Underoath

Ορμώμενη από τον τίτλο του δίσκου που τους έκανε σταθερά στην καρδιά μας κάποτε στο Μεξικό, "They’re Only Chasing Safety", αναγνωρίζω αμέσως πως ο αισίως δέκατος σε σειρά και τρίτος μετά την επιστροφή τους, δίσκος των Underoath, προσπαθεί να κολυμπήσει σε αχαρτογράφητα νερά, πράγμα που τον κάνει να μοιάζει πως πνίγεται. Το ιστορικό για πολλούς αμερικάνικο συγκρότημα στο χώρο του metalcore είχε επιδείξει στο παρελθόν ένα πάρα πολύ καλό σερί κυκλοφοριών, στις σύγχρονες του μέρες όμως μοιάζει να μην καταφέρνει να επαναλάβει αυτή την αίγλη.

Εντός του "The Place After This One", οι Underoath συνεχίζουν μια πορεία όπου επιχειρούν να ενσωματώσουν στη μουσική τους στοιχεία ιδιαίτερα νεωτεριστικά, βλέπε ηλεκτρονικούς ήχους, ΠΑΡΑ πολύ autotune, τους λείπει όμως μια συνθετική βάση που θα τα αναδείξει σε κάτι που θα καταλήξει να έχει μουσικό ενδιαφέρον, πολλές φορές οι συνθέσεις καταλήγουν φορτωμένες και όχι με καλό τρόπο. Από τη μία βγάζει νόημα αυτή η κατεύθυνση εφόσον έχουν άτομο αφοσιωμένο στα samples αλλά εδώ κάτι φαίνεται να μην κολλάει, στην ροή του δίσκου μα και στη γενικότερη έμπνευση.

Ξεχωρίζουν τα "Loss" και τα singles "All The Love Is Gone" και "Teeth" ως οι συνθέσεις με τα χαρακτηριστικότερα ρεφρέν – και είναι λογικό μιας που σχεδόν πρωταγωνιστούν σε αυτά τα καθαρά φωνητικά. Αυτά προέρχονται παραδόξως για όσους δεν το γνωρίζουν, πίσω από το drumkit του συγκροτήματος αφού ο Aaron Gillespie (που έγινε λίγο περισσότερο γνωστός περιοδεύοντας με τους Paramore) εκτός από drummer, προσφέρει και ανέκαθεν τα καθαρά φωνητικά στο πλευρό του θυμωμένου λαρυγγιού του Spencer Chamberlain.

Συνοπτικά προσπάθησα αρκετά η αλήθεια είναι να χωνέψω το "The Place After This One" αλλά μετά από καιρό ακροάσεων δεν είχε πολλά να μου πει. Άλλες στιγμές είναι metalcore από τα παλιά, άλλες τείνει στο pop, άλλες στο alt rock. Ποτέ όμως δεν καταφέρνει στο μυαλό να γεφυρώσει εν τέλει αυτές τις διαφορετικές προεκτάσεις που άλλα συγκροτήματα του σήμερα έχουν καταφέρει να στηλώσουν με πάρα πολύ μεγάλη επιτυχία. Είναι κρίμα γιατί τους έχουμε δει να βγάζουν αριστουργήματα, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν. Θα τους προσπαθούμε μέχρι να ξαναέρθουν, όταν νιώσουν πάλι άνετα με τους εαυτούς τους αντί να προσπαθούν να καβαλήσουν κι εκείνοι το άλογο που θέλει το -core πιο εύπεπτο.

Bandcamp | Spotify