Rotten Sound

Μερικές φορές, τα πράγματα είναι τόσο απλά όσο αναφέρει ο υπότιτλος που επέλεξα. Το όγδοο άλμπουμ των εμβληματικών Rotten Sound, ονόματι λιτά και απέριττα "Apocalypse", που κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες, είναι ένας άψογος δίσκος. Επτά χρόνια έπειτα από το εξαιρετικό "Abuse To Suffer" του 2016, οι Φινλανδοί τα έβαλαν ξανά κάτω, και συνέθεσαν σαν να μην υπάρχει αύριο. Το αποτέλεσμα, τους δικαιώνει πλήρως.

Θεωρώ πως δεν έχει νόημα να αναλωθώ εκ νέου, σε μια αναδρομή της ιστορικής δισκογραφικής πορείας της μπάντας. Οι Rotten Sound, για να το θέσω κομψά, αποτελούν μια από τις μπάντες - σημαία του grindcore. Άκρως επιδραστικοί, πρωτοπόροι της κρίσιμης φινλανδικής σκηνής, με πέραση αρκετή και στο metal κοινό, όπως αποδεικνύεται από τη χρόνια δισκογραφική τους στέγη. Συνεπώς, υπό μια έννοια, οι απαιτήσεις για ένα νέο άλμπουμ της μπάντας, ειδικά τόσο μακριά στην πορεία της, είναι εν πολλοίς αποκρυσταλλωμένες.

Οι Rotten Sound με το "Apocalypse", δεν επανασυστήνονται, αλλά επίσης δεν επαναπαύονται κιόλας. Εμβαθύνουν για ακόμη μια φορά στην τέχνη τους, και δαμάζουν το θόρυβο. Με σύμμαχο μια εξαιρετική παραγωγή, και ως συνήθως το συνδυασμό τεχνικής κατάρτισης και συνθετικής αντίληψης, τα 20 λεπτά του δίσκου παρέχουν τόνους πληροφορίας. Αν απομονώσεις το δίσκο, από τα κοψίματα στη μέση του ομότιτλου, μέχρι το έρπον "Denialist", και από το φτιαγμένο για καταγώγια, οργιαστικό "Equality" έως το μανιακό μπάσιμο του "Patriots", οι δεκαοκτώ συνθέσεις του δίσκου δεν λανθάνουν πουθενά.

Οι Rotten Sound επέστρεψαν ζωτικοί και επίκαιροι. Κυκλοφορούν ένα δίσκο ικανό να μυήσει ανυποψίαστο ακροατήριο στη δισκογραφία τους και να ταυτιστεί μαζί τους. Στιχουργικά παραμένουν στοχευμένοι και καίριοι, με τα φωνητικά να κλέβουν τις εντυπώσεις. Ήξεραν τι έκαναν οι Nasum. Είναι γεγονός πως το "Apocalypse", όσο στερεοτυπικά και αν γεμίζει τα κουτάκια του παραδοσιακού grindcore, άλλο τόσο σκαλίζει χαμόγελα με το πόσο ποιοτικά ξεδιπλώνει τις ποιοτικές του αρετές. Δίχως να κάμπτεται στιγμή η ορμή του, το "Apocalypse" χτυπάει ανελέητα κάθε θεσμό που έχει συνεισφέρει στην αποσάθρωση της κοινωνίας. Και το κάνει πειστικά, όπως στο χάος της αλληλουχίας των "Ownership" και "Science".

Σε μια εποχή που το grindcore, όπως και όλα τα παρακλάδια του ακραίου κιθαριστικού ήχου, βρίσκεται σε ποιοτική και ποσοτική έξαρση, η επιστροφή των Rotten Sound με ένα τέτοιο δίσκο, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Πλέον, γινόμαστε σε ετήσια βάση μάρτυρες πληθώρας εκθαμβωτικών κυκλοφοριών που λόγω της υπερπροσφοράς και του απόλυτα χαοτικού σχετικισμού με τον οποίο προσλαμβάνουμε συλλογικά μουσική, τις οποίες προσπερνάμε με σχετική άνεση. Μερικές μπάντες δε, κερδίζουν την επιμονή του ακροατηρίου χάρη στην ιστορικότητά τους.

Οι Rotten Sound, αναλογικά και στο ιδίωμά τους, είναι μια τέτοια περίπτωση. Και αυτό, πιθανώς να αδικήσει το συνολικό αποτέλεσμα, που θα μπορούσε να στέκει αυτόφωτο. Ναι, το "Apocalypse" είναι αλάνθαστο. Και για αυτό δεν ευθύνεται το γεγονός πως έχει κομμάτι με τίτλο "Fight Back". Οι διαδοχικές ακροάσεις θα ξετρυπώσουν και τα πιο θορυβώδη και βίαια ηχητικά μυστικά, και μόνο τότε θα καταστεί σαφές πως η δισκογραφική επιστροφή των Rotten Sound κερδίζει με τη γροθιά της μια θέση, από τώρα, στις ποιοτικότερες κυκλοφορίες του χώρου, όπως και της δισκογραφίας τους. Να το ακούσετε.

Bandcamp
Youtube