Vower

Η λέξη Apricity σημαίνει αυτή τη ζεστασιά που νιώθεις όταν σε χτυπάει ο ήλιος ένα κρύο χειμωνιάτικο πρωινό. Υπάρχουν συγκεκριμένες μουσικές που βγάζουν ακριβώς αυτή την αίσθηση, δεν είναι οι ίδιες για όλους αλλά έχουν πάντα αυτή την εσωτερική οικειότητα που άλλοτε συνοδεύεται από γαλήνη και συναισθηματική κάλυψη ενώ άλλοτε ξεσηκώνει θύελλες στο στήθος και το γεμίζει με κραυγές. Αυτές ακριβώς είναι οι εικόνες που ζωγραφίζουν από το πρώτο κιόλας EP τους οι Vower. Ας ξεκινήσουμε όμως από τις συστάσεις, οι Vower έρχονται από τη Βρετανία και αποτελούνται από μέλη των Black Peaks, Palm Reader και Toska. Πιάνονται με το post, το progressive metal, με hardcore και sludge όμως στοιχεία στο δρόμο που έδειξαν και δείχνουν οι The Ocean και οι Dvne, φέρνοντας ταυτόχρονα αρκετά και στην εκφραστικότητα των Mother Of Millions.

Φέτος το καλοκαίρι κυκλοφόρησαν την πρώτη τους δουλειά, ένα EP 17 λεπτών, όχι αφήστε με να αναδιατυπώσω, ένα εξαιρετικό EP 17 μαγικών λεπτών, ναι καλύτερα τώρα, που με άφησε άφωνο από την πρώτη ακρόαση και όσο περισσότερο το ακούω τόσο πιο πολύ το αγαπάω. Το "Apricity" αποτελείται από τέσσερα κομμάτια και ανοίγει με το "Shroud". Το έμπα του είναι ένα hardcore σκίσιμο που γρήγορα όμως εξελίσσεται σε ένα πολύ εκφραστικό, μελωδικό σύγχρονο prog τραγούδι με βαριές κιθάρες και απίθανα φωνητικά. Αυτός που σοκάρει άμεσα είναι ο ντράμερ, με την απίστευτη δουλειά που έχει κάνει παντού, ενώ μετά κερδίζει το ενδιαφέρον και το μπάσο που τον συνοδεύει ιδανικά. Το ρεφρέν του κομματιού έχει ένταση και η κλιμάκωσή του είναι εξαιρετική και γεμάτη εναλλαγές.

Το δεύτερο τραγούδι, "In The Wake Of Failure", είναι ανάμεσα στα καλύτερα που έχω ακούσει φέτος, ανεξαρτήτως είδους. Δεν ξεκολλάει από μέσα μου με τίποτα, κάθε φορά που το ακούω θέλω να το αποθεώσω και λίγο παραπάνω, ο τρόπος που περνάει από τον ψίθυρο στις κραυγές του ρεφρέν κι αυτοί οι στίχοι από πάνω, ρε φίλε είναι φοβερό.

When we become
One mind in the wake of failure
Do their lies hold the weight of a saviour?

Το "False Rituals" είναι το δεύτερο video της μπάντας και ξεκινάει με ένα πολύ 00’s γκρουβ για να περάσει μετά κι αυτό σε μονοπάτια που οδηγούν κατευθείαν στο κέντρο της καρδιάς οδηγούμενο εκεί και από τις φανταστικές ερμηνείες του τραγουδιστή. Αν ακούσεις προσεκτικά εδώ θα βρεις και κάποιες Leprous επιρροές που ταιριάζουν μάλιστα απόλυτα. Το EP κλείνει με το "Eyes Of A Nihilist", σπαρακτικό κομμάτι που βρίσκεται πιο κοντά από όλα σε ένα μείγμα από The Ocean με μελωδικό progressive του σήμερα, η εκφραστική δύναμη δε του τραγουδιστή μου θύμισε αρκετά τον «δικό μας» Γιώργο Προκοπίου.

Ένα πολύ βασικό στίχοιμα για ένα τέτοιο μουσικό δημιούργημα είναι να υποστηρίζεται σωστά από τον ήχο του, μια λάθος παραγωγή μπορεί να βγάλει εντελώς εκτός κλίματος τις συνθέσεις και την έντονη εκφραστικότητά τους. Ε, το "Apricity" έχει υπέροχο ήχο, είναι ανάμεσα στις καλύτερες δουλειές που έχω ακούσει φέτος σ’ αυτόν τομέα, ή μάλλον και σε αυτό τον τομέα. Η φυσικότητα, η ζεστασιά που βγάζει χωρίς όμως να χαρίζει τίποτα σε βάρος και όγκο, η ευκρίνεια και το βάθος που βγάζει είναι για σεμινάριο.

Γενικά το πρώτο EP των Vower είναι τρομακτικό, δείχνει ότι μιλάμε για μια μπάντα που έχει όλα τα στοιχεία και την έμπνευση ώστε να αποτελέσει το επόμενο σημαντικό όνομα στο χώρο. Αρκεί τώρα να χτίσουν το χαρακτήρα και την παρουσία τους πάνω στη σκηνή και μετά να μας δώσουν ένα ισοπεδωτικό πρώτο άλμπουμ που θα μας κάνει να τους λατρέψουμε και να υποκλιθούμε.