U2

Songs Of Experience

Interscope (2017)
Από τον Νικόλα Ρώσση, 21/12/2017
Θέλουν να εισάγουν στο πάνθεον των επιτυχιών τους ακόμα ένα χιτ, αλλά θα τα καταφέρουν;
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το "Reload" των U2 ήταν να κυκλοφορήσει από τις αρχές του 2016, αλλά λίγο το «σκάνδαλο» με την επιβολή του "Songs Of Innocence" στα iTunes μας, λίγο τα τρεξίματα του Bono με τις offshore του και λίγο το γεγονός ότι οι πολιτικές εξελίξεις στο πλανήτη εξέπληξαν ακόμα και τους U2, του ανάγκασαν να ξαναδουλέψουν σε ένα-δυο πραγματάκια πριν ο δίσκος βρεθεί στα χέρια μας.

Αν και μέσα από το "Songs Of Experience" αναδεικνύεται με άνεση ένα ακόμα τραγούδι των U2  το οποίο έχει τα φόντα -καλώς ή κακώς- να διεκδικήσει το στέμμα του «κλασικού», το σύνολο του δίσκου οδηγεί αργά και σταθερά σε μία συναισθηματική αποκλιμάκωση.

Η ψευδαίσθηση της βελτίωσης μέσα από τις επαναλαμβανόμενες ακροάσεις, όχι μόνο δεν αναβάθμισε  τις ανάμικτες ως και θετικές πρώτες εντυπώσεις, αλλά αποκάλυψε σιγά-σιγά όλο και  περισσότερες αδυναμίες.

Το κυριότερο ελάττωμα του δίσκου βέβαια δεν είναι η απόδοση της μπάντας, η οποία είναι από τις πιο εντυπωσιακές των τελευταίων ετών, ούτε η έλλειψη  πάθους, αφού περισσεύει η όρεξη, ούτε η δύναμη των συνθέσεων, η οποία επιτρέπει στον ακροατή να βυθιστεί με ευκολία στα αεικίνητα groove, αλλά το γεγονός ότι μετά το τέλος των 17 τραγουδιών, τίποτα δεν πέρασε και τίποτε δεν ακούμπησε.

Ο Bono συνεχίζει να τραγουδά για την αγάπη και τον πόλεμο, ενώ ο Edge φαίνεται πως έπαιξε με μεγάλη μαεστρία το χαρτί της νοσταλγίας και μέσα σε όλα αυτά ο Clayton με τον Mullen διανύουν την πιο «χορευτική» τους περίοδο εδώ και μια δεκαετία. Παρ' όλα αυτά όλοι μαζί μετά από 40 χρόνια μουσικής συνύπαρξης δεν μπορούν να μας εκπλήξουν, αλλά τουλάχιστον μπορούν να δικαιολογήσουν κουτσά-στραβά το λόγο ύπαρξης ενός 14ου δίσκου και μιας ακόμα παγκόσμιας περιοδείας.

Θα ήταν μήπως απλά καλύτερο να προσπαθούσαν να αναδημιουργήσουν μια κόπια του Joshua Tree ή του War; Ή μήπως θα προτιμούσαμε να τους δούμε να αναπροσδιορίζουν τον ήχο τους σε κάτι πιο επίκαιρο, όπως έπραξαν στα μέσα της δεκαετίας του '90;

Στο "Songs Of Experience" κινούνται προς μία κατεύθυνση που εξυπηρετεί και τις παραπάνω δύο τάσεις, χωρίς να μπορώ όμως να πω ότι το παίζουν αποκλειστικά εκ τους ασφαλούς, προσπαθώντας ταυτόχρονα να ικανοποιήσουν τους πάντες. Υπάρχουν άλλωστε συνθέσεις μέσα στο άλμπουμ τις οποίες θα τις ακούγαμε με άνεση με την φωνή του Weeknd για παράδειγμα.

Οι συμμετοχές υποδεικνύουν προφανέστατα τον αγώνα τους να παραμείνουν επίκαιροι, καθώς ο Bono προσπαθεί να γίνει κάτι μεταξύ Madonna και Angelina Jolie και κάπως έτσι δεν είναι τυχαίο ότι στο δίσκο εμφανίζεται η Lady Gaga, αλλά και οι τρεις αδελφές Haim.

Επίσης οι παραγωγοί του δίσκου μάλλον συνειδητά οδήγησαν προς αυτήν την ανάμικτη κατεύθυνση, η οποία με το ένα μάτι κοιτά στα '80s και με το άλλο στην σύγχρονη pop, ενώ τα ονόματα τους  και μόνο αποδεικνύουν και του λόγου τα αληθές, αφού η ομάδα των παραγωγών του άλμπουμ αποτελείται -μεταξύ πολλών άλλων-από τον Ryan Tedder των OneRepublic (για να πιάσει τα νιάτα), των Danger Mouse (για την indie και hip-hop διάσταση), τον Paul Epworth (γιατί έχει παίξει μπάλα με Adele), αλλά και τον rock-guru Steve Lilywhite (για να κρατάμε και τα προσχήματα).

Όπως πάντα όσοι πίνουν νερό στο όνομα των U2 θα βρουν το φάρμακο που χρειάζονται με το "Songs Of Experience", όλοι οι υπόλοιποι απλά ας είναι προετοιμασμένοι για ένα ακόμα μέτριο δίσκο που διατηρεί τα χαρακτηριστικά στοιχεία των Ιρλανδών.

  • SHARE
  • TWEET