Voivod

The Wake

Century Media (2018)
Από τον Γιάννη Δούκα, 29/10/2018
Δισκάρα. Απλά και ξάστερα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αυτό που συμβαίνει με τους Voivod είναι αξιοθαύμαστο. Τσιμπάω τον εαυτό μου μήπως ονειρεύομαι. Βουτάω το κεφάλι μου σε κρύο νερό μήπως συνέλθω αλλά εις μάτην. Ευτυχώς δηλαδή. Διότι οι Καναδοί έκαναν πάλι το θαύμα τους, όχι βέβαια μη αναμενόμενο αφού δεν υπάρχει κακός δίσκος υπό το όνομα Voivod. Αλλά αυτήν τη φορά ξεσαλώσανε. Μας έβαλαν τα μυαλά στο μπλέντερ κανονικά και με τον νόμο.

Χωρίς τυμπανοκρουσίες και μακριά από μεγάλα λόγια η πορεία τους μετά τον χαμό του Piggy είναι εντυπωσιακή. Ξέχωρα απ' τις μουσικές, η όλη στάση τους, η φιλοσοφία τους και η ηθική τους όψη ήταν και είναι μακριά από φανφάρες και χαζές φιοριτούρες. Οι ηχογραφήσεις του Denis D' Amour αξιοποιήθηκαν στα "Katorz" και "Infini" στο έπακρο και με σεβασμό προσφέροντας μας δύο πολύ καλά άλμπουμ. Η μετάβαση στην Chewy εποχή έγινε σιγά σιγά, πολύ προσεκτικά και με ειλικρινείς διαθέσεις. Αναμφίβολη απόδειξη το "Target Earth" το οποίο ναι μεν κοίταζε επίμονα προς τα "Dimension Hatröss" και "Nothingface" αλλά είχε ουσία. Μια εξαιρετική προσπάθεια η οποία δεν προσπαθούσε να το παίξει 'επιστροφή στα παλιά' ή να αναμασήσει τις ιδέες του Piggy. Απεναντίας βρήκε αφορμή από εκεί για να κάνει κάτι ποιοτικό. Αυτή η πορεία, η κατευθυντήρια γραμμή αν θέλετε ολοκληρώνεται πανηγυρικά με το "The Wake".

Πλέον το τεράστιο παρελθόν τους είναι απλά η μαγιά για νέα πράγματα. Εδώ είναι και η πρώτη κατάκτηση για τους Voivod του 2018. Μπήκαν στο διαστημόπλοιό τους για να πάνε ΚΑΙ σε νέους γαλαξίες. Αναδιαμορφώνουν το μουσικό όχημα τους, δίχως να του αλλάξουν την ταυτότητά του, προς εξερεύνηση φρέσκων πραγμάτων. Άνετα θα μπορούσαν να επαναπαυτούν αλλά τούτοι δω δείχνουν δημιουργικότητα εφήβων. Κύριος παράγοντας προφανώς και ο Chewy, ο οποίος δεν είναι απλή μεταγραφή αλλά φαντάζει σαν να γεννήθηκε για τη θέση αυτή. Δίνει το έναυσμα στους υπόλοιπους και τελικά μας κάνουν να χάνουμε τα αυγά και τα πασχάλια.

Συνολικά έχουμε οκτώ τραγούδια όπου το τελευταίο είναι σαν ανακεφαλαίωση του τι ακούσαμε πριν. Κάποια από αυτά έχουν σχετικά απλή δομή, συγκεκριμένα τα "Obsolete Beings" και "Orb Confusion". Αλλού δυσκολεύει λίγο η κατάσταση και πρέπει ο μη μαθημένος στα των Voivod να δείξει λίγο υπομονή για να μπει στο νόημα. Απλά να τονίσουμε για να μη το παραζαλίσουμε το θέμα ότι τραγούδια σαν τα "The End Of Dormancy", "Incospiracy", "Event Horizon", "Always Moving" μαζί με τα προαναφερθέντα είναι όνειρο θερινής νυκτός για πολλούς πολυδιαφημισμένους progressive μαϊντανούς. Η θεατρικότητα στο "The End Of Dormancy" σε κάνει να βλέπεις και εσύ εφιάλτες μαζί με τον πρωταγωνιστή. Ειδικά εδώ ο Snake κάνει θαύματα. Ο τρόπος παιξίματος στη κιθάρα σε εκπλήσσει στο "Orb Confusion" μετατρέποντας το σε μια ρέουσα ατμόσφαιρα. Τα drums του Away επίσης άκρως εντυπωσιακά ενώ και το δυνατό μπάσο προσφέρει extra δύναμη στις ήδη κορυφαίες συνθέσεις. Τέλος στο δώδεκα λεπτών φινάλε "Sonic Mycelium", επισκέπτονται ξανά riff των προηγούμενων τραγουδιών στα οποία πολλές φορές βάζουν από πάνω φωνητικές μελωδίες από αλλού. Κακώς κατά τη γνώμη μου η εταιρία τους το συγκρίνει με το "Jack Luminous" αφού αυτό εδώ στέκεται μόνο αν έχεις ακούσει όλο το δίσκο. Λειτουργεί δηλαδή σαν κλείσιμο του "The Wake" σαν ένα κυκεώνα των προηγούμενων ιδεών μπερδεμένο έτσι που να νιώθεις ότι είσαι σε τριπάκι. Αλλά μάλλον η όλη προοπτική του, ο σκοπός ίσως, είναι μια εκκαθάριση των προηγούμενων θεμάτων που διαπραγματεύονται τα τραγούδια. Τουλάχιστον η αίσθηση που προσωπικά μου βγάζουν τα βιολιά στο τέλος είναι αυτή. Αξίζει επίσης μια προσεκτική ανάγνωση στους στίχους όπου θα συναντήσετε κριτική στον σύγχρονο τρόπο ζωής (κυρίως στην τεχνολογική ιδιώτευση), θέματα καταστροφής λόγω περιβαλλοντολογικής ασυνειδησίας αλλά και ξύπνημα αλλόκοτων τρόμων.

Προσωπικά, τοποθετώ το "The Wake" πιο ψηλά από το "Target Earth" και άνετα είναι από τους δίσκους που θα πρέπει να ακούσει κάποιος φέτος ασχέτως γούστων. Δύσκολα βρίσκεις κάτι αρνητικό πάνω του ενώ κρατάει η μπογιά του και μετά από πολλές ακροάσεις. Για την ακρίβεια όσο περνάει ο χρόνος τόσο περισσότερο παθιάζεσαι μαζί του. Έτσι που πλέον νιώθω ότι κάποια τραγούδια του άνετα θα έμπαιναν σε μια 90άρα best of συλλογή τους.

  • SHARE
  • TWEET