Unleashed

Κατ' αρχήν μη σας ξεγελάσει το εξώφυλλο και κατά δεύτερον τα δεκαπέντε τραγούδια που απαρτίζουν την κυκλοφορία. Οι αναφορές στον Odin και τη Valhalla περιορίζονται στη θεματολογία των στίχων κι όχι στο μουσικό ύφος (it's pure fucking unholy death metal) και το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι είναι τέσσερα λεπτά. Αφήνοντας τώρα τα υπογλώσσια στην άκρη, υποδεχθείτε τους αντιβασιλείς του σουηδικού death (ο θρόνος είναι ακόμα καβατζωμένος από τους Amon Amarth, μετά και τη νέα τους δισκάρα).

Η μπάντα που δημιουργήθηκε από τα μισά αποκαΐδια των Nihilist (τα άλλα μισά κατοχυρώνονται στους Entombed) επιστρέφει θριαμβευτικά με το πρώτο άλμπουμ υπό τη στέγη της SPV. Έχοντας εκμοντερνίσει έστω και λίγο τον ήχο της, κυρίως όσον αφορά τις κιθάρες, δείχνει να μη χάνει το παραμικρό από την ταυτότητα της. Death metal από τα λίγα, όχι τα popοειδή που μας κατακλύζουν συνεχώς, με λίγα επικά / viking στοιχεία. Η καταγωγή τους άλλωστε επιτρέπει κι ενίοτε επιβάλλει τέτοιου είδους "παρασπονδίες".

Ακούγεται περισσότερο σαν τιμωρία σε όλους όσους επιμένουν να μην ασπάζονται τη βλασφημία και συνεχίζουν να επευφημούν τον Κύριο. Το λέει άλλωστε και ο τραγουδιστής / μπασίστας με τον πλέον πειστικό τρόπο: "...Get ressurection, so I can vomit on the body of Christ...".

Υπάρχουν βέβαια διάσπαρτες και οι πομπώδεις μελωδίες, ιδίως στα solos, που διαφοροποιούν τους Ευρωπαίους deathsters από τους Αμερικανούς ομοϊδεάτες τους. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως οι περισσότεροι από αυτούς μεγάλωσαν με Purple, Rainbow, Sabbath κτλ. και όσο να 'ναι, καλό είναι να τιμάς τους προγόνους σου.

Κι επειδή όλο αυτό το μουσικογενεαλογικό γαϊτανάκι προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις, προτείνω ανεπιφύλακτα να τιμήσετε κι εσείς με τον οβολό σας τους Unleashed. Οβολός που πιθανώς να αποκτήσει και μεγάλη αξία όταν με το καλό τελειώσει τούτη η χρονιά και δεν κυκλοφορήσει αντίστοιχα άλλη τόσο καλή δουλειά, γιατί είναι ήδη στα προτεινόμενα του είδους για το 2006. Καλή σας ακρόαση κάφροι!