σε μπελάδες

Όπως ανέφερες, το κάνεις αυτό για πάρα πολύ καιρό. Σε αυτό το σημείο της καριέρας σου, προτιμάς να παίρνεις το χρόνο σου και να δουλεύεις πάνω σε κάθε λεπτομέρεια, ή πιάνεις τον εαυτό σου να εμπιστεύεται όλο και περισσότερο το ένστικτό σου όταν δουλεύεις πάνω σε νέα μουσική;

Βασίζομαι στο ένστικτό μου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο σε αυτό το σημείο. Ξέρεις, πολλές φορές συνήθιζα να έχω εμμονή με τις μελωδίες και να τις γράφω ξανά και ξανά. Υπήρχαν κάποια τραγούδια ή στιγμές και σε αυτόν τον δίσκο όπου χρειάστηκε να επιστρέψω σε αυτόν τον παλιό τρόπο με τον οποίο δούλευα, επειδή δεν ήμουν απόλυτα ευχαριστημένος μαζί τους. Αλλά, στην πλειονότητά τους, πολλά από τα μέρη του άλμπουμ ήταν απλά το πρώτο πράγμα που μου ερχόταν καθώς έπαιζα το riff ή καθώς σκεφτόμουν το chord progression

Έμαθα να εμπιστεύομαι αυτό το αρχικό μου ένστικτο και να μην το σκέφτομαι υπερβολικά, γιατί νιώθω ότι αυτό μπορεί να σε βάλει σε μπελάδες. Δεν μπορώ να σου πω πόσα τραγούδια στον κατάλογό μου – από όλα τα συγκροτήματα στα οποία έχω συμμετάσχει ή από σόλο υλικό ή οτιδήποτε άλλο - ακόμα και τώρα όταν ακούω την αρχική μελωδία που τραγούδησα, παρόλο εν τέλει που δεν την ηχογράφησα με αυτόν τον τρόπο, χτυπάω το κεφάλι μου λέγοντας ότι έπρεπε να είχα χρησιμοποιήσει το πρωτότυπο..... (γέλια)

Οπότε, το πάθημα έγινε μάθημα... Ποια θα έλεγες ότι είναι η κύρια διαφορά μεταξύ του "The Art Of Letting Go" και του "Ides of March"; Δεν βάζω το "Year Of The Tiger" στη συζήτηση γιατί ήταν πραγματικά διαφορετικό σε πολλά επίπεδα, οπότε δεν θα τα συνέκρινα, αλλά με το "Ides Of March" ποιες είναι οι κύριες διαφορές που βλέπεις ανάμεσα στα δύο άλμπουμ;

Είχα πολύ χρόνο για να δουλέψω πάνω στο "Ides Of March". Εξαιτίας του ότι τα πάντα είχαν σταματήσει εκείνο τον καιρό [σ.σ.: λόγω covid] έγραφα εκτενώς demo. Οπότε πολλά από αυτά τα demos ήταν βασικά η προ-παραγωγή του άλμπουμ, όπου τα περισσότερα τα έγραψα στο στούντιο μου μόνος μου. Είναι κάπως αστείο, γιατί αν ακούσει κάποιος αυτά τα demo και θα πει ότι ακούγονται ακριβώς όπως το άλμπουμ , έστω κι αν ηχητικά δεν θα μπορούσε να είναι τόσο σπουδαίο χωρίς αυτά που προσφέρει ο Elvis ως μηχανικός ήχου και παραγωγός. Αλλά, όσον αφορά τις ενορχηστρώσεις και τα σχετικά, σχεδόν όλα έγιναν από έναν μόνο άνθρωπο.

Όσον αφορά αυτόν τον δίσκο, ήθελα να τον αφήσω πιο ελεύθερα τα πράγματα. Έτσι, έγραψα τα τραγούδια κι έκανα κάποια πρόχειρα demo, πολύ γρήγορα. Χρειάστηκα μόνο λίγες μέρες. Έπειτα, τα έστειλα στα άλλα παιδιά και ήθελα πραγματικά να συμπληρώσουν τα κενά και να βάλουν τη δική τους προσωπικότητα στην εξίσωση. Ήταν απλά μια διαφορετική διαδικασία και δεν ήταν τόσο επίπονη. Δεν ήταν τόσο υπερβολικά μελετημένη, κάτι που νομίζω ότι αποδείχτηκε προς το καλύτερο.

Υπάρχουν άλλα πράγματα που θα ήθελα να δοκιμάσω κάποια στιγμή, που θα ήταν λίγο πιο μεγάλα και θα απαιτούσαν περισσότερους ανθρώπους, ή ίσως από άποψη είδους θα ήταν διαφορετικά; Σίγουρα!

Ανέφερες πριν ότι είναι ένας rock n' roll δίσκος και στην καρδιά του νομίζω ότι είναι πράγματι ένας rock n' roll δίσκος. Ίσως απογυμνωμένος, με λιγότερο «λίπος». Είναι βασισμένο σε riffs, hooks και τέτοια πράγματα. Νιώθεις λοιπόν ότι με αυτό το τρίτο προσωπικό άλμπουμ έχεις κατασταλάξει όσον αφορά την καλλιτεχνική πλευρά που θέλεις να παρουσιάσεις ως σόλο καλλιτέχνης; Ή μήπως αυτό θα μπορούσε να είναι ένα διαρκώς εξελισσόμενο πράγμα προς διαφορετικές κατευθύνσεις που έχεις στο μυαλό σου, όσον αφορά το στυλ σου;

Αυτή είναι η ερώτηση του 1.000.000 δολαρίων! Επειδή δεν ξέρω ούτε εγώ ο ίδιος!

Ο τρόπος που γράφτηκε αυτό το άλμπουμ γεννήθηκε από ανάγκη, επειδή οι τρεις μας, με τον Zia και τον Tim, γίναμε ένα. Μας αρέσει να περιοδεύουμε, μας αρέσει να κάνουμε παρέα και να παίζουμε μουσική μαζί. Και όταν είσαι τρίο, το να παίζεις rock n' roll είναι κάτι που λειτουργεί.

Αλλά την ίδια στιγμή…υπάρχουν άλλα πράγματα που θα ήθελα να δοκιμάσω κάποια στιγμή, που θα ήταν λίγο πιο μεγάλα και θα απαιτούσαν περισσότερους ανθρώπους ή ίσως από άποψη είδους θα ήταν διαφορετικά; Σίγουρα! Υποθέτω ότι θα δούμε πώς θα εξελιχθεί αυτό. Αλλά, προς το παρόν, αισθάνομαι πολύ άνετα εδώ που βρίσκομαι τώρα. Θα ξέρω περισσότερα όταν τελειώσουμε την περιοδεία Αν είναι κάτι που μου αρέσει πραγματικά το να περιοδεύω με αυτόν τον τρόπο, τότε θα μπορούσα να δω την πιθανότητα να κάνω έναν άλλο δίσκο σαν αυτόν.

Φαίνεται ότι με τον Zia και τον Tim έχετε δέσει σαν το σόλο συγκρότημά σου. Θα έλεγες ότι, συνειδητά ή ασυνείδητα, ενώ έγραφες τραγούδια, είχες στο μυαλό σου το πώς θα θέλατε να αποδίδετε αυτά τα τραγούδια ζωντανά ως τρίο;

Απολύτως! Ξεκινούσα πάντα με το σκεπτικό «Θα λειτουργήσει αυτό ως τρίο;». Όχι όπως όταν γράφω για τους Alter Bridge, όπου ξέρω πως αν χρειαστεί «ΟΚ, ο Mark θα προσθέσει ένα μέρος εδώ» ή αν έγραφα ένα μέρος που δεν θα μπορούσα να τραγουδήσω και να παίξω κιθάρα ταυτόχρονα, θα το έγραφα έχοντας στο μυαλό μου τον Mark. Εδώ έπρεπε να αναλογιστώ «Θα μπορέσω να παίξω όλα αυτά τα μέρη της κιθάρας και να τα τραγουδήσω ταυτόχρονα;», «Πώς θα μεταφραστεί αυτό ζωντανά;», «Μήπως θα ακουστεί πολύ αναιμικό; Μήπως θα είναι κάπως άδειο;». Είναι κι αυτό μέρος της όλης πρόκλησης. Το να γράφεις για ένα τρίο είναι πολύ διαφορετικό από το να γράφεις για ένα τετραμελές συγκρότημα. Πραγματικά είναι! Οπότε, απολαμβάνω αυτή την πρόκληση…

Αλήθεια, πόσο διαφορετικό είναι να έχεις τον Tim ως συμπαίκτη στο συγκρότημα σου, σε σχέση με το να τον έχει tour manager; Αλλάζουν κάπως οι ισορροπίες;

Δεν είναι τόσο διαφορετικά τα πράγματα. Ξεκίνησε και ο ίδιος ως μουσικός, οπότε καταλαβαίνει πως πάει το πράγμα. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, ασχολήθηκε με το μάνατζμεντ και το κάνει πολύ καλά. Κάναμε πρόβες πριν από δύο εβδομάδες και δουλεύαμε πάνω στα μέρη των τραγουδιών. Όταν προσπαθούμε να τελειοποιήσουμε κάποια μέρη χρειάζεται λίγη διπλωματία για να πεις στους άλλους «ας ασχοληθούμε περισσότερο με αυτό το κομμάτι, να σιγουρέψουμε ότι θα βγει όπως πρέπει». Αλλά, είμαστε όλοι εντάξει με αυτό. Και ο Zia είναι εντάξει με αυτό. Αν ακούσουν κάτι που κάνω και δεν τους κάθεται καλά θα μου το πουν. Οπότε, νομίζω ότι όλοι σκεπτόμαστε με τον ίδιο τρόπο και θέλουμε απλά να βγει καλό αυτό που κάνουμε. Θέλουμε να είμαστε δεμένοι ως μπάντα. Και το καλό με αυτή τη μπάντα είναι ότι όλοι έχουν πραγματικά ισχυρό work ethic και δεν έχουμε κανένα τεμπέλη... (γέλια)

Ποιος θα τολμούσε να είναι τεμπέλης, παίζοντας με τον Myles Kennedy;

(γέλια)

Σε κάθε μορφή τέχνης πρέπει να δουλέψεις πάνω σε αυτή

Το "The Art Of Letting Go" είναι ένας πολύ δυνατός τίτλος άλμπουμ. Είμαι σίγουρος ότι το έχεις ακούσει πολλές φορές μέχρι τώρα, και νομίζω ότι αυτό είναι ένα μάθημα που παίρνουμε στη ζωή καθώς περνάει. Οπότε αυτός ο τίτλος σε χαρακτηρίζει κατά κάποιο τρόπο; Ξέρεις, το να μαθαίνεις να αφήνεις τα πράγματα να φεύγουν... σε χαρακτηρίζει αυτό ως άτομο σε αυτή την περίοδο της ζωής σου; Και πόσο αυτή η νοοτροπία σε επηρεάζει ως καλλιτέχνη; Και φυσικά, γιατί είναι τέχνη;

Λοιπόν, πρώτα απ' όλα, είναι τέχνη, γιατί είναι κάτι που πρέπει να το δουλέψεις. Και σε κάθε μορφή τέχνης πρέπει να δουλέψεις πάνω σε αυτή.

Και, ναι, όντως βρίσκομαι σε αυτό το σημείο της ζωής μου. Μαθαίνω να αφήνομαι και να προσπαθώ να ζω σε μια κατάσταση ισορροπίας. Είναι αυτή η κατάσταση που αφήνεις τα πράγματα να έρθουν όπως έρχονται, κι απλά αναγνωρίζεις πως έτσι έχουν. Κι ότι αυτό είναι οκ!

Σε αντίθεση με το να παλεύεις για να γίνουν όλα όπως θες εσύ, κάτι που συνήθιζα να κάνω στο παρελθόν. Πολλές φορές θέλεις ορισμένα πράγματα να εξελιχθούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο και το βάζεις πείσμα και εξιδανικεύεις τα πράγματα… Όμως, τώρα είμαι σε ένα σημείο της ζωής μου, που χαίρομαι που ξυπνάω κάθε μέρα... (γέλια). Έχω αγκαλιάσει πραγματικά αυτό το νέο ψυχολογικό εργαλείο καθοδήγησης, το οποίο έχει να κάνει με το να είμαι παρών και να ζω το σήμερα. Και πραγματικά απολαμβάνω να ζω με αυτόν τον τρόπο.

Οι στίχοι που γράφω είναι ένας τρόπος υπενθυμίζω στον εαυτό μου να προσπαθεί να βελτιώνεται

Ο τίτλος του άλμπουμ, κι όσα μόλις ανέφερες, νομίζω ότι αντικατοπτρίζονται στους περισσότερους στίχους, παρόλο που πρόκειται για ένα concept άλμπουμ. Ενώ τους διάβαζα και άκουγα μαζί με το άλμπουμ, υπάρχει κάτι το στοχαστικό. Υπάρχει κάτι που μπορείς να εκλάβεις ως μάθημα μέσα από τους στίχους και υποθέτω ότι αυτό σχετίζεται και με τον τίτλο του. Συνειδητά μπήκες με αυτό το σκεπτικό όταν έγραφες τους στίχους, σωστά;

Βέβαια, ναι! Με αυτούς τους σόλο δίσκους, με διάφορους τρόπους - ακόμα και με τους Alter Bridge ως ένα σημείο – μέσα από τους στίχους μου πολλές φορές προσπαθώ να υπενθυμίσω στον εαυτό μου διάφορα πράγματα. Τα τραγούδια μου αποτελούν πολλές φορές έναν τρόπο για να δουλέψω πάνω σε θέματα που με απασχολούν, καθώς επίσης αποτελούν έναν τρόπο να μου θυμίζουν να προσπαθώ να βελτιωθώ.

Υπάρχει ένα κομμάτι του εαυτού μου που διστάζει να γράφει με αυτόν τον τρόπο, γιατί πάντα φοβάμαι ότι θα φανεί σαν να κάνω κήρυγμα στον ακροατή. Αλλά, στην πραγματικότητα απλά προσπαθώ να πω κάτι στον εαυτό μου. Έτσι, καθώς το τραγουδάω, ή ακόμα και όταν μιλάω γι' αυτό, όπως κάνω σε συνεντεύξεις σαν αυτή, αποτελεί μια διαρκή υπενθύμιση για να διατηρηθώ εκεί που θέλω να είμαι. Οπότε, στην πραγματικότητα αποτελούν μια αυτοβοήθεια μέσω της μουσικής για μένα.

Ναι, το καταλαβαίνω. Και νομίζω ότι αυτός είναι ένας αυθεντικός τρόπος για να περάσεις ένα μήνυμα μέσα από τους στίχους σου…

Ναι, συμφωνώ.

Ο David Bowie είναι ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες και τραγουδιστές. Διαπίστωσα ακούγοντάς τον, πως καθώς εξελισσόταν η φωνή του δεν κινούταν τόσο πολύ στην ανώτερη περιοχή του εύρους του. Κι αυτό καθόταν όμορφα στα αυτιά μου

Όσο περνάει ο καιρός, έχω παρατηρήσει κάτι. Τείνεις να «συμβιβάζεσαι», υπό την έννοια ότι γίνεσαι πιο ήπιος, τόσο στα φωνητικά σου όσο και στο παίξιμο της κιθάρας. Πχ δεν προσπαθείς να πιάσεις αυτές τις υψηλές νότες με τη φωνή σου και δεν επιδεικνύεις τις απίστευτες ικανότητές σου στην κιθάρα με εκτεταμένα σόλο. Και ξέρω πως είσαι γενικά ένα άτομο με χαμηλό προφίλ. Οπότε, πιστεύεις ότι αυτό αντανακλάται και στη μουσική που γράφεις; Γιατί επιλέγεις να μην χρησιμοποιείς κάποιες από αυτές τις δυνάμεις που έχεις;

Νομίζω ότι όσον αφορά το κομμάτι των φωνητικών, το να τραγουδάω ψηλά και όλα αυτά, ανακάλυψα κάτι όσο περνούσε ο καιρός... Για παράδειγμα, ο David Bowie, που είναι ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες και τραγουδιστές, διαπίστωσα ακούγοντάς τον πως καθώς εξελισσόταν η φωνή του δεν κινούταν τόσο πολύ στην ανώτερη περιοχή του εύρους του. Κι αυτό καθόταν όμορφα στα αυτιά μου. Σκεφτόμουν «Α, μου αρέσει αυτό». Έτσι, πήγαινα πίσω και άκουγα κομμάτια του ρεπερτορίου μου με τα ψηλά φωνητικά και αυτά δούλευαν όντως καλά για ένα hard rock τραγούδι. Αλλά, υπάρχει κάτι στη χαμηλότερη περιοχή του εύρους της φωνής μου που ένιωθα ότι το παραμελούσα, πως δεν τη χρησιμοποιούσα όσο ένιωθα ότι θα έπρεπε. Οπότε, τείνω να τη χρησιμοποιώ περισσότερο τώρα, απλά και μόνο επειδή μου αρέσει ο τρόπος που ακούγεται. Ταυτόχρονα, μου αρέσει να πιάνω περιστασιακά και μια ψηλότερη νότα εδώ και εκεί, απλά για να το υπερθεματίσω.

Περίπου με τον ίδιο τρόπο αισθάνομαι και για τα κιθαριστικά μέρη, όπου αντί να παίζω ένα μάτσο νότες όλη την ώρα, θέλω να παίζω κάτι πιο μελωδικό και με ψυχή. Για άλλη μια φορά, οι τύποι που θαυμάζω ως κιθαρίστες, έκαναν αυτό ακριβώς. Υπάρχει ένας τύπος ονόματι Larry Carlton, ο οποίος ήταν session player πίσω στα 70s και 80s, ένας σπουδαίος στούντιο μουσικός. Ο οποίος, όμως, έπαιζε και σε κάποιες συναυλίες. Έπαιζε με τους Steely Dan, και έχει παίξει σε πολλούς δίσκους. Σίγουρα τον έχεις ακούσει κάπου. Πάντα έπαιζε αυτά τα υπέροχα μελωδικά μέρη και δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο ταλαντούχος ήταν μέχρι που άκουσα κάποια πράγματα που έπαιζε στις συναυλίες. Εκεί είπα «ω ρε φίλε, αυτός ο τύπος έχει τρομερές ικανότητες». Αλλά, επέλεξε να μην τις επιδεικνύει συνέχεια και απλά να τις έχει στο οπλοστάσιό του για όταν τις χρειαζόταν. Θυμάμαι ήμουν νέος και σκεφτόμουν «αυτό είναι γαμάτο». Μου άρεσε το γεγονός ότι δεν χρειαζόταν να επιδεικνύεται. Διότι, για μένα γίνεται κάπως... όταν χρησιμοποιείς υπερβολικά τις ικανότητές σου. Ανάλογα, βέβαια και με το είδος του κιθαρίστα που είσαι.... γιατί υπάρχουν πολλοί τύποι που παίζουν συνέχεια γρήγορα και λειτουργεί τέλεια γι' αυτούς. Αλλά όσον αφορά εμένα και τους κιθαρίστες που θαυμάζω, μου αρέσει το γεγονός ότι έχουν αυτή την απίστευτη υπερδύναμη που χρησιμοποιούν μόνο μια φορά στο τόσο.

Την χρησιμοποιούσε με σοφία, σωστά; Αν έχεις μια υπερδύναμη πρέπει να τη χρησιμοποιείς με σύνεση...

Ακριβώς!

Σε έχω ακούσει να μιλάς συχνά για τους τραγουδιστές που σε επηρέασαν όλα αυτά τα χρόνια και υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί μεταξύ τους, πράγμα που το κάνει ενδιαφέρον. Έχεις τις επιρροές από το classic rock όπως ο Ian Gillan και ο Robert Plant και τις αντίστοιχες από το heavy metal, όπως ο Rob Halford και ο Bruce Dickinson. Επίσης, σε έχω ακούσει να μιλάς για alternative επιρροές σου με τον Jeff Buckley και τον Tom Yorke, ενώ υπάρχουν κι οι blues επιρροές σου, το American Songbook και οι τραγουδίστριες όπως η Emma Fitzgerald. Όλα αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους. Τελικά, πού πιστεύεις ότι βρίσκεσαι πιο κοντά ως τραγουδιστής και ως ερμηνευτής καθώς περνάει ο καιρός;

Σε τι είμαι πιο κοντά από όλα αυτά; Αυτή είναι η ερώτηση;

Όσον αφορά το στυλ του που τραγουδάω, είμαι πραγματικά χαρούμενος γιατί επιτέλους βρήκα ποιος είμαι. Και χρειάστηκε πολύς χρόνος

Έχοντας περάσει μέσα από όλες αυτές τις επιρροές κατά την διάρκεια των χρόνων, σε αυτό το σημείο της καριέρας σου, πού θεωρείς ότι βρίσκεσαι πιο κοντά ως ερμηνευτής; Αισθάνεσαι ως ένας συνδυασμός των επιρροών σου ή βλέπεις ότι κλίνεις περισσότερο στην blues πλευρά σου ή ίσως στην classic rock πλευρά σου;

Νομίζω ότι πιθανότατα θα επιστρέψομε στο σημείο για το οποίο μιλάγαμε πριν από λίγα δευτερόλεπτα... Πώς να το πω; Δεν ξέρω... Μου είναι δύσκολο ακόμα και να μιλήσω για αυτό, διότι δεν το κάνω καν σκόπιμα. Απλά συμβαίνει. Ίσως, απλά μέσα από την ακρόαση όλων αυτών των καλλιτεχνών, με κάποιο τρόπο μπαίνουν στο μουσικό σου DNA και μετά δημιουργείς τη δική σου φωνή, κάνεις κάτι δικό σου.

Είμαι σίγουρος ότι σε κάποιο βαθμό όλα τα παραπάνω εξακολουθούν να υπάρχουν μέσα μου. Εξακολουθούν να με ενημερώνουν σε μεγάλο βαθμό, αλλά τίποτα δεν γίνεται σκόπιμο σε αυτό το σημείο που έχω φτάσει. Εκτός από κάτι σαν αυτό στο οποίο αναφερθήκαμε, να κρατάω δηλαδή τη φωνή μου σε χαμηλές οκτάβες. Όσον, όμως αφορά το στυλ μου, είμαι πολύ χαρούμενος γιατί νιώθω ότι επιτέλους βρήκα ποιος είμαι. Και χρειάστηκε πολύς χρόνος για να το καταφέρω αυτό. Γυρνώντας πίσω κι ακούγοντας κάποιο από το πιο πρώιμο υλικό μου, όπως την εποχή των Mayfield Four ή ακόμα και τους πρώιμους Alter Bridge, μπορώ να διακρίνω με σαφήνεια ότι «άκουγα τον τάδε». Μπορώ να το ακούσω. Ενώ τώρα πλέον μπορώ να πω πως «Ακούω μόνο εμένα. Κάνω κάτι δικό μου». Κι είμαι ευγνώμων σε όλους αυτούς τους καλλιτέχνες που με βοήθησαν να βρω επιτέλους ποιος είμαι... (γέλια)

Πάντα πίστευα ότι έχεις μια ξεχωριστή φωνή, από το πρώτο άλμπουμ των Alter Bridge, πριν από 20 χρόνια, που σε άκουσα για πρώτη φορά να τραγουδάς. Δεν άκουσα ποτέ καμία από τις επιρροές σου εκεί μέσα. Και ανέφερα τις επιρροές με τον καλύτερο δυνατό τρόπο... ίσως ήθελα να αναδείξω πόσο ολοκληρωμένος είσαι ως τραγουδιστής και πως δεν είσαι μονοδιάστατος. Δεν προέρχεσαι μόνο από ένα rock υπόβαθρο, αλλά έχεις όλες αυτές τις διαφορετικές πτυχές. Οπότε, ήθελα απλά να ρωτήσω πού αισθάνεσαι πιο άνετα ανάμεσα από όλες αυτές τις επιρροές, σε αυτό το στάδιο. Αυτό ήταν το νόημα της ερώτησης. Ίσως δεν το εξέφρασα καλά...

Όχι, όχι... μια χαρά. Είναι απόλυτα λογικό αυτό που ρωτάς. Θα μπορούσα να σου πω τι ακούω περισσότερο τώρα, και θα έλεγα ότι μάλλον ακούω περισσότερο Ella Fitzgerald από οποιονδήποτε άλλο. Θέλω να πω, όσον αφορά όλους τους καλλιτέχνες που απαρίθμησες, αυτή είναι η αγαπημένη μου. Είναι ίσως η αγαπημένη μου τραγουδίστρια όλων των εποχών. Είχε ένα χάρισμα που ήταν υπερβατικό. Και αν παρακολουθήσεις κάποιο ντοκιμαντέρ γι' αυτήν, φαινόταν τόσο όμορφος άνθρωπος. Είναι σαν να μην ήξερε πόσο καλή ήταν. Και το λατρεύω αυτό.

Ο Chris Cornell και ο Jeff Buckley ήταν οι δυο μεγάλες επιρροές μου από τη δεκαετία του '90

Επίσης, μου αρέσει που στο άλμπουμ έχεις ένα τραγούδι αφιερωμένο στον Chris Cornell, με το "Eternal Lullaby". Πρώτα απ' όλα, οι σκέψεις είναι πολύ όμορφα εκφρασμένοι μέσα από τους στίχους. Έπειτα πρέπει να σου πω ότι εσύ και ο Chris είστε δύο από τους τρεις-τέσσερεις αγαπημένους τραγουδιστές μου όλων των εποχών. Οπότε σημαίνει πολλά για μένα να βλέπω αυτή τη σύνδεση. Και θα ήθελα να μάθω αν ήταν ένας καλλιτέχνης που σε επηρέασε κατά κάποιο τρόπο; Όπως, επίσης, γιατί αισθάνθηκες την ανάγκη να εκφράσεις αυτές τις σκέψεις και τα συναισθήματα μερικά χρόνια μετά τον θάνατό του;

Όντως, ένιωσα την ανάγκη να εκφραστώ αυτό. Βέβαια, η γέννηση αυτού του τραγουδιού ήρθε μόλις λίγο καιρό μετά τον θάνατό του, ενώ ταυτόχρονα έχει γραφτεί και για τον Jeff Buckley. Αυτές ήταν δύο πολύ μεγάλες επιρροές για μένα στα 90s. Ήταν σημαντικές πηγές έμπνευσης σε μια φάση που δεν ήμουν πραγματικά σίγουρος για το πού θα μπορούσα να πάω ως νέος καλλιτέχνης. Το 92, 93, 94 και 95, ήμουν σε φάση «Τι κάνω εδώ; Πώς θα λειτουργήσει αυτό;». Άκουγα πολύ Stevie Wonder, Marvin Gaye και τέτοια πράγματα, αλλά όσον αφορά τους rock τραγουδιστές, όταν τους άκουσα αυτούς τους δυο να τραγουδούν, ήταν που είπα «Τώρα μάλιστα, το καταλαβαίνω! Πραγματικά μου αρέσει αυτό που ακούω». Οπότε, ήθελα να γράψω ένα τραγούδι που να εκφράζει την ευγνωμοσύνη μου. Και καθώς μιλούσαμε για όλες αυτές τις διαφορετικές επιρροές, συνειδητοποιώ πόσο βαθύς μπορεί να είναι ο αντίκτυπος που έχουν αυτές στην καθοδήγηση ενός νέου καλλιτέχνη. Όλοι οι καλλιτέχνες είχαν τους ανθρώπους που άκουγαν κι αυτοί μεγαλώνοντας. Και έτσι θεώρησα ότι ήταν σωστό να γράψω ένα τραγούδι που να μεταφέρει την ευγνωμοσύνη μου.

Ναι, και είναι πραγματικά όμορφο. Χαίρομαι που το έκανες.

Σε ευχαριστώ!

Το επόμενο πράγμα που θέλω να σε ρωτήσω μας συνδέει και με την επερχόμενη περιοδεία σου. Πριν από μερικές εβδομάδες, είχα την ευκαιρία να πάρω συνέντευξη από τον Devin Townsend και φυσικά τον ρώτησα για την περιοδεία που θα είστε παρέα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Και τα ακριβή του λόγια όταν ανέφερα το όνομά σου ήταν "Τι μουσικός! Holy cow! Τι φωνή! Είναι τόσο ταλαντούχος που είναι τρελό". Αυτό είπε για σένα...

Ε, λοιπόν, τα ίδια θα έλεγα κι εγώ γι' αυτόν... (γέλια)

Με τον Devin Townsend έχουμε μια φιλία που προβλέπω ότι θα συνεχίσει να ανθίζει. Είμαι ευγνώμων που συναντήθηκα μαζί του

Είσαι εξοικειωμένος με τις μουσικές του; Είναι επίσης τρομερός, οπότε ο συνδυασμός σας μου φαίνεται απίστευτός…

Γνωρίζω πολύ καλά τη δουλειά του! Και θα παραδεχτώ ότι ήταν η πιο πρόσφατη δουλειά του που πραγματικά με άγγιξε. Ήταν ο δίσκος "Lightwork", ο οποίος πραγματικά μου πήρε το μυαλό. Νομίζω ότι ο Devin είναι μοναδικός... Δεν νομίζω πως ξέρει πόσο ταλαντούχος είναι. Μου θυμίζει αυτό που σου είπα πριν για την Ella Fitzgerald. Κι αυτό είναι κάτι που το βρίσκω τρομερά αξιαγάπητο, επειδή είναι ένας πραγματικά υπέροχος μουσικός, τόσο παραγωγικός ως δημιουργική οντότητα, ενώ και η φωνή του είναι καταπληκτική. Κι είναι και σπουδαίος κιθαρίστας. Αλλά, η ικανότητά του να μπορεί να κάνει μόνος του την παραγωγή των δουλειών του είναι ένα ξεχωριστό χάρισμα από μόνο του.

Μιλήσαμε τις προάλλες, κάναμε ένα podcast παρέα και θα μπορούσα να μιλάω μαζί του όλο το απόγευμα. Είμαι γοητευμένος από το επίπεδο του ταλέντου του και το πόσο ταπεινός είναι. Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και είμαι ενθουσιασμένος που θα δώσουμε κάποιες εμφανίσεις μαζί. Είναι μια φιλία που βλέπω να συνεχίζει να ανθίζει και είμαι ευγνώμων που συναντήθηκα μαζί του.

Λέγοντας ότι είναι ταπεινός ο Devin, θυμάμαι που μου είπε "ότι δεν μπορείς να κρίνεις έναν άνθρωπο από την πρώτη φορά που τον βλέπεις, αλλά όταν συνάντησα τον Myles τον εκτίμησα αμέσως"...

(γέλια)

Οπότε μάλλον είναι αμοιβαία η εκτίμηση και θα λειτουργήσει καλά. Και φυσικά περιοδεύεις ξανά στην Ευρώπη και δεν αποτελεί έκπληξη πλέον ότι η Ελλάδα δεν περιλαμβάνεται στις χώρες που θα παίξεις Δεν έχεις παίξει ποτέ εδώ...

Δεν το καταλαβαίνω, ειλικρινά! Είναι κρίμα. Δεν καταλαβαίνω γιατί συμβαίνει αυτό. Πρέπει να μιλήσω στον ατζέντη μας. Να πω «τι συμβαίνει;». Γιατί θέλω να έρθω εκεί! Ποτέ δεν μπόρεσα να επισκεφτώ την Ελλάδα, έστω και για διακοπές. Και ακούω ότι είναι τόσο όμορφη. Πρέπει να ζητήσω συγγνώμη, θα επιπλήξω τους αρμόδιους!

Βρέθηκες ποτέ κοντά στο να έρθεις εδώ για να παίξεις; Υπήρχαν φήμες ότι οι Alter Bridge είχαν κλείσει κάποια στιγμή, αλλά μετά προέκυψε η πανδημία και ακυρώθηκαν όλα, οπότε δεν μάθαμε ποτέ αν ήταν αλήθεια. Θυμάσαι να ακούς ότι θα ερχόσασταν στην Ελλάδα;

Ναι! Από όσο θυμάμαι υπήρχε συζήτηση να έρθουμε εκεί με τους Iron Maiden ή κάτι τέτοιο. Υπήρχε κάτι που ήταν προγραμματισμένο, αλλά μετά προέκυψε η πανδημία και δεν τα καταφέραμε.

Πριν κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη, να σε ρωτήσω αν όντως σκοπεύετε να μπείτε στο στούντιο με τον Slash τον επόμενο μήνα, όπως διάβασα στις ειδήσεις, ή είναι απλά φήμες του διαδικτύου;

Δεν θα είναι τον επόμενο μήνα, αλλά το σχέδιο είναι να μπούμε στο στούντιο κάποια στιγμή. Συμμετέχω ενεργά στη σύνθεση των τραγουδιών και είναι απλά θέμα του πότε θα μπορέσω να ηχογραφήσω τα φωνητικά μου, λόγω του ότι θα βγω σε περιοδεία για τον προσωπικό μου δίσκο, οπότε μάλλον θα πάρει λίγο καιρό. Αλλά, ναι, η διαδικασία είναι σε πλήρη εξέλιξη, ετοιμάζονται οι ενορχηστρώσεις αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Ενημερώνομαι κάθε βράδυ, οπότε γνωρίζω τι θα κάνω με τα φωνητικά, με τις μελωδίες, τους στίχους και όλα τα σχετικά. Και, ναι, είμαι ενθουσιασμένος και γι' αυτό.

Θα ξαναδουλέψετε με τον Elvis στην παραγωγή; Ή σκοπεύετε να συνεχίσετε με τον Dave Cobb; Ή είναι μυστικό;

Απόρρητο μυστικό... (γέλια) Θα αφήσω τον Slash να κάνει τις αποκαλύψεις!

Ίσως κλωνοποιήσω τον εαυτό μου

Τελευταία ερώτηση. Φήμες νούμερο δύο. Λένε ότι την άνοιξη θα επιστρέψετε στο στούντιο με τους Alter Bridge, αλλά αυτή τη φορά με σκοπό να γράψετε με διαφορετικό τρόπο, όλη η μπάντα μαζί στο στούντιο. Προφανώς, είμαι ένας τύπος που ψάχνει οτιδήποτε αφορά στους Alter Bridge...

Λοιπόν, αυτό είναι νέο και για μένα... (γέλια)

Απλά φήμες του διαδικτύου τότε...

Ναι, αυτό είναι κάτι που δεν έχω ξανακούσει ούτε εγώ. Ξέρω ότι έχει γίνει λόγος για νέο άλμπουμ κάποια στιγμή του χρόνου. Αλλά όσον αφορά το πώς θα το κάνουμε, νομίζω ότι η πρόκληση για μένα θα είναι - επειδή περιοδεύω τόσο πολύ – να βρω τον τρόπο να λειτουργήσει. Θα τον βρούμε όμως. Ίσως κλωνοποιήσω τον εαυτό μου... (γέλια)

Αυτό θα μπορούσε να είναι καλό και για την ανθρωπότητα και για εμάς, τους οπαδούς σου. Θα έχουμε δύο Myles! Είμαι μέσα!

(Πολλά γέλια) Ωραία!

Myles, ήταν χαρά μου όπως πάντα! Ελπίζω να σε δω σύντομα, οπουδήποτε στην Ευρώπη, ακόμα καλύτερα στην Ελλάδα. Αλλά, αν έρθεις εδώ, θα πρέπει να πάρεις μια μέρα ρεπό γιατί έχουμε πολύ καλό φαγητό που υποθέτω πως δεν θα μπορέσεις να απολαύσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας της συναυλίας. Επίσης, υπάρχουν πολλά αξιοθέατα, οπότε θα χρειαστείς το χρόνο σου για να πας σε όλα αυτά τα μέρη που είμαι σίγουρος ότι θα σου αρέσουν.

Θα το λάτρευα! Το ελληνικό φαγητό είναι από τα αγαπημένα μου, οπότε θα έρθω και θα τρώω όλη μέρα... (γέλια)

Απλά, να φροντίσουμε να πάμε για φαγητό την επόμενη μέρα της συναυλίας... (γέλια). Σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά για όλα Myles...

Ήταν χαρά μου Chris! Σε ευχαριστώ αδερφέ!