Drakon Ho Megas

Στη βράση κολλάει το σίδερο και αυτό κάνουν πράξη οι Αθηναίοι blacksters, παρουσιάζοντας τη δεύτερη προσπάθειά τους μέσα σε ενάμιση χρόνο. Έχοντας κερδίσει δικαιωματικά το ενδιαφέρον μας και λαμβάνοντας υπόψη τη σημαντικότητα που κρύβουν άπασες οι μετά ντεμπούτου δημιουργίες, η έλευση του αντίχριστου έκρυβε μία προσμονή. Για κάποιους είναι ήδη ανάμεσά μας και άλλοι τον αναμένουν καρτερικά.

Παραμένουν σταθεροί στη χρήση της ελληνικής γλώσσας και σε συνδυασμό με το γνώριμο riffing, ισχυροποιούν τον όρο hellenic black metal που τους συνοδεύει. Ξεκάθαροι και ως προς τη θεματολογία τους, εστιάζοντας πια στο πλέον προσφιλές «πρόσωπο» του ακραίου metal. Αρωγός αυτής, το εξαιρετικό εξώφυλλο, με το λογότυπο της μπάντας να χρήζει αποκωδικοποίησης.

Αυτό που γίνεται άμεσα αντιληπτό από την πρώτη ακρόαση, είναι η αίσθηση της εξέλιξης και η διάθεση ώστε να μεταβεί το συγκρότημα στο επόμενο επίπεδο. Οι συντελεστές αφήνουν κατά μέρος την αμεσότητα του riffing (τη συναντάμε σποραδικά) για χάρη της ατμόσφαιρας, βάζοντας σε πρώτο πλάνο τα συμφωνικά / χορωδιακά μέρη. Ο νόμος του «κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις».

Σχεδόν τα πάντα ακούγονται μεγαλύτερα, περισσότερα, ο συγκριτικός βαθμός σε πλήρη εφαρμογή σχετικά με το ντεμπούτο. Ως συνέπεια αυτών, απουσιάζουν οι συνθέσεις - μαγνήτες - κράχτες, δίχως αυτό να σημαίνει εκπτώσεις στο αποτέλεσμα. Η ποιότητα είναι εκεί, η σύνδεση του ακροατή μαζί της αποτελεί θέμα χρόνου, ελαφρώς περισσότερου από ό,τι στο πρόσφατο παρελθόν.

Ο Lord Nero ακολουθώντας τη λογική του -ότερου και -ύτερου, βαδίζει στα χνάρια σημαντικών εγχώριων και ιδιαίτερων λαρυγγιών, πηγαίνοντας και μερικά βήματα παραπέρα, υιοθετώντας μια ήπια θεατρικότητα προς χάρη της αφήγησης. Δεν είναι λίγες οι φορές που η χροιά αλλάζει, ο τόνος διαφοροποιείται, κάνοντας έτσι τη μετάβαση στα μέρη των ιστοριών, άμεση. Εξίσου ελκυστικός και ο πρωταγωνιστικός ρόλος που δίνεται στο μπάσο. Χτυπά καίρια, εμπλουτίζει τις συνθέσεις και τις μεταλλάσσει, με ένα ηχόχρωμα που θέλγει.

Ο Δράκος ο Μέγας αποφάσισε να εξελιχθεί, μένοντας πιστός στις ρίζες του. Έβαλε λίγη παράνοια στις κιθάρες, διατήρησε τα απειλητικά πλήκτρα, τόλμησε να θυσιάσει το ευθύ προς χάριν του μεγάλου. Οι λάτρεις του ελληνικού μαυρομέταλλου θα εκτιμήσουν τη νέα του δημιουργία δίχως αμφιβολία. Από τις περιπτώσεις που σε τσιγκλάει για το τί έπεται, αν και τα τελευταία νέα βάζουν την μπάντα σε καθεστώς αδράνειας. Ίδωμεν.

Bandcamp