Rakias

Street Parade

Run Devil Run (2005)
14/09/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αντιγράφω από το δελτίο τύπου: "H Run Devil Run είναι μια νέα εταιρεία από την Θεσσαλονίκη που φτιάχτηκε με σκοπό να αποτελέσει "στέγη" για τους καλλιτέχνες και τις μουσικές εκείνες που βρίσκουν κλειστές τις πόρτες των εταιρειών, και ελπίζει να βαδίσει στα χνάρια των θρυλικών indie labels από την Ελλάδα και τον κόσμο...". Μια από τις πρώτες της κυκλοφορίες είναι και το "Street Parade" του Rakia, ο οποίος μετά την Κάθοδο των Μυρίων και το Αστεροσκοπείο (συγκροτήματα των οποίων την ύπαρξη προσωπικά αγνοώ), "επιβιβάζεται σε μια άσπρη citroen με ζογκλέρ και θεατρίνους του δρόμου στήνοντας αυτοσχέδιες παραστάσεις σε πλατείες και πεζόδρομους...".Αν όλα αυτά σας ακούγονται "κάπως" και πιστεύετε πως πολλοί άρχισαν με καλές προθέσεις αλλά στην πορεία η μουσική τους μας διέψευσε, τότε έχετε συλλάβει ακριβώς τις πρώτες μου σκέψεις... Αλλά εδώ πέρα δεν έχουμε να κάνουμε με άλλη μια φιλότιμη προσπάθεια. Έχουμε να κάνουμε με μια κυκλοφορία που είναι μίλια μακριά από οποιαδήποτε αντίστοιχη ελληνική και πιστεύω πως κοιτάει στα ίσια και πάρα πάρα πολλές ξένες...Κατ' αρχάς ιδιαίτερη μνεία (οι λέξεις είναι φτωχές σε αυτό το σημείο) πρέπει να γίνει στο εξώφυλλο και το packaging του δίσκου: όπως μπορείτε να παρατηρήσετε και εσείς το εξώφυλλο είναι πολύχρωμο, παιχνιδιάρικο και χαρούμενο. Ότι πρέπει δηλαδή για να δέσει με την ατμόσφαιρα-πάρτυ του δίσκου (η οποία παρουσιάζεται παρακάτω). Επιπροσθέτως, τα inlays του δίσκου είναι πολύ πολύ όμορφα γραφιστικά και το στοιχείο που πραγματικά πιστοποιεί την υπεροχή είναι ότι το cd περιέχεται σε κουτάκι βινυλίου! Τι θέλω να πω; Τετράγωνο μεν, πιο μεγάλο απ' το κανονικό cd δε, με εσωτερική θηκούλα για το cd και ξεχωριστό φακελάκι (όπως τα LP δηλαδή). Πραγματικά πολύ καλή ιδέα και άψογη εκτέλεση!Ωραία όλα αυτά, αλλά δεν αρκούν για να κάνουν έναν απαιτητικό ακροατή να ψαρώσει, καθώς "πάνω απ' όλα είναι η μουσική"! Και η μουσική του δίσκου, κυρίες και κύριοι, είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε εναλλακτική πρόταση! Ο Rakias φαίνεται πως κατάλαβε ότι τα ελληνικά μουσικά πράγματα είναι κορεσμένα και τα αυτιά μας κουρασμένα με το δίλλημα "είτε χορευτική, αλλά σαχλή και επίπεδη σκυλoπόπ μουσική, είτε έντεχνη, αλλά συχνά μίζερη και τελικά αυτοκαταστρεφόμενη" και μπαίνει σφήνα. Έτσι παίρνει τα στοιχεία που έκαναν τον Manu Chao γνωστό, τα αναμειγνύει με την αισθητική του garage-punk, και αφήνοντας την πόλη του (τη Θεσσαλονίκη) να βάλει το δάχτυλο και να δοκιμάσει από τη ζύμη, έφτιαξε το "Street Parade", ένα δίσκο γνήσιο, χορευτικό, ανανεωτικό και μεθυστικό. Ένα δισκάκι που κοιτάει μπροστά, ξεφεύγει απ' τις ελληνικές νόρμες και φόρμες και προτείνει έναν άλλο ήχο, έναν άλλο στίχο και τελικά μια καινούρια οπτική για τα πράγματα. Απ' τα κεφάτα τραγούδια που ανοίγουν τον δίσκο μέχρι τις στιγμές της διακριτικής του μελαγχολίας, ο Rakias τα καταφέρνε : φέρνει το παθιασμένο, το δυνατό, το αυθόρμητο. Εκείνο που σε κάνει να χορεύεις στη μέση του δρόμου. Εκείνο που χρειάζεται μια αυτοσχέδια γιορτή με κιθάρες και μπύρες. Εκείνο που έχει ψήγματα από το διονυσιακό χαρακτήρα των καρναβαλιστών. Εκείνο που γουστάρουμε σε τελική ανάλυση.Ειλικρινά το εν λόγω δισκάκι είναι πολύ πολύ καλό. Προσωπικά εντυπωσιάστηκα. Στη χώρα του σκύλου, που έχουμε μάθει να αντιλαμβανόμαστε την ελληνική μουσική Παβλοφικά, με χορούς και πανηγύρια στο πρώτο τσιφτετελοάκουσμα και με βαθιά μελαγχολία και κλάματα στον πρώτο ψαγμένο και (κατά βάθος κενό) στίχο, ο Rakias μας υπενθυμίζει το πως είναι να περνάς καλά, επειδή απλά αυτό έχεις ανάγκη. Και αυτό είναι ένα συναίσθημα που δεν αντικαθίσταται. Στηρίξτε τον δίσκο γιατί δεν ξέρω αν ποτέ θα καταφέρει να μπει στην κλίκα των ραδιοφώνων. Τα παιδιά απ' την Run Devil Run δείχνουν τα δόντια τους απ' την αρχή και μας προτείνουν κάτι το διαφορετικό, κάτι που αν δεν αγκαλιαστεί κατ' αρχάς από εμάς μπορεί να αποδειχθεί θνησιγενές. Αν θέλετε να ξεφύγουμε επιτέλους απ' το δίπολο που περιγράφω παραπάνω, ακούστε το "Street Parade". Δεν είναι υποχρεωτικό. Είναι απαραίτητο.

  • SHARE
  • TWEET