Viva Belgrado

Η χρονιά για τον σκληρό ήχο στην Ισπανία βαίνει καλώς, αφού ξεκίνησε με τον καταιγιστικό νέο δίσκο των Svestada, πλεόν συνοδεύεται και από τη νέα κυκλοφορία των Viva Belgrado, " Cancionero De Los Cielos" πριν καλά καλά βγει ο μήνας. Μην τους μπερδέψεις με τους σκέτο Belgrado. Οι Viva Belgrado κατάφεραν να κάνουν αίσθηση την εκπληκτική μουσική χρονιά του 2020 με το αξιοπρόσεκτο "Bellavista". Φέτος, επιστρέφουν με μια βαθιά συναισθηματική προσέγγιση, όχι πως δεν το συνήθιζαν, μοιάζουν όμως να καταφέρνουν να το προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα.

Με το screamo / post-hardcore τους που συνδυάζεται και με post-rock στοιχεία, οι Viva Belgrado ακολουθούν μονοπάτια σαν αυτά των La Dispute και Touche Amore, ειδικά τώρα στο " Cancionero De Los Cielos" λίγο περισσότερο από ότι παλαιότερα μιας που τα καθαρά φωνητικά κυριαρχούν στις συνθέσεις. Παράλληλα, θα βρούμε διάσπαρτα στο δίσκο κομμάτια συναισθηματικές εκρήξεις που ακολουθούν πιο χαλαρούς ρυθμούς, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το αρχικά, "Tragaluz II" που αποτελεί συνέχεια του "Un Tragaluz" στον επίλογο, αλλά και τα "Ranchera De La Mina", "El Cristo De Los Faroles" και "Elena Observado La Osa Mayor". Όμως, δεν ξεχνούν και το πιο σκληρό παρελθόν τους, εκεί που αναγνωρίζεις την άμεση σύνδεσή τους με τους Envy που πρωτοπόρησαν στην εισαγωγή post-rock σε σκληρότερα ακούσματα αλλά και τους συντοπίτες τους, Toundra - εμφανείς συγκλίσεις σε κομμάτια όπως τα "Gemini" και "Saturno Devorando A Su Hijo". Θα βρούμε μέχρι και σημεία shoegaze εντός, με ίσως πιο προφανή την παρουσία τους στο "Perfect Blue".

Είναι όμως η ευθεία συναισθηματική εμβάθυνση που το "Cancionero De Los Cielos" προκαλεί στον ακροατή, που το κάνει να ξεχωρίζει. Παρά το γεγονός ότι οι στίχοι του είναι γραμμένοι σε άγνωστοι εν πολλοίς γλώσσα στους Έλληνες, αντί να μοιάζει εξωτικό, τα Ισπανικά, φέροντας μια προφορά οικεία γνώριμη αλλά και λέξεις εύκολα αναγνωρίσιμες, τα καταννοείς τόσο όσο χρειάζεται για να βγάλεις νόημα. Οι Viva Belgrado αν και οι ίδιοι πολιτικοποιημένοι, στέκονται περισσότερο μουσικά στην προσωπική εμπειρία, τη φιλία, την γειτονική και μουσική αλληλεγγύη. Ίσως αυτή τη φορά να έρχονται λίγο πιο πολιτικά φορτισμένη σε σχέση με πρότερες κυκλοφορίες τους. Μια ματιά σε μεταφρασμένους στίχους του εναρκτήριου "Vernissage", θα αποκαλύψει μία πικρία στον αναρχισμό ως lifestyle, με όλους αυτούς τους "Anarchocapitalistas" να μετατρέπουν μια πολιτική προσπάθεια αποκλειστικά σε ανάγκη κοινωνικοποίησης. Προβλήματα που αν έχεις χορέψει το χορό, θα δεις ότι εκτείνονται και στις δικές μας πόρτες, άλλωστε, "¿Quién quiere salvar el rock si puede estar de fiesta?" ("ποιος θα ασχοληθεί να σώσει τη ροκ μουσική αν μπορεί απλά να κάνει πάρτι;").

Υπάρχει όμως, παρά τη διάχυτη μελαγχολία και η επιμονή στην ενότητα και πως μαζί μπορούμε να είμαστε καλύτεροι. Οι Viva Belgrado το αποδεικνύουν έμπρακτα στα κομμάτια "Nana De La Luna Pena" και "Jupiter And Beyond The Infinite" όπου συνεργάζονται με τους καλλιτέχνες Sara Zozaya και Erik Urano αντίστοιχα, με το αποτέλεσμα να τους δικαιώνει. Αποτέλεσμα συνεργασίας αποτελεί και το εξώφυλλο του "Cancionero De Los Cielos", μια σύμπραξη πολυμέσων για της οποίας την περιγραφή οι ίδιοι θα τα πουν πολύ καλύτερα στη σελίδα τους στο Bandcamp.

Στο τέλος της διαδρομής, οι Viva Belgrado γράφουν "τραγούδια για τον παράδεισο", όπως είναι και η ελεύθερη μετάφραση του " Cancionero De Los Cielos". Έναν παράδεισο των κατατρεγμένων, υποβαθμισμένων γειτονιών της Μεσογείου, που δεν ζουν ακριβώς φτώχεια σαν αυτή που εμποδίζει το βιοπορισμό σε επίπεδο «δεν έχω να φάω», μα μια ψυχολογική ένδεια του «δεν έχω δύναμη να συνεχίσω». Αν όχι σε αυτή τη χώρα, που να το νιώσουμε καλύτερα; Στο εκπληκτικό "El Christo De Los Faroles", θα βρούμε τις απαντήσεις μας.

Bandcamp | Spotify