Venue Kids

Νέο αίμα για την pop-punk σκηνή, στην οποία τελευταίοι πρωτοστάτησαν κάποιοι Sum 41, μετά από κάποιους Blink-182, και αυτή τη φορά, μάλιστα, αίμα Σουηδικόν. Οι Venue Kids -χωρίς αριθμό στο όνομά τους (τς-τς-τς)- κατέχουν άπταιστα την τέχνη του λιγωτικού ρεφρέν. Τόσο πολύ, δε, που στον πρώτο δίσκο τους, "A Prince Of Perfect Happiness", δε θα βρούμε τίποτα άλλο. Ο δίσκος πρωτοκυκλοφόρησε προ διετίας, αλλά μόλις έφτασε στα ράφια της Γηραιάς.

Το punk των Venue Kids είναι ευάερον και ευήλιον, αλλά δεν είναι επιπλωμένο. Έτη φωτός μακριά από τη βρώμικη punk παράδοση, οι συνθέσεις των πέντε μικρών Σουηδών αναβλύζουν μαλθακή θετική ενέργεια και ναΐφ αισιοδοξία, αν εξαιρέσουμε μια ενίοτε emo αισθητική à la Jimmy Eat World. Όπως θα έλεγε ο Carcanogues από την ταινία "The Man Who Wasn't There": μοιάζουν καλά παιδιά και παίζουν σαν καλά παιδιά, αλλά «Ztinks!» (sic).

Δε θα χρειαζόταν παρατεταμένη διαμονή στα ραδιοκύματα για να προσκολληθούν οι αμερικανοτραφείς μελωδίες στο παλλόμενο κρανίο του ακροατή. Τριανταεπτά λεπτά και μια τριανταριά μελωδικές ρεφρενοειδείς προτάσεις με υποκείμενο-ρήμα-αντικείμενο, τριάντα ανεγκέφαλα στιχουργήματα που θα επαναλαμβάνονται μέχρι τελικής πτώσεως.

Αν καταφέρναμε να το αναλύσουμε, θα βλέπαμε πως πολλοί άλλοι τα έχουν καταφέρει χρησιμοποιώντας τα ίδια συστατικά και εμείς τους αγαπήσαμε. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι τα άλμπουμ των «πολλών άλλων» κατάφεραν να μην κουράσουν από την τρίτη σύνθεση, ενώ τα λαοφιλή ρεφρέν τους υποστηρίχθηκαν από, αν όχι περίτεχνες, τουλάχιστον μυαλωμένες ενορχηστρώσεις.

"Down & Out", "Hey Girl", "Now Or Never"... Συνθέσεις που θα μπορούσαν να αγαπηθούν αν δεν ήταν τόσο μονοδιάστατες, αν είχαν περάσει από πιο πεπειραμένα χέρια. Η μοναδική ελπίδα γεννιέται από το κλείσιμο του δίσκου, χωρίς να ξεπερνά τη μετριότητα, με το πιο «ουσιώδες» "Got Something" και το πιο «δομημένο» "What Keeps You Burning?". «Τί σε κάνει να συνεχίζεις να καίγεσαι;». Εν προκειμένω, τίποτα.