Tygers Of Pan Tang

Το συμπέρασμα είναι ένα και απλό: Φέτος ο αέρας που αναπνέουν οι Άγγλοι μουσικοί που καταπιάνονται με κλασικούς ήχους είναι διαφορετικός. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι κάθε δισκογραφική ενέργεια συγκροτημάτων που πρεσβεύουν το New Wave Of British Heavy Metal είναι ξεχωριστή. Μέτα τους Angelwitch και Tank και οι Tygers Of Pan Tang έρχονται να προστεθούν στην λίστα των καλλιτεχνών που θα σε αφήσουν με το στόμα ανοιχτό όταν πατήσεις το play του στερεοφωνικού σου.

Αν έχεις εντρυφήσει στη μουσική τους, θα ξέρεις ότι η μπάντα είναι μια μηχανή παραγωγής πολύ καλών heavy metal κομματιών αποκτώντας άμεσα φήμη, θέτοντας εαυτούς στους πρωτεργάτες του κινήματος. Αυτό που δεν μπορείς να πιστέψεις είναι το πως ηχούν τα νέα τους κομμάτια. Παρόλο που είναι αρκετά ενεργοί τα τελευταία χρόνια παράγοντας ανά τακτά διαστήματα άλμπουμ που χαίρουν εκτίμησης, στο "Ambush" θα πέσεις πραγματικά στην παγίδα τους. Ενώ οι Tank προτίμησαν το λίγο πιο «μοντέρνο» αγγλικό metal, εκείνοι έπραξαν ότι και οι Angelwitch στις αρχές του έτους: μουσική βουτιά στην πρώτη πέριοδό τους. Ναι, κυρίες και κύριοι! Το "Ambush" θα μπορούσε να είχε ημερομηνία κοπής 1983-1985 και όχι 2012. Τα κομμάτια είναι δομημένα στις κλασικές New Wave Of British Heavy Metal φόρμουλες με συνθέσεις που όντας γεμάτες πανέμορφες μελωδίες θα σε ξεσηκώσουν φτιάχνοντάς σου τη διάθεση. Τα μέλη έχουν δημιουργήσει riff που θα σου «κολλήσουν» μονομιάς στο μυαλό και θα θέλεις να τα ακούς αφού θα έχεις εθιστεί. Το σημαντικό είναι ότι δεν προσπάθησαν να φτιάξουν γρήγορα κομμάτια που γενικώς είναι «ανεβαστικά» αλλά πιο groovy mid tempo συνθέσεις που εκπέμπουν άπλετο τσαγανό και vibe που θα σε καθηλώσει ό,τι και να γίνει. Όλες σφύζουν από ενέργεια, δύναμη και μια αχαλίνωτη νεότητα και ηχητική ζωντάνια, πάντα «πατώντας» σε όλα τα κλισέ του τότε βρετανικού metal, κάνοντας το άλμπουμ να «μυρίζει» N.W.Ο.Β.Η.Μ όπως τότε που ακουγόταν ανόθευτο από τις γειτονιές. Κομμάτια όπως τα "Keeping Me Alive", "These Eyes", "One Of A King", "Rock 'n' Roll Dream", "She", "Play To Win", "Hey Suzie" και "Mr. Indespensable" θα μείνουν για πάντα αθάνατα στον χρόνο αφού έχουν αυτή τη «βρωμιά» που χαρακτηρίζει το εν λόγω κίνημα. Το συγκρότημα με τέτοια τραγούδια δείχνει ότι και αυτό όπως οι προαναφερόμενοι δεν θέλει να έχει τάσεις αλλαγής ή μουσικής παρέκκλισης από αυτό που επιθυμεί και αρέσκεται να ακούσει ο οπαδός, δημιουργώντας την καλύτερη δουλειά του από την επανένωσή του το 1999 και ίσως για κάποιους και πιο πριν.

Η νέα αυτή προσπάθειά τους είναι σε όλα πολύ καλή και προσεγμένη. Το εξώφυλλο, έχοντας φυσικά τη γνωστή τίγρη να το κοσμεί, είναι άλλο ένα έργο του Rodney Matthews, γνωστού για τα υπέροχα έργα τέχνης που έχει φτιάξει στο εξωτερικό δίσκων των Asia, Praying Mantis, Magnum, Nazareth, Allen/Lande, Bitches Sin και Diamond Head, μεταξύ πολλών άλλων, αλλά και στους ίδιους 31 χρόνια πίσω στο "Crazy Nights". Την παραγωγή έχει αναλάβει ο Chris Tsangarides που έχει συνεργαστεί με τους Judas Priest, Helloween, Bitches Sin, Sinner, Exodus, Overkill, King Diamond, Anvil, Angra και Bruce Dickinson, μεταξύ άλλων, δίνοντας σε όλες τις συνθέσεις έναν «street αέρα», όπως βεβαίως αρμόζει σε αυτό το στυλ έκφρασης. Είναι λογικό να σκεφτείτε ότι «ένα ωραίο εξώφυλλο τραβάει τον οπαδό ειδικά σήμερα και πήραν παραγωγό που θα τους ανεβάσει» και ίσως να έχετε και δίκιο. Αυτό όμως που υπερισχύει πάντα είναι η μουσική ποιότητα που έχει μια δουλειά, κάτι που οι Tygers Of Pan Tang διαθέτουν περίσσια. Τουλάχιστον για μένα είναι δείγματα ότι θέλουν να ξαναγυρίσουν κάπως στο παρελθόν. Άλλωστε το δικαιούνται αφού έχουν πάρα πολλά χρόνια να μας χαρίσουν έναν υπέροχο δίσκο.

Η Αγγλία είναι «μεταλλομάνα», αφού τα συγκροτήματα που έχει αναδείξει μόνο κλασικά έχουν μείνει. Το "Ambush" αναδεικνύει ένα μουσικό ηφαίστειο που έδειχνε ανενεργό για χρόνια και τώρα η λάβα του θα σε παρασύρει. Αποδεικνύουν περίτρανα γιατί υπήρξαν από αυτούς που ήταν στην απαρχή του New Wave Of British Heavy Metal εξυμνώντας και μεταλαμπαδεύοντας στις νεότερες γενιές αυτή την μουσική. Μακάρι από εδώ και πέρα να έχουν συνεχώς αυτό το ύφος όλα τους τα άλμπουμ. Έτσι, το χαμόγελο του Joker δεν θα φύγει ποτέ από τα χείλη μας.