Vektor

Συχνά λέγεται ότι ο τρίτος δίσκος ενός συγκροτήματος είναι ο πιο σημαντικός για την καριέρα του, αυτός που είτε θα το απογειώσει είτε θα αποδείξει ότι τελικά ήταν ένα πυροτέχνημα που έκανε απλά ένα «μπαμ» και μετά εγκλωβίστηκε στη μετριότητα. Η τρίτη δουλειά των Αμερικάνων Vektor, οι οποίοι με τα ως τώρα πεπραγμένα τους έχουν σχηματίσει έναν αξιοσημείωτο πυρήνα οπαδών, ανήκει αναφανδόν στην πρώτη κατηγορία, ικανοποιώντας ή ακόμα και ξεπερνώντας τις προσδοκίες που υπήρχαν για την πάρτη τους (το "Terminal Redux" ανήκει σίγουρα στις πιο πολυαναμενόμενες metal κυκλοφορίες για τη χρονιά που διανύουμε, κρίνοντας από τα ζωντανά ή διαδικτυακά «πηγαδάκια»).

Κατ’ αρχήν, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο φτιαγμένο από μεταλλάδες που απευθύνεται στους μεταλλάδες. Δεν ενδιαφέρει το breakthrough σε mainstream rock/metal ακροατήρια, ούτε η δήθεν καλλιτεχνική αναζήτηση μέσα σε θολά μουσικά ποτάμια. Με τις ίδιες πρώτες ύλες που χρησιμοποιήθηκαν στο "Black Future" και στο "Outer Isolation", η μπάντα μας προσφέρει ένα πλήρες έργο που συνοψίζει και παγιώνει το στυλ της, χωρίς όμως να εμφανίζει σημάδια στασιμότητας ή safe παιξίματος. Το "Terminal Redux" πάει τον ήχο της μπάντας αρκετά βήματα παραπέρα, όντας πιο ώριμο (με την καλή έννοια), σημαντικά πιο μελωδικό και δομημένο, και άρα πολύ πιο εύκολο από τους προκατόχους του στο να το παρακολουθήσει κόσμος που δεν είναι τόσο εξοικειωμένος με το τεχνικό και ακραίο thrash metal.

Φυσικά και οι Vektor εξακολουθούν να είναι ακραίοι: Ακραία τεχνικοί, ακραία προβαρισμένοι και δεμένοι, με ακραίες επιρροές (Coroner, Destuction, Voivod, Emperor, Pestilence κλπ κλπ), με ακραία φωνητικά (επιτυχημένο μίγμα Schmier, Chuck Schuldiner και Ihsahn). Οροσειρές από riffs, καταιγισμός από βιρτουόζικες lead κιθάρες, ευφυείς εναλλαγές ρυθμών, απροσδόκητες ιδέες στα τύμπανα και εξαιρετική sci-fi στιχουργία, κρατούν το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο καθ’ όλη τη (μεγάλη) διάρκεια του δίσκου. Εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις ακούσει όλα, οι Vektor φροντίζουν να σε εκπλήσσουν, ήδη από το πρώτο κομμάτι, το υπερ-έπος "Charging The Void", χρησιμοποιώντας κάποια χορωδιακά-majestic φωνητικά (!), στο "Collapse" θυμίζοντας Κreator της "Outcast" εποχής, στο "Re-Charging The Void" τολμούν μέχρι και γυναικεία φωνητικά, και γενικώς, κανένα κομμάτι δεν εξελίσσεται «ορθολογικά» ή «αναμενόμενα», εμφανίζοντας progressive νοοτροπία, με την καλύτερη δυνατή ερμηνεία του όρου.

Η παραγωγή του δίσκου είναι κατ' εμέ, επίσης υποδειγματική: ογκώδης και πεντακάθαρη, επιτρέπει στον ακροατή να ακούσει και τις παραμικρές «τσαχπινιές» που δοκιμάζει το κιθαριστικό δίδυμο των DiSanto/Nelson, το οποίο είναι το βαρύ πυροβολικό της μπάντας. Πραγματικά, τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη, τα τραγούδια είναι τόσο αριστοτεχνικά τοποθετημένα μέσα στη ροή του άλμπουμ, ξεκινώντας από τα πιο μεγαλοπρεπή και επικά (Charging The Void, Cygnus Terminal, LCD), συνεχίζοντας με τα πιο straight forward και καταιγιστικά (Ultimate Articifer, Pteroptikon, Psychotropia και Pillars Of Sand) και κλείνοντας με τα πιο πειραματικά και απαιτητικά (Collapse, Re-Charging The Void), ενώ το εξώφυλλο είναι το πιο καλαίσθητο που έχουν διαλέξει μέχρι σήμερα.

Δεν υπάρχει, τελικά, ομορφότερο συναίσθημα από αυτό της ανακούφισης: To "Terminal Redux" είναι το τρίτο και φαρμακερό άλμπουμ των Vektor και όσοι πόνταραν σ' αυτούς, τινάζουν τώρα την μπάνκα στον αέρα. Στις 6 Μαΐου 2016, όταν το "Terminal Redux" θα δει το φως της ημέρας, όλοι οι thrashers (και όχι μόνο) ξέρετε τι να κάνετε. Kαι όταν έρθουν για live... ο θεός να μας φυλάει.